اگر لباس روحانیت مانع از مبارزه شود آن را در می آورم

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
اگر لباس روحانیت مانع از مبارزه شود آن را در می آورم

به مناسبت سالروز تولد امام موسی صدر مصاحبه سهیل الشنطی روزنامه نگار کویتی القیظه با امام موسی صدر تقدیم به علاقمندان می گردد.این مصاحبه در تاریخ ۱۳ ۱۱۹۷۵ در الیقظه به چاپ رسید. وارد یكی از اتاق ها شدیم. تخت كوچكی دیدم ، چونان تخت و صندلی مبارزین. تنها دو صندلی آنجا بود و نه چیز دیگری. امام را دیدم كه بر تخت نشسته و می نویسد. بلند شد و به استقبال ما آمد گرم و مهربان. پرسش ها و پاسخ ها آغاز شد ، حاصل دیدارمان این بود: ***** جناب امام ، پیش از هرچیزی ، چرا شما اینجا هستید ، در این خانه خالی ؟ اینجا خانه یكی از دوستان است. هنگامی كه كارهایم زیاد می شود و انجام همه كارها از توانم خارج می شود ، به اینجا پناه می آورم. در این اتاق گوشه نشین می شوم تا كارهایم را انجام دهم ، نامه ها را پاسخ و دیگر وظایفم را سامان دهم. حضورم در دفتر كار مانع انجام كارها است. در دفترم به روی همه باز است و روز و شب از مردم استقبال می كنم. شما متولد چه سالی هستید ؟ ۱۹۲۸ میلادی. ۱۳۰۷ شمسی چرا انقلابی هستید؟ به نظرم پیش از آنكه پاسخ شما را به این سئوال بدهم ، باید اندكی درباره انگیزه ها و ابعاد حركتمان سخن بگویم. حركتی كه «جنبش محرومان» خوانده می شود. نخست: چنانكه می دانید من عالم دینی و ملتزم به دین هستم. ایمان به خداوند بنیان اعتقاد و التزام انسان دیندار است. ایمان مفهومی تجریدی و جدا از تلاش ها پیوند مومن به دیگر آدمیان ، پیوندی كاملا ارگانیك است. همه ادیان از زبان انبیا تاكید كرده اند كه جدایی میان ایمان و اهتمام به امور مردمان ناممكن است. قرآن كریم نیز كسی را كه از طعام یتیم باز می دارد و بر اطعام مسكن تشویق نمی كند ، تكذیب كننده دین می شمارد. به دیگر سخن اهتمام به امور محرومین جزء اساسی التزام عالم دین به دین است و فعالیت های زندگی نیست. ایمان دو بعد دارد. بعدی خدایی آسمانی و غیبی. این بعد جایگاه آدمی را در هستی مشخص می كند و اراده و آرزو و خواسته و اعتماد و اخلاص برای آد می می آورد. اما بعد دیگر ایمان رو به سوی انسان در زمین و حیات و واقعیت خارجی او دارد. پیوند مومن به دیگر آدمیان ، پیوندی كاملا ارگانیك است. همه ادیان از زبان انبیا تاكید كرده اند كه جدایی میان ایمان و اهتمام به امور مردمان ناممكن است. قرآن كریم نیز كسی را كه از طعام یتیم باز می دارد و بر اطعام مسكن تشویق نمی كند ، تكذیب كننده دین می شمارد. به دیگر سخن اهتمام به امور محرومین جزء اساسی التزام عالم دین به دین است. دوم: پابرجایی وطن و وحدت امت و سلامت اجتماع اموری اند كه تنها با عدل فراهم می شوند ، چیزی كه امروزه ایجاد فرصت مساوی برای همه شهروندان خوانده می شود. در غیر این صورت جامعه نابود می شود. تجربه جنگ جهانی دوم كه ۳۷ كشور در آن شركت كردند ، پیش روی ما است. این دولت ها چندپاره شدند ، سقوط كردند و نظام های آنها دگرگون شد ، زیرا كه اختلاف شدید طبقاتی در آنها وجود داشت ، یا اینكه می توان گفت علت این مسئله نبود عدالت در این جوامع بود. خوب