بيابانزايي مانعي بزرگ در راه توسعه

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: بيابانزايي مانعي بزرگ در راه توسعه
پيشروي بيابان‌ها، فرسايش زمين درنواحي خشك، نيمه خشك ومناطق نيمه‌مرطوب را دربرمي‌گيرد كه افزايش بيابانزايي مي‌تواند مانع بزرگي در راه رسيدن به توسعه پايدار باشد كه عوامل دخيل درپيدايش آن در وهله‌اول فعاليت‌هاي‌انساني و تغييرات آب وهوايي است.

پيشروي بيابان‌ها به مفهوم توسعه بيابان‌ها از پيش موجود نيست اين فرايند در حقيقت به اين دليل رخ مي‌دهد كه اكوسيستم‌هاي نواحي خشك كه پيش‌از يك سوم كره زمين را دربرمي‌گيرد شديدا درمعرض استفاده بيش ازحد و عدم بهره برداري صحيح از زمين قرار دارند.

به‌عقيده تعدادي ازكارشناسان، فقر، تخريب جنگل ها، چراي بيش از حد دامها از مراتع، روش‌هاي نامناسب و نادرست آبياري همگي مي‌تواند به كاهش ميزان حاصلخيزي زمين و پيشروي و توسعه بيابان‌ها كمك كند.

يكي از كارشناسان بيابان زدايي اداره‌كل منابع طبيعي استان قزوين در اين خصوص به‌ايرنا گفت: براساس تعريف كنواسيون بين‌المللي بيابان زدايي، بيابان زايي به‌معني تخريب سرزمين درمناطق خشك، نيمه‌خشك و خشك نيمه مرطوب ناشي از عوامل مختلف ازجمله تغييرات آب وهوايي و فعاليت انساني است.

"امير سبحاني" افزود: بر اساس اين تعريف حدود ‪ ۹۰‬درصد مساحت كشورمان در معرض تهديد خطر پديده بيابان زايي است.

وي، عوامل طبيعي ناشي از بيايان زايي را عوامل اقليمي همچون ميزان و پراكنش نامناسب زماني و مكاني نزولات آسماني، تبخير و تعرق سالانه زياد،طول دوره نسبتا كوتاه برگشت خشكسالي و استمرار آن، طوفان‌هاي بادموسمي ونيزخاك حساس به فرسايش، فقر پوشش گياهي، لغزش و رانش زمين ذكر كرد.

سبحاني درادامه عدم تعادل دام و مرتع، بوته كني و تخريب جنگل ها، تغيير غير اصولي كاربري اراضي، تخريب زمين ناشي از برداشت معادن سطحي، آيش بلند مدت اراضي حساس به فرسايش، برداشت بي‌رويه درنتيجه افت سطح سفره‌هاي آب زير زميني را از جمله عوامل انساني عنوان كرد.

يكي ديگر از كارشناسان دراين امور نيز گفت: دركليه‌اموري كه توسعه‌پايدار و انسان به‌عنوان محور توسعه مدنظر باشد تنها با يك جانبه نگري نمي‌توان به اهداف توسعه دست يافت بلكه تمام عوامل بايد با هم همكاري و برنامه ريزي داشته باشند.

"رضا مشاط زادگان" افزود:براي مهار بيابان‌زايي بايد ازگسترش آن جلوگيري كرد و باانجام عمليات مختلف اراضي بياباني را تحت كنترل قرارداده و دايره كاري را وسيع‌تر و به مسايل مرتبط با بيابان عميق تر و اصولي ترنگاه كرد.

وي اظهارداشت: به‌دليل اقليم خاص و وسعت عرصه‌هاي بياباني مهاراين عرصه و احياء آن بانگاهي به توسعه‌پايدار در برنامه توسعه كشور بايد مديريت مناطق بياباني از اهميت ويژه‌اي برخوردار باشد.

مشاط زادگان يادآور شد: استان قزوين به‌علت داشتن ‪ ۴۴‬هزار هكتار عرصه‌هاي بياباني در راستاي اهداف سازماني خود طرح مطالعاتي تفصيلي، اجرايي مديريت دست كاشت بذر، نهالكاري و قرق را در دست اجرا دارد واميد است تا با تامين اعتبار مورد نياز در پايان برنامه استان قزوين از ليست استان‌هاي بياباني حذف شود.

يكي ديگر ازكارشناسان نيزگفت: استمرار وضع موجود كانون‌هاي بحراني خطرات وتهديدهايي را دراستان به‌دنبال دارد كه‌تخريب خاك به‌عنوان سرمايه‌ملي وبستر حيات،خسارت به‌منابع زيستي موجود درمنطقه،خسارت به‌منابع اقتصادي وتاسيسات، بروزمشكلات اجتماعي دربهره‌برداران محلي ومناطق حاشيه‌كانون‌هاازجمله‌آنهااست.

"يدالله بغدادي" افزود: "فرسايش بادي" پديده جابجايي خاك توسط باد است كه موجب بروز خسارت‌هايي ازجمله كاهش حاصلخيزي خاك، ازبين رفتن منابع‌زيستي و اقتصادي مي‌شود.

وي بابيان اين كه اقدامات گسترده وعظيمي درامركنترل فرسايش بادي و هجوم ماسه‌هاي روان در كشور صورت مي‌گيرد، اظهارداشت: اميد است با هم انديشي ملي و اتخاذ راهكارهاي مناسب بتوان زندگي را در اين محيطهاي سخت وشكننده سهل و راحت كرد.

استان قزوين داراي ‪ ۵۵‬هزارهكتار بيابان است كه شامل تپه‌هاي ماسي، اراضي شور، اراضي باتلاقي و رخنمون‌هاي سنگي و اراضي با پوشش كمتر از‪ ۱۰‬درصد مي‌باشد.ك/‪۴‬
سه شنبه 28 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 289]