تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1866433782
گفتگو با پیشکسوتان ورزشی (5)
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: ایرج كیارستمی:بدون ضابطه بدنبال مدال در المپیك نیز هستیم
در طول تاریخ ورزش ایران، مردان بزرگی زیستهاند كه در طی فعالیتهایشان، خدمات ارزنده‌ای به ورزش كشور ارایه داده‌اند. «ایرج كیارستمی» از جمله كسانی است كه در طول مدت فعالیتش در جایگاه ورزشكار موفق ظاهر شد.ایرج كیارستمی پیشكسوت بوكس و قهرمان اسبق تیم ملی كشورمان متولد سال 1342 صادره از تهران است و از دوران كودكی در سن 15 سالگی به شدت به دیدن و تعقیب مسابقات محمد علی كلی (قهرمان اسطوره‌ای بوكس جهان) علاقه‌مند بوده است. از این رو از سال 1357، در دو رقابت داخلی در تهران شركت می‌كند كه متعاقب آن فعالیت در رشته‌ی ورزشی بوكس به مدت ده سال ممنوع می‌شود. در تمام این مدت ممنوعیت، وی زیر نظر مربی دلسوز خود صادق پدیسار در مكان‌های مختلف همچون چاله سرویس، انبار مواد غذایی، مطب پزشك، پشت بام و دفتر آموزش رانندگی تمرینات خود را به طور مستمر ادامه داد. بعد از بازگشایی و رفع ممنوعیت به ترغیب مربی خود در مسابقات قهرمانی تهران و كشور شركت كرد و قهرمان شد.وی در سال 1368 به تیم ملی راه یافت و در تورنمنت آسیایی تایلند مقام سوم را از آن خود كرد. در مسابقات بانكوك (انتخابی المپیك 1991) نیز سهمیه‌ی المپیك را كسب نمود.ایرج كیارستمی در دیدار و گفت‌وگویی، با تاكید بر اینكه رسیدن به هر موفقیتی بویژه راهیابی به المپیك و كسب مدال در آن، به برنامه‌ریزی حساب شده‌ی دراز مدت و كوتاه مدت، نیاز دارد اظهار كرد: متاسفانه مسوولین ما می‌خواهند با 3، 6 ماه و حداكثر یك سال فعالیت، در المپیك مدال بیاورند و بدون هیچ ضابطه‌ای، سكوهای قهرمانی را تصاحب كنند اما این اگر هم شدنی باشد، مقطعی است چرا كه كشورهایی همچون آمریكا، كوبا، روسیه و ... نشان داده‌اند كه با رعایت اصول و برنامه‌ی دقیق و سرمایه‌گذاری می‌توان حرف اول را در جهان ورزش زد و از طرف دیگر، همبستگی میان مربی و بازیكن بسیار مهم است.
وی افزود: در بوكس همچون رشته‌های ورزشی كشتی و كاراته ـ به دلیل فشار استرس روحی كه در میادین مسابقه متحمل می‌شوند ـ هر لحظه امكان و احتمال آن هست كه ورزشكار به یكباره با وارد شدن در رینگ، 50 الی 60 درصد توانایی خود را از دست بدهد.این پیشكسوت بوكس راهكار جلوگیری از این پدیده و حداقل كاهش اثرات زیانبار آن بر ادامه‌ی روند بازی را آمادگی همه جانبه، جنگندگی بالا و روحیه‌ی مساعد می‌داند و می‌افزاید: البته این موارد به خودی خود پرورش نمی‌یابد و تنها با اعتماد به نفس بالا كه خود نیز مستلزم انجام تمرینات اصولی قوی و سریع است، ایجاد می‌شود.