رفتار شناسی سگ ها

واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: View Full Version : رفتار شناسی سگ ها *kasra*25th January 2011, 01:32 PMرفتارشناسي سگ ها دامپزشكان بالين ممكن است به چند دليل زير براي دانستن رفتارشناسي سگها علاقمند باشند: رفتارشناسي سگ‌سانان اكولوژي رفتاري اگرچه گوشتخواران غالباً منفرد هستند، تشكيل گروه در سگ‌سانان معمول است كه با جفت‌ خود يك واحد اجتماعي را تشكيل مي‌دهند. در شرايط خاص جفت غالب ممكن است اقيم خود را با يك يا چند تحت رده خود تقسيم كند. تشكيل گروه براي شكار كردن بسيار سودمند است. يك گروه گرگ‌ها براي خسته كردن و محاصره كردن يك شكار بزرگ بسيار مناسب هستند تا اينكه يك گرگ تكي باشد. منافع ديگر زندگي گروهي ممكن است در موارد تدافعي اقليم بيشتر نمود پيدا كند. محيطي كه توسط يك گروه پوشش داده مي‌شود ممكن است به 100 تا 600 كيلو مترمربع برسد و بيشتر از آن باشد كه توسط حضور فيزيكي محافظت شود. دارندگي بوسيله زوزه كشيدن مشخص مي‌شود. وقتي مهاجمي از هر نقطه منطقه حفاظتي زوزه مي‌كشد اعضاء گروه در پاسخ هشداري معمولاً زوزه مي‌كشند. اين نوع ارتباط با علامتهاي موضعي ولي طولاني اثر تربويي تقويت مي‌شود. علامتهاي بويي اطلاعاتي را در محدوده مرزهاي قلمرو مي‌گذارد. سگهاي نر علامت‌گذاري ادراري را به طور مشخص اعمال مي‌كنند. زوزه كشيدن به راحتي توسط صداهاي با فركانس بالا تحريك مي‌شود. منافع زندگي در گروه‌ها در مواردي مثل غذا يا جفت در نتيجه رقابت كمتر مناسب است. سود و منفعت زندگي گروهي بسته به فصل و محل سكونت متفاوت است. استحكام و اندازه گروه نيز در بيشتر سگ‌سانان وابسته به اين موارد است. سود يا ضرر هر فرد براي وارد شدن در گروه ارزيابي مي‌شود(به طور انفرادي) مزاياي زندگي در گروه براي افراد غالب شامل شانس توليدمثل بيشتر در مقايسه با زندگي انفرادي نيز هست. مزاياي تحت رده‌ها هنوز واضح نيست زيرا آنها شانس توليدمثل كمتري بواسطه عوامل اجتماعي، دخالت مستقيم در توليدمثل آنها يا كشتن نوزادان آنها (توسط افراد بالغ) دارند. رده‌بندي در ارتباط با سن است (حيوانات جوان شانس بيشتري براي گرفتن رده بالاتر دارند). طبق مطالعات DNA و تحقيقات جديد علي‌رغم تضعيف شدن تحت رده‌ها (حيوانات مغلوب) آنها در توليد نسل بعدي شركت و دخالت مي‌كنند. «علامت رفتاري» زندگي در گروه رقابت را افزايش مي‌دهد ولي احتياج به مشاركت نيز دارد. در گرگ‌ها تعادل بين رقابت و همكاري بوسيله رده‌‌بندي محكم و ثابتي ايجاد مي‌گردد. گرگها به طور انفرادي همديگر را مي‌شناسند. جنگ براي موقعيت و وضعيتشان در نرها در سنين جواني شروع مي‌شود. جنگ‌ها بين افراد در يك سطح معمول‌تر است. وضعيتهاي مختلفي در موقعيتهاي مختلف توسط سگ ايجاد مي‌شود: پاسخ به حمله يا فرار توسط حالات چشم، گوش، لبها و پوشش مشخص مي‌شود. فرم تهاجمي بين اين دو انتها متغير است. سگ تهاجم‌پذير، دندانهايش را نشان مي‌دهد. ميل به حمله و فرار هر دو براي نمايش حاضر هستند. نر غالب گوش‌هايش را افراشته، لبها به بالا و