معناي هفت سين

واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: معناي هفت سين
«نوروز و فلسفه هفت سين» پژوهشي است درباره نوروز و وجه نمادين آن در فرهنگ كهن. اين كتاب داراي 13 فصل است با عنوان هاي «شادي لازمه حيات اجتماعي»، «تو را اي كهن بوم و بر دوست دارم»، «از فروردگان تا چهارشنبه سوري»، «آغاز سال»، «خاستگاه نوروز»، «عدد هفت»، «هفت سين يا هفت شين؟» «فلسفه هفت سين»، «هفت سين» و «سيزده بدر». در فصل «هفت سين»، مولف به وجوه نمادين و اسطوره يي آنچه بر سر سفره هفت سين گذاشته مي شود، پرداخته است. مثلاً در بخش «راز سنجد» چنين آمده است؛ «سنجد را بر اين باور بر سفره مي نهند تا هر كس با خويشتن عهد كند كه در آغاز سال، هر كاري را سنجيده انجام دهد. قرار دادن سنجد بر سفره هفت سين، نشانه گرايش به عقل است و احترام به تفكر و ترويج خردمندي.» يا در بخش «رمز سيب» مي خوانيم؛ «دومين سيني كه بر سفره نهاده مي شود سيب است كه آن را مادر يا بزرگ خانواده در كنار سنجد قرار مي دهد. سيب نماد سلامتي است و درس نخست استمرار حيات كه بايد سالم زيست. هستي، بقا و آرزو همه در گرو سلامتي است. اساس هر اقدام و تصور بر پيشرفت موكول به سلامتي و صحت بدن است. از نگرش فردي در وثيقه كلي در سلامت اجتماع است. جمله معروفي است كه مي گويد؛ هر كس روزانه يك سيب بخورد، وي را به طبيب نيازي نيست.» در بخشي از فصل هشتم با عنوان «گستردن بساط نوروز» مي خوانيد؛ «پيش از آنكه هفت سيني سيمين به سفره يي واحد تبديل شود، هر يك از اقوام ايراني، بنا بر ذوق و سليقه و عقيده خويش، سفره يي مزين را براي اين مهم انتخاب كردند. بيشتر اين سفره ها دست دوزي هايي داشت كه از سليقه ايرانيان حكايت مي كرد؛ مانند ترمه قلمكار يا فرش پته دوزي شده يا سفره هاي زربفت كه در صدر آن رحلي خاتم كاري مي نهادند تا هر يك از اقوام بنا بر باور اعتقادي خود كتاب آسماني خويش را بر آن نهند.»
دوشنبه 3 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جام جم آنلاین]

[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 144]