- سينماي ايران در سال 89 به چهارراه حوادث رسيد

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:

راسخون: از آن جايي كه منوچهر اکبرلو نويسنده و منتقد سينماي ايران در اواخر سال 88 در يادداشتي آورد: سينماي ايران در سال 89 شاهد نمايش فيلم هايي است که علاوه بر فروش خوب از کيفيت هنري مطلوبي نيز برخوردارند ولي ما شاهد موضوعي عكس آن بوده ايم. سينماي ايران در سال89 شروع خوبي را تجربه نكرد و اگر نگاهي به فروش فيلم‌هاي روي پرده بيندازيم، متوجه مي شويم كه در مقايسه با سال‌هاي گذشته تا چه حد با افت مخاطب مواجه بوده‌ است. هرچند با شروع سال جديد چشم سينماي ايران به گيشه اکران نوروزي بود، (اکراني که مي‌توانست فرجام سينماي ايران در سال 89 را روشن کند) ولي دل سينماگران را خوش نكرد و رقابت چهار فيلم ("تسويه حساب"، "طهران، تهران"، "سلام بر عشق" و "هيچ" ) براي تصاحب گيشه در نخستين روزهاي سال بي نتيجه بود. هر چند كه گفته مي شد اين چهار فيلم با داشتن حال و هوايي متفاوت، فضاهاي متفاوتي را هم براي جذب مخاطب ايجاد مي كند ولي اين گونه نشد و اين تنوع نتوانست مخاطب را براي رفتن به سينما ترغيب كند. اکران نوروزي آغاز يک رقابت براي جذب مخاطب گسترده بود و جذب مخاطب بالا در يکي از بهترين فصل هاي سال مي‌توانست نويدبخش يک دوره پررونق و پربار در سينمايي باشد که از نظر فروش و جذب مخاطب شکننده است. تسويه حساب" يک فيلم کمدي است با نگاه ويژه ميلاني به موقعيت زن ها در جامعه و تاثير فضاي جامعه برشکل گيري روابطي نادرست. ميلاني که پارسال نوروز فيلم پرفروش "سوپراستار" را روي پرده داشت، اين بار بايد با فيلم هايي رقابت کند که از نظر موضوع و ترکيب بازيگران جذاب‌تر از "تسويه حساب" به نظر مي‌رسند. خبرها حاكي از اين بود كه چون اين فيلم پس از چند سال توقيف روي پرده رفته و اين موضوع حاشيه‌هاي فراواني براي آن رقم زده است، دست "تسويه حساب" براي رقابت در گيشه نوروزي بازتر است و همين امر مي تواند از نظر تبليغاتي به جذب مخاطب آن کمک ‌کند. ترکيب بازيگران و پررنگ بودن نقش مردان در اين فيلم هم عامل ديگري شناخته شد كه مي‌توانست به استقبال نسبي از آن منجر شود. هر چند نسبت به ديگر رقبايش فروش قابل قبول تري داشت!

طهران، تهران" فيلمي که نمايش آن در جشنواره فيلم فجر با حاشيه‌هاي فراوان همراه بود؛ از يک سو جماعت منتقد و روزنامه‌نگار، فيلم را به دليل فضاي متفاوت و تجربه ويژه کارگردانش ستايش کردند و از سوي ديگر گروهي نقدهاي تند و تيزشان را نصيب اپيزودهاي اين فيلم کردند. «طهران، تهران» فيلمي اپيزوديك است كه در دو مسير متفاوت حركت مي‌كند. «طهران:روزهاي آشنايي» سرزنده و اميدبخش است و «تهران: سيم‌آخر» معترض و تلخ. فيلم دو نگاه متفاوت به تهران را از ديد دو فيلمساز از دو نسل به نمايش مي‌گذارد. در مجموع فيلم با رويكرد ارائه تصويري اسنادي از پايتخت، مي‌تواند به عنوان تجربه‌اي مغتنم مورد توجه قرارگيرد. به هرحال اکران فيلمي از داريوش مهرجويي پس از ماجراي "سنتوري" مي‌توانست دوستداران اين کارگردان را به سالن هاي سينما بياورد ولي ... بديهي است كه طهران، تهران به عنوان نماينده سينماي جدي و متفاوت،‌چندان روي گيشه حساب بازنكرده باشد.

