حلقه‌اي ناشناخته‌ در اطراف ستاره مرده

واضح آرشیو وب فارسی:هموطن سلام: حلقه‌اي ناشناخته‌ در اطراف ستاره مرده
اين حلقه بايد هنگامي كه مگنتار با درخشش عظيمي فوران كرد به وجود آمده باشد. كه طي ان ، پوسته سطحي شكافته و زبانه‌اي از انرژي ساطع است.
تلسكوپ فضايي اسپيتزر حلقه ناشناخته‌اي را در اطراف بقاياي يك ستاره مرده كشف كرد. چگونگي تشكيل اين حلقه پرسشي است كه پاسخ آن مشخص نيست.
تصاوير تلسكوپ فضايي اسپيتزر حلقه ناشناخته‌اي را در اطراف بقاياي مغناطيسي يك ستاره نشان مي‌دهد. ستاره قبلا در طي انفجاري تكه تكه شده است. بقاياي آن كه SGR 1900+14 خوانده مي‌شود، در مجموعه «مگنتار»ها (Magnetar) دسته‌بندي شده‌ است.
مگنتارها هسته‌ ستارگان سنگيني هستند كه دچار انفجار ابرنواختري مي‌شوند،‌ اما‌ بر خلاف بقيه ستارگان مرده به آرامي پرتو X تابش مي‌كنند و ميدان مغناطيسي بسيار قوي‌اي دارند. در واقع مگنتارها ستارگان نوتروني با ميدان‌هاي مغناطيسي بسيار قدرتمند هستند.
حلقه‌ مذكور با ابعاد هفت در سه سال نوري، مسطح و دو بعدي به نظر مي‌رسد اما احتمال سه بعدي بودن آن منتفي نيست. پيش از اين چنين حلقه‌اي در اطراف ستارگان مشاهده نشده بود.
به عقيده دانشمندان اين حلقه بايستي در سال 1998 ، هنگامي كه مگنتار با درخشش عظيمي فوران كرد به وجود آمده باشد. احتمالا در طي اين فرآيند، پوسته سطحي مگنتار شكافته شده و زبانه‌اي از انرژي ساطع شده، كه با پس زدن غبار اطراف، حلقه‌اي از غبار به وجود آورده است.
چيزي بايد عامل روشنايي اين مگنتار باشد وگرنه ما نمي‌توانستيم آن را رصد كنيم. ستاره‌هاي نزديك محتمل‌ترين اجرام براي گرم و روشن كردن غبار هستند و اين نشان مي‌دهد كه مگنتار كه دقيقا در مركز حلقه قرار دارد، متعلق به خوشه‌اي از ستارگان جوان و سنگين است. احتمالا قسمتي از يك منطقه تشكيل ستاره‌هاي سنگين. با مطالعه جرم ستاره‌هاي خوشه شايد بتوان جرم ستاره مولد مگنتار را برآورد كرد.
حلقه و كره در كيهان بسيار فراوان است. ستاره‌هاي داغ جوان با فوران در قالب حباب‌هايي،‌ غبار اطراف را خميده كرده و اشكال كروي به وجود مي‌آورند.
همچنين،‌ وقتي ستاره‌ها در طي انفجار ابرنواختري مي‌ميرند،‌ بقايايشان در فضا تكه تكه شده و گوي‌هاي كم دوام زيبايي را مي‌سازند كه «باقي‌مانده ابرنواختري» (supernova remnant) ناميده مي‌شوند. حلقه‌ها مي‌توانند در اطراف ستاره‌هاي منفجر شده‌اي تشكيل شوند كه پوسته منبسط شده‌شان، در يك حلقه‌ غبار كه از قبل موجود است نفوذ مي‌كند و باعث برافروختگي و تابش آن مي‌شود. باقي‌مانده ابرنواختر 1987A يكي از اين موارد است.
اما حلقه اطراف SGR 1900+14 جزو هيچ‌ كدام از اين دسته‌ها نيست.
باقي‌مانده‌هاي ابرنواختري و حلقه‌هاي اطراف 1987A پرتو X و امواج راديويي تابش مي‌كنند، اما‌حلقه‌ SGR 1900+14 تنها در طول موج‌هاي خاصي از فروسرخ تابش مي‌كند. ابتدا تصور مي‌شد كه اين حلقه، «پژواك فروسرخ» است. پژواك فروسرخ هنگامي رخ مي‌دهد كه انرژي ساطع شده از يك جرم، در مسير خود غبار را گرم مي‌كند و غبار گرم شده با نور فروسرخ تابش مي‌كند. اما هنگامي كه دانشمندان مجددا به مشاهده SGR 1900+14 پرداختند متوجه شدند كه حلقه حركت نمي‌كند،‌ در حالي‌كه اگر اين يك پژواك ‌بود، حلقه بايد با انتشار انرژي به سمت بيرون گسترش مي‌يافت. مطالعات بيشتر نشان داد كه حلقه احتمالا يك حفره در ابري از غبار است. چنين پديده‌اي بايد در جهان كم‌ياب باشد زيرا تاكنون ديده نشده بود. با اين حال دانشمندان تصميم دارند نمونه‌هاي بيشتري بيابند.
براي ابرنواختر شدن، جرم ستاره بايد از حد مشخصي بيشتر باشد اما‌ هنوز مشخص نيست كه ميزان جرم ستاره اوليه، در تبديل شدن به مگنتار يا ستاره‌ نوتروني مهم است يا خير؟ كشف اين پديده به دانشمندان كمك مي‌كند تا پاسخ اين پرسش را بيابند.
شنبه 18 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: هموطن سلام]

[مشاهده در: www.hamvatansalam.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 279]