وی به وضعیت حاكم بر رشته‌ی ورزشی بوكس در دوران فعالیت خود، اشاره كرد و افزود: زمانی كه من عضو تیم ملی بوكس بودم، هماهنگی‌های لازم میان مربیان تیم ملی نبود، به عنوان مثال من زیر نظر یك مربی تمرین می‌كردم، در زمان برگزاری اردوهای خارج از كشور توسط مربی دیگری آموزش می‌دیدم و زمان برگزاری رقابت‌ها، از سوی كوچ (مربی) كه اصلا تخصص نداشت، هدایت می‌شدم، این در حالی بود كه تمرینات نیز روی اصول خاصی، منظم نبود و هر یك از بوكسورها برای خود، حركتی اجرا می‌كردند.كیارستمی ادامه داد: اینك خوشبختانه نسبت به حد و بضاعت و توانایی مسوولین فدراسیون، لوازم و امكانات مورد نیاز، چند سالی است كه از خارج كشور وارد می‌شود و حداقل در پایتخت قابل دسترسی است.این پیشكسوت بوكس، جذب جوانان و كشش باشگاه‌های داخل كشور را نسبت به گذشته، ضعیف عنوان كرد و افزود: به خاطر دارم كه در یكی دو تا از مسابقاتم، آنقدر استقبال گسترده‌ای برای تماشای مسابقات شده بود كه خود من پشت سالن، جا مانده بودم و به سختی وارد سالن شدم اما در مسابقات اخیر غرب آسیا، در سالن مسابقات هیچ تماشاگری نبود و این امر ناخودآگاه مرا به یاد آن ازدحام‌ها كه از سوی پلیس ضد شورش كنترل می‌شد، انداخت؛ از این رو متاسفم كه این رشته با همه‌ی مشكلاتی كه بر سر راهش بود، جان گرفت ولی دوباره به ركورد خود بازگشت.كیارستمی، تبلیغات، انعكاس اخبار و تشویق مردم و مسوولین را در روند پیشرفت ورزشكاران و بوكسورها كه آنها نیز جزیی از جامعه‌ی ورزش هستند، بسیار مهم و موثر دانست و خاطر نشان كرد: حتی اگر قهرمانان بخواهند از نتایج مسابقات جهانی این رشته و پیشرفت‌های حاصل شده آن در دنیا، اطلاعی كسب كنند، دور از دسترس است و به طور كلی اخبار و اطلاع رسانی در رشته‌ی ورزش بوكس به دلیل اعمال یكسری محدودیت‌ها و ممنوعیت‌ها، بسیار ضعیف است.وی معتقد است چنانچه اعمال این محدودیت‌ها برای پخش تصویری مسابقات بوكس به دلیل ترویج خشونت است، فوتبال به مراتب خشن‌تر و شدت صدمات آن به بازیكن، بیشتر است چرا كه علاوه بر اینكه بازیكنان بر روی هم خطا می‌كنند، بعد از آن هم جنگ و جدالی در زمین بازی به راه می‌اندازند كه هر لحظه بیم آن می‌رود كه هر یك از طرفین، آسیب ببینند، حال آنكه از لحاظ مراقبت، بوكس آماتور به واقع رعایت كامل یكسری مسایل را می‌كند و داور وسط نیز هر جا حس كند احتمال آسیب دیدگی بوكسور وجود دارد، اختیار كامل را برای قطع بازی دارد.ایرج كیارستمی در مجموع بازی بوكس را یك فعالیت هنری كه طرفین از وضعیت روحی بسیار خوبی برخوردارند، توصیف می‌كند كه پایان جوانمردانه‌ای دارد.قهرمان بوكس سال‌های 1368 تا 1374 با تاكید بر اینكه حمایت همه جانبه‌ی مسوولین پشتوانه‌ی این ورزش بوده و سبب كسب افتخار و اهتزاز پرچم كشور می‌شود، توجه دست‌اندركاران را خواستار شد.وی در خصوص عوامل دیگر پیش برنده‌ی اهداف یك بوكسور ، گفت: یك بوكسور برای كسب مدال و یا حداقل انجام یك بازی زیبا، باید به خودباوری كامل رسیده باشد و معتقدم چنانچه باتوجه به تمریناتی كه انجام داده، وضعیت روحی خود را تنظیم كند، می‌تواند حتی در اولین حضورش در المپیك، مدال هم بیاورد و مطمئنا این مهم با توكل بر خدا، دور از دسترس نیست.