هزينه حضور مداوم آمريكا در عراق سنگين‌تر از دستاوردها است

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
هزينه حضور مداوم آمريكا در عراق سنگين‌تر از دستاوردها است

موسسه صلح آمريكا همزمان با شركت ژنرال "ديويد پترائوس" فرمانده نظاميان آمريكايي و "رايان كراكر" سفير اين كشور در بغداد در جلسه استماع كنگره آمريكا كه قرار است امروز و فردا برگزار شود و گزارش آنها درباره پيشرفت اوضاع سياسي و امنيتي عراق، در گزارشي تحقيقي توسط كارشناساني كه پيش از اين در سال 2006 در تدوين گزارش گروه مطالعات عراق نقش داشتند به بررسي شرايط كنوني در عراق اشغالي پرداخت. خبرگزاري فارس به منظور اطلاع‌رساني كامل از وضعيت امنيتي و سياسي عراق از ديدگاه كارشناسان آمريكايي اقدام به ترجمه متن كامل گزارشي موسسه صلح كرده كه توسط "دانيل سرور" معاون رئيس و "سم پاركر" مدير برنامه عمليات صلح و ثبات بعد از جنگ موسسه صلح آمريكا روز گذشته تحت عنوان گزارش آوريل از عراق منتشر شده است. بخش سوم و پاياني اين گزارش به شرح زير است: - كاهش بي‌قيد و شرط و تقريباً كامل تعهدات نظامي خلاصه: خروج غيرمشروط همه نيروهاي آمريكايي مستقر در عراق، در كنار تقويت حضور نظامي در منطقه به همراه تلاش‌هاي ديپلماتيك و ادامه حمايت سياسي از دولت عراق بايد باشد. اصل: حضور مداوم آمريكا در عراق نمي‌تواند نتيجه‌اي به همراه داشته باشد كه ارزش‌ هزينه‌ها در زمينه نيروي انساني و منابع را داشته باشد. گذشته از اين، منافع گسترده آمريكا كه آمريكا در اين راه حضور نظامي در عراق هزينه مي‌كند بسيار سنگين‌تر از دستاوردهايي است كه مي‌تواند در اين كشور به دست آيد. گزينه‌هاي پيش روي آمريكا شامل موارد زير هستند: * تعيين جدول زماني مشخص و غيرقابل تمديد براي خروج همه نيروهاي آمريكايي از عراق كه رابطه‌اي با شرايط سياسي عراق نداشته و تغييرپذير نباشد ( به عنوان مثال آغاز خروج نظاميان از ژانويه 2009 و تكميل آن تا سال 2011). * تقويت حضور نظامي در خليج [فارس] و حفظ توانايي آمريكا براي مداخله از خارج از عراق. * احياي ائتلاف منطقه‌اي * در محدوده‌اي كه خروج نيروهاي مستقر در عراق اجازه مي‌دهد، حضور ديپلماتيك و حضور كمكي در داخل عراق وجود داشته باشد كه شامل ايجاد دفتر آموزش و تجهيز تحت مديريت اداره همكاري‌هاي دفاعي در داخل سفارت آمريكا باشد. - منافع آمريكا، خطرات و مقتضيات هر يك از اين سياست‌ها اولويت‌هاي متفاوتي براي پنج محور مربوط به منافع آمريكا در عراق ايجاد مي‌كنند و خطرات مختلفي به همراه داشته و مقتضيات متفاوتي طلب مي‌كنند. اثرات تعهد كامل و بدون قيد و شرط بر هر يك از محورهاي مذكور عبارتند از: * تبديل عراق به سكوي تروريسم: عمدتاً مثبت. تا زماني كه شوراهاي بيداري و نيروهاي آمريكايي در صحنه حضور داشته باشند فراهم كننده اجتناب راهبردي از سازمان القاعده در عراق خواهد بود. * احياي ظرفيت و اعتبار: عمدتاً‌ منفي. نيروهاي آمريكايي از آزادي عمل براي ديگر مناطق برخوردار نخواهند بود. اثرات مثبت اين تعهد كامل و بدون قيد و شرط اين است كه ممكن است به تقويت اعتبار آمريكا از طريق حفظ تعهد نسبت به اهداف اعلام شده منجر شود. * ثبات منطقه‌اي: هم مثبت و هم منفي. حضور عمده آمريكا در منطقه مانع از بروز اختلاف منطقه‌اي عمده مي‌شود ولي مي‌تواند همچنين به عنوان توجيهي براي مداخله منطقه‌اي در عراق استفاده شود. * نفوذ ايران: تقريباٍ مثبت. اين سياست بر كنترل و مهار نظامي‌گري مورد حمايت ايران منجر مي‌شود اما باب نفوذ آشكار سياسي ايران را مي‌گشايد. به مرور زمان اگر گفت‌وگوي ملي در عراق با موفقيت انجام شود. ظهور يك مركزيت عراقي مي‌تواند در راه ايجاد توازن لازم در برابر نفوذ ايران به كار رود. * اثرات تعهد كامل و بي قيدوشرط بر يكپارچگي عراق عمدتاً مثبت