دستان خالی بهترین فدراسیون آسیا در شب انتخاب بهترین‌های قاره کهن

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:

فدراسیونی که رییس و نایبان او مدعی بودند گزینش کنفدراسیون صرفا براساس صلاحیت‌هاست، نه بر پایه رایزنی‌های رییس آن برای جلب رای ایران، دیشب برای نخستین بار طی پانزده سال اخیر، کشورمان را در شب انتخاب بهترین‌ها، بی‌عنوان و خالی از هر ستایشی دیدند! دیشب در حالی بزرگان آسیایی در گوشه و کنار این قاره کهن به ستارگان و عناوینی که بدان‌ها تعلق گرفت بالیدند که ایرانیان در قلب خاورمیانه، تنها نظاره‌گرانی بر مراسم انتخاب بهترین‌ها بودند. این حسرت، نه تنها دردی بر زخم‌های کهنه‌مان که از تعلیق فدراسیون آغاز شد و با حذف جوانان و تیم امید در رده‌های پایه، ناکامی در جام ملت‌های آسیا، ناکامی در انتخابی جام جهانی و سرافکندگی مطلق در باشگاه‌های آسیا همراه شد و به پایان رسید گذاشت که در حقیقت اسباب بازگشت به عادت همیشگی‌مان که البته حسرت گذشته است و افسوس امروز را برای‌مان دوباره زنده کرد! انتخاب بهترین‌های آسیا در حالی در مقر کنفدراسیون فوتبال آسیا برگزار شد که فوتبال سراسر در تحریم و تنگنای کره شمالی، مفتخرانه بخش عمده‌ای از عناوین را ربود. کره جنوبی و ازبکستان و ژاپن و استرالیا از حضور در جمع برترین‌های آسیا بی‌نصیب نماندند و انگار فقط این علی کفاشیان بود که به عنوان نماینده ایران در سالن اجتماعات، وظیفه‌ای جز کف زدن و تشویق و لبخند زدن را برای خود نمی‌دید. علی کفاشیان در سالن اجتماعات کنفدراسیون فوتبال آسیا تنها بود. شاید وقتی اطرافیان‌اش از جای خود برمی‌خاستند، به روی سن می‌رفتند و جایزه خود را به نمایندگی از مردم کشورشان بالای سر می‌بردند، باید کمی پیرامون یک حقیقت می‌اندیشید! این که چگونه فدراسیونی که سال گذشته به عنوان بهترین فدراسیون سال آسیا برگزیده شد، امسال هیچ مقام و عنوانی را به خود اختصاص نداد؟ فدراسیونی که رییس و نایبان او مدعی بودند گزینش کنفدراسیون صرفا براساس صلاحیت‌هاست، نه بر پایه رایزنی‌های رییس آن برای جلب رای ایران، امشب برای نخستین بار طی پانزده سال اخیر، کشورمان را در شب انتخاب بهترین‌ها، بی‌عنوان و خالی از هر ستایشی دیدند! فوتبالی که سال گذشته در آسیا بهترین بود، امسال نه داوری داشت، نه بازیکنی، نه یک مربی، نه تیمی و نه حتی مقامی در خورتحسین و ستایش که لااقل به صورت شفاهی مورد توجه قرار گیرد. سال گذشته این مقام که بیشتر تشریفاتی بود تا حقیقی (و همین امروز هم از انتخابات کنفدراسیون ارزش آن مشخص است) ابزاری شد برای بزرگنمایی و تشریفات فدراسیون نشین‌ها! امروز چه کسی از این تنزل آبروی فوتبال ایرانه دفاع می‌کند؟ سئوالی مطرح می‌شود. باید چه بلایی بر سر این فوتبال بیاید، چگونه در آسیا تحقیر شویم و کدام ناکامی تجربه نشده‌ای را در کارنامه‌مان ثبت کنیم تا این رییس و نایبان‌اش استعفا دهند؟! /2759/

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 131]