همچنین از فاكتورهای دیگری كه یك بوكسور المپیكی دارا می‌باشد، پشتكار در انجام تمرینات مداوم، گوش فرادادن به فرامین مربیان و اجرای دستورات او و رعایت واقعی و همه جانبه‌ی اصول چرا كه ورزش امروزی، ورزش اصولی و علمی است و مورد بعدی، بدنسازی است كه نقش بسزایی در موفقیت تمامی ورزشكاران بویژه بوكسورها دارد.ایرج كیارستمی در حالی كه شور و شعف همان سال‌ها، همه‌ی وجودش را فرا می‌گیرد، به بیان یكی از بهترین و شیرین‌ترین خاطرات ورزشی‌اش می‌پردازد و میگوید: فینال بازی‌های آسیایی، انتخابی المپیك بارسلون به قهرمان عراقی خوردم كه سه دوره متوالی قهرمان آسیا بود و در المپیك‌های متعدد، شركت كرده بود، همه‌ی این ویژگی‌ها یكطرف، به نوعی سیاسی بودن بازی طرف دیگر چرا كه بعد از هشت سال جنگ، همه چشم‌ها به این بازی دوخته شده بود، از این رو تمام عزمم را جزم كردم و وارد زمین مسابقه شدم، بازی فوق‌العاده سنگین و فشرده بود اما در نهایت با اینكه در راند دوم، ابروی من به شدت آسیب دیده بود، بازی به نفع من تمام شد و زمانی كه در سالن، از سكو بالا رفتم و پرچم سه رنگ كشورمان به اهتزاز درآمد و سرود ملی نواخته شد، غرور عجیبی در من ایجاد شد؛ این در حالی بود كه بعد از ورود به ایران، یكی از اعضای محله‌مان در سیل استقبال كننده‌ی جمعیت، نزد من آمد و در حضور همه رو به من گفت: « پسرم با كدام دستت، حریف عراقی را شكست دادی؟» در نهایت تعجب از این سوال، گفتم «با دست راستم» بلافاصله دست مرا به زور بوسید و گفت «تو حق پسر شهید مرا گرفتی» و این گفته، اشك همه‌ی حاضران را درآورد.وی همچنین در خصوص خاطرات تلخ ورزشی‌اش این چنین میگوید: در فینال یكی از مسابقاتم باید با قهرمان ارمنستانی بر سر تصاحب مدال طلا و نقره، دست و پنجه نرم می‌كردم. او حریف بسیار سرسخت، قوی و سریعی بود، از این رو بسیار علاقه‌مند بودم كه با او به رقابت بپردازم و نتیجه‌ی بازی، برایم ملاك نبود اما متاسفانه به دلیل آسیب دیدگی صورتم در راند دوم، پزشك مسابقه، بازی را یكطرفه اعلام كرد و در مجموع بازی به نفع حریف ارمنی، پایان یافت.این پیشكسوت بوكس در ادامه، پتانسیل بوكس ایران را برای حضور در المپیك، مثبت ارزیابی كرد و اظهارداشت: بوكس ایران در گذشته بارها اثبات كرده كه می‌تواند یكی از مدعیان آسیا باشد. اما یكی از گره‌های موجود این است كه ایران در مهارت‌های گروهی، تقریبا جایگاهی ندارد. برای نمونه در مسابقات 1373، تیم بوكس ایران بعد از قزاقستان، دوم شد و كره‌ی جنوبی كه مدعی عنوان اولی هم بود در جایگاه سوم قرار گرفت. در همین مسابقات اگر واقعا كمی سبك وزن‌های ایران بیشتر تلاش می‌كردند، مطمئنا نتیجه‌ی مطلوب‌تری را كسب می‌كردیم.