است كه در اینجا این آیه را ذكر كنم: «وانفقوا فی سبیل الله و لا تلقوا بٲیدیكم ٲلی التهلكه» ۲:۱۹۵ این آیه به روشنی بر خطر پنهان در پس ترك انفاق اشاره دارد. سوم: می دانیم كه تنها ثروت لبنان سرمایه انسانی آن است. انسانی كه در طول تاریخ با توانایی ها و خواسته ها و اقدامات بی باكانه اش سبب مجد لبنان و شكوفایی زمین و میوه های تمدنی اش بوده است. بنابراین هر تلاشی برای از میان بردن این توانمندی ها و هر كوششی برای احتكار فعالیت های سیاسی و اجتماعی و تمدنی ، تا چه رسد به احتكار اقتصادی ، می گویم هر تلاشی از این دست و هر نوع حكومت كردنی كه به این نتایج بینجامد ، خطری سرنوشت ساز برای لبنان است. چهارم: نیازی نمی بینم تا از تفاوت سطح زندگی میان مناطق مختلف لبنان سخن بگویم. بررسی ها و مشاهدات موج های مهاجرت به سوی كشورهای دور و نزدیك ، این حقیقت تلخ و آشكار را نشان می دهد. تنها كافی است بگویم كه سطح زندگی در مناطق مختلف لبنان از ۸۰۰ لیره برای یك فرد در ماه تا ۸۰ یا ۴۰ لیره در مناطق دیگر ، مثلا در هرمل یا عكار ، در نوسان است. وضعیت فرصت های پزشكی و تحصیلی هم بهتر از وضعیت درآمد سرانه نیست. اما این همه در برابر مشكل امنیت و مسئله دفاع از وطن و زمین مان چیزی نیست. باید با درد و تلخی بگویم كه منطقه وسیعی در جنوب ، در حالت اشغال به سر می برد. دشمن هر زمان كه بخواهد وارد خاك لبنان می شود ، ویران می كند ، می تجربه جنگ جهانی دوم كه ۳۷ كشور در آن شركت كردند ، پیش روی ما است. این دولت ها چندپاره شدند ، سقوط كردند و نظام های آنها دگرگون شد ، زیرا كه اختلاف شدید طبقاتی در آنها وجود داشت ، یا اینكه می توان گفت علت این مسئله نبود عدالت در این جوامع بود كشد ، می دزدد و خوار و ذلیل می كند ، سپس بی هیچ ترس و دلهره و خسارتی باز می گردد. پنجم: با همه این مسائل معتقدم آنچه با دوستان انجام می دهیم و تلاش های مستمر و فزاینده ما برای درمان این مصیبت ها از ژرفای ایمانم به خدا و دوستی ام به وطن و انسانیت ، سرچشمه می گیرد. با ده ها هزار نفر دیگر هم قسم شده ایم كه تا وقتی یك محروم و یا یك منطقه محروم در لبنان باشد ، سكوت نكنیم. اینها التزامات دینی من را افزایش داد. ششم: امكانات من اطمینان مردم و پاسخ های مثبت آنان است كه بر احساسات دینی و اطمینان قلبی و محبت آنان استوار است. از همین رو باید مستقیما مشكلات را از میان بردارم و رفع محرومیت را بی آنكه در خطوط سیاسی و ایدئولوژیك غرق شوم ، به عهده گیرم. به ویژه اینكه موسسات گوناگونی در لبنان به این امور می پردازند. افزون بر اینها تجربه به من نشان داده است كه اهداف بلند و طرح استراتژی های طولانی مدت، اختلافات بی شماری درست می كند ، مردم را جذب نمی كند و اجازه حل سریع مشكلات حیاتی را نمی دهد. از همین رو جنبش محرومان بیست خواسته عمرانی در عرصه های گوناگون مطرح كرد: عدالت در فرصت های شغلی ، ساختن سد ، طرح های آبرسانی و راه اندازی و حل مشكل كشاورزی و سیاحتی. جنبش این مطالبات را بدون در نظر گرفتن ابعاد سیاسی و یا رابطه سلبی و یا ایجابی با دولت و نظام مطرح كرده است. هفتم: با روشن شدن این شرایط با در نظر آوردن خاستگاه ها و انگیزه ها و