واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
جان بولتون در مقاله اي که در وال استريت ژورنال منتشر شد به غير کارآمد بودن تحريم ها عليه ايران اشاره کرده و بيان مي کند که ايران با اقدامات خود، تحريمها را بي اثر کرده و موجب تضعيف کشورهاي تحريم کننده مي شود لذا شوراي امنيت، ديگر تمايلي به تحريم ايران ندارد. وال استريت ژورنال در مقاله اي به قلم جان بولتون سفير سابق آمريکا در سازمان ملل به تحليل تلاش هاي آمريکا در تحريم سوختي ايران پرداخته است. بولتون در اين مقاله ادعا مي کند هفته گذشته محمد البرادعي مدير کل آژانس بين المللي انرژي اتمي تلاش کرد با عدم اشاره به اطلاعات مهمي در مورد فعاليت هاي هسته اي و عدم همکاري مناسب ايران، برنامه هاي اتمي ايران را تطهير کند. بولتون نتيجه گيري مي کند: دولت اوباما نيز اکنون دريافته است که شروع مجدد مذاکرات طولاني مدتي که پيش از اين به وسيله گروه 5+1 ( اعضاي دائم شوراي امنيت و آلمان) با ايران دنبال مي شد، نمي تواند موفقيت آميز بوده و موجب توقف برنامه هاي هسته اي ايران شود. براين اساس اکنون براي اوباما دو گزينه آماده شده است. نخست اين که توانائي اتمي ايران را در همين سطح متوقف کند و آن را به عنوان يک پيروزي مطرح نمايد. اما اين موضوع برخلاف تلاش هاي چندين ساله اي است که تاکنون در مورد برنامه هاي اتمي ايران انجام شده است. چنين توقفي به طور کامل تحقق ناپذير است و نشان از تسليم شدن در برابر ايران دارد. راه ديگر براي اوباما برقراري تحريم هاي شديد عليه ايران به وسيله آمريکا و ديگر کشورها است. اين موضوع نيز از آن جهت مي تواند موفقيت آميز باشد که به دولت آمريکا اجازه مي دهد تبليغات کند که برنده شده است. اين موضوع هم در عمل مانعي براي توقف ايران در اين راه نمي باشد. بحث هائي در مورد تحريم هاي سخت، اکنون در کنگره در حال بررسي است تا به وسيله آن از صادرات نفت پالايش شده ـ همچون بنزين ـ به ايران جلوگيري شود. در حال حاضر ايران 40 درصد مصرف روزانه نفت پالايش شده خود را از طريق واردات تامين مي کند. ديگر پيشنهادها نيز به تحريم ها در امور مالي بين المللي و بيمه اي مربوط مي شود. جان بولتون سپس مي نويسد: اين عقيده خوبي است و دنبال کردن آن نيز ارزش دارد. اما هيچ کس نبايد فکر کند که تحريم هاي شديدتر در آينده بر برنامه هاي اتمي ايران تاثيري دارد. بولتون عقيده دارد شش سال قبل وضع مقرارت شديدتر عليه ايران مي توانست کارآئي داشته باشد. اما امروزه اين ها نظراتي هستند که زمان آن سر شده است. نارسايي اين پيشنهاد ريشه در عوامل متعددي دارد. نخست اينکه اکنون شوراي امنيت سازمان ملل، چندان تمايلي به اتخاذ تحريم هاي سخت تر از گذشته در مورد ايران ندارد. دورنماي حمايت چين و روسيه از اين طرح بسيار ضعيف بوده و يا آنها همکاري نمي کنند. زيرا تصويب اين تحريم ها به منافع سياسي و اقتصادي آن ها در مورد ايران صدمه وارد مي کند. بيشترين چيزي که مي توان از قطعنامه چهارم انتظار داشت اين است که پس از ماه ها تلاش و مذاکره مانند سه قطعنامه پيشين ضعيف و بي اثر باشد. دومين موضوع اين است که واقعيت در شوراي امنيت حاکي از آن است که بيشتر صحبت ها در مورد افزايش تحريم ها و ايجاد ائتلافي از روي توافق، تنها در ميان ايالات متحده، ژاپن و کشورهاي اروپائي مطرح است. سابقه اتحاديه اروپا و آغاز به کار دولت جديد ژاپن با حزب دموکرات اين کشور، دستيابي به اين هدف را بسيار سخت مي کند. ايران نيز به دلايل متعدد با برخي اقداماتش تعليق اين تحريم ها را باعث شده است. در اين حالت در اروپا شکاف ايجاد مي شود و ژاپن نيز نرم مي شود. به علاوه بسياري از کشورهاي ديگر نيز از اين رويکرد ناقص شوراي امنيت استفاده مي کنند و به تجارت با ايران مي پردازند، ائتلاف براي تحريم شکست مي خورد و اتحاديه اروپا بيشتر تضعيف مي شود. سوم اين که ايران در اين هنگام که آمريکا از تحريم هاي سوخت سخن مي گويد بيکار ننشسته است. رهبران در تهران به طور کامل از نقاط آسيب پذير خود اطلاع دارند و در جهت مقابله با آن حرکت مي کنند. ايران ساخت پالايشگاه هاي جديد و توسعه تاسيسات فعلي خود را آغار کرده است و تا سال 2012 ظرفيت توليد داخلي ايران دو برابر خواهد شد که بسيار بيشتر از ظرفيت مورد نياز ايران است. مشخص نيست که ايران بتواند اين پروژه ها را براساس برنامه کامل کند اما به صورت جدي در اين زمينه تلاش مي کند. ايران همچنين يارانه اي را که موجب ارزان شدن سوخت مي شد حذف کرد. اين موضوع باعث افزايش قيمت و کاهش مصرف مي شود. ح اين اقدام به تنهائي مي تواند فشار بر پالايشگاه هاي ايران را براي توليد کم کند. ايران مدعي شده است که ذخاير استراتژيک بنزين خود را در سال گذشته به نحو چشمگيري افزايش داده است، البته اين موضوع تاييد نشده است. از طرفي ميزان ذخاير گازي ايران در سال 2008 معادل 948 تريليون متر مکعب ارزيابي شده است که پس از روسيه در رتبه دوم قرار مي گيرد. اين ميزان چهار برابر ذخاير آمريکا است. همين موضوع مي تواند به ايران در تغيير سوخت از نفت به سوي گاز کمک کند. ايران در تلاش است يارانه ها براي گاز را افزايش دهد تا نارضايتي مصرف کننده ها از حذف بنزين را جبران کند. بولتون در پايان مي نويسد ما بايد به اين فکر باشيم که آيا اين تحريمهاي اقتصادي براي وادار کردن ايران به توقف برنامه هاي اتمي کافي است؟ البته دليلي ندارد که فکر کنيم اين تدابير کارسازخواهد بود. /1001/
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 231]