- عاقبت قومی که خود را با خمیر نان تمیز می کردند

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:

راسخون : بادها، بارور کننده ابرها و گیاهان: و ارسلنا الریح لواقح فانزلنا من السماء ماء فاسقینکموه و ما انتم له بخازنین(22/ حجر) امروزه در مباحث گیاه شناسی مسلم شده که نر و مادگی در تمام گیاهان هست و بادها هنگام وزش، ذراتی از گرده گل گیاه نر را به گیاه ماده منتقل می کنند و آن را بارور می سازند. این آیه، از همین حقیقت پرده برداری می کند، البته برخی از مفسران بر آنند که این آیه مربوطه به تلقیح ابرها از سوی بادهاست؛ بدین صورت که بادها قطعات ابر را به هم پیوند می دهند و بارور می سازند و بدین ترتیب، مقدمه نزول باران را فراهم می کنند. شیطان نمی تواند کسی را مجبور به انجام کاری کند: قال هذا صراط علی مستقیم/ ان عبادی لیس لک علیهم سلطن الا من اتبعک من الغاوین(41-42/ حجر) این دو آیه، دلیل محکمی بر آزادی اراده انسان هاست و این که ابلیس و لشکر او هرگز نمی توانند کسی را به فساد و تباهی مجبور کنند؛ بلکه کار آنها تزیین گناه و فریب کاری و دعوت به شر و بدی است و تصمیم نهایی با خود انسان است، در واقع خداوند در این دو آیه این پندار خام را که ابلیس تسلط کاملی بر انسان ها پیدا خواهد کرد، از مغز او بیرون کرد. احادیث مربوطه: امام صادق(ع): ابلیس در این سرای پر فریب، دام های خود را برنهاده است و هدفش کسی جز دوستداران ما نیست. امام کاظم(ع): در پاسخ به این پرسش که جهاد با کدام دشمن واجب تر است؟ فرمود: آن که از همه به تو نزدیکتر و دشمنیش با تو بیشتر است... و کسی که دشمنان تو را بر ضدت تحریک می کند و آن شیطان است. امام علی(ع): شیطان بر بنده گماشته شده است و معصیت را در نظرش می آراید تا مرتکب آن شود و او را به توبه کردن امیدوار می سازد تا آن را به تأخیر اندازد. چه کسانی لیاقت هدایت شدن ندارند؟ ان تحرص علی هداهم فان الله لایهدی من یضل و ما لهم من نصرین(37/ نحل) «خداوند کسی را که گمراه ساخت، هدایت نمی کند». بدیهی است که این جمله در حق همه منحرفان نیست؛ زیرا وظیفه پیامبر(ص)، تبلیغ و هدایت است و تاریخ نیز گواهی داده که این تبلیغ و هدایت در مورد بسیاری از گمراهان اثر می گذارد و آنان به آیین حق می پیوندند و عاشقانه از آن دفاع می کنند. بنابراین، چنین جمله ای مخصوص آن گروه است که خیره سری و لجاجت را به حد اعلا رسانده و چنان در اسکتبار و غرور و غفلت و گناه غرق اند که دیگر درهای هدایت به روی آنها گشوده نخواهد شد. اینها هستند که هر چند پیامبر خدا برای هدایت آنها بکوشد، نتیجه ای ندارد؛ زیرا به خاطر اعمالشان چنان گمراه شده اند که دیگر لایق هدایت نیستند. حدیث مربوطه: پیامبر اکرم(ص): خداوند جل جلاله فرمود: ای بندگان من! همه شما گمراهید، مگر کسی که من هدایتش کنم، و همه شما نیازمندید، مگر کسی که من توانگرش سازم و همه شما گنهکارید، مگر کسی که من او را از گناه نگهدارم. ساخت شراب، سوء استفاده از نعمات الهی: و من ثمرات النخیل و الاعناب تتخذون منه سکرا و رزقا حسنا ان فی ذلک لایه لقوم یعقلون(67/نحل) روشن است که قرآن در این آیه هرگز اجازه شراب سازی از خرما و انگور را نداده؛ بلکه با توجه به این که مسکرات را در مقابل روزی خوب و پاکیزه قرار داده، اشاره کوتاهی به تحریم شراب و نامطلوب بودن آن کرده است. بنابراین نیازی نیست که بگوییم این آیه قبل از نزول تحریم شراب نازل شده است. بلکه به عکس، اشاره به حرام بودن آن می کند و شاید اولین اخطار در زمینه تحریم شراب باشد؛ گویی قرآن می خواهد ضمن برشمردن نعمت های الهی، به سوء استفاده از آن نیز اشاره کند. احادیث مربوطه: امام صادق(ع): آنان که در دنیا از مسکرات سیراب شوند، تشنه کام می میرند و تشنه کام محشور می شوند و تشنه کام به دوزخ می روند. پیامبر اکرم(ص): شرابخوار اگر سخنی گفت باور نکنید، اگر خواستگاری کرد به او زن ندهید، اگر بیمار شد به عیادتش نروید، اگر مرد بر جنازه اش حاضر نشوید و به او امانت نسپارید. امام علی(ع): خداوند برای حفظ عقل، ترک شرابخواری را واجب گردانید. کیفر کفران نعمت: و ضرب الله مثلا قریه کانت آمنه مطمئنه یأتیها رزقها رغدا من کل مکان فکفرت بانعم الله ...(112/ نحل) در ذیل این آیه، از یکی از معصومین(ع) روایت شده که فرمود: این آیه درباره قومی نازل شده که رودی به نام ثرثار از میان آنها می گذشت و سرزمین ایشان به خاطر آن رود سرسبز و خرم و پر خیر و برکت بود. آنقدر در نعمت غرق شدند که نعمت های خدا را ناسپاسی کردند، تا آنجا که با خمیر نان، خود را از کثافات پاک می کردند و می گفتند: خمیر نرم تر است. بنابراین نسبت به نعمت های الهی کفر ورزیدند و آن را سبک شمردند. از این رو خداوند آن رود را بر آنان خشکانید و در نتیجه دچار خشکسالی شدند؛ تا جایی که خدا آنان را محتاج خوردن همان خمیرهای ناپاک کرد و بر سر تقسیم آن نزاع می کردند. این آیه و روایت هشداری به همه افراد و ملت هایی است که غرق نعمت های الهی هستند تا بدانند که هر گونه اسراف و تبذیر و تضییع نعمت ها در پیشگاه جریمه دارد و کمترین مجازات آن، گرفتن این مواهب و نعمت هاست.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 211]