تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834918437
دره رحمان آباد با خاک يکسان شد
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: دره رحمان آباد با خاک يکسان شد 200 سکنه دره رحمان آباد سابقه حضوري بيش از 10 سال دارند. علاوه بر آنکه اکثراً اهالي بومي شميران و نياوران هستند. در نخستين ساعات بامداد روز دوشنبه 31 ارديبهشت ماه سال جاري، ماموران شهرداري منطقه يک با همکاري قوه قضائيه و فرمانداري شميرانات، با استناد به دستور شهردار تهران مبني بر تخريب ساخت وساز بالاي 1800 متر، 50 خانه مسکوني واقع در دره رحمان آباد - منطقه کاشانک - را به جهت پاکسازي حاشيه نشين شمال شهر تهران و تغيير کاربري به فضاي سبز تخريب کردند. ***ساعت از نيمه شب گذشته است. انتهاي خيابان اکبر صبوري - کاشانک - جاي پارک هيچ اتومبيلي نيست و ده ها لودر، کاميون و اتومبيل پليس دو سوي خيابان بن بست را اشغال کرده اند. همسايه ها ايستاده اند و بين خودشان زمزمه مي کنند. کمي جلوتر، ابتداي کوره راهي در دل کوه دارآباد توسط نيروهاي پليس مسدود شده و پليس به هيچ فردي به جز ماموران شهرداري و نيروي انتظامي اجازه گذر از آن کوره راه را نمي دهد. کوره راه که در دل کوه پيچ خورده به دره رحمان آباد منتهي مي شود. دره اي که تا لحظاتي ديگر تخريب مي شود. اين دره که اتفاقاً در دامن ارتفاعات دارآباد گسترده شده و خانه هاي دست ساز و ابتدايي 50 خانواده بومي شميران را دربرگرفته از نظر شهرداري منطقه يک، به عنوان «حاشيه» و «خارج از محدوده» شناسايي شده و شهرداري منطقه يک نخستين ساعات بامداد دوشنبه31 ارديبشهت ماه را براي ويران کردن 50 خانه که 200 ساکن دارد، انتخاب کرده است. لودرها و کاميون ها در تاريکي کوره راه که دو سوي آن را درختان انبوه احاطه کرده اند پيش مي روند و نور چراغ هايشان تنها روشنايي آن راه سنگلاخ است که هيچ گاه رنگ آسفالت به خود نديده است. بعد از طي مسيري در حدود 500 متر، آنچه در انتهاي راه به چشم مي خورد چيزي نيست جز ستون قطوري از خاک که رو به آسمان رفته و نور لودرها که روي بناي خانه اي افتاده که تا چند ثانيه ديگر و پس از دريافت دستور از بي سيم ويران خواهد شد. اين، دومين خانه است و هنوز 48 خانه باقي است. خانه هايي که عمري 40 ، 30 ، 20 يا 15 ساله دارند و همگي به جز دو باب، فاقد سند ملکي هستند. استدلال شهرداري هم همين است. «تصرف غيرقانوني دره رحمان آباد توسط افرادي که هيچ گونه حقوق مالکانه نداشته اند.» 200 سکنه دره رحمان آباد سابقه حضوري بيش از 10 سال دارند. علاوه بر آنکه اکثراً اهالي بومي شميران و نياوران هستند. مردمان دامدار و کشاورزي که سال هاي پيش از انقلاب در قطعه زميني به وسعت 400 هزار متر فعاليت مي کردند. قطعه زميني که دره رحمان آباد، دره عسلک، تختي رحمان آباد و تختي خشک چال را در خود جا داده و متعلق به يکي از ملاکان و معدن داران شميران به نام رحمت الله رضايي بوده است. رضايي در سال هاي پيش از انقلاب به ميل شخصي اين قطعه زمين 400هزار متري را قطعه قطعه کرده و هر قطعه را در اختيار يکي از خانواده هاي کشاورز يا دامدار يا کارگري که در خدمت او بوده اند قرار مي دهد. با پيروزي انقلاب، رضايي از ايران خارج مي شود در حالي که خرده مالکان دره رحمان آباد دستخطي با امضاي رحمت الله رضايي مبني بر مالکيت قطعات زمين واگذار شده