"هيچ" به کارگرداني عبدالرضا کاهاني از فيلم هاي متفاوت اين دوره که بازيگران متعددي آن مي‌توانند به جذب مخاطب براي اين فيلم تلخ اجتماعي کمک کننند. "هيچ" حاشيه‌هاي فراواني داشت تا براي نمايش در جشنواره فيلم فجر پذيرفته شود و پروانه ساخت دريافت کند. اين دومين فيلم کاهاني است که پس از "بيست" روي پرده رفت. عبدالرضا‌كاهاني با «هيچ» گام‌بلندي نسبت به فيلم متوسط «بيست» برداشت. در شرايطي كه سينماي اجتماعي به دلايلي متعدد و متنوع چندان امكان حضور پررنگ ندارد،‌ چهارمين ساخته كاهاني يكي از نمونه‌هاي قابل‌توجه اجتماعي‌نگري در سينماي ايران است. فيلم فاقد گروه سينمايي است و در سينماهاي آزاد اكران شده و فروشش پايين‌تر از بقيه كارهاي روي پرده است و البته از ابتدا هم كسي توقع فروش فوق‌العاده‌اي را نداشت. هيچ اما شايد تنها فيلم در حال اكران باشد كه مخاطب را كاملا با خود درگير مي‌كند.

«سلام‌برعشق» مي‌خواهد تركيبي باشد از يك فيلم اجتماعي با موضوع سرقت و اثري كمدي- موزيكال، كه در ميانه‌هاي فصل‌هاي جدي تماشاگر را سر ذوق بياورد! نتيجه فيلم بلاتكليفي‌اي است كه تماشاگر اعتناي چنداني به آن نكرده است.

البته هيچ فيلمي در اكران اول بهار شكست مطلق نخورده ولي واقعيت گيشه چنان كه بايد و منطبق با پيش‌بيني‌ها و انتظارها نيز نبوده است. از آن جايي كه اكران دو فيلم "به رنگ ارغوان" و "عيار 14" هنوز ادامه دارد ، مي توان گفت كه اين دو فيلم به خاطر فضاي متفاوت و موضوع هاي خاصشان تا امروز در جذب مخاطب به شکل نسبي موفق تر بوده‌اند و حرف اول را مي زنند. هر چند گران شدن بليت هاي سينما را در عدم جذب مخاطب نمي توان ناديده گرفت و بايد ياد آور شد كه اين گران شدن براي مردم قابل هضم نيست و مقايسه آماري فروش در روزهايي كه بليط به صورت نيم بها فروخته مي شود تاييد كننده اين موضوع است. همچنين رابطه خوبي نيز ميان معاونت سينمايي و خانه سينما وجود ندارد. نمود اين مسئله را مي‌توان در نشست خبري مديرعامل خانه سينما كه هفته گذشته برگزار شد مشاهده كرد؛ جايي كه محمدمهدي عسگر‌پور صراحتا گفت تعامل مناسبي ميان خانه سينما و معاونت سينمايي وجود ندارد و دامنه اين شكاف ميان دو نهاد مهم و تأثيرگذار سينمايي تا آنجا گسترش يافته كه از مسئله بيمه هنرمندان گرفته تا پرداخت‌نشدن بخشي از بودجه خانه سينما، شيوه حضور (يا در واقع عدم حضور) نماينده خانه سينما در شوراي پروانه ساخت و در كل به بازي گرفته‌نشدن اين نهاد صنفي در تصميم‌گيري‌هاي كلان را شامل مي‌شود. از اين منظر مي‌توان گفت در دوران مديريت جعفري‌جلوه شاهد شرايط به‌مراتب مطلوب‌تري بوديم. به خصوص 2سال پيش كه در نهايت و با وجود محافظه‌كاري جلوه و تيم همراهش، چند فيلم فاقد پروانه نمايش در جشن دوازدهم سينماي ايران به نمايش درآمده و اتفاقا يكي از آنها («خاك آشنا»ي فرمان‌آرا) چند جايزه اصلي را نيز از آن خود كرد. در شرايط فعلي به نظر مي‌رسد كه هركس مسير دلخواه خود را طي مي‌كند. هيأت مديره خانه سينما نشست رسانه‌اي برگزار مي‌كند و به تشريح برنامه‌هاي خود در سال89 مي‌پردازد و اين هفته هم قرار است جواد شمقدري در ديدار با سينمايي‌ها برنامه‌هاي خود براي سال جاري را رسانه‌اي كند.شمقدري در حالي مي‌خواهد سياست‌هاي سينمايي سال89 را تشريح كند كه اين روزها دوباره از سوي برخي هم‌طيفان سياسي خود مورد فشار قرار گرفته است. برخي رفع توقيف از فيلم‌ها را مهم‌ترين دستاورد معاون امور سينمايي دولت دهم مي‌دانند ولي در روزهاي گذشته اين مسئله در برخي تريبون‌هاي سياسي و مذهبي چالش‌هايي را برانگيخته است.شايد تعويق اكران «صدسال به اين سال‌ها» كه قرار بود پس از «به رنگ‌ رغوان» روي پرده بيايد از پيامدهاي همين مخالفت‌ها باشد. به هر حال بايد نشست و ديد چه بلايي بر سر سينماي ايران مي آيد .... /1005 /1002

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 139]