كره ماه و زمين حاصل برخورد احتمالي قمرها با يكديگر است

واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به گزارش گروه اخبار صوتي و تصويري ايرنا، وب سايت اسپيس نوشت: براساس اين تحقيقات احتمالاً قطر قمر كوچكتر حدود هزار و 200 كيلومتر بوده و بر اثر اصابت كره زمين با يك جرم آسماني با ابعاد كره مريخ به وجود آمده است. دانشمندان معتقدند، كره ماه نيز احتمالاً بر اثر همين تصادم شكل گرفته است. كشمكش بين جاذبه كره زمين و ماه باعث مي‌شود كه سرعت گردش دوراني ماه كاهش يافته و بنابراين ما همواره يك سوي اين قمر را مي‌بينيم . تا سال 1959 كه فضا پيماي روسي «لونا – 3» توانست عكس‌هايي از آن بگيرد سوي ديگر كره ماه براي ساكنان زمين ناشناخته بود. به نوشته وب سايت اسپيس، نيمه دورتر ماه با نيمه نزديكتر آن تفاوت‌هاي فراواني دارد. به عنوان مثال در نيمه نزديكتر ماه مساحت گسترده‌اي از دشت‌هاي پوشيده از سنگ‌هاي آتشفشاني وجود دارد در حاليكه در نيمه ديگر آن چنين حالتي بسيار نادر است. سطح نيمه نزديكتر ماه تقريباً مسطح و كم ارتفاع است در حاليكه در نيمه ديگر معمولاً ارتفاع آن زياد و كوهستاني است. طبق نتايج اين تحقيقات جديد، قمر دوم تقريباً همزمان با كره ماه شكل گرفته است. فضاشناسان معتقدند كه كره ماه محصول تراكم توده‌هاي عظيمي از ذرات فضايي است كه بر اثر اصابت يك جرم بزرگ به كره زمين در اطراف اين سياره پخش شده بود. در آن دوران احتمال اين وجود داشته كه يك قمر كوچكتر نيز شكل بگيرد كه ابعاد آن حدود يك سوم كره ماه كنوني بوده است. اينگونه حدس زده مي‌شود كه قمر دوم كره زمين در نقطه‌اي بين ميدان جاذبه زمين و ماه قرار داشته و به دليل تعادل يا خنثي بودن نيروي جاذبه اين دو جسم بزرگتر در اين نقطه، قمر دوم مي‌توانسته موقعيت نسبتاً باثباتي داشته باشد كه در اصطلاح فضاشناسي به يك چنين مناطقي نقطه تروخان مي‌گويند. اما درپي گسترش مدار گردش ماه به دور كره زمين اين موقعيت ثبات خود را از دست داده و در نتيجه قمر دوم به سمت كره ماه جذب شده و در نهايت با سرعتي بين هفت تا 10 هزار كيلومتر در ساعت به سطح كره ماه اصابت كرده است. در نتيجه اين تصادم آرام، قمر دوم به جاي ايجاد يك حفره يا شيار بزرگ در سطح كره ماه مثل يك لايه ضخيم سنگي به سطح آن افزوده مي‌شود. وب سايت اسپيس اضافه مي‌كند: باقيمانده‌هاي قمر دوم در حقيقت تشكيل دهنده مناطق مرتفع و كوهستاني‌نيمه دورتر كره ما است. در عين حال بر اثر اين تصادم يك اقيانوس عظيم از مواد مذاب در هسته دروني كره ماه به سمت نيمه نزديك‌تر آن حركت كرده است. اين حالت مي‌تواند دليلي براي وجود حجم زيادي از فسفر و پتاسيم‌ راديواكتيو، اورانيوم و توريوم در اين بخش از سطح كره ماه باشد. در گذشته دلايل ديگري براي تفاوت سطح نيمه دورتر كره ماه ارائه شده است، از جمله اينكه نيروي جاذبه زمين باعث انباشت توده بزرگتري از لايه‌هاي سنگي و شكل‌گيري كوهستان‌ها در آن نيمه شده‌اند. مسئولان اين تحقيقات جديد كه توسط بخش فضاشناسي دانشگاه كاليفرنيا انجام شده است مي‌گويند هنوز كاملاً مشخص نيست چه عاملي اين تفاوت فاحش در سطح دو نيمه كره ماه را به وجود آورده است. برپايه اين گزارش، با ادامه مأموريت‌هاي فضايي و جمع‌آوري اطلاعات بيشتر از دو بخش كره ماه پاسخ به اين سؤال اسرارآميز نيز مشخص‌تر خواهد شد. نتايج اين تحقيقات جديد در شماره اخير مجله نيچر منتشر شده است. صوير**1880

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 260]