تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1866193834
لطفا از دهلی نو به کابل بروید
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > آسیای میانه و قفقاز - کلید امنیت کابل در اسلامآباد و شاهراه آرامش اسلامآباد در دهلی نو است . دیوید ایگناتیوس "کلید امنیت در کابل از اسلامآباد می‌گذرد. "این را دریادار مایک مولن رئیس ستاد مشترک ارتش ایالات متحده بر زبان می آورد . معنای این جمله هم این است که راه موفقیت در افغانستان از پاکستان می‌گذرد. این جمله بدین معناست که بدون کمک پاکی‌ها ؛از موفقیت در افغانستان خبری نیست. البته رئیس ستاد مشترک ارتش باید این جمله را هم به سخنانش اضافه می‌کرد: با توجه به پیچیده‌گی‌های موجود در ان منطقه ،کلید امنیت در اسلام اباد هم در پایتخت هندوستان دهلی نو نهفته است . بنابراین زمانی که سخنگو دولت پاکستان اعلام می‌کند که هندوستان خواهان همکاری در سطوح بالا با پاکستان است همه این خبر را به فال نیک می‌گیرند. گفتگو میان پاکستان و هندوستان دقیقا همان چیزی است که منطقه به شدت به آن نیاز دارد. اما هندوستان چگونه می‌تواند همان نقشه کلیدی را بازی کند که دریادار مولن و دیگر مقام‌های رده بالای آمریکایی از او انتظار دارند؟ پاسخ این سوال به هنگام تشریح آسان است اما به زمان عمل دشوار: هندوستان باید همواره این اطمینان قلب را به پاکستانی‌ها بدهد که تا زمانی که شما در مرزهای غربی با ایالات متحده همکاری می‌کنید تا از شر تروریست‌های طالبان رهایی یابید ما در مرزهای شرقی برای شما دردسری برای شما درست نخواهیم کرد . در چند ماه اخیر این همکاری میان پاکستان و هندوستان تا حدی محقق شد. هر دو کشور از میزان نیروهای خود در منطقه مورد مناقشه کشمیر کاستند. هندوستان به دلایلی که برای خودش قابل درک است از دخالت در بازی افغانستان و پاکستان سرباز می‌زند . افکار عمومی در هندوستان به شدت نسبت به دخالت درمناقشه‌های منطقه ای حساس است.هندی ها نگران تکرار حادثه بمبئی 2008 هستند. البته در میان هندی‌ها هم کم نیستند کسانی که اعتقاد دارند کشورشان به اندازه کافی قدرتمند است که بتواند به همسایه ضعیف خود کمک کند . منافشه میان هندوستان و پاکستان از جنس همان معماهایی است که هربار که دو کشور بر سوتفاهم‌ها موجود غلبه کرده‌اند و باب همکاری را باز کرده‌اند قابل حل است . در چنین شرایطی کمک به ایالات متحده می‌تواند محور مشترک برای هر دو کشور باشد. هر سه کشور می‌توانند در کنار هم به برقراری امنیت در افغانستان کمک کنند. اگر هندوستان به این چالش بیندیشد می‌تواند در منطقه آسیا جنوبی مسیری جدید را برای خود باز کند ،اما اگر تنها به نظاره بنشیند در نهایت افغانستان و پاکستان به باتلاق چالش فرو خواهند رفت و این هندوستان است که در نهایت باید بهای بیشتری را پرداخت کند . در گفتگو با دوستان هندی ام به این نتیجه رسیده ام که آنها نیز به این حقیقت پی برده‌اند که در حال حاضر در مواجهه با فرصتی رویایی قرار گرفته‌اند . سردبیر ایندین اکسپرس در این خصوص می‌گوید: هندوستان از عملکرد خود راضی است. در حال حاضر هندوستان به دنبال فردی قابل اطمینان در پاکستان است تا بتواند با او وارد مذاکره شود . هر دو طرف به دنبال کانال‌هایی برای گفتگو و همکاری هستند. گفته می‌شود که از جانب پاکستان ریاض محمد خان وزیر امور خارجه سابق نقش گفتگو را بر عهده خواهد داشت. از جانب هندی‌ها هم اس . کی لمباح که سابق بر این سفیر کشورش در اسلام آباد بود پای میز مذاکره حاضر خواهد شد . نخستین دور از این گفتگوها در سال 2007 در آرام شدن اوضاع در کشمیر نتیجه چشمگیری داشت. البته در نهایت حمله بمبئی همه چیز را بر باد داد . هر دو طرف بارها بر تمایل به از سرگیری مذاکرات تاکید کرده‌اند . هر دو هم گام‌هایی را برای کاهش تنش‌ها برداشته‌اند . پاکستان قریب به 100 هزار نفر را از مرز با هندوستان به سمت مرزهای شمالی با افغانستان برای مبارزه با شبه نظامیان منتقل کرده است . هندوستان هم 30 هزار نفر را از مرزهای مشترک با پاکستان عقب کشیده است . آنچه تاکنون انجام شده مهم اما در تغییر بازی نقشی ایجاد نمی‌کند. هندوستان نشانه‌هایی می خواهد دال بر اراده پاکستان برای مهار شبه نظامیانی که حملات بمبئی را رقم زدند. پاکستان هم باید مطمئن باشد که در شرایطی که نیروی خود را بر مهار شبه نظامی گری متمرکز کند، هندوستان از این غفلت پاکی‌ها به نفع خود استفاده نخواهد کرد. هند و پاکستان در سال 1947 از هم جدا شدند. از همان زمان تاکنون هم همواره صلحی شکننده در کار بوده است. البته به نظر من هر دو کشور در حال حاضر گزینه ای ندارند جز توسل به ریشه‌های مشترک و کنار نهادن تاریخ. هند امن نخواهد بود مگر تا زمانی که پاکستان امنیت را تجربه کند و عکس این مساله هم صادق است . البته هیچ کدام از این کشورها هم احساس امنیت خیال نمی‌کنند مگر آنکه افغانستان آرام شود . در میانه این مشکلات اکنون بابی برای همکاری مفتوح است. واشنگتن پست / ترجمه : سارا معصومی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 296]
-
گوناگون
پربازدیدترینها