خواهد بود. اثرات كاهش تعهدات و تعيين شروط بر محورهاي منافع آمريكا در عراق: فرض اين ارزيابي اين است كه معامله بزرگ با موفقت صورت گيرد. اگر اين معامله با موفقيت بسته نشود موارد زير بر محورهاي منافع آمريكا در عراق پيش مي‌آيد: * تبديل عراق به سكوي تروريسم: مثبت. سني‌ها را به شركت در روند سياسي ترغيب كرده و از اين رو مانع از تبديل عراق به ماواي تروريست‌ها مي‌شود. نيروهاي باقي‌مانده آمريكا نيز همچنان در اين كشور براي مبارزه با القاعده در عراق در مواقع ضروري و تسهيل در جمع‌آوري اطلاعات جاسوسي باقي مي‌مانند. * احياي اعتبار و قابليت عراق: مثبت بودن حفظ ظرفيت آمريكا و تاثيرات مختلف آن بر اعتبار و پرستيژ آمريكا تا حدود زيادي به نحوه اجراي امور بستگي خواهد داشت. * ثبات منطقه‌اي: تاحدودي منفي. دولت بسيار غيرمتمركز در عراق و كاهش حضور نيروها خطر بي‌ثباتي را به همراه دارد اما حضور ته‌مانده نيروها در اين كشور مي‌تواند از شدت اين امر بكاهد. * نفوذ ايران: تا حدودي منفي. دولت بسيار غيرمتمركز در عراق و كاهش نيروها موجبات مداخله بيشتر ايران را فراهم مي‌آورد. اين شيوه نيازمند تعهدات كمتر آمريكا در زمينه سياسي، اقتصادي و نظامي به نسبت آن چه كه هم‌اكنون جاري است، خواهد بود. به هر حال، اين امر كنترل كمتر آمريكا بر اوضاع را به همراه دارد و به موفقيت آن بر اراده فراكسيون‌هاي مختلف عراقي براي پايبندي به تعهداتشان بستگي خواهد داشت. اين رويكرد مي‌تواند به بي‌ثباتي بيشتر منجر شده اما اين ظرفيت را براي آمريكا فراهم مي‌سازد تا اگر منافع حياتي آن مورد تهديد قرار گيرد، امكان مداخله داشته باشد. اثرات كاهش تقريباً كامل و بي‌قيد وشرط تعهدات نظامي بر منافع آمريكا در عراق: * تبديل عراق به سكوي تروريسم: منفي. آمريكا كمتر قادر خواهد بود عليه تروريست‌ها در عراق وارد عمل شود و داراي نيروي نظامي در اين كشور نخواهد بود. اين امر تا حدودي با نبود حضور آمريكا كاهش پيدا مي‌كند همزمان با آن تندروي تقويت شده بعلاوه اين كه حضور خارجي به منظور بازدارندگي تقويت خواهد شد. * احياي اعتبار و ظرفيت آمريكا: منفي و مثبت. هزينه‌هاي انساني و مالي كاهش پيدا كرده و اين امر به احياي ظرفيت نظامي آمريكا كمك مي‌كند و منابع ديپلماتيك و ديگر منابع آمريكا را صرف ديگر موضوعات مي‌كند و مخالفت‌هاي جهاني عليه آمريكا را از ميان برمي‌دارد. اثر منفي اين امر بر احياي اعتبار آمريكا اين است كه به احتمال زياد اينگونه برداشت خواهد شد كه واشنگتن در عراق شكست خورده است. * ثبات منطقه‌اي: مي‌تواند مثبت يا منفي باشد. اگر دولت عراق ناكام بماند و درگيري‌هاي گسترده در اين كشور درگيرد اين سياست تاثير بسيار منفي بر ثبات منطقه‌اي برجاي خواهد گذاشت. اگر تقابل عمده‌اي در منطقه پيش نيايد و دولت عراق موفق شود، خروج تقريباً كامل نيروها مي‌تواند به ثبات منطقه‌اي كمك كند چرا كه منبع اختلافات رفع شده و هدفي براي تروريست‌ها باقي نمي‌ماند. * نفوذ ايران: منفي. ايران آزادي عمل بيشتري براي عمل در عراق بدون مخالفت آمريكا خواهد داشت. به هر حال اين سياست دست آمريكا را نيز براي حمله به ايران بدون هراس از امكان انتقام‌جويي ايران عليه نيروهاي آمريكايي در عراق باز مي‌گذارد. * كشور واحد: پيش‌بيني اثرات بر اين محور دشوار است. اين سياست تحولات سياسي در عراق را بطور كلي به دست عراقي‌ها مي‌سپارد. نبود نيروهاي آمريكايي ممكن است آشتي عراقي‌ها را تسهيل كرده و ايجاد عراق متعهد را افزايش دهد. يا ممكن است به تجزيه اين كشور منجر شود. اين سياست همچنين خطر شكست كامل دولت عراق را به همراه دارد. هرج و مرج گسترده و حتي نسل‌كشي ممكن است پيش آيد. طرفداران اين سياست معتقدند اگر نسل كشي پيش آيد، آمريكا بايد براي توقف آن اقدام كند. اعتباري كه آمريكا مي‌تواند براي