حضرت علي اكبر(ع)؛ الگوي جوان مسلمان

واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: حضرت علي اكبر (ع) فرزند ابي عبدالله الحسين(ع) بنا به روايتي در يازدهم شعبان،سال43 قمري در مدينه منوره ديده به جهان گشود. پدر گرامي اش امام حسين بن علي بن ابي طالب (ع) و مادر محترمه اش ليلي بنت ابي مره بن عروه بن مسعود ثقفي است.ليلا براي امام حسين (ع) پسري آورد، رشيد، دلير، زيبا، شبيه ترين كس به رسول خدا (صلي الله عليه و آله) رويش روي رسول، خويش خوي رسول ، گفت و گويش گفت و گوي رسول خدا( صلي الله عليه و آله)؛ هر كسي كه آرزوي ديدار رسول خدا را داشت بر چهره پسر ليلا مي نگريست تا آنجا كه پدر بزرگوارش مي فرمايد : هرگاه مشتاق ديدار پيامبر مي شديم به چهره او مي نگريستيم . به همين جهت روز عاشورا وقتي اذن ميدان طلبيد و عازم جبهه پيكار شد،امام حسين(ع) چهره به آسمان گرفت و گفت: پروردگارا تو شاهد باش بر اين مردم كه نوجواني به مبارزه ايشان رفت كه شبيه ترين از نظر خلقت و خوي و گفتار به رسول توست.رسم ما اين بود كه هرگاه اشتياق به ديدار پيامبرت پيدا مي كرديم به روياو نگاه ميكرديم . حضرت علي اكبر در كربلا حدود 25 سال داشت.برخي راويان سن ايشان را 18 سال و 20 سال هم گفته اند. او اولين شهيد عاشورا از بني هاشم بود. شجاعت و دلاوري حضرت علي اكبر (ع) و رزم آوري و بصيرت ديني و سياسي او، در سفر كربلا بويژه در روز عاشورا تجلي كرد. سخنان و فداكاري هايش دليل آن است. وقتي امام حسين (ع) از منزلگاه قصر بني مقاتل گذشت، روي اسب چشمان او را خوابي ربود و پس از بيداري انا لله و انا اليه راجعون گفت و سه بار اين جمله و حمد الهي را تكرار كرد. حضرت علي اكبر (ع) وقتي سبب اين حمد و استرجاع را پرسيد، حضرت فرمود: در خواب ديدم سواري مي‏گويد اين كاروان به سوي مرگ مي‏رود. پرسيد:مگر ما بر حق نيستيم فرمود:چرا. پس گفت: پس باكي از مرگ در راه حق نداريم. روز عاشورا نيز پس از شهادت ياران امام، اولين كسي كه اجازه ميدان طلبيد تا جان را فداي دين كند او بود. اگر چه به ميدان رفتن او بر اهل بيت و بر امام بسيار سخت بود، ولي از ايثار و روحيه جانبازي او جز اين انتظار نبود. وقتي به ميدان مي‏رفت،امام حسين(ع) در سخناني سوزناك به آستان الهي، آن قوم ناجوانمرد را كه دعوت كردند ولي تيغ به رويشان كشيدند، نفرين كرد. علي اكبر (ع )چندين بار به ميدان رفت و رزمهاي شجاعانه‏اي با انبوه سپاه دشمن نمود. پيكار سخت، او را تشنه‏ تر ساخت؛ به خيمه آمد. بي آنكه آبي بتواند بنوشد، با همان تشنگي و جراحت دوباره به ميدان رفت و جنگيد تا به شهادت رسيد. قاتل او مرة بن منقذ عبدي بود.پيكر حضرت علي اكبر (ع) با شمشيرهاي دشمن قطعه قطعه شد. وقتي امام بر بالين او رسيد كه جان باخته بود. امام حسين (ع) صورت بر چهره خونين حضرت علي اكبر (ع) نهاد و دشمن را باز هم نفرين كرد. خدا بكشد قومي را كه تو را كشتند و تكرار مي‏كرد كه:علي جان! پس از تو خاك بر سر اين دنيا. امام حسين (ع) جوانان هاشمي را طلبيد تا پيكر او را به خيمه گاه حمل كنند. حضرت علي اكبر ، نزديكترين شهيدي است كه با امام حسين(ع)دفن شده است.مدفن او پايين پاي ابا عبد الله الحسين(ع) قرار دارد و به اين خاطر ضريح امام،شش گوشه دارد. روز ميلاد حضرت علي اكبر (ع) در ايران اسلامي با عنوان روز جوان نامگذاري شده است. ك/1 380/

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 90]