نگاه اروپا و اقتصاد بيمار ايتاليا به برلوسكنى

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: نگاه اروپا و اقتصاد بيمار ايتاليا به برلوسكنى
مترجم: حميد بياتىسيلويو برلوسكنى در انتخابات پارلمانى ۱۳ و ۱۴ آوريل كه شصت و دومين انتخابات پارلمانى اين كشور در ۶۳ سال گذشته بود، به پيروزى رسيد. اين پيروزى علاوه بر واكنش هاى درونى، پيام هايى را نيز به بيرون از اين كشور به ويژه اتحاديه اروپا مخابره كرد. اتحاديه اروپا خاطرات خوبى از حضور برلوسكنى در پست نخست وزيرى ايتاليا ندارد اما اين ثروتمندترين مرد ايتاليا در رقابت هاى انتخاباتى سال جارى خود، هيچ گاه سخنى عليه اتحاديه اروپا و يورو به زبان نياورد و اين در حالى بود كه وى هيچ گاه موافق پول واحد اروپايى نبود اما برلوسكنى بعد از آن كه مردم ايتاليا او را براى سومين بار از سال ۱۹۹۴ تاكنون به پست نخست وزيرى ايتاليا انتخاب كردند، با روحيه اى پرنشاط به انتقاد از يورو پرداخت. او پس از اطمينان از پيروزى خود در انتخابات گفت: «يوروى قدرتمند، اقتصاد ايتاليا را تضعيف مى كند. من مى خواهم به همراه ساركوزى، مالكيت بانك مركزى اروپا را به دست بگيرم.»بانك مركزى اروپا در سال هاى گذشته عملكرد موفقى را داشته و فعاليت هاى اين نهاد مالى براى مهار تورم در اروپا موجب افزايش ارزش يورو در برابر دلار شده است و فقط در ۲ سال گذشته ارزش يورو در برابر دلار ۲۵ درصد افزايش يافته و به همين دليل است كه هدف نخست «نيكلا ساركوزى» رييس جمهور فرانسه، در حال حاضر به دست آوردن سهام اين بانك و تعيين نرخ سودهاى بانكى از سوى سياستمداران است اما به نظر مى رسد برلوسكنى در مبارزه عليه يورو، دوستان نزديكى پيدا كرده و به زودى آلمان و اسپانيا، دو اقتصاد پوياى اروپا اقدامات خود عليه يورو را آغاز كنند. اسپانيا كه در گذشته اقتصادش از سوى بحران هاى مربوط به املاك تضعيف شده، بدون شك به زودى از واحد پول اروپايى خارج مى شود.تهديد برلوسكنى مبنى بر به دست آوردن مالكيت بانك مركزى اروپا را بايد جدى گرفت. براى فهم چرايى اين مطلب بهتر است به نتايج انتخابات ۱۳ و ۱۴ آوريل ايتاليا نگاهى بكنيم. هر چند حزب راست گراى برلوسكنى توانست در انتخابات پارلمانى، اكثريت كرسى ها را در سنا و مجلس نمايندگان به دست بياورد اما برلوسكنى اين پيروزى را مديون «ليگ شمالى» است. ليگ شمالى در انتخابات ۳ ميليون راى كسب كرد و با توجه به آن كه حزب ليگ شمالى از متحدان اصلى برلوسكنى محسوب مى شود، پيروزى برلوسكنى در انتخابات تضمين شد. ليگ شمالى در انتخابات سال ۲۰۰۶ فقط يك ميليون و ۷۰۰ هزار راى كسب كرده بود كه با مقايسه اين ميزان راى با راى كسب شده در سال جارى متوجه مى شويم كه ليگ شمالى برنده اصلى انتخابات پارلمانى ايتالياست.بنابراين حفظ موقعيت برلوسكنى در سنا و مجلس نمايندگان به حمايت ليگ شمالى از او بستگى دارد و اگر ليگ شمالى دست از حمايت برلوسكنى بردارد، بدون شك دولت برلوسكنى سقوط مى كند.