آقاى حداد انصراف مى دهيد؟

واضح آرشیو وب فارسی:ابرار: آقاى حداد انصراف مى دهيد؟
آفتاب: در گوشه اى از ميان رديف هاى آخر صندلى هاى بهارستان در كنار يكى از دوستان باوفايش (حسين فدايى) با چهره اى عبوس و ناراحت، دست بر زير چانه داشت و به دور دست نگاه مى كرد و از چشمانش فهميدنى است كه به اين مى انديشد كه چگونه از عرش بهارستان اكنون به اين رديف هاى آخر بهارستان منتقل شده است؛ همان رديف هايى كه او تا ديروز آنها را به دليل بعد مسافت كوچك مى ديد. پس از روزها و ماه ها بحث بر سر رياست مجلس هشتم در اردوگاه اصولگرايان سرانجام روحانى زاده اى از سرزمين سرسبز مازندران توانست پا به بهارستان بگذارد و با اقبال عمومى نمايندگان اولين رئيس مجلسى باشد كه از شهرى غير از پايتخت بر صندلى رياست مجلس تكيه مى زند. لاريجانى كه قبل از آغاز پروژه انتخابات مجلس هشتم در اظهارنظرهاى خود تمايلى به حضور در انتخابات نشان نمى داد، سرانجام توانست جايگاهى كه حداد عادل چهار سال حفظ كرده بود، در اختيار بگيرد و حداد را از هيأت رئيسه به رديف هاى آخر صندلى هاى بهارستان روانه كند. ترديدى نيست كه حداد خود نمى خواست رياست مجلس را ترك گفته در گوشه اى از مجلس به انزوا بنشيند و ياد روزهاى مجلس هفتم كند، او مى خواست همچون چهار سال مجلس هفتم ، فرد اول بهارستان باشد اما اصولگرايان مجلس با وى همراه نبودند و لاريجانى را به حداد ترجيح دادند شايد به چند دليل: يكى از آن دلايل تعامل يكطرفه او با دولت نهم بود كه در سال هاى پايانى مجلس هفتم صداى چهره هاى برجسته اصولگرا را نيز بلند كرده بود و نسبت به تضعيف مجلس در ميان اين تعامل يكطرفه بارها به حداد تذكر دادند. ديگر اينكه به عقيده نمايندگان عملكرد هيأت رئيسه مجلس هفتم آن قدر ضعيف بود كه جايگاه مجلس را در كشور تضعيف كرده بود. تعاملات تا جايى پيش رفت كه مجلس هفتم در ضعف و انزوا فرو رفت و دولت از اجراى مصوباتى كه به تصويب نمايندگان مى رسيد، استنكاف مى كرد و در مقابل اين اقدام دولت اكثر اوقات رئيس مجلس سكوت اختيار مى كرد و در اواخر مجلس هم انگار محمود احمدى نژاد با نامه تندى كه خطاب به حداد نوشت قصد محاكمه وى را داشت! موارد ضعف مجلس هفتم متعدد است كه در اين مجال نمى گنجد اما ابر و ماه و مه و خورشيد و فلك همه و همه دست به دست هم دادند تا اين مجلس به جاى آنكه دولت را مديريت كند، در مشت دولت قرار گيرد و اين دولت احمدى نژاد باشد كه مجلس هفتم را اداره كند. شاهد اين سطور بالا را بارها در اظهارنظرهاى نمايندگان اصولگراى مجلس هفتم مى توان مشاهده كرد. حال كه با دست به دست هم دادن همه اين عوامل چهار سال دوره قانونگذارى مجلس هفتم در شش خرداد ۸۷ به پايان رسيد، تنها چيزى كه از آن مجلس باقى ماند يك كارنامه ضعيف بود كه براى افراد در رأس مجلس هفتم گران تمام شد. غلامعلى حدادعادل كه در رأس مجلس هفتم بود به كل از سوى دوستان اصولگرايش كنار گذاشته شد، محمدرضا باهنر نايب رئيس اول مجلس هفتم نيز كه نقش تأثيرگذارى براى دولت احمدى نژاد در مجلس هفتم بازى مى كرد با يك رتبه نزول در مجلس هشتم به نايب رئيسى دوم اين مجلس رضايت داد و در اين ميان حسن ابوترابى فرد، گوى سبقت را از باهنر ربود و نائب رئيس اول خانه ملت شد. مى توان گفت كه تعاملات يكطرفه مجلس با دولت و كوتاه آمدن در برابر برخى اقدامات غيرقانونى دولت در مجلس هفتم علت اصلى تنزل جايگاه فرد يك و دو مجلس اين مجلس بوده