ابعاد جنبش در می یابیم كه اهداف و تحقق آن اهداف، وسیله رسیدن به هدف هم پیمانان و دشمنان و نرمش ها و تندی ها و زمان فعالیت را مشخص می كند. از همین رو نمی توانم در مضمون این جنبش مبالغه كنم و آن را انقلاب بنامم. البته من بعید نمی دانم كه در برخی شرایط این جنبش حتی از پاره ای ویژگی های یك انقلاب هم بگذرد. هشتم: این جنبش را از زمانی آغاز كردم كه فعالیتم را در صور و پس از آن در بیروت به عنوان عالم دینی شروع كردم. در این برهه واقعیت وضعیت محرومین را دریافتم و پس از آن با دوستان شروع كردیم به نصیحت و اصرار و خواهش و سخنرانی و تهدید. همه وسایل را به كار گرفتیم. از سیاست نیز بهره بردیم و از برخی وزرای ذیربط در ضمن طرحی خواستیم كه استعفا دهند. آنان نیز با طرح و استعفا موافقت كردند. وقتی این طرح با شكست مواجه شد و طرف های دیگر بر مواضع خود پافشاری كردند ، به ناچار فعالیت های جنبش را افزایش دادیم و اجتماعات و تظاهرات و مهم ترین اسباب محرومیت فئودالیته و تهدید ها و گمراه سازی است. این عوامل تفكر و استقلال را از شهروندان می گیرد و موضع گیری و صدا و حمایتش را در خدمت این عوامل قرار می دهد و در نتیجه این مسئله به ضرر وطن است. به طور طبیعی این شرایط شهروندان را از فعالیت باز می دارد و آنها را از حوادث دور می سازد گردهمایی هایی صورت دادیم. چه بسا كه می دانید ، دولت نخست وزیر تقی الدین الصلح زیر فشارهای مرد می بود كه سقوط كرد. جنبش ما این افتخار را داشت كه سهم بسزایی در این حركت داشته باشد. پس از آن بحران سیاسی به مدت سه ماه ادامه یافت و سرانجام رشید الصلح به نخست وزیری رسید و در بیانیه وزارتی اعلام داشت كه به تحقق این خواسته ها پایبند است. از آنجا كه تحقق این اهداف وظیفه ما و امانتی در دستان ما است، تنها در پرتو موضع حكومت برای تحقق این اهداف یا نادیده انگاشتن آن است كه می توانیم موضعی مثبت یا منفی یا نرم و یا تند بگیریم. ما با توجه به شرایط داخلی و جهان عرب هر روزه مواضع دولت را دنبال می كنیم. میان شما و كامل اسعد رئیس كنونی پارلمان لبنان ، اختلاف یا اختلافاتی هست ، به نظر می رسد حل این اختلاف بسیار دشوار می نماید ، علت این اختلافات چیست و آیا امیدی برای حل آنها وجود دارد؟ باید به همه تاكید كنم من با هیچ كسی دشمنی ندارم و هیچ كینه و كدورتی هم از كسی بر دل ندارم. رقابتی هم با شخصی ندارم. به تعبیر دقیق تر من به دلیل طبیعت فعالیت ها و التزامات و توانایی هایم ، كه امانت خداوند هستند ، نمی توانم تعهدات و توانایی هایم را در راه احساسات شخصی به كار گیرم ، حتی اگر این احساسات در درون خود من باشد. ۱۴سال و نیم است كه در لبنان در حال انجام وظیفه دینی ام هستم. همه گواهند كه من امین رسالتم بوده ام و با نهایت دقت متعهد به امانت الهی و وظیفه ام هستم. اما درباره موضع گیری های سیاسی و رویكردهای اهل سیاست به طور كلی باید بگویم كه نظرم این بود و هنوز هم هست كه مسئولیت من تصحیح جو سیاسی و تلاش برای اصلاح رفتار عمو می و وارد كردن اخلاق و اصول در نزاع های سیاسی موجود در لبنان است ، و اینكه تاكید كنم كه سیاست وسیله است و شغلی نیست كه انسان از طریق آن ارتزاق كند. طبیعی است در