كنار رفته، متوقف شده و با چشمانش خيره مي‌شود و سعي مي‌كند. بدنش را بزرگتر نشان دهد. اگر سگ مغلوب باشد، گوش‌هايش را خوابانده، لبهايش را عقب كشيده، سرش را پائين آورده و چشمانش را تنگ مي‌كند. قوز مي‌كند تا بدنش كوچكتر از حد طبيعي معلوم شود و ممكن است خودش را روي زمين بكشد. اينكه چگونه اين علائم ظاهر شوند و كي به همديگر نشان دهند بسته به شرايط جايگاه رتبه حيوان و غيره دارد. وضعيت و جايگاه فردي در گروه بوسيله اين علائم مشخص مي‌شود، دم‌، سر، گوش‌ها و پوشش افراشته وضعيت مغلوبي مانند رفتار ماده‌ها و نابالغين است. آشنايي: كشيدن پوزه يكديگر به گوشه پوزه و دهان هم. ليس زدن پوزه ديگري معمولاً توسط مغلوبين اجرا مي‌شود.(مانند تقاضاي غذا كردن توله‌ها). در رتبه‌بندي پايدار، فرد غالب مي‌تواند رفتار مغلوب خود را بدون حمله مستقيم كنترل كند. رفتار سگهاي اهلي (domactic dog) حس‌ها بينايي: سگها دو پيگمان مخروطي دارند. يكي با حداكثر حساسيت حدود nm555 و دومين پيگمان مخروطي با حداكثر حساسيت nm435-430 مي باشد. پس سگها كورنگ نيستند، با وجود اين آنها ديد دورنگي دارند و حداقل قدرت در تفكيك رنگ را دارا مي‌باشند (نسبت به انسانها). ديد سگها توسط پيگمانهاي ميله‌اي (با حساسيت حداكثر nm508 است. ديد آنها در تاريكي، توانايي تفريق سايه‌هاي خاكستري و در توانايي تشخيص اجسام در حركت از ديد انسان بهتر است. شنوايي: محدوده بين 20 تا 50 هزار سيكل در ثانيه. اصوات با فركانس بالا (كه توسط انسان شنيده نمي‌شود). مي‌تواند سبب درد شديد در سگها گردد. بويايي: كاملاً با كفايت است. به طور كلي تهويه بيني با تهويه ريوي هماهنگ است. با وجود اين در هنگام جستجوي بوي خاص توسط سگها، چرخه تنفس و مدت تهويه افزايش مي‌يابد. بوها به گيرنده‌هاي ويژه‌اي در اپيتليوم بيني باند مي‌شوند. اين گيرنده‌ها به پروتئين‌هاي ادغام شده‌اند. در سگ‌سانان تا به حال چهار تحت خانواده ژن گيرنده‌ها شناسايي شده است كه هر كدام حداقل 2 تا 20 و حتي بيشتر عضو دارند. تحقيق بر روي چهار تحت خانواده ژن‌هاي گيرنده‌ها در 26 نژاد نشان داد تعداد ژن‌ها براي هر تحت خانواده ثابت است. با وجود اين انتخابات تفريقي جهت دقت بويايي بعضي نژادها مثل سگهاي شكاري انجام شده است. سگهايي كه قدرت تشخيص بويايي خوبي دارند جهت كارهايي جستجويي يا برنامه‌هاي تشخيص دارو استفاده مي‌شوند، مثلاً خدمات گمركي استراليا از سگهاي تعليم ديده جهت يافتن داروهاي غيرمجاز در بارهاي فرودگاه استفاده مي‌كنند. تنها 1/0 درصد سگهاي معمولي براي چنين كاري به طور مناسب عمل مي‌كنند. بنابراين برنامه‌اي جهت انتخاب ژنتيكي براي عمليات تشخيص بهتر بو انجام شده است. علي‌رغم اين حقيقت كه تفاوتهاي ژنتيكي زيادي در توانايي بويايي بين سگها وجود ندارد، انتخاب بسيار موفقيت‌آميز بو و بيش از %5 سگهاي انتخاب شده نمرة قبولي گرفتند. تحقيق دقيق روي برنامة انتخابي نشان داد كه برنامه ژنتيكي افزايش يافته مربوط به حس بويايي نيست بلكه اجراي با دقت اين كار، احتياج به توانايي انجام در محيط پر