چالش برلوسكنى در اين مورد آن است كه ليگ شمالى داراى تفكرات افراطى است. اين حزب، خواهان استقلال بيشتر شمال ايتاليا از جنوب اين كشور است زيرا در ميان شمالى ها، جنوب ايتاليا به عنوان يك عامل دردسرساز تلقى مى شود. علاوه بر اين مورد، ليگ شمالى به شدت مخالف مهاجرت بوده و تفكرات تندى در ارتباط با اروپا و رابطه آزاد تجارى دارد و در زمان رقابت هاى انتخاباتى درست همانند سال ۲۰۰۱ كه برلوسكنى شعار احياى ليره (واحد پول ايتاليا) را سر داده بود، اين حزب نيز قول افزايش ارزش ليره در برابر يورو را داده است.در حالى كه اقتصاد ايتاليا روزهاى سختى را پشت سر مى گذارد، ليگ شمالى بايد وعده هاى خود درباره ليره و يورو را عملى كند. دولت ايتاليا پيش بينى رشد ۶/۰ درصدى را براى توليد ناخالص داخلى اين كشور در سال جارى ميلادى كرده اما صندوق بين المللى پول با بديينى ويژه اى فقط رشد۳/۰ درصدى را براى توليد ناخالص داخلى ايتاليا در سال جارى و سال آتى پيش بينى كرده است.بدهى هاى عمومى دولت ايتاليا در حال حاضر ۱۰۰ درصد از توليد ناخالص داخلى كشور را شامل مى شود. توليد داخلى در ايتاليا در وضعيت بسيار بدى است و بانك امريكا- اروپا به تازگى اعلام كرده كه ايتاليا يك بحران اقتصادى با حركت آرام است.برلوسكنى ادعا كرده كه مى تواند اقتصاد ايتاليا را با به كارگيرى سياست هاى خاص مالياتى همچون حذف ماليات از مشاغل داراى ساعات كار آزاد، كاهش نرخ ماليات مشاغل محلى و افزايش سرمايه گذارى در پروژه هاى عظيم مربوط به زيرساخت ها از جمله پل در دست ساخت سيسيل، احيا كند اما اگر برلوسكنى واقعا اين اقدامات را شروع كند، بسته اقتصادى او، نتايج متعددى را خواهد داشت و آنگاه بايد اقدامات ليگ شمالى در برابر يورو را مشاهده كرد.آيا برلوسكنى از اقدامات ضد يورويى ليگ شمالى حمايت خواهد كرد؟ اين پرسشى است كه در شرايط فعلى هيچ كس نمى تواند به آن پاسخ دهد. اما اين نكته بر كسى پوشيده نيست كه برلوسكنى نيز همانند ساركوزى از ضعيف شدن يورو حمايت مى كند. اما اگر برلوسكنى نتواند به اهداف خود دست پيدا كند ليره به وضعيتى بدتر از وضعيت فعلى گرفتار مى شود و اين نكته نيز به تاريخ نه چندان درخشان ايتاليا براى كسب آسايش اضافه مى شود. تصور كردن اقدامات ايتاليا عليه يورو چنان دور از ذهن نيست. در سال ۱۹۹۲ انگليس به اين نتيجه رسيد كه پيوستن به واحد پول اروپايى به نفع اين كشور نيست و از يورو خارج شد.ممكن است احيا و رشد مجدد ليره امكان پذير نباشد اما برلوسكنى مى تواند اقتصاد آلمان و سوييس را كه از نقدينگى زياد سود مى برند به عنوان الگو در نظر بگيرد.احياى مجدد ليره و پرداخت بدهى هاى ايتاليا و انجام تعهدات اين كشور در برابر يورو ممكن است امكان پذير نباشد اما زندگى در خارج از منطقه يورو بسيارى از انگيزه ها را از مسير اصلاحات اقتصادى حذف مى كند. در حقيقت اصلاحات اندكى كه توسط دولت قبلى و تحت رهبرى رومانو پرودى انجام گرفت به واسطه قوانينى بود كه در پى عضويت در يورو به اقتصاد ايتاليا تحميل شده بود زيرا پرودى خود زمانى رييس كميسيون اروپا و از طرفداران سرسخت يورو بود. اما مطمئنا سناريوى ديگرى نيز براى اين موضوع وجود دارد اگر ايتاليا اصلاحات اقتصادى خود را به منظور راضى كردن اربابان يورو در بروكسل و بانك مركزى اروپا انجام