وی افزود: در آن زمان، همه فكر می‌كردند، این نقاط ضعف و كمبودها با برنامه‌ریزی حساب شده‌ای به مرور زمان رفع خواهد شد و نتایج درخشان‌تری را برای بوكس ایران در آینده شاهد هستیم كه متاسفانه همه‌ی پیش بینی‌ها بر عكس شد و از آن زمان تا به امروز، وضعیت این رشته‌ی ورزشی، به ركود رفت.ایرج كیارستمی در خصوص استفاده از پیشكسوتان و قهرمانان اسبق رشته‌های ورزشی از جمله بوكس، معتقد است، این قشر آبدیده و مشت خورده، حقیقتا نباید از صحنه بیرون گذاشته شوند چرا كه اطلاعات، نكات فنی و تجربیات ارزنده‌ای برای ارایه دارند.وی تصریح كرد: یكی از دلایل ركود بوكس ایران، استفاده نكردن از پیشكسوتان است و حتی مسوولان ذیربط زمانی كه با امثال ما مواجه می‌شوند نه تنها استقبال نمی‌كنند بلكه به اندازه‌ی یك فرد عادی هم عزت و احترام قائل نمی‌شوند و این اتفاق بارها در استادیوم‌ها كه برای نظاره‌ی بازی بوكسورها رفته بودم، تكرار شده است.كیارستمی به ابتكار اخیر فدراسیون كشتی و محمدرضا طالقانی در مراسم سی و ششمین سالگرد جهان پهلوان تختی، اشاره كرد و با ابراز خشنودی از این گونه برخوردها با پیشكسوت‌ها، افزود: در آن روز با دقت در چهره‌ی جوانان، متوجه شدم با دیدن قهرمانان اسبق چقدر هیجان زده شده و با تمام وجود لذت می‌برند.وی با بیان اینكه اگر امثال طالقانی‌ها بیشتر داشتیم، ورزش ایران چیزی كم نداشت، ادامه داد: چرا همه‌ی فدراسیون‌ها نباید این ابتكار عمل‌ها را الگو قرار دهند؟! تا كی می‌خواهیم قدیمی‌ها را از خود دور كنیم؟ اگر یك پیشكسوت برای كمك جلو می‌آید، تنها به دلیل عشقش است؛ عشقی كه تمام سرمایه‌ی زندگیش را تشكیل داده است. استفاده و یاری گرفتن از این افراد به دلیل اینكه در متن ورزش بوده و چند و چون بوكس را درك كرده، مسلما موفقیت‌آمیز خواهد بود و تنها تلفیق علم و تجربه، كارگشا خواهد بود.
به گفته‌ی كیارستمی، فدراسیون بوكس در سال 1379، از وی برای شركت در دوره‌های كلاس مربیگری زیر نظر « رونالدو» از كوبا دعوت به عمل می‌آورد اما پس از اتمام این دوره و كسب نمره‌ی قبولی در امتحان پایان دوره، هیچگونه مدركی دال بر شناسایی و یا مربیگری به او داده نمی‌شود و در نهایت تاسف این قهرمان اسبق كشورمان حتی برای تماشای مسابقات در استادیوم همانند سایرین، بلیط خریداری می‌كند.این در حالی است كه هم دوره‌ای‌های وی با اخذ مدرك بین‌المللی، در حال حاضر در سمت مربیگری تیم‌های ملی در فدراسیون مربوطه مشغول به كار هستند.وی در واكنش به این موضوع گفت: اگرچه بالاخره روزی این روابط باید جایگزین ضوابط شده و گره‌گشایی شود اما داشتن این گونه مدرك‌ها، مانند راننده‌یی است كه با زد و بند گواهینامه دریافت كند ولی عملا توانایی رانندگی را نداشته باشد و مدام تصادف كند.كیارستمی تصریح كرد: معتقدم با تظاهر، هیچگاه پیشرفتی حاصل نمی‌شود و از طرف دیگر، مربی‌ای كه كمترین حس حسادت درونش نفوذ كرده باشد حتی اگر بهترین باشد، عملا نمی‌تواند یك شاگرد خوب و موفق تربیت كند و پرورش دهد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 907]
-
گوناگون
پربازدیدترینها