سر و صدا و شلوغ مانند فرودگاه دارد. تكامل: توله‌ها كروكور زائيده مي‌شوند. تفاوت رفتارهاي اجتماعي آنها اولين بار در بين 14 و 21 روزگي ظاهر مي‌شود. رفتار اجتماعي ابتدا بوسيله بازي و رفتارهاي همسوي توله‌ها ظاهر مي‌شود. پارس كردن حدود 18 روزگي مشاهده مي‌شود. تا 4 هفتگي توله‌ها ايستادن و راه رفتن مانند بالغين دارند. از شيرگيري در 6 هفتگي انجام مي‌شود. تا هفته پنجم، تفاوتهاي فردي بين توله‌ها در تمايل به ايجاد بازي اجتماعي و رفتارهاي جمعي افزايش مي‌يابد. اسكات و همكاران بر روي به ارث رسيدن صفتهاي رفتاري در تقابل نژادهاي سنتي به اين نتيجه رسيدند كه تفاوتهاي ژنتيكي در تعداد پارس كردن، احساسات و غيره وجود دارد. از 4 هفتگي تا حدود 12 هفتگي، توله‌ها روابط اجتماعي را با ديگر سگها و انسانها ايجاد مي‌كنند. در حدود هفته 5 و4 تا هفته 12، زمان حساس اجتماعي شدن سگها است. در اين زمان توله در مورد همراهان اجتماعي خود در طول زندگي خود مي‌آموزد. به عنوان مثال توله‌هاي 5 هفته‌اي براي قبول غريبه‌ها آماده هستند اما بعد اين سن خانواده‌هاي بيگانه پرهيز مي‌شوند و اين نپذيرفتن در 8 هفتگي به حداكثر خود مي‌رسد (جالب است كه اين دوره در انسان 8 ماهگي است). در ارتباط با پرورش سگها مهم است كه توله‌ها را به سگ‌ها يا انسانها در طول اين دوره حساس معرفي كنند. «رفتار و درمان دارويي» سالها پيش براي سگهايي كه مشكل رفتاري داشتند مرگ با ترحم پيشنهاد مي‌شد. براي سگهايي كه همراه و عضو خانواده مي‌شوند، صاحبان معمولاً به دنبال كمك استادانه‌اي جهت رفع مشكل رفتاري سگشان بودند. در پاسخ به اينچنين تقاضاهايي زمينه جديد درمان رفتارهاي حيوانات خانگي ايجاد شد. درمان رفتاري معمولاً توسط دامپزشكان حاذق انجام مي‌شد. دوره‌هاي قبل از فارغ‌التحصيلي و بعد آن اكنون براي دانشجويان در تعدادي از دانشگاهها در دسترس است. درمان رفتاري شامل چندين زمينه است، اول از همه، رفتارشناسي حيوان، روان‌شناسي انسان و داروشناسي. رفتارشناسي حيوان: فهميدن رفتار سگها شامل چگونگي شكل‌گيري و عملكرد رفتار است كه در اين جزوات ما در مورد آن بحث مي‌كنيم. به عنوان مثال، اجتماعي كردن توله‌ها جهت جلوگيري از ايجاد تهاجم ‌پذيري مشكل‌زاي بعدي بر پايه دانش رده‌بندي طبيعي گروه گرگ‌ها را است. سگها با اعتماد درست‌تر تربيت شده به ندرت ايجاد مشكل مي‌كنند. بنابراين سگ: 1-بايد در پائين‌ترين رتبه و رده‌بندي در خانواده قرار گيرند و هرگز اجازه داده نشود كه رأس آن باشند. 2-اين قضيه نبايد با زور و اجبار بدني و وحشي‌گري باشد، نه تنها بخاطر جنبه‌هاي انساني بلكه براي دلايل عملي. اعتماد به نفس سگ بايد حفظ شود و روابط با اعتمادي را با صاحب خود داشته باشد. مهمترين زمان براي ايجاد چنين غالبيت و اعتماد به صاحب در سن 12-4 هفتگي و طي اجتماعي شدن حيوان است. آخرين فرصت براي ايجاد غالبيت بر سگ توسط ارتباط سگ‌ها با آن سگ است. به عنوان مثال بجاي ضربه زدن به سگ بهتر است كه توله را برداشته و به آرامي تكان دهيد. هميشه بوسيله تشويق كردن و گفتن