ندهد ممكن است از واحد پول مشترك اروپايى خارج شود و اين مساله در شرايط فعلى بسيار مشكل آفرين خواهد بود. ايتاليا از آن زمانى كه به عنوان يك امپراتورى كل اروپا را كنترل مى كرد تا آن زمانى كه به عنوان يك جمهورى بى ثبات در اروپا به حساب آيد همواره به عنوان مرد بيمار اروپا انگاشته مى شد. اقتصاد ايتاليا در حال حاضر در پس اقتصادهاى قوى اروپا همچون اسپانيا قرار دارد و فساد در پارلمان و در ميان سناتورهاى اين كشور موج مى زند و رسانه هاى آزاد تقريبا در اين كشور جايى ندارند و بر كسى پوشيده نيست زمانى كه مردم اين كشور بار ديگر برلوسكنى را براى پست نخست وزيرى انتخاب كردند اين كشور در آستانه يك بحران جدى قرار گرفت.فردى كه به عنوان نخست وزير جديد ايتاليا انتخاب شده ثروتمندترين مرد اين كشور است و براساس آمار مجله فوربس دارايى هاى او بالغ بر ۱۲ ميليارد دلار است. او يك غول رسانه اى است و Mediaset بزرگ ترين شبكه تلويزيونى ايتاليا را تاسيس كرده، شبكه اى كه از سه كانال تشكيل شده و نيمى از مردم ايتاليا بيننده آن هستند. او صاحب كمپانى هايى است كه در زمينه هاى تبليغات، بيمه، غذاو ساخت و ساز فعاليت مى كنند و مهم تر از همه اين ها او مالك باشگاه آث ميلان يكى از موفق ترين باشگاه هاى فوتبال ايتاليا است. اگراو در تجارت فرد موفقى بوده اين بدان معنى نيست كه مى تواند اقتصاد بيمار ايتاليا را ترميم كرده و با بوروكراسى موجود در دولت مقابله كند. هرچند دلايل بالا از جمله مواردى هستند كه باعث شده تا مردم ايتاليا در انتخابات به برلوسكنى راى بدهند اما با توجه به سوابق بد او در زمينه اقتصاد و آزادى، هنوز نمى توان گفت كه در شرايط فعلى آيا او بهترين گزينه براى رهبرى ايتاليا است. برلوسكنى از دو هفته قبل به طور رسمى سومين حضور خود در پست نخست وزيرى ايتاليا را آغاز كرده و اين در حالى است كه دولت هاى پيشين تحت امر او (در سال ۱۹۹۴ و بين سال هاى ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۶) از پرداختن به اصلاحات مورد نياز در اقتصاد ايتاليا خوددارى مى كردند برلوسكنى در دوره هاى قبلى نخست وزيرى خود به جاى آن كه مشغول بهبود وضعيت اقتصادى ايتاليا باشد وقت خود را صرف مبارزه باسيستم قضايى ايتاليا و متهم كردن قضات به اين امر مى كرد كه تبديل به وسيله اى در دست چپ گرايان براى تضعيف قدرت او شده اند. زمانى كه برلوسكنى سرگرم رويارويى با سيستم قضايى ايتاليا بود بدهى هاى عمومى اين كشور به شدت افزايش يافت و توليد ناخالص داخلى اين كشور از ۴/۱ درصد در سال ۲۰۰۰ به ۳/۰ درصد در سال ۲۰۰۳ رسيد و اما نكته ترسناك درباره برلوسكنى آن است كه او از قدرت خود براى حذف منتقدانش استفاده مى كند. در سال ،۲۰۰۲ NGO خبرنگاران بدون مرز خبر داد كه برلوسكنى شبكه تلويزيونى دولتى RAT ايتاليا را مجبور كرده تا برنامه سياسى خود با نام sciuscia را متوقف كرده و ۲ نفر از تحليل گران خود با نام هاى «ميشله سانتورو» و «انزوبياگى» را اخراج كند. دستور اخراج اين ۲ تحليلگر پس از آن صادر شد كه انتقادهايى را از برلوسكنى كرده بودند. برلوسكنى اين ۲ نفر را به استفاده از تلويزيون براى به راه انداختن جلسه دادگاه متهم كرده و خواستار اخراج آن ها شده بود. حتى كمدين هاى ايتاليايى نيز از قدرت برلوسكنى در امان نيستند و اگر بخواهند از عملكرد او انتقاد كنند بدون شك هزينه هاى سنگينى را براى كار خود مى پردازند.