با شاهين باباپور، كارگردان مجموعه «پاتوق» 70‌ فيلم ‌كوتاه ‌مي‌سازم

واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: با شاهين باباپور، كارگردان مجموعه «پاتوق» 70‌ فيلم ‌كوتاه ‌مي‌سازم
جام جم آنلاين: مجموعه تلويزيوني «پاتوق» مجموعه‌اي است كه در 75 قسمت 20 تا 25 دقيقه‌اي روزهاي آخر توليدش را براي گروه خانواده شبكه يك طي مي‌كند. اين مجموعه بعد از چند فيلم تلويزيوني و سريال نمايشي، تجربه جديد شاهين‌ باباپور در كارگرداني است كه با سابقه دستياري و برنامه‌ريزي براي حدودا 80 فيلم و سريال نمونه كساني است كه دوست ندارند خيلي زود همه پله‌ها را يك جا طي كنند.

صحبت درباره پاتوق را چه جمله‌اي شروع مي‌كني؟

پاتوق مي‌تواند براي كساني‌ كه به صورت آغازين مي‌خواهند وارد حرفه فيلمسازي بشوند، بار آموزشي داشته باشد.

از چه نظر؟

وقتي مي‌خواهي يك فيلم 90 دقيقه‌اي يا يك سريال 1260 دقيقه‌اي يا سريال 570 دقيقه‌اي بسازي، وقت‌داري يك شروع و پايان را در نظر بگيري و قصه‌پردازي بكني. ولي همان‌طور كه مي‌گويند ساخت فيلم كوتاه سخت‌تر از فيلم بلند در سينماست، سريال كوتاه ساختن هم از ساخت سريال‌هاي روتين و معمولي خيلي سخت‌تر است.

من در پاتوق دارم تجربه جديدي را پشت سر مي‌گذارم و آن هم تجربه ساخت 70 فيلم كوتاه است كه همه شان بايد آغاز و پايان درستي داشته باشند و وسطشان هم جذاب باشد تا بتواند مخاطب را هم جذب كند. در صورتي كه در سينماي مستند يا فيلم داستاني كوتاه به مخاطب عام كاري نداري. ولي اينجا بايد به قصه‌ات شكل بدهي، مردم را بخنداني يا بگرياني و با يك نتيجه‌گيري مثبت قصه‌‌ات را تمام كني.

بيشتر اين‌ها كه مي‌گويي، به فيلمنامه بر نمي‌گردد؟

فيلمنامه‌نوشتن خيلي كار سختي است. ولي اگر بهترين فيلمنامه هم درست كارگرداني نشود، اصلا به درد نمي‌خورد. فرض كن 2 نفر با شرايط و مصالح يك جور توي 2 تا زمين يك‌جور شروع به ساخت كنند. معلوم است كسي كه اين كه اين‌كاره نيست، ساختمان بدي مي‌سازد و خانه‌اش خراب مي‌شود.

فيلمنامه‌ بخش اصلي كار است و حتي مي‌شود گفت 80‌درصد كار است. ولي كار اين 20 درصد باقيمانده براي اين كه آن 80‌درصد را به 100 درصد برساند، خيلي سخت‌تر و تعيين‌كننده‌تر است.چون باعث مي‌شود زحمت‌هايي كه آن‌ها كشيده‌اند، ديده بشود. براي همين مي‌گويم پاتوق خيلي كار سختي است.

كمي از اين سختي‌ها را بگو.

هر روز چندتا بازيگر مهمان داريم. همان پيش توليد يك فيلم 35 يا سريال بلندمدت را ما اينجا در 2 روز مجبوريم انجام بدهيم. چون بازيگرها در كارهاي مختلف مشغولند و ما اين قدر بودجه نداريم كه بتوانيم بازيگرها را آماده به كار نگه داريم تا هر وقت لازم داشتيم ازشان استفاده كنيم.