كلمه‌اي به سگ به او اطمينان قلبي بايد داد. روان‌شناسي: روان‌شناسان معمولاً از سگ‌ها به عنوان الگوي حيواني براي فهم پايه زيست‌شناسي طبيعت انساني و رفتارهاي غيرطبيعي استفاده مي‌كنند. به عنوان مثال، تحقيقات دراپر روي 56 نژاد سگ، شباهتهايي را در شخصيت انسان با مدلها نشان داد. الف)واكنش سگ‌ها- توانايي حركت سريع انسان ب)تهاجم‌پذيري سگها- توافق ناپذيري انسان پ)تعليم‌پذيري سگها- فكر و ديدباز انسان ساني (Sani) و گروهش در قسمت رفتارشناسي مطالعات اتصالي را در سگ‌ها انجام دادند. آنها آزمايشات روان‌شناسي استانداري روي سگها انجام شده است و رفتارهاي سگها با اصطلاحات روان‌شناسي انساني تعبير شد. آنها فهميدند كه رابطه سگها با انسان مشابه رفتار در رابطه بچه- والدين و شامپانزه- انسان است زيرا آنها مشاهده كردند، پديده رفتاري و رده‌بندي مشابه آنچه در روابط مادر- نوزاد است، مي‌باشد. دارو درماني: داروهاي جديدي روي مدلهاي حيواني آزمايش و ايجاد مي‌شود. به علت شباهت سگها با انسانها در صفات شخصيتي، داروهايي كه در درمان اختلالات رواني استفاده مي‌شوند، گاهي روي سگها آزمايش مي‌شوند. به عنوان مثال، بيشتر داروهاي استفاده شده در درمان اختلالات وسواسي (OCD)، ابتدا در كاهش علائم افسردگي جوندگان آزمايش شده است. با وجود اين OCD و افسردگي به طور واضح در سگها تشخيص داده مي‌شود. پس داروهاي ويژه مطرح در درمان OCD اكنون روي مدل سگ مورد آزمايش قرار مي‌گيرد. فعاليتهاي حقوق حيوانات گاهي تحقيقات روي مدل حيواني را محكوم مي‌كند ولي بدون جانب‌گيري در اين مورد بايد اذعان كرد كه اين تحقيقات نه تنها مفيد جهت درمان در انسانها است بلكه براي درمان در سگها نيز مفيد خواهد بود. اخيراً داروهاي مؤثر بر رفتار زيادي در درمان مشكلات رفتاري سگها استفاده مي‌شود. «رفتار درماني براي سگها» تعداد زيادي سايت در اينترنت براي زمينه‌هاي مختلف رفتار درماني سگ‌ها وجود دارد. يكي از بهترين اينها مربوط به ترتيب سگ توسط استاد پلامسكي (pvof.plmslcy) در دانشگاه ويسكانسين (Wisconsin) مي‌باشد: کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند سايت ديگر مربوط به مشاوره‌‌هاي رفتارهاي حيوانات خانگي در کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند اطلاعات مفيد ديگر در کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند منبع عالي رفتار درماني در سايت رفتارشناسي كاربردي: کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند جامعه بين‌المللي براي Anthrozoology: کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند اگر شما راهكارهاي حرفه‌اي را بخوانيد متوجه مي‌شويد بعضي نويسندگان روي رفتارشناسي و بعضي به داروها يا كارهايي مثل اخته كردن تكيه كرده‌اند. بهترين نتيجه با تركيب هوشمندانه اينها بدست مي‌آيد. به نظر من اساس جلوگيري و برخورد با مشكلات رفتاري شامل موارد زير است: 1-اجتماعي كردن كافي بين سگها و انسانها در محدوده سني 12-4 هفتگي 2-غالبيت بايد در سنين پائين ايجاد شود و توسط صاحب