غير «متخصص» ها

واضح آرشیو وب فارسی:هموطن سلام: غير «متخصص» ها
در واقع تلويزيون براي اين كارشناسان، يك تبليغ مفت و رايگان است تا دانش نداشته و لب تاپ هاي مد روزشان را به رخ اين و آن بكشانند. يكي از وظايف تلويزيون به عنوان يك رسانه جمعي، آموزش است اما در مسابقات يورو ۲۰۰۸ كه چيزي از آن عايد مخاطبان نشد.
Shoot ۱
در حالي كه دكتر بيژن ذوالفقارنسب، دكتر صدر، اميرحاج رضايي و مرتضي محصص، عطاي برنامه هاي تلويزيوني را - كه بازي هاي يورو را پوشش مي دهد - به لقايش بخشيده اند، برنامه هاي تلويزيوني، آموزشگاهي براي جولان كارشناس نماهايي شده كه ذره اي به اطلاعات و دانش مخاطبان نمي افزايند. در واقع تلويزيون براي اين كارشناسان، يك تبليغ مفت و رايگان است تا دانش نداشته و لب تاپ هاي مد روزشان را به رخ اين و آن بكشانند. يكي از وظايف تلويزيون به عنوان يك رسانه جمعي، آموزش است اما در مسابقات يورو ۲۰۰۸ كه چيزي از آن عايد مخاطبان نشد.

Shoot ۲
يكي از ديالوگ هاي نازلي كه در حين برنامه هاي يورو ۲۰۰۸ بارها به عينه شنيده ايم، اين است: « در مصرف برق صرفه جويي كنيد. ما هم مي خواهيم لامپهاي استوديو را خاموش كنيم.» قطعاً مردم ايران فهيم تر از آن هستند كه بدون نصايح آقايان هم تشخيص بدهند كه لازم است در مصرف برق صرفه جويي كنند يا خير ؟
بالغ بر چهارصد خبرنگار «ورزشي» فقط عضو انجمن نويسندگان و عكاسان ورزشي هستند و صرف نظر از كارشناسان، حداقل دويست مربي داريم كه با گذراندن كلاس هاي آموزشي، آمادگي تئوريكي لازم را جهت ابراز نظر درباره فوتبال و وقايع پيراموني آن دارند. تازه اگر پيشكسوتان را نيز در اين جمع بگنجانيم، آنگاه متوجه خواهيد شد كه دايره «نقد فني» اين رشته ورزشي چه محيط و مساحت گسترده اي دارد، با اين حال تلويزيون ايران ترجيح داده تا به جاي بهره گرفتن از اين پتانسيل عظيم، صندلي هايش در يك برنامه فوتبالي را در اختيار كارشناس «نماها» قرار دهد. چرا؟
نحوه نشستن روي صندلي
آقاي X يكي از نويسندگان سينمايي است كه در شب برگزاري فلان بازي يورو دعوت شد تا در خصوص اين پيكار، ديدگاه هاي خود را به بينندگان انتقال دهد.بنده بواسطه نزديك به ده سال تجربه نگارش مطالب سينمايي و نيز حضوري دوساله در دانشكده هنر، آشنايي نزديكي با اين جماعت دارم و مي دانم «كاريزماي» ناشي از دانستني هاي وادي هنر، چگونه حس «روشنفكر» نمايي را در قالب « ژست هاي بيروني» قالب بر ادبيات رفتاري افراد مي سازد تا شاهد كنش هاي دگماتيكي از سوي ايشان باشيم.
در همين راستا، دوست سينمايي نويس مان در برنامه مورد اشاره طوري روي صندلي لم داده بود كه گويي يك پروفسور و جراح قلب مي خواهد در جمع دانشجويان سال اول رشته پزشكي سخنراني كند. البته اين فقط نوع نشستن ايشان نبود كه حكايت «خودبرتربيني» را تداعي مي كرد، بلكه وي با تاب خوردن و استفاده از ميميك كليشه اي منتقدان مي كوشيد تا فوتبال را كم اهميت و حرف زدن راجع به آن را «ساده» و پيش پاافتاده جلوه دهد.

اظهارات عجيب وغريب
ما هم با اين حرف آن بزرگي كه مي گفت: مهم «گفته ها» است نه گويندگانش موافقيم اما مسأله اينجاست كه حرفهاي سينمايي نويسان در ارتباط با فوتبال به مراتب فجيع تر از ژست نشستن و حرف زدن ايشان جلوي دوربين برنامه اي است كه ميليون ها نفر مخاطب دارد.

دهن كجي
بدون شك سياستي كه مسئولان سيما برگزيده اند، نوعي دهن كجي به جامعه «كارشناسان فوتبال» است زيرا در شرايطي كه مي شود از بزرگان و پيشكسوتان مطبوعات ورزشي دعوت كرد تا عمري تجربه و اطلاعات و تخصص شان را خرج دانش افزايي مخاطبان كنند، تلويزيون با استفاده از نيروهاي سينمايي نويس شرايطي را فراهم آورده كه ديگر حاضران در هر برنامه مجبورند جهت اصلاح اشتباه ميهمانان غير متخصص، مدام به ميان حرف هاي ايشان بپرند و اطلاعات درست به مردم بدهند.يكي ديگر از تبعات منفي چنين رويكردي، القاي اين حس نادرست به مخاطبان فوتبال است كه جهت تحليل يك مسابقه مدرن؛ آن هم مسابقه اي در سطح جام ملت ها، ديدن دو تا فيلم و خواندن چهار تا رمان كافي است و فرقي هم نمي كند كه گوينده ،متخصص اصلاح نباتات باشد يا صدابردار فلان سريال تلويزيوني .
چهارشنبه 29 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: هموطن سلام]

[مشاهده در: www.hamvatansalam.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 240]