محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1853490199
خاطرات مارادونا ( 18 )
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: فریاد به جای لالایی
بله بازی اولم را باختم ، اما این شروع دوره ای زیبا و فراموش نشدنی با تیم آرژنتینوس بود همیشه گفتم كه به عنوان یك فوتبالیست در این روز به عرش رسیدم. به خاطر همه چیز ، من می دونستم كه دوران بسیار مهمی در زندگیم شكل گرفته. در آن سری مسابقات ملی من در 10 بازی دیگر هم شركت كردم كه روی هم 11 بازی شد و همچنین موفق به زدن دو گل شدم كه اولین گلهای من به عنوان یك فوتبالیست حرفه ای بودند. هر دو گل را به تیم سن لورنز از ماردل پلانا در استادیوم سن مارتین در تاریخ 14 نوامبر 1976 زدم. از آنجا بود كه خبرنگارها شروع كردند به تهیه خبر و گزارش از من. یكی از آن تیترهای روزنامه دقیقاً یادم هست كه با این عنوان شروع می شد: دیه گو در سنی كه باید هنوز لالایی گوش بكنه فریاد هورای استادیوم به گوشش می رسه. بله در مدت سه سال از فیوریتو به روزنامه ها ، مجله ها و به تلویزیون و به خبرها راه پیدا كرده بودم. تمام این اتفاقات درست به همان سرعتی افتاد كه حالا می نویسم. به همین دلیل بود كه نوشته های روزنامه ها منو عصبی می كردند. اونا منو دوست داشتند ، اما عصبیم می كردند. من این چیزها رو باور نمی كردم و از اونا چیزی نمی فهمیدم و همیشه یك جمله رو كه كجا به دنیا اومدم چطور زندگی كردم و چه بازیكن هایی مورد علاقه ام بودند ، را باید برای اونا تكرار می كردم. باید خیلی سریع به بلوغ فكری می رسیدم. متوجه می شدم كه بعضی ها نسبت به من حسودی می كنند ، اما دلیلش را نمی فهمیدم به همین دلیل روی زمین می نشستم و گریه می كردم.ادامه دارد ...
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 666]
-
گوناگون
پربازدیدترینها