دراختيار دارند. در دهه 60 و 70 که سازمان ثبت املاک با استناد به ماده 147 و 148 از صاحبان زمين فاقد سند دعوت به مراجعه مي کند، اهالي دره رحمان آباد هم با در دست داشتن همين اسناد خطي راهي سازمان ثبت شميران مي شوند و مدارک خود را ارائه مي دهند تا براي آنان سند مالکيت صادر شود. اقدامي که به علت در دسترس نبودن مالک اصلي زمين ها، دچار اطاله دادرسي مي شود. صدور سند براي زمين هاي دراختيار اهالي دره رحمان آباد تا سال 86 به تعويق مي افتد تا آنکه در تاريخ 20 ارديبهشت امسال، حسين عسگري - جوشکار - مثل ساير اهالي نامه اي به امضاي شهردار وقت منطقه يک دريافت مي کند با اين مضمون؛ «نظر به اينکه ساختمان احداث شده و تحت تصرف آن جناب واقع در دره رحمان آباد، کلاً خارج از محدوده و بالاي تراز 1800 بوده و داراي کاربري فضاي سبز مي باشد، لذا بدين وسيله به شما ابلاغ مي گردد جهت تعيين تکليف عرصه و اعيان ملک واقع در طرح با در دست داشتن کليه مدارک و مستندات مالکيت ظرف مدت حداکثر 48 ساعت متعاقب رويت ابلاغيه به اداره املاک شهرداري منطقه مراجعه فرماييد.» حسين عسگري هم مثل ساير اهالي، مدارک خطي خود را به شهرداري ارائه مي کند، با اين اميد که پس از 16 سال بتواند براي قطعه زميني که خانه و کارگاه جوشکاري اش را در خود جا داده سند بگيرد اما ساعت 12 نيمه شب يکشنبه 30 ارديبهشت ماه صداي لودرهايي را مي شنود که کوره راه منتهي به خانه او را سد کرده اند و با ماموراني سينه به سينه مي شود که يکي از آنها مي گويد؛ «زن و بچه ات را جمع کن و برو. اين خانه بايد خراب شود.» -اينجا محل زندگي و کسب و کار من است. -کدام کسب و کار؟ فکر کردي مي تواني بدون سند بيايي دل کوه؟ ***هيچ نوري نيست و تمام منطقه در تاريکي فرو رفته و فقط نور چراغ قوه ها و لودرها دايره هاي روشني ترسيم مي کند. فرياد ماموران شهرداري در ميان جوش و خروش لودرهايي که در سربالايي نفس گير دره عقب و جلو مي روند، گم مي شود. يکي از ماموران مي گويد؛ «با همين چراغ قوه ها اثاث زندگي اهالي را تخليه مي کنيم. هيچ وسيله اي زير آوار نخواهد ماند.» به گفته اهالي، چند ساعتي پيش از حضور ماموران، خطوط برق و تلفن تمام خانه هاي دره رحمان آباد به عمد قطع شده است . يکي از اهالي که ناباورانه به ويرانه هاي خانه همسايه اش خيره شده مي گويد؛ «ما هيچ کار خلاف شرعي انجام نداديم. چند سال پيش از امام جماعت منطقه پرسيديم که آيا زندگي و کار ما در اين زمين ها خلاف شرع است و ايشان پاسخ منفي داد. ما همگي منتظر صدور سند بوديم. به همه ما وعده داده بودند که تا دو هفته ديگر سند زمين هايمان صادر مي شود ولي امروز بدون هيچ توضيحي آمده اند و خانه هايمان را روي سرمان خراب مي کنند.» ماموران شهرداري منطقه يک مي گويند که بارها توسط نيروي انتظامي و فرمانداري شميرانات به اهالي دره رحمان آباد اخطار داده شده که خانه هاي خود را تخليه کنند و از اين منطقه بروند. اهالي رحمان آباد قسم مي خورند که هيچ کدام، هيچ وقت، اخطاري دريافت نکرده اند جز آن کاغذي که هفته پيش از آنها دعوت کرده بروند و مدارکشان را ارائه بدهند. ماموران شهرداري منطقه يک مي گويند که در دره رحمان آباد هيچ خانواده اي ساکن نيست و آنها که مانده اند چند سرايدار و کارگر دامداري و مرغداري هستند که جمع شان به 20 نفر هم نمي رسد.