امام هادي (ع) فرزند درياي دانش و معرفت و ميوه‌ي درخت امامت و ولايت است

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:

حضرت امام هادي عليه السلام علاوه بر روشنايي ضمير چهره‌اي درخشان و دوست داشتني داشت. امام هادي عليه السلام سحرگاه روز پانزده ذيحجه قدم به عرصه‌ي گيتي نهاد تا وجود تابناکش روشنايي بخش تاريکي هاي جهل و بي ايماني شود. نوزادي که در آينده‌اي نه چندان دور مايه‌ي سربلندي و افتخار اسلام شد. امام دهم ادامه دهنده‌ي رسالت خطير امامان ماقبل خويش بود. دهمين ثمره‌ي باغ ولايت و دوازدهمين نهال عصمت و طهارت و نخستين فرزند پيشواي نهم در يکي از محلات مدينه، شهر نوراني پيامبر بزرگوار اسلام، در محلي به نام «صريا» ديده به جهان گشود. در چنين روزي هنگامي که خورشيد اشعه‌ي تابناک خود را بر روي زمين مي گسترد، ماه نورافشان امامت و مولود مسعود خاندان ولايت، امام هادي عليه السلام ديده به جهان گشود. پدر بزرگوارش او را به زيباترين نامي که در خاندان رسالت سابقه داشت ناميد و نام علي بر وي نهاد. بعضي از القاب مبارک حضرت عليه السلام هادي، ناصح عالم، فقيه، امين، عسکري، دليل، فتاح، نقي و مرتضي است؛ چنان که امروز بيشتر شيعيان و دوست داران اهل بيت عليه السلام حضرت را با لقب مشهور «هادي» مي شناسند. حضرت هادي عليه السلام فرزند اول حضرت جواد عليه السلام است. مادر عزيز و مهربانش، سمانه نام داشت و از شاهزادگان رومي بود که به اسارت لشکر مسلمانان درآمد و به عنوان «ام ولد» آزاد شد و افتخار همسري امام نهم را پيدا کرد. وي در نهايت فداکاري و دلسوزي و از بانوان صالح و درستکار و پاکدامن روزگار بود و از پشتيبانان سرسخت امامت و خلافت الهي و نسبت به مقام ولايت آشنا و آگاه بود. حضرت هادي عليه السلام فرزند درياي دانش و معرفت و ميوه‌ي درخت امامت و ولايت، و همچون پدران خويش از فضل و دانش سرشار بهره مند بود آن حضرت هفت سال و اندي تحت تربيت الهي و معنوي پدر زندگي کرد و بعد از وفات پدر از درخشان ترين و برجسته ترين چهره هاي علمي اسلام بود و مشکلات فقهي و علمي جهان اسلام را با دانش و بينش خود حل و فصل مي فرمود. حضرت امام هادي عليه السلام علاوه بر روشنايي ضمير چهره‌اي درخشان و دوست داشتني داشت. آنان که امام را ديده‌اند، نقل کرده‌اند که آن گرامي قامتي متوسط، چهره‌اي سپيد آميخته به سرخي، چشم هايي درشت، ابروهايي گشاده و سيمايي شاداب و دلگشا داشت، به طوري که هرکه غمگين بود و به ايشان نظاره مي کرد اندوهش را از ياد مي برد. از آنجا که دانش خاندان رسالت از منبع وحي و الهام سرچشمه مي گيرد، توانايي هايي در وجود امامان و اولياي الهي نهفته است که در انسان هاي معمولي نيست؛ زيرا آنان در مکتب وحي الهي پرورش پيدا مي کنند و براي هدايت جامعه‌ي انساني آماده مي شوند. امام هادي عليه السلام، دهمين امام شيعيان، از همان دوران کودکي از دانش الهي برخوردار بود. گاهي در محيط هاي عربي با يک ترک با زبان ترکي گفتگو مي کرد و ديگر هنگام با علي ابن مهزيار اهوازي چنان به فارسي صحبت مي فرمود که گويي از فارسي زبانان است. امام هادي عليه السلام درباره‌ي بحث هاي بي ثمر و جدال آميز مي فرمايند: بحث هاي خصومت آميز، درستي هاي کهن را از ميان مي برد و پيوندهاي محکم را گسسته مي سازد. کم ترين ضرر اين بحث ها آن است که هر يک از دو طرف مي خواهد بر ديگري غلبه کند و برتري يابد و اين خود مايه‌ي اصلي جدايي و پراکندگي است. با وجود آن همه مخالفت و مبارزه‌ي پنهان و آشکاري که خليفه‌ي معاصر، متوکّل، در برابر نفوذ و محبوبيت امام هادي عليه السلام به کار مي برد و هميشه در صدد خاموش ساختن اين مشعل فروزان الهي بود، محبوبيت امام روز به روز گسترده تر مي شد. تا حدي که اشعه‌ي تابناک آن تا اندرون حرمسراي خليفه نيز نفوذ کرده بود. نقل شده است که مادر خليفه اعتقاد استوار و بي ريايي نسبت به امام هادي عليه السلام داشت و او را انسان شريف و شايسته‌اي مي دانست و در عرض حاجت به پروردگار متعال امام را وسيله و شفيع خود قرار مي داد. امام هادي عليه السلام داراي پنج فرزند به نام هاي ابومحمد معروف به حسن عسگري عليه السلام، محمد بزرگترين آنان، حسين، جعفر و دختري به نام عايشه بود. امام هادي عليه السلام زندگي ساده و بي آرايشي داشت. هميشه با مردم و در عمق اجتماع بود. ايشان نمونه‌ي انسان کامل بودند. /1001/ /div>

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 230]