تقابل جذاب خیر و شر در افسانه جومونگ

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
تقابل جذاب خیر و شر در افسانه جومونگ

به گزارش راسخون به نقل از شبکه ایران: پرونده «موج جومونگ» با گزارشی تحلیلی درباره استقبال از این مجموعه تلویزیونی آغاز شد که همراه با نوعی آسیب شناسی عملکرد صدا و سیما در این مورد بود. اکنون با دکتر وحید یامین پور استاد دانشگاه و نویسنده برنامه‏های رادیویی و تلویزیونی درباره زمینه های جامعه شناختی علاقه مخاطب ایرانی به این مجموعه و آسیب شناسی عملکرد صدا و سیما در این موضوع وارد بحث و گفتگو شده‏ایم: آیا سریالی مثل افسانه جومونگ را می‏توان با انواع سریال‏های طولانی سال‏های گذشته ایران مقایسه کرد؟ به نظر من سریال «افسانه جومونگ» با توجه به پیشینه‏ای که از پخش سریال‏های غیر ایرانی در ذهن داریم، یکی از بهترین سریال‏هایی است که تا کنون پخش شده است. شاید بهتر باشد برای فهم این مدل از سریال‏ها، آنها را با سریال‏های به اصطلاح صابونی soap مقایسه کنیم. پخش سریال‏های صابونی در ایران به سال‏های دهه هفتاد برمی‏گردد. سریال‏هایی مانند داستان جزیره و پزشک دهکده، پرمخاطب ترین انواع این سریال‏ها بودند. برخی ویژگی‏ها، این گونه سریال‏ها را از انواع دیگر متمایز می‏ساخت. تمرکز بر مخاطب خاص (مانند زنان خانه دار) یا طولانی بودن قصه که باعث می‏شد مخاطب بطور ویژه‏ای با شخصیت‏های اصلی داستان بزرگ شود و حوادث را از سر بگذراند و فضا و مختصاتی که این سریال‏ها در آنجا اتفاق می‏افتاد مانند دهکده خاصی یا یک جزیره ی مشخص از ویژگی‏های این سریال‏ها بود. ولی سریال‏های کره ای نوع خاصی از سریال‏های تاریخی است که براحتی قابل مقایسه با نوع قبلی نیست هرچند در برخی ویژگی‏ها مشابهت‏هایی وجود داشته باشد. علاقه مخاطب ایرانی را به چنین سریالی چگونه می‏توان توضیح داد؟ علاقه قابل اعتنای مخاطبان ایرانی به سریالی مثل افسانه جومونگ قطعاً پیام‏های روشنی دارد. افسانه جومونگ قصه پیچیده ای ندارد. حتی کارگردان از اینکه بخشی از ماجرای آینده را در انتهای هر قسمت لو دهد، ابایی ندارد. اساساً روش جذب مخاطب در این سریال نه صحنه‏های اکشن و نه پیچیدگی‏های دراماتیک و نه چیزهای دیگری از این دست است.

جذابیت افسانه جومونگ بطور ساده متمرکز بر تقابل جذاب خیر و شر و بازی سخت میان دو قطب عقل حسابگر و اخلاق فضیلت مدار است. افسانه جومونگ برای کسانی که در مطالعات جامعه شناسی سیاسی سابقه‏ای دارند، قصه‏ای تکرار شدنی است. تسو و همراهان او نماینده عقل حسابگر سیاسی در عرصه حکومت داری هستند و در مقابل جومونگ نماینده اخلاق فضیلت‏مداری است که علیرغم فهم روش مقابل ولی تکیه بر فضیلت‏های انسانی و ارزش‏های مورد وفاق عمومی‏را انتخاب کرده است. تمامی‏شخصیت‏ها بین این دو قطب تقسیم می‏شوند. مخاطب ایرانی مانند همیشه شیفته یک پهلوانی و جوانمردی اخلاقی است. وفاداری، شجاعت و خدمت سه رکن این قطب دوست داشتنی است. ماکیاول در کتاب شهریار به حاکمان توصیه می‏کند که عرصه حکومت و سیاست ورزی عرصه فضیلت‏ها (Virtu) نیست. بر بنیاد یک انسانشناسی اومانیستی، انسان را عمیقا، متظاهر خائن و جاه طلب می‏داند و طبیعتاً روشی حسابگرانه را برای تحقق اهداف سیاسی بر پایه ی سوء استفاده از مردم و فرصت طلبی را توصیه می‏کند. تسو خائن نیست. او به روشنی معتقد است برای نجات کشورش باید جلوی روش اخلاق مدار را بگیرد. برخی دیالوگهای این سریال به روشنی این تقابل را نشان می‏دهد. در صحنه‏ای در آستانه جنگ میان دو برادر گفتگویی در می‏گیرد که روش جنگ و اداره آن را شرح می‏دهد. جومونگ در پاسخ به این سوال که در برابر قدرت دشمن چه روشی را انتخاب کرده است بر تحریک احساس وفاداری سربازان به میهن و امپراتور و تقویت شجاعت آنان تکیه می‏کند، در مقابل تسو بدنبال رایزنی‏های سیاسی برای جلب کمک‏های همسایگانی است که ارتباط با آنان نوعی تنازل از ارزش‏ها به حساب می‏آید. بطور روشن به چه مولفه‏های دیگری می‏توان به عنوان مولفه‏های جذاب این سریال اشاره کرد؟ اقبال بی سابقه مخاطب ایرانی به افسانه جومونگ پیام روشنی دارد. در حالیکه گروه فیلم و سریال شبکه سه همزمان یک مجموعه نسبتا ًپرخرج را به اسم «بی‏گناهان» در حال پخش دارد که انبوهی از بازیگران و کارگردانان صاحب نام در آن حضور دارند، ولی قصه غیرایرانی و فضای غیرملموس آن، مخاطبان را برای تماشای آن مجاب نکرده است. در این‏سو یک سریال کره‏ای با قصه‏ای ساده، بخاطر به نمایش گذاشتن علاقمندی‏های ازلی شرقی‏ها به فضیلت‏های اخلاقی مانند وفاداری و خدمت، توفیق بی نظیری می‏یابد. جومونگ فی الجمله و با اغماض ورژن کره‏ای شخصیت‏هایی مانند کاوه، سیاوش یا جمشید است. برگ برنده دیگر این سریال کشش طبیعی یک عشق پاک است که باردیگر وفاداری قصه را به ارزش‏های شرقی نشان می‏دهد. مخاطب ایرانی بارها نشان داده است که به سریال‏هایی که یک خانواده بدون درگیری‏های اخلاقی می‏توانند یکجا و با هم آنرا تماشا کنند، علاقه ویژه ای خواهد داشت. این مسأله ای است که حتی در سریال‏های ایرانی کمتر اتفاق می‏افتد. به خاطر بیاورید فضای هتاکانه و غیراخلاقی ساعت شنی را که چندی پیش از شبکه اول سیما پخش شد. در مقابل درگیری‏های عاطفی جومونگ با سوسانو یک ارتباط قابل فهم و جذاب از یک رابطه انسانی را به نمایش می‏گذارد که هیچگاه از ادب، نجابت و حیا به ورطه ی ابتذال نمی‏افتد. از طرفی کشش درونی روابط خویشاوندی چندگانه میان جومونگ و مادرش و همینطور پدری که او را نشناخته است و در عین حال وفاداری رمزآلودش به امپراتوری که می‏داند پدر او نیست بر این جذابیت عاطفی می‏افزاید. اینها همگی روشی است که یک سریال شرقی برای جذب مخاطب ایرانی بکار می‏گیرد. /1001/

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 453]