واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > اروپا - تحلیلی بر دوره ریاست فرانسه بر اتحادیه اروپا همچنان که دوران شش ماهه ریاست فرانسه بر اتحادیه اروپا به لحظه های پایانی خود نزدیک می شود بسیاری از تحلیل گران اروپایی سعی دارند به بررسی موفقیت ها و شکست های نیکولا سارکوزی طی دوران کوتاه ریاست وی بپردازند. بیشتر ناظران سیاسی بر این باورند که تشکیل اتحادیه مدیترانه مهم ترین دستاوردی بوده که رییس فرانسوی اتحادیه اروپا در دوران کوتاه ریاست خود به آن نائل شده است. اما نباید در این باره به سرعت قضاوت کرد. هنگامی که سارکوزی بی درنگ پس از انتخاب او به عنوان رییس ادواری اتحادیه اروپا پیشنهاد تشکیل اتحادیه کشورهای حوزه مدیترانه را ارائه داد، بیشتر تحلیلگران او را به باد استهزا و طعنه گرفتند و این اقدام او را ادامه ای از رفتارهای سبک سرانه گذشته او تعبیر کردند. تشکیل اتحادیه مدیترانه به 27 کشور عضو اتحادیه اروپا و همچنین 16 کشور حوزه دریای مدیترانه امکان اتحادی یکپارچه را می داد، هرچند که درک نحوه و حتی هدف این تشکل در روزهای نخستین آن بسیار سخت و مشکل می نمود. گستره کشورهایی مختلف با منافع و اهدافی متفاوت از هم بیش از پیش به احتمال شکست و فروپاشی این اتحادیه عجیب قوت می بخشید. البته انجام هر اقدامی در ابتدای آن دارای مشکلات و سختی های خاص خود است که فقط زمان می تواند همه کاستی ها و ناکامی های آن را جبران کند. بیشتر کشورهای اتحادیه اروپا و حتی کشورهایی که در کرانه های جنوبی دریای مدیترانه جای دارند برای تشکیل این اتحادیه برای خود شرایط خاصی را داشتند که در این میان فرانسه باید به تمامی خواست ها و تقاضاهای آنها برای رسیدن به هدفی که در سر داشت توجه می کرد. در اتحادیه اروپا، آلمان و اسپانیا به طور علنی این پیشنهاد را رد کردند. آلمان ها از آن واهمه داشتند که پیشنهاد فرانسوی ها بعد از مدتی باعث انزوا و توقف آن دسته از کشورهای اروپایی شود که در حیطه مدیترانه جای نداشتند. سران اسپانیا نیز از سوی دیگر نگران آن بودند که این پیشنهاد به تدریج نظام بارسلون را که از سوی اسپانیا در سال 1995 ارائه و حمایت شده بود، نقض و تضعیف کند. در این جا بود که سارکوزی با حضور غیر منتظره خود توانست همه همتایان اروپایی خود را قانع و آنها را همسو با هم در اتحادیه مدیترانه جای دهد. در کرانه جنوبی دریای مدیترانه کشورهای عرب و ترک زبان نیز هر یک برای خود مخالفت ها و ایرادهایی نسبت به تشکیل این اتحادیه داشتند. ترک ها بر این گمان بودند که ایده تشکیل مجمع کشورهای مدیترانه ای روندی است که در نهایت به عدم حضور آنها در اتحادیه اروپا و از میان رفتن رویای همیشه آنان در رسیدن به مرزهای اروپای نوین ختم می شود. چرا که سارکوزی همواره مخالفی سرسخت برای حضور ترکیه در اتحادیه اروپا بوده و به زعم ملت ترک پیشنهاد سارکو بار دیگر بهانه ای برای کنار زدن آنها از عضویت اتحادیه اروپا خواهد بود. اعراب نیز برای مخالف خوانی های خود توجیهی خاص داشتند که البته در این میان هر یک خواسته ای متفاوت از دیگری مطرح