حيوان براي تمام وقت اعمال گردد. 3-غالبيت نبايد با اعمال فيزيكي مستقيم انجام گيرد زيرا براي سگ ناامني و ترس يا نگراني را ايجاد مي‌كند كه خود مي‌تواند از علل تهاجم‌پذيري يا افسردگي باشد. استفاده از علائم سگها (تكان دادن، غرولندكردن، پائين نگه داشتن) و كنترل رفتار توسط سگها به عنوان غالبيت صاحب تعبير مي‌شود. 4-هر سگ بايد آموزش فرمانبرداري و پايه‌اي را فرا گيرد (نشستن، ماندن، آمدن و بعضي كارها را بدون فرمان انجام ندهد مثل خوردن ، ترك محل خاص، كنار راه رفتن و غيره) 5-رابطه صميمي واعتماد بايد گسترش يابد و حفظ شود. (نه انتقام، نه عصبانيت طولاني مدت و بايد به سگ بعد تنبيه، دوباره اعتماد داد). 6-عادات خوب بايد ايجاد شود. ساختن عادات خوب بسيار مهم است. صاحب حيوان بايد به دقت بدانند چگونه سگها خود را به زندگي خانواده عادت مي‌كنند و از نتايج رفتار سگها آگاه باشند. اگر به توله‌اي اجازه داده شود تا از ظرف صاحب خود بخورند يا از ساندويچ صاحب گاز بزنند يا براي غذا بجنگند و پيروز شوند، اين صاحب بايد انتظار داشته باشد سگ مدام براي غذاگدايي كند و حتي براي بدست آوردن غذا از دست غريبه‌ها، رفتار تهاجمي داشته باشد، چنين عواقبي براي زمينه‌هاي ديگر رفتاري سگها نيز وجود دارد. استفاده از تقويت كننده رفتاري بسيار مهم است. صداي آرام و مهربان، نوازش شانه، يك تكه غذادادن از اين دست «تقويت‌كننده‌هاي رفتاري» است. بعضي مشكلات معمول توسط رفتار درماني، درمان مي‌شوند. «تهاجم‌پذيري» -%90 از گاز گرفتن سگها مربوط به آدم‌هايي است كه سگها آنها را مي‌شناسند. -بيشتر سگها كه گاز گرفته‌اند، حيوانات خانگي بوده‌اند. -%60 تا %70 از گاز گرفته شده‌ها توسط سگها، بچه‌ها و مسن‌ها هستند. -%40 بچه‌هاي گزيده شده منجر به از دست دادن بافت‌هاي صورت (لب‌ها، گونه و....) مي‌شوند. -نيمي از شكايات موجود در بيمه صاحبان خانه مربوط به شكايات گاز گرفتگي توسط سگها است. رفتار تهاجمي، مشكل جدي براي صاحبين و همچنين دامپزشكان باليني است. تحقيقات نشان مي‌دهد كه تهاجم‌پذيري ملايم و نسبي ممكن است با تركيب جلوگيري از آسيب و صدمه، افزايش ساختارهايي در زندگي و كنترل امن سگ مانند آموزش رفتار مطيعانه سگ درمان شود. تهاجم‌پذيري شديد و غيرقابل پيشگيري به نظر نمي‌رسد كه به درمان جواب دهد. وقوع روزافزون تهاجم‌پذيري توسط زمينه ژنتيكي و زيستي عصبي كنترل مي‌شود. تحقيقات نشان مي‌دهد كه تهاجم‌پذيري ممكن است توسط درمان دارويي براي كنترل فاكتورهاي نور شيميايي مغز كاهش يابد. اين درمان‌ها علاج قطعي نيست و بايد برنامه‌هاي كنترلي و ايمني در خانه اعمال شود. از آنجائيكه درمان تهاجم‌پذيري مشكل است، پيشگيري آسان‌تر است. انواع تهاجم‌پذيري: -تهاجم‌پذيري غالب -تهاجم‌پذيري اقليمي -تهاجم‌پذيري ناشي از ترس -تهاجم‌پذيري وحشيانه تهاجمي شدن بيش از حد علل متفاوت دارد كه مي‌تواند از دو جنبه رديابي شوند: اجتماعي شدن ضعيف يا جفت‌گيري و نژادگيري‌هاي ضعيف. اگر سگها به طور مناسب اجتماعي شدند و دروس مطيع بودن را آموزش ببينند، مشكلات