بايد زمان كاري‌مان را با بازيگري‌هايي كه آزادند هماهنگ كنيم و اين باعث مي‌شود پيش‌توليد سختي داشته باشيم. اين پيش توليد درباره بازيگر مهمان شامل چيزهاي مختلفي است: پيدا كردن گريم خاص‌، تهيه لباس، خواندن فيلمنامه، توجيه فيلمنامه، توضيح شخصيت و كاراكترش و قبولاندن اين كه كار نتيجه خوبي دارد.

تا آنجا كه يادم مي‌آيد از خيلي وقت‌ پيش براي توليدش دور خيز كرده بودي؟

بله، حتي با خيلي از بازيگرها هم صحبت كرده بودم. ولي نمي‌‌توانستم آن‌ها را براي كار خودم نگه دارم. براي همين مجبور بودم با توجه به بيكاري به روز تصميم بگيرم. اصلا فكر نمي‌كردم اين جوري باشد. الان كه وارد شده‌ام مي‌بينم همين تك لوكيشن بودنش خيلي كار را سخت مي‌كند.

در حالي كه چند لوكيشن بودن هم گرفتاري‌هاي خودش را دارد. از همه اينها گذشته، بايد بازيگر را بياوري به حال و هوا و به فضاي پاتوق نزديك كني. ما تصميم داشتيم با 2 دوربين ظرف 75 روز كار را بگيريم. ولي وقتي شروع كرديم، ديديم كار 75 روز نيست. تلويزيون خيلي به من لطف داشت و كار را تمديد كرد. با همه اين‌ها احساس مي‌كنم هنوز عقبم و بايد خودم را به روزي يك متن برسانم.

به نظرت اين مي‌تواند يك قاعده كلي باشد كه كارهاي اپيزوديك كلا ريزش مخاطب دارد و نمي‌تواند مخاطب را مثل كارهايي كه داستان پيوسته‌اي دارند جلب كند؟

نه، موافق نيستم. خيلي از كارهاي روتين به مرور جاي خودشان را باز مي‌كنند.

شايد انتخاب گروه در نوع كار خيلي تاثير بگذارد. درست يا غلط ما از گروه خانواده انتظار كارهاي عامه‌پسندتري را داريم.

خب من سعي مي‌كنم اين فضا و تصور را بشكنم. به خاطر بودجه كم اين گروه، سطح كيفي كارها خيلي پايين آمده و حتي بازيگرها هم خيلي راغب نيستند. بازيگر مي‌خواهد كار خوب بكند. گروه برايش مهم نيست. چون بودجه‌اش كم است، ممكن است اين اتفاق بيفتد. وقتي بازيگر از متن خوشش بيايد و بداند قرار است با كارگرداني كار كند كه كارش خوب است، با قيمت پايين هم كار مي‌كند. من سعي كردم بازيگري كه مي‌آيد، راضي برود بيرون.

ده، دوازده سال پيش وقتي از گروه خانواده كار مي‌ديدم، مي‌گفتم خدايا چرا اين جوري است. بعدها با آمدن مديريت جديد و تغيير و تحولات ديديم كه كار گروه خانواده روز به روز بهتر شد.

نمونه‌اش كارهاي رحمانيان است يا كار وحيد حسيني در «پنجره». پس نظارت خاصي انجام شده كه درجه كيفي كارها بالا رفته. اصلا به نظرم نبايد راجع به گروه حرف زد. براي تماشاگر گروه مهم نيست، ديدن كار خوب مهم است. گروه بيشتر مربوط به يك طبقه‌بندي اداري است و ربطي به من سفارش‌ گيرنده ندارد.

حرف آخر؟

متاسفم كه در اين سال‌ها تعهد و انضباط كاري مخصوصا در مقوله بازيگري از دست رفته و روز به روز هم دارد بيشتر از بين مي‌رود. بازيگراني دارند وارد عرصه سينما و تلويزيون مي‌شوند كه در درازمدت هنر ما را خالي مي‌كنند. قبل از اين كه دنبال يادگيري حرفه‌اي و درست اين مقوله باشند، بيشتر از روي هوا و هوس آمده‌اند. اين در درازمدت به اين حرفه لطمه مي‌زند.

جابر تواضعي
يکشنبه 12 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جام جم آنلاین]

[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 511]