خاطرات سفراي ايران و فرانسه از حوادث 30سال اخير

واضح آرشیو وب فارسی:فارس: خاطرات سفراي ايران و فرانسه از حوادث 30سال اخير
خبرگزاري فارس: جمعه‌اي كه گذشت در يكي از تالارهاي دانشگاه سوربون نشستي يك روزه درباره چهار قرن روابط بين ايران و فرانسه برگزار شد كه در آن هشت تن از سفراي دو كشور به بررسي تحولات سال هاي دوره سفارت خود در 30 سال گذشته پرداختند.

به گزارش خبرنگار فارس در پاريس، اخبار مربوط به اين نشست به طور جداگانه منتشر شد اما نكته اي كه شايد براي بسياري جالب باشد نقل خاطراتي از دوران خدمت است كه هر يك از اين سفرا در خلال سخنان خود بدان اشاره داشتند كه شنيدن و خواندن برخي از آن ها خالي از لطف نيست.

*وزير امور خارجه فرانسه: اگر ايران را زودتر مي شناختم چنين موضعي نمي‌گرفتم

يكي از شنيدني ترين خاطرات به اظهارات كلود شسون، وزير امور خارجه فرانسه در سال هاي 1984 – 1981 و نماينده پارلمان اروپا (1995 – 1989) باز مي گردد كه مواضع تندي عليه جمهوري اسلامي ايران داشت.
علي آهني سفير جمهوري اسلامي ايران در فرانسه در سال هاي 1988 تا 1993در اين باره گفت: من يادم مي آيد يك بار با كلود شسون بعد از اتمام دوره وزارتش و زماني كه نماينده پارلمان اروپا بود ملاقات كردم. ملاقات من با وي حدود يك ساعت طول كشيد. من با او در مورد مواضع ضد ايراني اش مبسوط صحبت كردم. در بين صحبت هايم به او گفتم ما از توجه شما به حقوق بشرخوشحاليم زيرا ما نيز به حقوق بشر پايبنديم هر چند الزاما ارزش ها و فرهنگ خود را داريم. اما صادقانه سوالي از شما دارم. آيا به نظر شما وضعيت حقوق بشر در ايران در مقايسه با كشورهاي همسايه آن بدتر است؟ وي پاسخ داد: خير. پرسيدم پس چرا اينقدر در برابر ايران موضعي تند داريد اما در برابر اين كشورها سكوت اختيار مي كنيد ؟ او گفت: ما به كشورهاي مورد اشاره شما هر چه مي گوييم گوش مي كنند اما شما هر كاري خودتان مي خواهيد انجام مي دهيد.

آهني مي افزايد: بعد از مدتي شسون براي اولين بار سفري دو هفته اي به ايران كرد. او در اين سفر به جاهاي مختلف رفت و با افراد متفاوت ملاقات كرد. من بعد از اطلاع از حضور وي در ايران تصميم گرفتم او را به شامي خانوادگي مهمان كنم. بعد از صرف شام در پايان از او خواستم احساس واقعي خود در پايان سفرش را برايم بيان كند. او گفت: شما حق داشتيد. جدا مايه تاسف است كه من اينقدر با تاخير به ايران آمدم زيرا آن چه كه شنيدم و ديدم با آن چه كه ديده و شنيده بودم بسيار تفاوت داشت.

* ژان پي ير ماسه (1998 – 1994)، سفير وقت فرانسه نيز در تاييد صحبت هاي آهني گفت: كلود شسون زماني كه به ايران آمد از سوي طرف ايراني در كمال نيكويي با وي رفتار شد و زماني كه در مسير فرودگاه با هم در ماشين بوديم او به من گفت: من چيزهاي عجيبي در ايران ديدم به گونه اي كه اگر قبل از جنگ ايران و عراق آنها را مي دانستم قطعا چنين موضع هايي عليه ايران نمي گرفتم.

* ميتران: موتورها را روشن كرده ام !
يكي ديگر از خاطرات جالب به ماجراي سفر فرانسوا ميتران، رئيس جمهوري پيشين فرانسه اختصاص داشت. آهني مي گويد: زماني كه در پايان ماموريتم براي آخرين بار براي ديدار با رئيس جمهوري فرانسه به كاخ اليزه رفتم، ايشان در ملاقات خود با من گفت: آقاي سفير من موتور هواپيماي خود را نيز براي سفر به ايران روشن كرده ام. بسيار مايه تاسف خواهد بود كه من روزي از دنيا بروم و ايران را با اين فرهنگ و تمدن غني اش نبينم.

* اسناد جدايي قفقاز از ايران در انبار سفارت فرانسه بود

ژان پي ير ماسه ضمنا خاطره اي جالب از داخل اقامتگاه خود در تهران نقل كرد و گفت: يك سال بعد از ورود من و همسرم به ايران و اسكان در اقامتگاه سفير، ما تصميم گرفتيم نگاهي به انباري پر پيچ و خم سفارت (فرانسه) بيندازيم . در آن جا در اتاقكي به ابعاد يك متر مكعب سه صندوق يافتيم كه وقتي آنها را گشوديم با اسناد قديمي مربوط به توافق روسيه و ايران در مورد جدايي قفقاز از اين كشور را مشاهده كرديم. اين اسناد به سال 1917 باز مي گشت و ظاهرا آخرين كاردار روسيه در ايران قبل از ترك اين كشور آنها را به فرانسه كه كشور دوست روسيه محسوب مي شد، سپرده بود و از آن زمان در اين انباري نگهداري مي شد.
من با وزارت امور خارجه فرانسه تماس گرفتم و آنها را در جريان اين مساله قرار دادم . آنها بسيار ابراز خوشحالي كردند و همسر من كه مورخ بود با ترميم بخش هايي از آنها، نهايتا سه صندوق را آماده كرد و به فرانسه فرستاد.
اين اسناد بعدا در چارچوب تبادل اسناد آرشيوي با روسيه در ازاي دريافت اسناد آرشيو كنسولگري فرانسه در آلمان، معاوضه شد.