این راه من مورد قبول یا رد گروه ها و اشخاص بودم و در پاره ای ایام آنان با من دوستی و یا دشمنی می كردند و چند سال پیش كار به اتهام زدن و حتی توطئه علیه جانم كشیده شد. شش سال پیش نیز فرزندم را با تیر زدند و صورت او را مجروح ساختند ، اما كسی را كه به جگر گوشه ام تیر اندازی كرده بود ، بخشیدم. در برابر این مواضع تلاش بسیاری كردم تا قصدم و حقیقت موضعم را برای برخی سیاستمداران و گروه های سیاسی روشن كنم. اما موفق نشدم و برخی مرا دشمن شخصی خود شمردند و چون دشمن با من رفتار كردند. از اینجا بود كه اختلافات گوناگونی ایجاد شد. امیدوارم گذشت ایام نشان دهد كه من طرف درگیر نبودم و نیت شخصی هم من هم مانند هر كسی می دانم كه اسرائیل دشمن عرب ، مسلمین ، مسیحیان و انسانیت و سرانجام دشمن خداوند سبحان است. فكر نمی كنم در طول تاریخ انسانی بتواند موضعی روشن تر از موضعی كه باید در برابر اسرائیل بگیرد ، داشته باشد. چه بسا كسانی كه شهادت در راه خدا را آرزو می كنند ، نمی توانند میدانی شریف تر از این میدان بیابند. نداشتم. من با همراهانم در جنبش و با حامیان بسیار در لبنان مبارزه با محرومیت و اسباب آن را ادامه خواهیم داد. مهم ترین اسباب محرومیت فئودالیته و تهدید ها و گمراه سازی است. این عوامل تفكر و استقلال را از شهروندان می گیرد و موضع گیری و صدا و حمایتش را در خدمت این عوامل قرار می دهد و در نتیجه این مسئله به ضرر وطن است. به طور طبیعی این شرایط شهروندان را از فعالیت باز می دارد و آنها را از حوادث دور می سازد. این شهروندان مسئولیت نمی پذیرند و در سازندگی و بالابردن سطح اجتماع مشاركت نمی كنند. این چارچوب كلی روابط من با همه سیاستمداران است. اگر شما به جای مطران ایلاریون كبوچی بودید و وطن تان اسیر و اشغال شده بود ، چه می كردید ؟ پاسخ روشن است. من هم مانند هر كسی می دانم كه اسرائیل دشمن عرب ، مسلمین ، مسیحیان و انسانیت و سرانجام دشمن خداوند سبحان است. فكر نمی كنم در طول تاریخ انسانی بتواند موضعی روشن تر از موضعی كه باید در برابر اسرائیل بگیرد ، داشته باشد. چه بسا كسانی كه شهادت در راه خدا را آرزو می كنند ، نمی توانند میدانی شریف تر از این میدان بیابند. از همین رو من در لبنان و در كرانه باختری بر خود لازم می بینم كه همه آنچه دارم از جمله جان خود را برای مبارزه با اسرائیل به كار گیرم. این جنگ خدمت بزرگی حتی به یهودیان است زیرا صهیونیسم و نظام نژاد پرست آن یكی از مهم ترین خطرها برای آنان است و ضربات جبران ناپذیری به آنان وارد می كند. اگر خدایی ناكرده اسرائیل حملات گسترده ای برای اشغال لبنان آغاز كند ، شما چه می كنید؟ بدون شك به مبارزان می پیوندم. پیش از این و از سال ها پیش به رهبران فلسطینی گفته ام كه شما از جانب خودتان و ما این واجب را به جای می آورید. اگر آنان نبودند این واجب بر عهده ما بود كه آن را به جای آوریم. مبارز می شوی... و لباس روحانیت؟ اگر این لباس مانع فعالیت مبارزاتی من برای دفاع از وطن شود ، به سرعت آن را از تن در می آورم. در این لحظه امام برای انداختن چند عكس یادگاری از من دعوت كرد. ایستادم. با شوخی به من گفت: قدات چقدر است ۱۹۲ سانتی متر. قد من هم ۱۹۲ سانتی متر است. به مكان قبلی بازگشتیم و از او پرسیدم: به عنوان یك انسان چگونه زندگی می كنید؟ با تاسف باید بگویم زندگی خصوصی ندارم. اظهار تاسف كردم زیرا با این روشم به همسر و چهار فرزندم و خانواده ام ستم می كنم. پذیرفتن این وضع از جانب آنان از عذاب وجدانم می كاهد. سرگرمی شما چیست؟ نمی توانم بگویم سرگرمی مشخصی دارم. ورزش مرا به خود می كشد ، به ویژه فوتبال. همچنین دیدن تابلوهای رنگ روغن را دوست دارم. از چه چیزی در این لحظه امام برخاست و گفت: ای وای هیچی ننوشیدی ، نه چای ، نه قهوه ، من چای و قهوه خوبی دم می دهم. امام به آشپزخانه رفت اما نه چای بود و نه قهوه. بازگشت و عذر خواست. به او گفتم: این است انقلاب فقرا بیش از همه می ترسی؟ من از كسی ترس ندارم. اما از خداوند بسیار می ترسم. همچنین از كوتاهی در وظیفه ام هراسانم. چند بار در زندگیت گریه كرده ای؟ من بسیار گریه می كنم. گریه برای من امر غریبی نیست. از كی عالم دینی شدی؟ پدرم روحانی بزرگی بود ، همچنین اجدادم ، من در محیطی دینی رشد كردم. در چه رشته ای تخصص دارید؟ فارغ التحصیل دانشكده حقوق دانشگاه تهران هستم. نظر شما درباره سرهنگ ریمون اده چیست؟ اصول كلی را برایتان توضیح دادم. با كدام رئیس جمهور بیشترین دوستی را داشتید؟ در دوران فعالیتم با سه رئیس جمهور هم دوره بودم سلیمان فرنجیه ، شارل حلو و فؤاد شهاب. با همه آنها روابط خوبی داشتم. اگر عالم دین نبودید ، چه كاره می شدید؟ اگر این سئوال در جامعه متكامل كه هر فردی وظایفش را انجام می دهد مطرح می شد ، پاسخی متفاوت نسبت به جامعه شرقی ما داشت جامعه ای كه بیشتر فعالیت های عمو می آن بر زمین مانده است. گمان می كنم هر كار شریفی را كه بر زمین مانده است می توانم بپذیرم و انجام دهم. آیا شما ثروتمند هستید؟ من نه اموالی دارم و نه مالك یك متر زمین هستم و نه پس اندازی در بانك دارم ، به عكس من بدهكارم. بدهی شما چقدر است؟ اگر روزنامه نگار روزنامه ای غیر كویتی بودی ، جوابت را می دادم. به چه كسانی بدهكاری؟ بانك ها. آیا بانك ها از شما ضامن می خواهند؟ می خندد و می گوید: نه. حقوق ماهیانه شما چقدر است؟ حدود دو هزار و چهارصد لیره لبنانی ، اما باور كن بیش از اینكه این پول به دستم برسد ، حسابدار خودش آن را خرج بدهی می كند. با این موج گرانی و درآمد محدود چه می كنید؟ بار دیگر خندید و گفت واقعا همین طور است، گرانی وجود دارد. كدام رهبر عربی را بیش از همه پسندیدی؟ بدون شك جمال عبدالناصر با اینكه تنها یك بار او را دیدم. آیا از كویت دیدار می كنید؟ پیش از این دو بار به كویت آمده ام. چه بسا به زودی و در ضمن مسافرتم به كشورهای عربی برای طرح قضیه جنوب و ابعاد و خطرهای آن به كویت بیایم. شما یاری دهنده محرومین در لبنان هستید ، آیا انقلاب شما محرومین همه جهان را دربر می گیرد؟ به اندازه امكاناتم ، كاش می توانستم همه محرومین را نجات دهم. در این لحظه امام برخاست و گفت: ای وای هیچی ننوشیدی ، نه چای ، نه قهوه ، من چای و قهوه خوبی دم می دهم. امام به آشپزخانه رفت اما نه چای بود و نه قهوه. بازگشت و عذر خواست. به او گفتم: این است انقلاب فقرا.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 239]