واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: قبل از مادر شدن بارداري و ديابت ديابت حاملگي نوعي ديابت است كه زنان حامله به آن مبتلا ميشوند. بين 2 تا 7 درصد زنان حامله دچار اين نوع ديابت ميشوند. ديابت در حاملگي ميتواند موجب بزرگ شدن اندازه جنين و در نتيجه ايجاد صدماتي به مادر و جنين در حين زايمان شود. همچنين خطر مسموميت حاملگي و عفونت در اين افراد بالاتر است. چرا ديابت تغييرات هورموني و افزايش وزن قسمتي از يك بارداري سالم است. ولي ايجاد اين دو تغيير ساخت هورمون انسولين را براي بدن دشوار ميكند. از طرفي خود حاملگي به علت تغييرات هورموني باعث مقاومت به انسولين شده و موجب افزايش قند خون ميشود. مراقبتهاي پزشكي درمان ديابت حاملگي به شدت بيماري بستگي دارد. بيمار بايد قند خود را با استفاده از دستگاههاي خانگي كنترل قندخون و يا نوارهاي حساس به قند خون كنترل كند. رژيم غذايي برنامهريزي شده ميتواند كمككننده باشد. بسته به شدت بيماري و اينكه مادر مشكلات ديگري در زمينه حاملگي دارد يا خير، پزشك معالج ممكن است جنين را با دقت بيشتري در 2 يا 3 ماه آخر حاملگي تحت نظر بگيرد. پزشك به مادر آموزش خواهد داد كه چگونه در 3 ماهه سوم حاملگي تعداد دفعات حركت جنين را بشمارد و در صورت برخورد با كاهش تحرك جنين بلافاصله وي را مطلع سازد. در صورتيكه قند خون كنترل نشود يا بقدري بالا باشد كه نياز به انسولين وجود داشته باشد يا مشكلات ديگري وجود داشته باشد، احتمال نياز به كنترل قلب جنين در حدود هفته سي و دوم وجود دارد. در صورتيكه قند خون بدون نياز به تزريق انسولين در حد مجاز كنترل شود و بيمار مشكل ديگري نداشته باشد ممكن است نيازي به اين تستها تا چند هفته آخر حاملگي يا زمان زايمان وجود نداشته باشد. همچنين ممكن است پزشك حوالي هفتههاي 29 تا 33 يك سونوگرافي به منظور اندازهگيري جنين و تخمين وزن او درخواست كند. در اين زمان، اگر جنين بيش از حد بزرگ باشد ممكن است انسولين تجويز شود. در صورتيكه پزشك به بزرگ بودن جنين مشكوك باشد ممكن است سونوگرافي ديگري در نزديكي زمان زايمان انجام دهد، هرچند سونوگرافي در اواخر حاملگي چندان در تخمين اندازه جنين دقيق نيست. بسته به شرايط، ممكن است زايمان قبل از موعد مقرر القا شود يا سزارين انجام شود. تشخيص ديابت حاملگي اغلب بدون علامت است. به همين دليل است كه تقريباً در تمام زنان حامله بين هفتههاي 24 و 28 قندخون اندازهگيري ميشود. علائم معمول افزايش قند خون مانند تشنگي، گرسنگي، خستگي يا تكرر ادرار همگي علائم شايعي در زمان حاملگي هستند و طبيعي تلقي ميشوند، با اين حال در صورتيكه خطر ابتلا به ديابت در مادر بيشتر باشد يا علائمي از آن را داشته باشد اندازهگيري قند خون در اولين ويزيت زمان حاملگي و بعد از آن در صورتيكه نتيجه آزمايش اول منفي باشد بين هفتههاي 24 و 28 انجام ميشود. مثبت بودن آزمايش قند خون دليل بر ابتلا به ديابت حاملگي نيست ولي بيمار بايد براي تشخيص قطعي مجدداً مورد آزمايش قرار گيرد. اگر ديابت حاملگي در نيمه اول دوران حاملگي تشخيص داده شود احتمال اينكه بيمار از قبل از حاملگي دچار ديابت بوده ولي تشخيص داده نشده است بيشتر است. در اين موارد، پزشك ممكن است يك اكوكارديوگرافي از قلب جنين درخواست كند زيرا خطر نواقص زايماني بويژه ناهنجاريهاي قلبي در مواردي كه قند خون طي 8 هفته اول حاملگي بالا باشد (زماني كه بدن جنين در حال شكل گرفتن است) بيشتر است. پس از زايمان درصد كمي از زنان مبتلا به ديابت حاملگي بعد از زايمان ديابتيك باقي ميمانند و به عقيده محققان بيشتر اين زنان قبل از حاملگي دچار ديابت تشخيص داده نشده بودهاند. براي اطمينان، بايد حدود 6 تا 12 هفته پس از زايمان قند خون اندازهگيري شود. حدود دوسوم زنان مبتلا به ديابت حاملگي (بخصوص زنان چاق يا آنهايي كه قند خون بسيار بالا در دوران حاملگي داشتهاند) در حاملگيهاي بعدي نيز به اين عارضه مبتلا ميشوند. تعدادي از محققان بر اين باورند كه درصد قابل توجهي از زناني كه به ديابت حاملگي مبتلا ميشوند طي 5 سال اول بعد از زايمان دچار ديابت نوع 2 ميشوند. پيشگيري براي پيشگيري از ديابت به توصيههاي زير عمل كنيد: شما ميتوانيد كارهاي زيادي انجام دهيد تا به ديابت نوع2 مبتلا نشويد. سعي كنيد كه به يك وزن مطلوب برسيد و آن را نگه داريد. حداقل روزي نيم ساعت ورزش كنيد. برنامه غذايي خوبي را براي خود تنظيم كنيد. سعي كنيد بيشتر از حبوبات، ميوهجات و سبزيجات استفاده كنيد. چربي، شكر و شيريني را از برنامه غذايي خود كم كنيد. پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 3226]