* ايران ديگر ايران قديم نبود
پي ير لافرانس، از ديگر سفراي فرانسه در سال هاي 1987 – 1985 نيز مي گويد: من در بحران هايي كه آن زمان بين دو كشور وجود داشت پي بردم كه ديگر ما در ايران دوره "كنت دوگوبينو" (ديپلمات و نويسنده فرانسوي 1882-1816) نيستيم كه ايران را بر اساس يك حكومت ساده دو قطبي يعني طبقه ارباب و يك طبقه رعيت كه هر يك با حقه و كلك مي كوشيدند گليم خود را از آب كشند، تقسيم كرده بود.
اما ما در برابر ايراني قرار داشتيم كه مذاكرات با آنها خيلي دقيق صورت مي گرفت و مفاد آنها يادداشت برداري مي شد و در برابر هر يك از دلايل من با ادله پاسخ داده مي شد و كارمندان عاليرتبه اي كه در برابر آنها قرار مي گرفتيم صورتجلسه مذاكرات قبلي را داشتند و همين طور كه تا بالاترين مقام وزارت امور خارجه كه آقاي ولايتي بود مي رفتيم اين انضباط محسوس ديده مي شد و اين امر نشان از يك نظام اداري منطقي داشت.

* ما هم گروگان گرفتيم
پي ير لافرانس در صحبت هاي خود به موضوع مهم ديگري نيز اشاره كرد. وي با يادآوري بمب گذاري هاي صورت گرفته در پاريس در سال 1986 و آزاد نشدن گروگان هاي فرانسوي در لبنان (كه فرانسه خواستار كمك ايران در اين ماجرا بود) گفت: در سال 1987ما با مشكل عدم آزادي گروگان هاي فرانسوي در لبنان و (عدم مساعدت ايران) روبرو بوديم و به رغم تلاش ها براي بهبود مناسبات خود با ايران از طرف ايراني هيچ پيشرفتي نديديم. لذا ما هم يك گروگان گرفتيم و گروگان ما وحيد گرجي بود. وحيد گرجي به عنوان گروگان انتخاب شد. سفارت ايران در پاريس محاصره شد و ايران نيز سفارت فرانسه در تهران را محاصره كرد و جنگ سفارتخانه ها آغاز شد و تا مرز قطع مناسبات دو كشور رفتيم.

* فرانسوا نيكولو : ما از كسب امتياز تعليق غي سازي مطمئن نبوديم
فرانسوا نيكولو (2005 – 2001) كه مذاكرات هسته اي سه كشور اروپايي(فرانسه، انگليس و آلمان) با ايران با دوره سفارت وي در تهران تقارن داشت در مورد اين مذاكرات به يكي از حساس ترين مراحل آن اشاره دارد و از سفر وزراي امور خارجه سه كشور مورد اشاره به ايران ياد مي كند و مي گويد: ما در طول مذاكرات هيچ اميد جدي به موفقيت آن نداشتيم. بارها مي ديديم كه آقاي روحاني خواستار توقف جلسه مي شد تا با مافوق هاي خود تماس بگيرد. او زماني كه نيز با تعليق غني سازي موافقت كرد گفت كه هر چند داراي اختيار تام است اما در اين مورد اعتبار خود را ميان گذاشته است و در اين مورد تحت تاييد خاصي نيست.
از نظر ايران همانطور كه آقاي روحاني در مصاحبه مطبوعاتي خود صراحتا گفت، چنين تصور مي شد كه "اين تعليق موقتي است زيرا به محض اتمام مذاكرات ايران مي تواند غني سازي را از سر گيرد".
اما از نظر اروپايي ها تعليق در اصل مقدمه "توقف قطعي" بود و هدف اين مذاكرات اين بود كه حتي يك سانتريفوژ در ايران نباشد. آمريكايي ها نيز اين را مي خواستند و اگر آنها با اروپايي ها در انجام مذاكره با ايران موافقت كردند دليلش اين بود كه اروپايي ها نيز عملا خواستار توقف غني سازي در ايران شده بودند و مي گفتند بايد ايراني ها را متقاعد كرد كه از اين حوزه دست بردارند.

* مسئول تشريفات ايران به من گفت: ما 9سال پيش منتظر شما بوديم

نيكولو در مورد صدور حكم سفارت براي او مي گويد: من ابتدا در سال 1993 به حكم هيئت دولت براي پست سفارت در تهران منصوب شدم اما بعدا با تغييراتي كه رخ داد اين حكم لغو شد و گزينه‌هاي ديگري مطرح گرديدند. در سال 2001 نيز يك بار ديگر نامزدي خود را مطرح كردم و اين بار بدون مشكلي به عنوان سفير در تهران تعيين شدم و زماني كه به ايران آمدم مسئول تشريفات وزارت امور خارجه در ايران كه از اين تحولات آگاه بود به من ضمن خوشامدگويي گفت: آقاي نيكولو به ايران خوش آمديد ما نه سال پيش منتظر شما بوديم!
انتهاي پيام/.
يکشنبه 19 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]

[مشاهده در: www.farsnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 1134]