زندگي يعني مبارزه نه تسليم براي ادامه زندگي بايد بخواهيم كه ببخشيم و فراموش كنيم

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: زندگي يعني مبارزه نه تسليم براي ادامه زندگي بايد بخواهيم كه ببخشيم و فراموش كنيم

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: نگاهي به وبلاگها

ما مي‌توانيم انتخاب كنيم در غم و اندوه بمانيم، يا از آن عبور كنيم؟ حوادث زندگي اجتناب ناپذيرند...

به گزارش سرويس نگاهي به وبلاگ‌هاي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در وبلاگ "نجواي درون" به نشاني http://najvayedaroon.blogfa.com آمده است: ما در زندگي صدمات زيادي را متحمل مي‌شويم. قلب انسان بسيار ظريف و شكننده است.اين امر بسيار طبيعي است كه در طول زندگي ما بارها دچار خشم، غضب، نفرت، قهر، نااميدي، ياس، دلتنگي يا احساسات منفي ديگر مي‌شويم. اين احساسات كاملا طبيعي است ولي مشكل وقتي شروع مي‌شود كه مدت‌ها پس از وقوع حادثه همچنان باقي بمانند و حالت خودخوري با غصه خوري به وجود آورند كه آن را مرگ تدريجي يا شكنجه رواني مي‌خوانند.

ما معمولا تحمل درد و عذاب كشيدن را ناشي از يك عامل خارجي كه بر زندگي ما حادث شده است مي‌دانيم. مثل درد ناشي از فقدان عزيز از دست رفته، درد ناشي از تحمل زور و ظلم، درد ناشي از بي‌عدالتي يا درد ناشي از خيانت ديدن كسي كه بسيار مورد اعتمادمان بوده است. درحاليكه در واقع درد و عذاب كشيدن ريشه كاملا دروني دارد و به عامل خارجي مربوط نمي‌شود. بهترين دلايل براي اثبات اين مدعا اين است كه افراد در مقابل مسائل مشابه برخوردهاي كاملا متفاوتي از خود نشان مي‌دهند.

در هر حادثه‌اي حتي هولناك‌ترين حوادث زندگي نيز جنبه‌هاي مثبتي يافت مي‌شود كه بايد آنها را پيدا كرد. حوادث و مصائب ناگوار زندگي به همان نسبتي كه مي‌توانند ما را از پاي درآورند به همان نسبت هم مي‌توانند از ما فولادهاي آبديده بسازند.

ما بايد قبول كنيم كه حوادث و مصائب جزو لاينفك وغيرقابل اجتناب زندگي هستند و بايد شجاعت روبه‌رو شدن با اين حوادث را در خود به وجود آوريم.

زندگي يعني مبارزه نه تسليم؛ ما مي‌توانيم از گونه‌اي به‌گونه ديگر و به‌طور اساسي خود و زندگي خود را تغيير دهيم. حتي اگر باور نداشته باشيم كه اين امكان‌پذير است. ممكن است تصور كنيم كه تغيير دادن زندگي و دگرگون شدن حادثه‌اي است كه از عهده ما خارج است و مانند يك معجزه بايد خودش اتفاق بيافتد، درحالي كه به هيچ وجه اينطور نيست و تغيير دادن و تغيير يافتن معجزه آسماني نيست، كاري است بسيار معمولي در توان هر انسان عادي.

با تصميم گرفتن و راسخ بودن در تصميم، مي‌توانيم هر كاري را انجام دهيم حتي دشوارترين كارها يعني بستن پرونده غم واندوه.

وقتي قصد خاتمه دادن به غم و اندوه را مي‌كنيم به يك نكته مهم بايد توجه داشته باشيم و آن تكميل كردن پرونده درد و غم است. براي تكميل اين پرونده ما بايد درد را احساس كنيم نه انكار. بايد از احساسات مختلف خود دقيقا آگاه باشيم. براي گذشتن از معايب بايد صداي غم، تنهايي، پشيماني، ترس، خشم يا هر احساس ديگري را بشنويم. اين بدين معناست كه بدون تامل اين احساست را بيان كنيم و بدين ترتيب آنها را از دل خود بيرون بريزيم.

انتهاي پيام
دوشنبه 27 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 180]