تحليل تهران امروز از ائتلاف طيف سنتي و دولتي اصولگرايان

واضح آرشیو وب فارسی:الف: تحليل تهران امروز از ائتلاف طيف سنتي و دولتي اصولگرايان
با نگاهي به سير تحولات مجلس نوپاي هشتم مي توان اين را نتيجه گرفت كه "سرعت تحولات" پارلمان هشتم به نحو محسوسي تندتر از مجالس قبلي در مقايسه با همين دوره كوتاه آغاز آنها است.

به گزارش فردا، روزنامه تهران امروز در ويژه نامه اول هفته خود نوشت: مجلس هشتم به رياست علي لاريجاني در همان روز نخست تشكيل و رسميت خود وارد معادله هسته اي به عنوان اصلي ترين چالش سياست خارجي كشور شد و لاريجاني ترجيح داد مجلس مانند يك دونده تازه نفس، حتي بدون گرم كردن وارد ميدان هسته اي شود.

با وجود نقش آفريني قاطع و زودهنگام شخص علي لاريجاني در منصب رياست مجلس هشتم، نبايد فراموش كرد كه سرنوشت سياسي مجلس هشتم را در تداوم نقش آفريني پديده اي با عنوان " جبهه متحد اصولگرايي" است، پديده اي كه حتي لاريجاني هم رياست خود بر مجلس هشتم را مديون كارويژه آن است، برخلاف آنچه كه بسياري از اصولگرايان يا اصلاح طلبان مي پندارند يا مي خواهند كاركرد و تاريخ مصرف "جبهه متحد اصولگرايي" نه تنها با پايان انتخابات مجلس هشتم به اتمام نرسيده است، بلكه دوران جديد حيات سياسي اين ائتلاف تازه آغاز شده است.

هرچند كه جبهه متحد اصولگرايي به "5+6" معروف شد اما در حقيقت دو ضلع و بازيگر اصلي آن "نيروهاي سنتي و قديمي جريان اصولگرا" و"حاميان دولت" بوده و هستند، هردو اين دو ضلع در جبهه متحد اصولگرايي نسبت به طيف "نوگرا-تحول خواه" جريان اصولگرا حساسيت ويژه اي داشتند و دارند.

مي توان گفت آغاز مجلس هشتم، شروع درخشش طيف نوگرا-تحول خواه اصولگرايان بود كه به مرور از درخشش اين دولت مستعجل كاسته شد.

در جريان فرايند تدوين ليست نهايي جبهه متحد اصولگرايي، حاميان دولت و طيف سنتي توانستند تعداد زيادي از چهره هاي اين طيف را از گردونه خارج كنند؛ اما به دليل سابقه طولاني افرادي مثل احمد توكلي يا غلامرضا مصباحي مقدم و نادران، نتوانستند آنها را هم به جمع اخراجي هاي جبهه متحد (كه "ائتلاف فراگير اصولگرايان" نام گرفت) بفرستند، اما به نظر مي رسد در ادامه تحولات سريع مجلس هشتم كه "جبهه متحد" هدايت پنهان آن را برعهده دارد، تحولاتي در شرف وقوع باشد كه باعث شود معدود چهره هاي منتقد دولت در مجلس هشتم بطور كامل به حاشيه رانده شوند.

با به حاشيه رفتن كامل اين طيف كه فعلا مهمترين مصداق آن احمد توكلي است،هم خيال طيف سنتي-قديمي از اين رقباي جوان و به اصطلاح ژيگول! راحت مي شود و هم دولتي ها مطمئن مي شوند كه از درون جبهه اصولگرايي و در مجلس هشتم مخالفت جانانه اي با آنها برنخواهد خاست و تجربه تلخ آغاز و ميانه مجلس هفتم براي دولت نهم تكرار نمي شود.

