زنان - يك پارك و همه زنان

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: زنان - يك پارك و همه زنان

زنان - يك پارك و همه زنان

ركسانا رستمي: پنج هفته از گشايش اولين پارك زنان در تهران مي‌گذرد در حالي كه هنوز هم تبليغاتش ادامه دارد. شوخي نيست بالاخره در كلانشهر تهران فضايي براي زنان هم قائل شدند تا در آنجا آزادانه از نور خورشيد و طبيعت استفاده كامل را ببرند در حالي كه گشت‌هاي نيروي انتظامي تمام وقت دور تا دور پارك و درونش را براي حفاظت خانم‌ها مي‌كوشند.

محمدباقر قاليباف شهردار در مدت كاري‌اش 120 سالن ورزشي براي بانوان ساخته و افتتاح پارك اختصاصي زنان را هم فارغ از نقد و نظرهاي متفاوت به نام خود ثبت كرده است. به هر حال نام ايشان در تاريخ اتفاقات زنان مي‌ماند.
«باغ نشاط» كه تا چندي پيش به قول نگهبان‌هاي پارك و افراد ساكن اطرافش پاتوق دختران فراري و پسرهاي معتاد بوده براي جلوگيري از مشكلات و در ادامه طرح ايجاد پارك‌هاي ويژه زنان و ويژگي سوق‌الجيشي مناسب «باغ نشاط» پارك مذكور منحصرا در دست خانم‌ها قرار گرفته است. اين بهشت حدود 19 هكتار را شامل مي‌شود كه چهار هكتار آن هنوز استتار نشده است. يكي از زنان مسوول پارك در اين‌باره مي‌گويد: تا چند ماه ديگر آن چهار هكتار هم استتار مي‌شود اما فعلا آن قسمت به دليل مشرف بودن به محل مسكوني ويژه همگان است. زني اگر بخواهد از قسمت زنانه پارك استفاده كند، مي‌تواند در بزند و نگهباني كه پشت در مشغول حفاظت از پارك است در را به رويش باز مي‌كند.
عادت نداريم
زنان كه كمي بعد از ورود به پارك در حصار درخت‌ها و تپه‌هاي پارك پنهان مي‌شوند، اجازه دارند حجاب خود را بردارند اما هنوز به خاطر تازگي اين پارك و حتي قابل باور نبودن اين اتفاق زنان زيادي به اين پارك نمي‌آيند. اكثر كساني كه به اين پارك مي‌آيند يا زن‌هاي ساكن در اطراف پارك هستند يا زناني كه ميانه‌اي با راديو و تلويزيون و روزنامه‌ها دارند. درست وسط پارك ايستاده‌ام اما خودم به همراه چند زن ديگر همچنان مانتو و روسري به تن داريم.
ببخشيد خانم شما چرا مانتو و روسريتان را برنمي‌داريد؟ اينجا كه فقط زنان هستند.
زن پا به سن گذاشته‌اي است با كتاب «جنگ و صلح» در دست. مي‌خندد: نمي‌دانم. هنوز عادت ندارم. شما چرا؟
من هم عادت ندارم ولي اجازه كه داريم.
بله اجازه داريم. گفتند كه آزاديم اينجا.
عجيب است هراس داريم از بي‌حجابي. با اين حال دخترهايي هم هستند كه با شلوارك و بلوز كاملا راحت دور ميدان آب‌نماي پارك ورزش مي‌كنند. «ما سومين‌بار است كه به اين پارك آمده‌ايم اينجا براي روح‌مان لازم است. چند ساعتي را قدم مي‌زنيم، بلند مي‌خنديم، حرف مي‌زنيم، ورزش مي‌كنيم بدون اينكه كسي چيزي بگويد، بدون اينكه به ما نگاه آزاردهنده‌اي شود. اينجا خوبيم و راحت.» سه دختر كه اولي با چادر و مقنعه و مانتوي مشكي، دومي بدون روسري و آخري با مانتو و روسري نشسته است، مي‌گويند: «اولين‌بار است كه به اين پارك آمده‌ايم از طريق روزنامه و تلويزيون از وجود اين پارك باخبر شديم اما مادرهايمان راضي نشدند، بيايند، گفتند شما برويد اگر واقعيت داشت ما را هم خبر كنيد.» مثل جهانگرد دور پارك مي‌چرخم، هر كدام از ما كه براي اولين‌بار به اين پارك بيايد تجربه‌اش همين است. تمام كاركنان پارك زن هستند از نگهبان و انتظامات پارك گرفته تا باغبان و كارگر. فقط نگهبان‌هاي بيرون پارك چند مرد هستند و به گفته انتظامات زن داخل پارك چندين ماشين گشت نيروي انتظامي تمام‌وقت دور پارك مي‌چرخند. يكي از زنان انتظامات كه نمي‌داند مخاطبش خبرنگار است درباره ايجاد امنيت و سختي‌هاي شغلش مي‌گويد: «روزهاي اول ما را خيلي ترسانده بودند اما واقعا اتفاق خاصي نيفتاد يكسري مزاحمت‌هاي مردهاي ساكن اينجا بود كه رفع شد.»
