سفيانی کیست؟

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
سفيانی کیست؟

خروج‌ سفياني‌ و يماني‌ و سيد خراساني‌ در يك‌ سال‌ و يك‌ ماه‌ و يك‌ روز است‌ كه‌ مانند دانه‌هاي‌ تسبيح‌ به‌ دنبال‌ هم‌ مي‌آيند و جنگ‌ همه‌جانبه‌اي‌ رخ‌ مي‌دهد.

هاشمی رفسنجانی، پادشاه عربستان و مفتی این کشور که تظاهرات برای غزه را حرام اعلام کرد– مکه، خرداد1387 يكي از نشانه هاي حتمي ظهور حضرت صاحب(عج)، «خروج سفياني» است. سفياني در روايات اين گونه توصيف شده است: مردي است به رنگ سرخ و زرد با چشم كبود؛ در ظاهر ذكر خدا مي‌گويد؛ ولي از پليدترين و كثيف‌ترين مردم روزگار است. حضرت على(ع) فرمود: پسرِ هند جگر خوار – سفيانى- از بيابان بيرون مى آيد. او مردى متوسط‌القامت، قيافه‌اش وحشتناك و سرش ضخيم و رويش آبله دارد. اگر او را ببينى، خيال مى‌كنى يك چشمى است؛ او از اولاد ابوسفيان است؛ وى خروج مى‌كند و به كوفه يا نجف مى‌آيد و بر منبر آن مى‌نشيند. گروه كثيرى را فريب مى‌دهد و آنان را با خود هم‌دست مى‌نمايد و مناطق شام، دمشق، حمص، فلسطين، اردن و قنسرين را تصرف مى نمايد. وى گروه بسيارى از شيعيان را به قتل مى‌رساند. سپس از ظهور حضرت مهدى (ع) اطلاع پيدا مى‌كند. لشكرى انبوه به سوى او مى فرستد؛ اما به خود امام دست نمى‌يابد و سرانجام در بيابانى بين مکه و مدينه به زمين فرو مى‌روند. اصل خروج سفيانى، صرف نظر از ويژگى ها و قضاياى جزئى، امرى مسلم است؛ ولى اين كه سفيانى كيست و چه ويژگى هايى دارد و چگونه شورش ‌مى‌كند، چندان روشن نيست. در برخى از روايات، از امام على (ع) در مورد نام سفيانى پرسيده شده و حضرت از بيان آن خوددارى كرده‌اند. به نظر مى رسد، سفيانى فرد مشخصى نيست؛ بلكه فردى است با ويژگى هاى ابوسفيان، كه در آستانه ظهور مهدى(ع) به طرفدارى از باطل، خروج مى‌كند و مسلمانان را به انحراف مى‌كشاند. امام سجاد(ع) مى فرمايد: ظهور قائم(ع) از ناحيه خداوند، قطعى و خروج سفيانى نيز قطعى است. در برابر هر قيام‌كننده و مصلحى، يك سفيانى وجود دارد. امام صادق (ع) مى فرمايد: ما و خاندان ابوسفيان، دو خاندانى هستيم كه بر سر دين خدا با هم دشمنى داريم. ما سخن خداوند را تصديق كرديم و آنان تكذيب كردند. ابوسفيان، با پيامبر(ص) مبارزه كرد و معاويه با على (ع) و يزيد با حسين‌بن‌على(ع ) به مخالفت برخاستند و سفيانى نيز با قائم(ع) خواهد جنگيد. از امام‌ باقر(ع‌) روايت‌ شده‌ كه‌ فرمودند: خروج‌ سفياني‌ و يماني‌ و سيد خراساني‌ در يك‌ سال‌ و يك‌ ماه‌ و يك‌ روز است‌ كه‌ مانند دانه‌هاي‌ تسبيح‌ به‌ دنبال‌ هم‌ مي‌آيند و جنگ‌ همه‌جانبه‌اي‌ رخ‌ مي‌دهد. سید یمانی، اصالتاً يمني است و لزوماً در یمن نیست. ابوسفيان، به عنوان سردمدار شرك و بت‌پرستى و سرمايه‌دارى طاغوتى، هر نوع حركت و جنبشى را كه دم از عدالت، برادرى و آزادى مى زد، دشمن خود مى دانست و با قدرت تمام در برابر آن به مبارزه برمى‌خاست. امام صادق عليه‌السلام مي‌فرمايند: «سفياني از نشانه‌هاي حتمي ظهور است. خروجش در ماه رجب است و مدّت زمانش از آغاز تا به انجام پانزده ماه به طول مي‌انجامد. وي شش ماه كارزار مي‌كند. همين كه بر پنج شهر دست يافت، نه ماه فرمانروايي مي‌كند؛ بي‌آنكه روزي بر او افزوده شود». خروج سفیانی شش ماه قبل از ظهور حضرت مهدی(عج) خواهد بود، زیرا حضرت در شب دهم یا روز دهم محرّم همان سال در مکه ظهور می‌کند و تسلّط سفیانی بر منطقه شام که عبارت است از لشکرکشی به عراق و سپس به حجاز، به تصوّر پیروزی بر یاران امام مهدی(عج) و نهضت آن حضرت می‌باشد، قبل از ظهور آن بزرگوار انجام می پذیرد. بنابراین جنبش سفیانی در سه مرحله انجام می شود: نخست: مرحله تثبیت سلطه وی در شش ماهه اوّل. مرحله دوم: هجوم و پیکار او در عراق و حجاز. مرحله سوم: بازگشت وی از توسعه طلبی در عراق و حجاز و دفاع در برابر تحرّک سپاه حضرت مهدی(عج) جهت حفظ متصرّفات باقیمانده‌اش از سرزمین شام و اسرائیل و قدس. جابر بن یزید از امام باقر علیه السلام روایت می‌کند که آن حضرت فرمود: سفیانی با مهدی علیه السلام بیعت می‌کند و سپس به سوی یارانش باز می‌گردد. یاران سفیانی به او می‌گویند:«چه کردی؟» سفیانی پاسخ می‌دهد:« اسلام آوردم و بیعت کردم!» یارانش به او می‌گویند: «خدا از تو نگذرد! تو خودت خلیفه و فرمانروا بودی، حالا فرمانبردار شدی؟ زیر بار نرو، علیه‌اش قیام کن و با او بجنگ!» آنان شب را سپری می‌کنند و صبح فردا به جنگ قائم علیه السلام بر می‌خیزند.» مقام معظم رهبری در بیانات اخیر خود در مرقد امام(ره) که همزمان با برگزاری همایشی در مکه با عنوان «گفتگوی مذاهب» بود، فرمودند: «جوانهاى امروز ما، جوانهاى نسل معاصر ما و جوان‌هایى كه در آينده خواهند آمد، بدانند راه انقلاب، راهى است كه احتياج دارد به عزم، به ايمان، به ثبات قدم. بعضى اين ثبات قدم را دارند، بعضى در بين راه برميگردند؛ البته اينها به ضرر خودشان عمل ميكنند؛ «فمن نكث فانّما ينكث على نفسه». آن كسانى كه از راه انقلاب برگردند، مثل كسانى هستند كه در تابستان روزه گرفته‏اند و تا اواخر روز، روزه را حفظ ميكنند، اما يك ساعت به غروب، دو ساعت به غروب طاقتشان تمام ميشود؛ افطار ميكنند. اين مثل همان كسى است كه از اولِ روز، روزه نگرفته است. باطل كردن روزه در هر زمانى از ساعات روز باشد، ابطال روزه است. در راه انقلاب اگر ثبات قدم وجود نداشت، اگر پيوستگى حركت وجود نداشت، انسان رابطه‏اش با انقلاب قطع ميشود. اين بى‏وفائى به انقلاب است. هميشه بودند كسانى كه به انقلاب بى‏وفائى كردند، به انقلاب دلبستگى خود را كم كردند، به انقلاب پشت كردند. وصيت امام اين است كه جوان ما، مردم ما، نسلهاى گوناگون ما، با چشم واقع‏بينانه نگاه كنند. اصل، انقلاب است؛ اشخاص، اصل نيستند. انقلابى بودن به حفظ رابطه‏ى خود و عمل خود و پيوستگى خود با انقلاب است». در همین بیانات بود که معظم‌له «وصیت‌نامه امام» را به عنوان دستورالعمل قواى ثلاثه و مسئولان گوناگون كشور - اعم از نظامى و غير نظامى و سياسى و اجتماعى و خدماتى - معرفی نمودند. همزمان با سفر آقای هاشمی رفسنجانی به عربستان، برخی تارنماها(+ و +) خبر از دستگیری شعیان عربستان و بسته‌شدن مساجد آنان دادند که چندان به آن پرداخته نشد. دست‌اندرکاران حج نیز اعلام کردند پس از سفر ایشان شرايط زائران ايراني بدتر شده است.+ تارنمای «جهان نیوز» در گزارشی درباره همایش مکه نوشت: «به رغم حضور نمایندگانی از بیش از 30 کشور جهان در این کنفرانس، اما هیچ یک از کشورها حضوری در این سطح، با این تعداد چهره سیاسی و با این چنین مقامات رسمی و در سطح ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام و رئیس سابق سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، همانند جمهوری اسلامی ایران ندارند». مقام معظم رهبری در پیام خود به حجاج بیت الله الحرام نیز که قبل از آغاز جنگ غزه بود، فرمودند: «دشمن زخم‌خورده همه‌ی توان خود را به ميدان آورده و خواهد آورد. بايد هوشيار و خردمند و شجاع و فرصت‌شناس بود؛ در اين صورت همه‌ی تلاش دشمن ناكام خواهد ماند». حضرت امام(ره) در پیام تاریخی خود به مناسبت سالگرد كشتار خونين حجاج خانه خدا و قبول قطعنامه598 می‌گویند: «مگر مسلمانان نمي‌بينند كه امروز مراكز وهابيت در جهان به كانون‌هاي فتنه و جاسوسي مبدل شده‌اند كه از يك طرف اسلام اشرافيت، اسلام ابوسفيان، اسلام ملاهاي كثيف درباري، اسلام مقدس‌نماهاي بي‌شعور حوزه‌هاي علمي و دانشگاهي، اسلام ذلت و نكبت، اسلام پول و زور، اسلام فريب و سازش و اسارت، اسلام حاكميت سرمايه و سرمايه‌داران بر مظلومين و پابرهنه‌ها و -در يك كلام- اسلام آمريكايي را ترويج مي‌كنند و از طرف ديگر سر بر آستان سرور خويش، آمريكاي جهانخوار مي‌گذارند؟» براستی چه کسانی روزه خود را قبل از غروب، افطار كردند؟

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 510]