می کردند. در حالی که سوریه، لیبی و در ابعاد گسترده تر الجزایر معتقد بودند که طرح اتحادیه مدیترانه در نهایت همچون حربه ای برای عادی سازی روابط اعراب با اسراییل بدون حل و فصل مناقشات آنها به کار گرفته می شود، مصری ها از این که می توانند به همراه فرانسوی ها در ریاست این مجمع به پیشنهاد سارکوزی نقشی داشته باشند خرسند و راضی بودند. در این میان با توجه به برتری کشورهای اروپایی در زمینه اقتصادی و موقعیت صنعتی درخور به نظر می رسد که آنها بیش از دیگران خود را با هژمونی سیاسی کرانه های مدیترانه وفق دهند. فقدان اعتماد آنچه روند تشکیل اتحادیه مدیترانه را با مشکل مواجه می کرد تضارب آشکار منافع کشورهای دو سوی کرانه مدیترانه و تا میزان قابل توجهی عدم اطمینان و اعتماد آنها بود. در این میان فرانسه و سایر کشورهای اروپایی با این توجیه که تشکیل اتحادیه مدیترانه می تواند در رویارویی آنها با مشکلات امنیتی خاص مانند مهاجران غیرقانونی، تروریسم و نبود وابستگی به اعراب اروپا و اقلیت مسلمانان موثر باشد مخالفان کرانه مدیترانه را با سارکوزی همراه کردند. البته اعراب برای خود انتظاراتی کاملا متفاوت داشتند. آنها می خواستند که اتحادیه مدیترانه در زمینه توسعه اقتصادی و چالش های اجتماعی نیز حضور داشته باشد. به رغم همه این موانع و مشکلات پیش رو سارکوزی موفق شد در نهایت 43 ملت مختلف از اروپا و حوزه مدیترانه را در جولای گذشته در پاریس گرد هم آورد. اعلامیه ای که در واپسین روز نشست بزرگان 43 کشور اروپا و مدیترانه بیان شد خود گواه صادقی بر همه سختی ها و مصایبی بود که در تشکیل اتحادیه مدیترانه در پیش رو قرار دارد. شش برنامه درازمدت در زمینه محیط زیست، مهاجرت، تروریسم، منابع آبی و سلامت از مهم ترین دستاوردهای نشست پاریس بود که همگی بی هدف رها شدند. اشکال کار این جا بود که در هیچ جایی اشاره نشد که این پروژه ها چگونه باید به اجرا بیفتند و چه مرجعی تامین مالی این پروژه ها را در اختیار خواهد داشت. اختلاف های سیاسی طرح اتحادیه مدیترانه همچنان به قوت سابق برجاست و مساله تصمیم گیری و مدیریت در اتحادیه مدیترانه همچنان در ابهام قرار دارد. مساله مناقشه اعراب و اسراییل نیز از مهم ترین مواردی است که با خود چالش های بسیاری به همراه خواهد داشت. اختلاف و درگیری کشورهای عربی و اسراییل در هر یک از نشست های اتحادیه دغدغه و تلاطم های بسیاری به همراه داشت. در ابتدا سارکوزی معتقد بود که تاثیر این گونه منازعات به تدریج با میان آمدن منافع اقتصادی کمرنگ تر خواهد شد. سارکوزی سعی داشت در این میانه از شیوه برخورد لیبرال یا همان وابستگی متقابل برای حل بحران دیرینه اعراب و اسراییل استفاده کند. اما در منطقه ای که طی سال های سال صرفا سیاست قهر و زور رواج داشته و توازن قدرت هیچ گاه نمودی نداشته است، به طور حتم نظریه سارکوزی نیز با شکست رو به رو خواهد شد. نباید فراموش کرد که ابتدا باید صلح عربی محقق شود و بعد صحبت از همکاری و منافع مشترک به میان بیاید. ترجمه :لیدا هادی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 182]