شما چطور با مزاحمت‌ها كنار مي‌آييد؟ مثلا مردهايي كه احتمالا مي‌خواهند وارد پارك شوند؟
«ما زياد با آنها برخورد نداريم. نگهبان‌هاي جلوي در جلويشان را مي‌گيرند ما باتوم هم داريم و بي‌سيم كه با بي‌سيم فورا به همكاران مرد نيروي انتظامي در بيرون پارك خبر مي‌دهيم اگر دقت كنيد دورتادور پارك چند اكيپ در تمام ساعت‌ها مراقبت مي‌كنند.»
يعني تا حالا پيش نيامده كه مردي وارد پارك شود؟
يكي، دو بار پيش آمده كه به كمك همكاران دور شده‌اند. مثلا امروز يك مردي نمي‌دانيم چطور و كي وارد پارك شده بود كه انداختيمش بيرون. مشكلي پيش بيايد برادران را خبر مي‌كنيم.
پارك از ساعت 6 صبح تا 8 شب باز است. مسوولان قائل شدن ساعت كاري را براي پارك زنان به خاطر مشكلات امنيتي پارك مي‌دانند. همان انتظامات مي‌گويد: «اميدواريم تا چند ماه ديگر تا ساعت 12 شب باز باشد و بعد از مدتي هم 24 ساعته مثل تمام پارك‌هاي ديگر.
پيش آمده كه مردي شب وارد پارك شود و در جايي مخفي شود؟ به هر حال پارك بزرگ است و هزار جا براي پنهان شدن وجود دارد.
اصلا. پس ما و برادران نيروي انتظامي اينجا چكاره‌ايم؟ شب‌ها داخل و خارج پارك محافظت مي‌شود.
اينجا بهشت مادران است، شهر زنان كه قرار است سه پارك ديگر زنان هم در نقاط مختلف تهران اضافه شود پارك مادر قائم، پارك مادر آزادگان، پارك مادر چيتگر، پارك نرجس.
حدودا 11 نفر كارشناس كشاورزي به همراه زنان كارگري كه سرپرست خانوار هستند و توسط مركز امور بانوان به اين پارك فرستاده شدند كارهاي باغباني پارك را انجام مي‌دهند البته بعد از تعطيلي پارك، مردهاي باغبان كه قراردادشان با پارك تمام نشده به رتق و فتق امور مي‌پردازند.
يكي از كارگران كه از شغلش در اين محل راضي است، مي‌گويد: «قبلا در مدرسه كار مي‌كردم كه حقوقش بسيار كم بود. خودم را به امور بانوان شهرداري معرفي كردم كه به عنوان سرپرست خانوار مجبور به تامين مخارج خانواده‌ام هستم آنها هم بعد از تحقيق من را به اينجا معرفي كردند. صبح‌ها اينجا مي‌آيم اول جارو مي‌كنم آشغال‌ها را جمع مي‌كنم و بعد چمن‌ها را آبياري مي‌كنم. كار در اينجا و با حضور زنان خيلي خوب است.»
زنان و افسردگي
پارك غروب‌هاي پنج‌شنبه‌ و جمعه‌ها خانوادگي است. اما مسئله اين است كه خيلي از زن‌ها طبعا ميل دارند كه روزهاي تعطيل را از پارك استفاده كنند، از پيست دوچرخه‌سواري و ورزش صبحگاهي‌اش تا كلاس‌هاي فرهنگي و ورزشي ديگرش.