ماموران شهرداري منطقه يک همچنين مدعي هستند که اين منطقه مرکز تجمع فعاليت هاي غيرقانوني و برخي جرايم و مفاسد اجتماعي است. شايعاتي مبني بر خريد و فروش مواد مخدر در منطقه شنيده مي شود. شايعه اي که خشم چند نفر از اهالي را به جوش مي آورد؛ «کدام مواد مخدر؟ ما 30 سال است که اينجا ساکن هستيم. پنج سال پيش دو خانواده به اين منطقه آمدند و حدود يک سالي اجاره نشين بودند. حضور آنها تخلف و خريد و فروش مواد مخدر را هم به دنبال آورد ولي اهالي بعد از يک سال اين دو خانواده را طرد کردند و پاي تمام قاچاق فروش ها و معتادها از منطقه بريده شد.» کاميون ها پي درپي از سربالايي کوره راه منتهي به دره رحمان آباد بالا مي آيند. يکي از اهالي مي گويد؛ «گفتند اثاث آن افرادي که در خانه نيستند توسط شهرداري توقيف مي شود. مردم را از خانه شان بيرون کردند. نديديد که چند زن و مرد آن پايين ايستاده بودند و به پليس ها التماس مي کردند که اجازه بدهند به خانه شان برگردند؟ اينها با کدام حکم قضايي وارد خانه مردم مي شوند؟ از تک تک آنان پرسيديم حکم داريد؟ گفتند همين لودرها حکم ماست.» ***12 ساعت گذشته است. ساعت 12 ظهر روز دوشنبه است. دو سرباز جلوي در يک کانتينر در ابتداي کوره راه نشسته اند و يک پارچه کنارشان نصب شده که از تخريب دره رحمان آباد و تغيير آن به فضاي سبز خبر مي دهد. مثل شب گذشته، چاره اي نيست جز آنکه از لابه لاي درخت ها و بدون آنکه ديده بشوم خودم را به دره برسانم.... تصوير روز، باورنکردني است. انگار شب گذشته زلزله اي به قدرت 6 ريشتر به اين منطقه شبيخون زده است. از لابه لاي آجرها و تيرهاي چوبي سقف هاي فروريخته مي توان بقاياي اسباب زندگي مردم را ديد. گاز، يخچال، رختخواب، کابينت آشپزخانه، لباس هايي که روي چوب رختي ديواري فراموش شده اند، قندان و استکان و يک فوتبال دستي... سگي ميان ويرانه ها مي چرخد و بو مي کشد. اهالي 48 ساعت مهلت گرفته اند که اسباب باقي مانده شان را بار بزنند و از آنجا بروند «کجا برويم؟» آنها فقيرتر از آن هستند که بتوانند در دل پايتخت جاي پايي پيدا کنند. «ماموران به ما وعده دادند که مي آيند، خانه هايمان را متر مي کنند و به قدر متراژ خانه به ما پول مي دهند. حالا که خانه هايمان را خراب کرده اند، بابت اين گل و سنگ مي خواهند پول بدهند؟»زن ها هنوز از شوک 12 ساعت قبل نجات نيافته اند. «آمدند و گفتند خانه را خالي کنيد مي خواهيم اينجا را لودر بيندازيم. گفتم بچه هايم خوابند از آن طرف لودر بيندازيد. گفتند آن طرف درخت دارد نمي توانيم درخت را خراب کنيم.» حرف مي زنند و اشک مي ريزند و به اسباب خانه شان نگاه مي کنند که چطور جمع کنند و کجا جمع کنند و کدام را جمع کنند. مردها مبهوت مانده اند و انگار هنوز باور نمي کنند چه به سرشان آمده است. بوته هاي رازقي و گل رز هم مثل درخت ها از ريشه درآمده اند و ديگر قرار نيست که آذين ورودي خانه ها باشند.در ميانه کوره راه، زني روي خرابه هاي خانه اش نشسته و به دوردست نگاه مي کند. دوردست، ساختماني آجري است که در سکوت و آرامش، بي خبر از هياهوي نيمه شب گذشته به زندگي ادامه مي دهد. (روزنامه شرق خواستار آن بود که پاسخي هم از شهرداري منطقه يک داشته باشد اما با وجود تماس هاي مکرر هيچ يک از مسوولان شهرداري منطقه حاضر به پاسخگويي نشدند.) منبع: شرق
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 437]
-
گوناگون
پربازدیدترینها