در زمان برگزارى رقابت هاى انتخاباتى ۲۰۰۶ ايتاليا پوشش خبرى اين رقابت ها كاملا به نفع برلوسكنى بود او در طى اين رقابت ها به مدت ۳ ساعت و ۱۶ دقيقه در شبكه هاى تلويزيونى حاضر شد در حالى كه رقيب او پرودى فقط ۸ دقيقه در تلويزيون ايتاليا حاضر شد. اين امر تخلفى آشكار از قوانين انتخاباتى ايتاليا محسوب مى شد. زيرا هر كدام از نامزدها بايد به مدت زمان مساوى در شبكه هاى تلويزيونى حاضر شوند اما در آن زمان كسى به اين قانون شكنى توجه نكرد در حالى كه برلوسكنى مالكيت شبكه هاى خصوصى را در اختيار داشته و در شبكه هاى دولتى ايتاليا نيز نفوذ دارد، روزنامه نگارانى كه اقدام به انتقاد از برلوسكنى و يا دوستان او بكنند خود را در خطر از دست دادن شغل هايشان مى بينند و در اين ميان گناه آن ها چاپ و انتشار حقيقت است. تنها نكته مثبت درباره رسانه هاى ايتاليا آن است كه روزنامه هاى بزرگ اين كشور مستقل از امپراتورى رسانه اى برلوسكنى عمل مى كنند و به واسطه همين آزادى است كه آن ها مى توانند آزادانه از برلوسكنى انتقاد كنند همانند روزنامه لاريپابليكا كه همواره به اشتباهات زياد اقتصادى برلوسكنى اشاره دارد اما مردم ايتاليا تلويزيون را به روزنامه ترجيح مى دهند و گزارش هايى كه به انتقاد از برلوسكنى مى پردازند معمولا كم و بسيار با فاصله هستند و هنوز روزنامه نگاران تهديد برلوسكنى عليه روزنامه اكونوميست را بعد از آن كه گزارشى درباره فساد موجود در ايتاليا را منتشر كرد از ياد نبرده اند. پيروزى برلوسكنى در انتخابات ۱۳ و ۱۴ آوريل تا حد زيادى به واسطه نفوذ او بر راديو و تلويزيون بود و اشتباهات دولت قبلى ايتاليا در تدوين قوانين خاص انتخاباتى كه محدوديت هايى ميان نفوذ در رسانه ها و تاثير آن در پيروزى در انتخابات اعمال كنند موجب وخيم تر شدن اوضاع در ايتاليا شد. برلوسكنى توانست با برگزارى چند جلسه گفت وگو و پخش آن ها از شبكه هاى مختلف تلويزيونى و راديويى در انتخابات پيروز شود البته نبايد اين نكته را فراموش كرد كه ممنوعيت روزنامه نگاران از پرداختن به رابطه برلوسكنى با گروه مافيايى كاستانوسترا در تحقق اين امر بى تاثير نبود. برلوسكنى بر هر چيزى كه ايتاليايى ها فكر آن را بكنند تسلط دارد. وضعيت دموكراسى،رسانه ها و روزنامه نگارها در ايتاليا مى تواند به عنوان زنگ خطرى براى سياستمداران و روزنامه نگاران در ساير كشورها همچون كانادا و ايالات متحده امريكا باشد. فرقى نمى كند كه رسانه ها تحت تملك چه فرد و يا چه شركتى باشند مهم آن است كه تمام آن ها فقط در دست يك نفر نباشند .يك جامعه دموكراتيك سلامت خود را مديون رسانه هاى آزاد موجود در جامعه است اما گزينه هاى جايگزين در ايتاليا چنان وضعيتى دارند كه فكر كردن به آن ها سودى ندارد.منبع: گارديننوشته: دنيل پاگان
جمعه 10 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 237]