است و اين رفتار اصولگرايان در پشت كردن به حداد و باهنر را مى توان تلافى همراهى بى چون و چراى آنها با دولت احمدى نژاد تلقى كرد. با اين حال راى اصولگرايان به تغيير رئيس مجلس داراى پيام هاى فراوانى براى على لاريجانى است كه به قول حدادعادل نحوه تعامل با دولت را خوب بلد است. لاريجانى هم اكنون خوب مى داند كه اگر رويه مجلس هفتم را در مجلس هشتم دنبال كند سرنوشتى هم چون حدادعادل و باهنر خواهد داشت و از اين رو او قطعا سعى خواهد كرد در پايان دوره هشتم به چنين سرانجامى دچار نشود. اما تنزل جايگاه حدادعادل در مجلس هشتم اين روزها چهره او را بسيار غمناك و ناخرسند جلوه مى دهد و همانطور كه اين اديب در آخرين ديدار خود با خبرنگاران گفته بود كه مى خواهد روزه سكوت بگيرد، در مواجهه اخيرى كه در راهروى بهارستان با خبرنگاران داشت با نشان دادن انگشت بر روى لب هايش با زبان بى زبانى گفت كه روزه سكوتش آغاز شده است. حدادعادل از ديدگاه بسيارى از صاحب نظران بيشتر يك چهره فرهنگى است تا سياسى و در اين هشت سال كه در گردونه سياست قرار گرفت نتوانست مثل يك سياستمدار زبده عمل كند . حدادعادل كه تاكنون شايعه كانديداتورى اش در انتخابات رياست جمهورى را رد نكرده شايد همچنان مصمم باشد كه وارد اين كارزار شود و شايد هم با وضعيت به وجود آمده در مجلس هشتم، از اين تصميم منصرف شود چراكه با اين روزه سكوتى كه در پيش گرفته كمتر در سطح رسانه ها و افكار عمومى مطرح خواهد بود و اين زمينه اى باشد براى اينكه از تصميم بلندپروازانه اش صرفنظر كند. اما نظريه ديگرى هم وجود دارد كه مى گويد بهتر است حداد با انصراف از نمايندگى و با يك تجديد قوا در خارج از بهارستان خود را براى رقابت در انتخابات رياست جمهورى آماده كند و چنانچه اين اتفاق در روزها و ماه هاى آينده رخ دهد، امكان خروج حداد از اين انزواى سياسى وجود داشته و او با مدتى استراحت وارد انتخابات رياست جمهورى خواهد شد،كه البته اين فرضيه اى بعيد است. اما در ميان احتمالات موجود گزينه ديگرى نيز براى وى مطرح است، رياست بر سازمان صدا و سيما كه اين روزها شايعه آن در رسانه ها مطرح شده و اين اتفاق در صورتى رخ خواهد داد كه حداد ديگر قصدى براى شركت در انتخابات رياست جمهورى نداشته باشد. اكنون گزينه هايى از حضور در انتخابات رياست جمهورى گرفته تا رياست سازمان صدا و سيما پيش روى حداد عادل است كه به نظر مى رسد اين روزها زمان زيادى را براى انتخاب از او خواهد گرفت. اما در شرايط فعلى، اگر او از نمايندگى مجلس در دوره هشتم انصراف دهد شايد راحت تر بتواند به فعاليت هاى سياسى و فرهنگى اش بپردازد. زيرا حضور رئيس مجلس هفتم در جايگاه معمولى نمايندگى مجلس هشتم، هر روز براى او حاشيه هاى مختلفى ايجاد خواهد كرد و قطعا حداد كه يك چهره فرهنگى است از وجود چنين حاشيه هايى در كنارش رنج خواهد كشيد. چه بهتر است اكنون كه مجلس هشتم به صورت رسمى فعاليتش را آغاز نكرده، حداد عادل همچون هاشمى رفسنجانى كه در مجلس ششم از حضور در اين مجلس كناره گيرى كرد، با اتخاذ تصميمى عاقلانه از حضور در مجلس هشتم انصراف دهد. هرچند كه شرايطى كه رئيس مجمع تشخيص مصلحت نظام را به عدم حضور در مجلس ششم ترغيب كرد با شرايط فعلى حداد عادل تفاوتهاى بسيار دارد.
يکشنبه 12 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ابرار]

[مشاهده در: www.abrarnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 226]