واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: جامعه > آسیب ها - مطالعات تازه محققان، چشمانداز جدیدی در سببشناسی رفتارهای خشونتآمیز ارائه میکند بر اساس مطالعات جدید اسکن مغز، مغز بچههای قلدر- بچههایی که دعوا را شروع میکنند، دروغ میگویند و وسایل خانه را میشکنند- ممکن است هنگام تماشای درد و رنج دیگران، احساس لذت مخابره کند. بنیامین لاهی، روانشناس دانشگاه شیکاگو و دستیار این مطالعه که در مجله روانشناسی زیست شناسی منتشر شده، معتقد است این یافتهها غیر قابل انتظار بوده است. محققان انتظار داشتند که قلدرها هنگام مشاهده درد دیگران هیچ پاسخی نشان ندهند و برای مثال دچار سردی رفتاری شوند که بدون هیچ عذاب وجدانی دیگران را اذیت کنند. لاهی میگوید: تحقیقات قبلی نشان داده بود که افراد مظلوم هنگامی که درد دیگران را میبینند همان مناطقی در مغزشان روشن میشود که وقتی خودشان درد را تجربه میکنند روشن میشود در واقع این نشانهای از همدلی است. تحقیقات جدید نیز نشان داده این مناطق در مغز قلدرها حتی از افراد مظلوم نیز فعالتر است. به نظر میرسد پاسخ همدلی قلدرها به وسیله فعالیت در آمیگدال و جسم مخطط بطنی (ventral striatum) یعنی نواحی از مغز که گاهی مربوط به لذت میشوند، منحرف میشود. لاهی میگوید: ما فکر میکنیم این بدان معناست که آنها از مشاهده رنج دیگران لذت میبرند. او میافزاید: اگر این درست باشد آنها هر بار که نسبت به دیگران قلدری و پرخاش میکنند، تقویت میشوند. در این مطالعه لاهی و همکارانش فعالیت مغز 8پسر 16 تا 18 سال را با سابقه دروغگویی، دزدی ، خرابکاری و قلدری را مشاهده کردند. این 8 پسر که از لحاظ پزشکی از بیماری رفتار تهاجمی رنج میبرند با گروهی از پسران جوانی که چنین سابقهای نداشتند، مقایسه شدند. به گروه قلدرها یکسری فیلمهای کوتاهی که نمایانگر وضعیتهای دردناک بود، نشان داده شد؛ اتفاقاتی مانند افتادن چکش بر روی انگشت شست پا و کارهای عمدی دیگری مانند بستن در پیانو روی انگشتان نوازنده. در مجموع معلوم شد فعالیتهای آشکار در احساس لذت و درد همانطور که در اسکن مغز نیز نشان داده شده مربوط به نواحی از مغز است که در تنظیم احساسات کمک میکند و این نواحی در گروه قلدرها غیر فعال است. به عبارت دیگر قلدرها فاقد مکانیسم بازدارنده هستند برای مثال وقتی یک کودک به صورت اتفاقی در صف ناهار به آنها ضربه میزند آنها نمیتوانند خودشان را کنترل کنند. لاهی میگوید: ما باید روشهایی را بیابیم که یا این بیماری را درمان کند یا فقدان خود کنترلی را خنثی کند. حقیقت این است که این احساس ممکن است هر زمان که آنها به کسی آسیب میزنند و موجب آزار دیگران میشوند، تقویت شود. مارلین سیندر از موسسه دانشگاهی کلمسان که در مورد برنامه جلوگیری از قلدری تحقیق میکند، میگوید: من متعجب نیستم که دانشمندان روی این مساله کار میکنند و تصاویر مغز را میگیرند و هر روز یافتههای بیشتری بدست میآورند. او میگوید: من فکر میکنم ما در ابتدای فهم چگونگی کار مغز هستیم و هرچه در این مورد بیشتر بدانیم بیشتر امیدوار میشویم که میتوانیم مداخلات معنادار را درک کنیم. نشنال جئوگرافی- 17 نوامبر / ترجمه: نسرین خسروشاهی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 367]