در مجالس ايران بعد از پيروزي انقلاب اسلامي تا دوره پنجم همواره سياسي ترين و اصلي ترين جلوه مجلس در "رياست" پارلمان خلاصه مي شد اما در دوره پنجم مجلس(1375-1379) بود كه محمد جواد لاريجاني با پيشنهاد تاسيس مركز پژوهشهاي مجلس شوراي اسلامي، عملا يك منصب پارلماني استراتژيك ديگر هم در كنار منصب سنتي رياست مجلس به مناصب سياسي ايران افزود.

اين منصب پارلماني-استراتژيك آنقدر مورد توجه بود كه جناح اكثريت مجلس در هردوره، همواره چهره هاي "درجه يك" خود را به رياست اين مركز برمي گزيد، محمد جواد لاريجاني رئيس مركز پژوهشهاي مجلس دوره پنجم بود، محمدرضا خاتمي، دبيركل وقت حزب مشاركت و نايب رئيس مجلس ششم، رئيس مركز پژوهشهاي مجلس در دوره اصلاحات شد و احمد توكلي نيز دقيقا با همين نگاه و رويكرد در دوره مجلس هفتم، رئيس مركز پژوهشها برگزيده شد.

بعد از حذف نه چندان غيرمنتظره غلامعلي حدادعادل از رياست مجلس هشتم و رياست علي لاريجاني (كه حاصل اتحاد نيروهاي سنتي اصولگرا و حاميان دولت و البته همراهي اصلاح طلبان بود) زمزمه هايي معنادار و جالبي مبني بر انتخاب حدادعادل به عنوان رئيس مركز پژوهشهاي مجلس شوراي اسلامي به گوش مي رسد كه يك هدف پنهان را دنبال مي كند: كنار زدن احمد توكلي از مركز پژوهشهاي مجلس شوراي اسلامي.

احمد توكلي يكي از كانون هاي اصلي تصميم سازي هاي اقتصادي-سياسي مجلس هفتم بود كه در اختيار داشتن مركز پژوهشهاي مجلس، ظرفيت رسانه اي خاصي هم به موضع گيري هاي انتقادي او مي داد.

مي توان پيش بيني كرد كه اگر به جاي توكلي، شخصيتي فرهنگي مزاج مثل غلامعلي حدادعادل بر كرسي مركز پژوهشها تكيه زند، توكلي تبديل به "معترضي تقريبا بي خطر" خواهد شد، ضمن اينكه جايگاه ويژه خود در تصميم سازي هاي جريان اصولگرا را نيز تا حد زيادي از دست خواهد داد، گزينه اي كه به نظر مي رسد با توجه به انتقادات گزنده و صريح توكلي، گزينه مطلوبي براي دولت نهم باشد.

اين نكته را هم نبايد از ذهن دور داشت كه دولت نهم اثبات كرده است كه در برابر "انتقادات اقتصادي اصولگرايان" بسيار حساس و كم طاقت است.

با اين شرايط، بايد ديد كه آيا غلامعلي حدادعادل مي پذيرد كه در چنين معادله اي وارد شود و عملا باعث حذف احمد توكلي از كانون تصميم سازي هاي پارلمان هشتم شود يا خير.

البته علي لاريجاني هم در اين معادله؛ دشواري هاي خاصي را خواهد داشت، درتحولات بعدي اگر شكاف بين حاميان دولت و طيف سنتي، پررنگ شود، قاعدتا علي لاريجاني انتخابي ناگزير خواهد داشت و بايد بين يكي از اين دو طيف، انتخابي استراتژيك انجام دهد.

در نهايت براي ارزيابي مهندسي تغييرات اخير بايد به صحبت هاي وزير معزول اقتصاد توجه ويژه اي كرد. جائيكه دانش جعفري در آن يكي از مشكلات اصلي دولت را مشكلات دولت با نامزدهاي رقيب در انتخابات قبلي رياست جمهوري و همچنين مشكل با نامزدهاي بالقوه در انتخابات دهم دانست.

گفتني است ويژه نامه تهران امروز روزهاي شنبه به صورت ضميمه روزنامه تهران امروز منتشر مي شود.
شنبه 25 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: الف]

[مشاهده در: www.alef.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 220]