- انتقاد شديد استاد قرآن از وزير ارشاد

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:

راسخون: عباس سلیمی از پیشکسوتان قرآن کشور و از خادمان برگزیده قرآن کریم طی نامه‌ای به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از چاپ کتابی که به بهانه تقدیس موسیقی، پیامبران و اهل بیت(ع) را نیز از علاقه‌مندان و مروجین موسیقی قلمداد کرده به شدت انتقاد نموده است. در بخش‌هایی از این نامه خطاب به سیدمحمد حسینی آمده است: در اخبار، از قول شما آورده می‌شود: "وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در مورد برخی از دیدگاه‌های علما و روحانیون در مورد حرام بودن موسیقی گفت: ما این دیدگاه کلی را که با دیدگاه امام نیز سازگاری ندارد، قبول نداریم و با احترامی که به بزرگان و علما و روحانیون قائل هستیم باید اجازه فعالیت گروه‌های موسیقی در چارچوب قانون و موازین نظام را داشته باشیم." این سخن شما جای تعجب دارد! زیرا هرگونه اظهار نظر مدیران ارشد مسئول نظام می‌تواند آثار و تبعات خاصی دربرداشته باشد و مورد سوءاستفاده قرار گیرد. جنابعالی مطلقا نگران عدم ترویج موسیقی در جامعه نباشید چرا که در شب اول قبر و در قیامت از شما در مورد عدم اهتمام و مجاهدت نسبت به رواج موسیقی در نظام شهیدان بازخواست نخواهید شد، زیرا به لطف سیاست‌های غیراصولی سنوات گذشته، بازار انواع موسیقی‌های مجاز و غیرمجاز در کوچه و خیابان و رسانه داغ است، از نوارهای آنچنانی داخل برخی تاکسی‌ها و خودروهای آژانس و اتوبوس‌های بین شهری و هواپیماها گرفته تا زنگ موبایل و زنگ انتظار تلفن ادارات و سازمان‌ها و عرضه CD‍ِ‍ در سر چهارراه‌ها، برپائی کنسرت‌ها و محافل و عروسی‌های آشکار و پنهان و برگزاری همایش‌ها و سمینارهای دولتی و غیردولتی، انواع موسیقی‌ها در برنامه‌های صدا و سیما "غیر از دو شبکه رادیو قرآن و رادیو معارف "اگر تدریجا به سراغ آنها نروند!" از برنامه کودک و کارتون و اخبار و تحلیل سیاسی تا فیلم‌ها و سریال‌ها و مناسبت‌های شادی و عزا و حضور برخی خوانندگان آنچنانی و اعلام موضع صریح برخی مدیران رسانه مبنی بر اینکه در این مقوله هیچ خط قرمزی ندارند! و بالاخره تک نوازی نی در مجالس ترحیم مساجد و بهشت‌زهرا و حضور برخی گروه‌های قارچ گونه تواشیح موزیکال و... و... سلیمی در بخش دیگری از نامه خود نوشته است: کتابی تحت عنوان "برگ‌هایی از داستان موسیقی ایرانی" نوشته شخصی به نام حسن رضا رفیعی با موضوع موسیقی ایرانی، عربی و موسیقی قرآنی! که علی‌القاعده از وزارتخانه تحت مسئولیت شما مجوز چاپ گرفته و احتمالا برخوردار از یارانه! برخاسته از بودجه عمومی کشور نیز بوده، ... قدم را فراتر از این مسائل گذاشته و پیامبران بزرگ الهی را نیز به صحنه موسیقی آورده است! در سرتاسر مطالب کتاب مزبور مطالب بی‌اساس و تعجب‌برانگیزی به بهانه تقدیس موسیقی آورده شده که ضمن ارسال تصویر اوراقی از آن کتاب، برخی از آن عبارات را برای آگاهی شما ذکر می‌کنم: 1 - صفحات 40 و 345: روايت شده كه رسول اكرم در هنگام سپيده دم، قرآن را به آهنگ زنگوله يا نهاوند مي‌خوانده! و چون بامداد نزديك مي‌شد "رهاوي" و در بامداد "حسيني" مناسبت‌تر است. 2 - صفحه 93: نزد حكما و فيلسوفان، اين موسيقي را فايده عظيم است و بسيار حال‌ها اين به كار داشته‌اند چنانكه در محراب‌ها و استجابت دعا! چنانكه داود(ع) در محراب، بربط زدي و...! 3 - صفحه 310: سكينه دختر امام حسين(ع) شاعره و موسيقي‌داني بود كه شايد بتوان او را از حاميان بزرگ موسيقي ايراني در حجاز معرفي كرد،... مجلسي باشكوه با حضور برجسته‌ترين موسيقي‌دانان شاعر و موسيقي دوستان در خانه سكينه برپا شد، اين جشنواره بزرگ موسيقي به حدي پرجمعيت و پرشور بود كه سقف يكي از تالارها فروريخت و حنين (موسيقي‌دان) زير آوار جان سپرد، حزن و اندوه نهفته در بافت موسيقي ايراني مي‌توانسته تسلي‌بخش دل دغ‌دار سكينه از فجايع كربلا و كشته شدن شوهرش باشد!! 4 - درصفحه 90 اين كتاب متوسلين به موسيقي را عاقل و ترك‌كنندگان آنرا جاهل و نادان معرفي كرده و از آن بالاتر در صفحه 412 كتاب صراحتا مي‌گويد: هركس سماع و غنا و رقص و دف و آواز و سرودخواني را انكار كند و گويد حرام است، بر فعل نبي منكر شده و چنين اعتقادي موجب كفر و خروج از دين خواهد شد! (با اين وصف بايد در انتظار صدور حكم تكفير مومنيني بود كه رقص و غنا و آوازخواني را حرام مي‌دانند! "جل الخالق!") 