اين پارك علاوه بر داشتن وسايل بدنسازي در فضاي باز يك سالن سرپوشيده هم براي كلاس‌هاي ايروبيك دارد و زمين واليبال. كلاس‌هاي تير و كمان آن هم به گفته يكي از مسوولان تا يكي، دو هفته ديگر راه‌اندازي مي‌شود. خانه فرهنگ، خانه اسباب‌بازي هم دارد با كلاس‌هاي كامپيوتر و هنري ديگر. در خانه اسباب‌بازي هم زن‌ها مي‌توانند كودكان خود را در آنجا سرگرم كنند و خودشان باخيال راحت از ويتامين D در پهنه 19 هكتاري پارك بهره ببرند.
قاليباف در يكي از مصاحبه‌هاي خودش گفته بود از آنجا كه افسردگي در ميان زنان به‌خصوص زنان خانه‌دار شايع است پارك ويژه زنان مي‌تواند جلوي خيلي از افسردگي‌ها را بگيرد و حتي گفته بود تصميم دارد كه از اين به بعد به نيازهاي 50 درصد جامعه برسد.
ولي چرا اينقدر آقايان دير متوجه نياز 50 درصد جامعه شده‌اند يعني ما اينقدر ريز بوده‌ايم؟
بحث وجود پارك‌هاي زنان اما مخالفان و موافقان زيادي دارد حتي در ميان خود اعضاي شوراي شهر كه اين طرح در همين‌جا اجرا شده است تعدادي مخالف عملكرد شهردار هستند. بسياري از فعالان زن هم چنين پارك‌هايي را در راستا و تقويت تفكيك جنسيتي در دانشگاه‌ها، بيمارستان‌ها، اتوبوس،‌ مترو و تاكسي مي‌دانند و حتي از اين واهمه دارند كه مبادا پس از مدتي زن‌ها ديگر در پارك‌هاي عمومي نتوانند ورزش كنند يا مثلا جلوي دوچرخه‌سواري زنان در خيابان‌ها گرفته شود همانطور كه چندي پيش در اصفهان چنين اتفاقي افتاد!
مهشيد شريف، روانكاو مي‌گويد: «اين اتفاق مي‌تواند بسيار خوشايند باشد اما مي‌توان از اين بابت هم هراس داشت كه با افتتاح چند پارك و مشغول كردن زن‌ها با اين جنجال‌ها، محدوديت‌هاي تازه‌اي براي زنان پديد نيايد. چنانچه وجود چند پارك نمي‌تواند راه‌حل مناسبي براي رفع تنش‌ها و افسردگي‌هاي زنان باشد كه روز به روز هم بيشتر مي‌شود. افتتاح پارك اگر به منظور رفع كمبودهاي روحي زنان باشد تنها راهي كوچك و كم‌هزينه و بدون درمان خواهد بود.»
با اين حال و با تمام اما و اگرها در اين شهر بزرگ داشتن يك فضاي سبز براي زن‌ها نعمتي است. وقتي مثل يك جهانگرد دور پارك مي‌چرخيد و دخترها و زن‌هايي را مي‌بينيد كه با خيال راحت ساعت‌هايي از زندگي‌شان را طي مي‌كنند متوجه مي‌شويد كه داشتن اين پارك براي زنان خوب است اما كافي نيست. هر چه كه نباشد ما زنان 50 درصد اين جامعه را تشكيل مي‌دهيم و بهشت هم كه زير پاي ماست. پس هر وقت حوصله‌‌تان سر رفت و ميل نداشتيد كه در خيابان‌هاي پرازدحام تهران و پارك‌هاي شلوغ با سايه نگاه‌هاي بيگانه قدم بزنيد، مي‌توانيد به اين پارك بياييد و در اينجا زير نگاه كسي اعصابتان مچاله نمي‌شود چون همه زن هستند و به خوبي درك‌تان مي‌كنند. لحظاتي مي‌توانيد حس كنيد كه جنس ضعيف يا به قول اوريانا فالاچي جنس بي‌مصرف نيستيد.
جمعه 24 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 500]