واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > تئاتر - هوشمند هنرکار هنوز بین اهل هنر و خانواده تئاتر این پرسش در میان است که چه شد و چگونه؛ «قرارداد تیپ» که این سالهای طولانی، به رغم اصرار و پافشاری جماعت تئاتر، پشت پرده سوءتفاهمها معطل مانده بود، چنین با سرعت در این روز و روزگار پرتشویش و اضطرابی که میگذرد، به تصویب و سرانجام رسید.هفت سال پیش بود که اولین زمزمههای قرارداد تیپ در انجمنهای خانه تئاتر شنیده شد و خیلی زود نسخه اولیه آن آماده و مذاکرات پیرامون آن میان خانه تئاتر و مرکز هنرهای نمایشی آغاز شد. اما توافقی که میتوانست بسیار زودتر از این هم جامعه تئاتر و هم مدیریت دولتی آن را بهرهمند کند، در مواجهه با دیوارهای سوءتفاهم، سالها به درازا کشید و سرانجام در آخرین روزهای مدیریت رئیس مرکز هنرهای نمایشی (البته به گفته خود ایشان) و شاید در پی تأثیرات سفر پرثمر خانه خدا و تلقین پرحاصل بودن چنین تفاهمی در آن فضای روحانی، سوءتفاهمها و سوءتعبیرها زدوده و فضای اعتماد بین مدیران وجامعه تئاتر پراکنده و در نهایت قرارداد تیپ و پیوستهای متعدد آن تصویب شد.اما اینک، پیش از آن که سرخوشی حاصل از این توافق چند سال دیگری اهل تئاتر را در خاموشی و فراموشی فرو برد، خوشتر آنکه به سرعت حرکت به سوی تئاتر حرفهای و غیردولتی ادامه یابد. آری، قرارداد تیپ گرچه اولین گام عملی به سوی تئاتر حرفهای بود اما تغییری در بنیان دولتی تئاتر ایران ایجاد نکرد و بهجاست حرکتهای بعدی در جهت تئاتر واقعاً حرفهای هرچه سریعتر آغاز شود.از این مرحله به بعد، مهمترین گام عملی، تعریف و اعتبار بخشیدن به گروههای حرفهای و قراردادن تالارهای نمایشی، تجهیزات، ابزار، بودجه و یارانههای تئاتر در اختیار ایشان است. در زمانی که قرارداد تیپ پایهای برای روابط حرفهای ایجاد کرده، رواست که دولت از این پس، صرفاً به عنوان مدیر (و نه کارفرما) کار نظارتی خود را انجام دهد و امکانات و بودجه تولید تئاتر را در اختیار اهل فن و تولیدکنندگان این عرصه قرار دهد. امری که میتواند گامی اساسی در جهت فاصلهگرفتن از تئاتر دولتی و حرکت به سوی تئاتر خصوصی محسوب شود. زمانی که گروههای تئاتری در تالارهای نمایشی تثبیت شوند، نوبت به حضور ثابت عوامل و اعضای گروهها در این نهادها میرسد. آنگاه کارگردانان، بازیگران، نمایشنویسان، طراحان و سایر عوامل، اعضای ثابت (و نه نوبتی و موقتی و موسمی) این گروهها و تالارهای نمایشی به حساب خواهند آمد و ضروری است که با تکتک عوامل قرارداد ثابت و بلندمدت بسته شود. از این مرحله ایشان همچون یک متخصص در حوزه کار قرار میگیرند؛ یک عامل ثابت در چرخه تولید هستند که دیگر قرارداد ثابت دارند و صرفاً با یک قرارداد موقت و موسمی برای یک نمایش استخدام نشدهاند. پس میتوانند از انواع حمایتهای واقعی صنفی، از امنیت و حمایت شغلی و تداوم فعالیت حرفهای تا حقوق بیکاری و کف دستمزد بهرهمند شوند. چنان حمایتهایی که گرچه در روزگار ما هر کارگر سادهای از آن برخوردار است، اما تا این زمان هنرمندان تئاتر، از صدر تا ذیل، از آن بینصیب بودهاند.چنین رویکردی میتواند گام بعدی به سمت تئاتر حرفهای محسوب شود.در این مرحله لازم است ضمن حفظ و تحکیم و توسعه دستاوردهای پیشین، به ویژه قرارداد تیپ، صنوف مختلف تئاتر با درک ضرورت گامهای بعدی، به سرعت تلاش خود را بر تدوین و برنامهریزی برای مرحله آتی تئاتر حرفهای، یعنی در اختیار گرفتن تالارهای نمایش و عقد قراردادهای ثابت با هنرمندان تئاتر، معطوف کنند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 402]