بسيار كمتري در زمينه تهاجم‌پذيري در انتظار آنها خواهد بود. مهمترين نكته اين است كه تهاجمي بودن عليه سگ، برطرف‌كننده تهاجم‌پذيري سگها نيست. نگراني ناشي از جدايي در سگها (Separation Anxiety) مقدمه: نگراني ناشي از جدايي، ترس و عدم رضايت از جداماندن است كه معمولاً منجر به مشكل رفتاري نامناسب مي‌شود. به عنوان حيوانات اجتماعي، طبيعي است كه توله‌ها با مادرشان و ديگر خواهر برادرانشان ارتباط داشته باشند. هنگامي كه يك توله از خانواده خود جدا مي‌افتد، با صاحب خود ارتباط پيدا مي‌كند. اين ارتباط قابل‌اعتماد، پايه‌گذار ارتباط سالم و مناسب بين صاحب و حيوان مي‌شود. با وجود اين وقتي سگ بيش از حد به صاحب خود وابسته مي‌شود امكان است مشكل رفتاري ايجاد شود. مشكلات رفتاري زيادي در ارتباط با Sepration anxiety وجود دارد كه شامل مدفوع وادرار در محل نامناسب رفتارهاي تخريبي، پارس كردن زياد، ناله كردن، افسردگي و فعاليت بيش از حد است. اين علائم ممكن است نتيجه و نشانه مشكلات ديگري نيز باشد. با وجود اين اگر رفتار نامناسب به وضوح در ارتباط با عدم حضور صاحب باشد و به فاصله كوتاهي بعد از عزيمت صاحب رخ دهد و با برگشت و در جواب احوال‌پرسي صاحب، به محض برگشتن ادامه يابد، علت احتمالي را Sepration anxiety مي‌دانند. اگر مشكل رفتاري براي مدت زيادي حضور داشت سگ بايد از جهت مشكلات و بيماريهاي زمينه‌اي توسط دامپزشك معاينه شود. عوامل دخيل: Sepration anxiety ممكن است در سگها با زمينه غيرطبيعي در ايجاد وابستگي آنها رخ دهد. وقايع تروماتيك (ناشي از ضربه) در زندگي سگهاي جوان ممكن است احتمال گسترش و ايجاد يك وابستگي شديد را فراهم كند. اين وقايع شامل جدا شدن زودهنگام از مادر، محروم شدن از ارتباطشان در اوايل زندگي (توله‌هايي كه در مغازه‌هاي فروش سگ يا لانه‌هاي سگها نگهداري مي‌شوند). تغيير ناگهاني محيط (خانه جديد، ماندن در كنل Kenel)، تغيير در روند زندگي صاحب مي‌تواند منتج به پايان ارتباط و تماس ثابت با حيوان شود، غيبت موقتي يا دائم يكي از اعضاء خانواده (طلاق، مرگ، ترك بچه خانه) يا اضافه شدن عضو جديد به خانه (بچه، حيوان) مي‌تواند از جمله اين علل باشد. رفتارهاي ناشي از جدا ماندن (Sepration): هر سگ رنجور از Sepration anxiety رفتارهاي متفاوتي را نشان مي‌دهد. حداكثر بروز اين رفتارها پس از 30 دقيقه از جدايي رخ مي‌دهد و اين زماني است كه بيشترين خسارت وارد شده است. سگها Sepration anxiety را با ناخن كشيدن و كاوش و حفر كردن در و پنجره در تلاش براي دنبال كردن صاحب انجام مي دهند. جويدن وسايل خانه نيز بسيار شايع است. بعضي سگها در محل نامناسب مانند كنار دريا كنار تخت‌خواب صاحبشان، ادرار يا مدفوع مي‌كنند. ناله كردن و پارس كردن براي مدتهاي طولاني نيز شايع مي‌باشد. بعضي سگها افسرده مي‌شوند و آب و غذا نمي‌خورند تا صاحبشان برگردد. اين مورد بخصوص در مواردي كه صاحب براي مدت طولاني بيرون رفته است مي‌تواند دردناك و مضر باشد. در موارد نادر سگها اسهال مي‌شوند، استفراغ مي‌كنند يا به خود آسيب