5 - در صفحه 391 اين نوشتار، ملامحسن فيض كاشاني، فقيهي معرفي شده كه در باغ خود به وقت نماز شب، كنيزي براي او غنا مي‌خواند و او در حالت ركوع بسيار مي‌گريسته است! 6 - در صفحه 309، ابوجعفر سائب خواننده و نوازنده را از ملازمان عبدالله بن جعفر شوهر حضرت زينب ناميده كه جز براي عبدالله آواز نمي‌خوانده است! ضمنا بموجب مندرجات صفحه 91 جميله سلميه اسناد مسلم خوانندگي و نوازندگي و آهنگ‌سازي نيز مورد احترام عبدالله بن جعفر و آوازه‌هاي او مورد علاقه وي بوده است! 7 - لاطائلات اين كتاب بيش از اين موارد است: موسيقي يعني حركت در راه كمال مطلق يعني خدا (ص369) در اين نوع از موسيقي، طهارت شرط لازم است مثل وضو در قرائت قرآن (ص12)، موسيقي زبان خدا است و هيچ مذهب و ديني بدون موسيقي نمي‌تواند اوج بگيرد و به خداوند برسد (ص19)، مشاور فرهنگي رئيس جمهور در سال 1386: موسيقي لمحه‌اي از آواز بهشت است (ص19)، بي‌گمان مجموع آثار باخ، همگي هديه و پيش‌كش به خداست (ص61)، هر دعا كه با موسيقي بود اجابت آن زودتر بود چنانكه بزرگان در سحرگاه ني‌زدن و بربط زدن فرموده‌اند (ص93) زندگي بدون موسيقي فقط يك خطاست (ص94) و بالاخره تحريفي شرم‌آور در صفحه 483 كتاب در مورد كلام قرآن ناطق، امير مؤمنان علي(ع) كه فرمودند: الله الله في‌القرآن، لايسبقكم بالعمل به غيركم - خدا را خدا را در مورد قرآن درنظر داشته باشيد، مبادا ديگران در عمل به آن از شما سبقت گيرند! كه نگارنده كتاب، اين فرمايش را تحت عنوان هشدار به موسيقي‌دانان عنوان و اعلام خطر نموده است كه مبادا اين وصيت علي(ع) را در مورد موسيقي فراموش كنند!! آري آقاي وزير، وقتي با بها دادن بيش از حد به مقوله‌اي كه در اولويتهاي مسئوليتهاي شما نيست چنين بستري در جامعه فراهم مي‌شود، برخي از مدعيان هنر نيز به بهانه ترويج موسيقي، پيامبران و اهل بيت و مقدسات را بنام خويش مصادره مي‌كنند، مؤمنين مخالف رقص و آواز و غنا را تكفير مي‌كنند، به صحنه آوردن بانوان دف زن را در سالن اجلاس سران كشورهاي اسلامي، رعايت حقوق زن ايراني مي‌پندارند، دختر امام حسين(ع) را برگزاركننده جشنواره موسيقي معرفي مي‌كنند، حضرت داود عليه‌السلام را نوازنده داخل محراب معرفي مي‌نمايند، وضو و طهارت را در نوازندگي شرط لازم مي‌دانند مانند نماز و قرائت قرآن، موسيقي را آواز بهشت مي‌پندارند! موسيقي را زبان خداوند تلقي كرده و موفقيت هر دين و آئين آسماني را در گرو توسل به آن مي‌دانند و صدها توصيف زشت ديگري كه خود سزاوار آن هستند! من نمي‌گويم بايد همگان به سراغ قرائت قرآن بروند و اهل نماز شب باشند... مردم حق انتخاب دارند و البته هركس در برابر انتخاب خود در دنيا و آخرت مسئول و پاسخگو خواهد بود، بلكه مي‌گويم متوليان امور فرهنگي بايد بيش از پيش مراقب اظهارات خود باشند تا برخي از زياده‌طلبان با سوءاستفاده از فضاي ايجاد شده، در مطالبات و انتظارات خود زياده‌روي نكنند و به بهانه دفاع از هنر، در طريق كجروي و بدعت گام نگذارند. در خاتمه با ابراز تأسف از عدم نظارت دقيق وزارتخانه شما بر چاپ كتابهائي مانند آنچه كه گذشت و براز تأسف از صرف هزينه‌هاي عمومي و اقدام انتشارات وابسته به حوزه هنري در چاپ و انتشار كتاب مزبور و تأكيد بر اينكه نگارنده كتاب يادشده بايد پاسخگوي نوشته‌هاي خود در مراجع قضائي باشد، انتظار مي‌رود بيش از آنچه كه دغدغه نشر موسيقي را داريد در صدد نظارت و جلوگيري از امور مغاير با شرح وظايف وزارتخانه متبوع خود باشيد كه اگر در اين دنيا مورد سئوال واقع نشويد قطعا در سراي آخرت مورد بازخواست قرار خواهيد گرفت (و لتسئلن عما كنتم تعملون... و البته از آنچه كه انجام داده‌ايد از شما سئوال و بازخواست خواهد شد/نحل،93) خداوند بزرگ عاقبت همه ما را ختم به خير فرمايد. 1002

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 267]