مي‌رسانند مانند جويدن خودشان يا ليس زدن بيش از حد خود در مواقعي كه تنها هستند. بيشتر سگها در مواقع رسيدن صاحب به منزل بيش از حد هيجان‌زده مي‌شوند و براي خوشامدگويي طولاني خود، رفتارهاي غيرطبيعي‌ نشان مي‌دهند. <<درمان>> بعضي روش‌ها براي درمان مشكلات رفتاري شامل: تنبيه كردن يا رفتارهاي مطيعانه درماني مي‌باشد. اين روشها در ارتباط با مشكل رفتاري است، با وجود اين در رفع منشاء اين مشكل بي‌اثر هستند. با چشم‌پوشي از منبع و منشاء مشكل يك رفتار نامناسب ديگر ممكن است به راحتي توسط سگي كه مي‌خواهد از نگراني فرار كند، جايگزين شود. به علاوه تنبيه به نظر مي‌رسد مولد باشد و نگراني سگ را بعد عزيمت صاحب بيشتر كند. بنابراين تنبيه به عنوان روش قابل‌قبول در درمان Sepration anxiety توصيه نمي‌شود. در حال حاضر، قابل‌قبول‌ترين روش درمان Sepration anxiety، عزيمت برنامه‌ريزي شده است. اين روش شامل تنظيم تنها بودن سگ با قرار گرفتن در جدايي‌هاي كوتاه‌مدت است. از آنجائيكه پاسخ استرسي حيوان با فاصله كوتاهي از عزيمت صاحب اتفاق مي‌افتد (طي 30 دقيقه)، سگ تنها براي زمانهاي بسيار كوتاه تنها بماند (چند ثانيه تا چند دقيقه) تا اطمينان حاصل شود كه قبل از بروز علائم، صاحب برمي‌گردد. قبل از آنكه اين زمانهاي عزيمت افزايش يابد صاحب بايد از عدم استرس داشتن حيوان اطمينان حاصل كند. صاحب بايد كاملاً مراقب علائم نگراني و تشويش حيوان (anxiety) باشد و از اينكه حيوان خوشامدگويي عجيب و طولاني ندارد مطمئن شود. بعد از اينكه اين عزيمتهاي كوتاه به 30 دقيقه رسيد، زمان تنها ماندن سگ مي‌تواند به زمانهاي بيشتري افزايش يابد. هنگامي كه سگ به مدت 5/1 ساعت تنها ماند، او مي‌تواند تمام روز را تنها طي كند. عزيمت و بازگشت بايد كاملاً آرام و بدون رويداد مهم انجام گيرد تا اين رفتار بر سگ تقويت (overstimulating) نشود. سگ نبايد در هنگام ترك صاحب يا برگشت او مورد توجه قرار گيرد. توجه زياد قبل از عزيمت يا برگشت به نظر مي‌رسد نگراني (anxiety) را در هنگام جدايي بيشتر كند و اين قضيه براي صاحبين خيلي آسان نيست. اسباب‌بازي‌هاي بي‌ضرر و ايمن مي‌توانند در اين جدايي‌هاي كوتاه‌مدت مورد استفاده قرار گيرد. تلويزيون يا راديو مي‌توانند روشن‌ باشند يا اسباب‌بازي‌هاي جويدني را مي‌توان براي سگ فراهم كرد. دارودرماني نگراني گاهي اوقات براي كاهش آن انجام مي‌گيرد. اينها معمولاً براي سگهايي كه شديداً دچار Sepration anxiety هستند و يا هنگامي كه صاحبين مجبورند در هنگام درمان سگشان را براي مدت طولاني تنها بگذارند استفاده مي‌شود. استفاده از دارو اين اجازه را به سگ مي‌دهد كه زمانهاي طولاني‌تري را بدون نگراني و تشويش طي كند. با وجود اين، در بيشتر موارد داروها به عنوان راه‌حل پيشنهاد نمي‌شوند و بايد با تركيب برنامه درماني ذكر شده انجام گيرد. دامپزشك بايد براي اطلاعات ديگر و در مورد ايمني و اثر بخشي دارو� سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت ریسک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 4628]