خود در جامعه بين‌الملل با خروج از عراق كسب كند ممكن است احتمال اين امر را تقويت كند كه ديگران به كمك‌ها در راستاي اين تلاش‌ها بپيوندند. اين سياست همچنين نيازمند اين امر است كه كشورهاي همسايه افزايش حضور نظامي عراق را پذيرفته و در روند خروج نظاميان آمريكايي مداخله نكنند. - همسايگان عراق همه سه گزينه براي سياست آمريكا در عراق در صورتي امكان موفقيت دارد كه همسايگان عراق با آن همكاري كنند. در ماه‌هاي اخير به نظر مي‌رسد بهبود نسبي در رفتار ايران و سوريه ايجاد شده باشد. به نظر مي‌رسد ارتش آمريكا نيز با اين امر موافق است كه شورشيان كمتري اجازه مي‌يابند از مرزهاي سوريه به عراق رخنه كنند و شمار حملات به نيروهاي ائتلاف با استفاده از تسليحات ساخت ايران نيز ظاهراً دستكم تا زمان عمليات دولت عراق عليه نيروهاي ارتش المهدي در بصره و اقدامات ارتش المهدي عليه منطقه الخضراء بغداد، كاهش داشته است. در عين حال، تهاجم عمده نظامي تركيه به منطقه كردستان عراق و اقدام آن عليه شبه‌نظاميان كرد كه با موافقت آمريكا صورت گرفت كردها را تحريك كرده و نگراني‌هاي اندكي نيز در ميان اعراب عراق ايجاد كرده است. اين كه واشنگتن با همه همسايگان عراق بخصوص ايران و عربستان سعودي تعامل داشته باشد، بسيار مهم است. تا به امروز به نظر مي‌رسد تلاش‌ها در اين رابطه به صورت پراكنده صورت گرفته و همه جانبه نبوده است. آمريكا به تمركز شديدتر بر اين امر نياز دارد كه از ايران و عربستان چه انتظاراتي دارد و چه اهرم‌هايي را مي‌تواند براي فشار بر آنها به كار بندد. ساده بايد گفت كه راهي براي ثبات عراق بجز همكاري حداقلي ايران وجود ندارد كه مرزهاي گسترده و باز آن با عراق فرصت هاي فراواني براي مداخله ايران بوجود مي‌آورد، ضمن اين كه وابستگي فرهنگي ميان ايران و شيعيان عراق وجود دارد. عربستان سعودي روي دوستانه‌تري به عراق در ماه‌هاي اخير نشان داده اما هنوز براي ايجاد روابط ديپلماتيك اساسي با عراق و رفع مشكل بدهي‌هاي دوجانبه ميان دو كشور مردد است. 14 سوال براي ژنرال پترائوس و سفير رايان كراكر ژنرال پترائوس و رايان كراكر قرار است در كنگره آمريكا شهادت دهند. مردم آمريكا از آنها انتظار دارند كه اوضاع در عراق چگونه است و اين كه گزينه‌ها براي پيشرفت امور چيستند. هيچ كس خواهان نتايج فاجعه‌بار در عراق نيست اما در عين حال درخواست براي تعهد بي‌پايان انتظار بيش از اندازه‌اي است. سوالات اعضاي كنگره بايد به منظور روشن شدن اين امر باشد كه تا چه وقت به حضور بلند مدت آمريكا در عراق نياز خواهد بود. چه زماني كاهش بيش از پيش نيروها امكان‌پذير خواهد بود و چگونه ما مي‌توانيم شاهد ثبات بلندمدت در عراق باشيم. 1- عمليات اخير دولت عراق عليه ارتش المهدي در بصره فعلاً‌ خاتمه يافته است. اين عمليات چه حرفي براي آمريكا درباره توانايي‌ها و ميزان وفاداري نيروهاي امنيتي عراق، درباره نفوذ ايران و درباره مقاصد و توانايي‌هاي ارتش المهدي دارد؟ 2- با كاهش نيروهاي آمريكا و رسيدن سطح اين نيروها به تعداد قبل از آغاز عمليات ويژه افزايش نيروها، آيا ارتش المهدي مي‌تواند با نيروهاي امنيتي عراق درگير شود. بهبود رفتاري مقتدا صدر و ارتش المهدي تا چه اندازه به عمليات افزايش نيروها بستگي داشته است؟ آيا مي‌توان انتظار داشت تلاشي جدي در جهت انحلال ارتش المهدي صورت گيرد؟ چرا مقتدا صدر در جهت حرفه‌اي كردن مبارزان خود گام برداشته اگر وي قصد استفاده از آنها را ندارد؟ 3- دولت مركزي عراق ضعيف به نظر مي‌رسد و امكان شكست آن در صورت خروج نيروهاي آمريكايي از عراق احتمال مي‌رود. گسترش عملي دولت مركزي عراق از محدوده منطقه الخضراء به سطح مناطق و محلات تا چه اندازه مي‌تواند موثر باشد؟ مي‌توان انتظار داشت در چه زماني نيروهاي امنيتي عراق بتوانند مسئوليت‌هاي امنيتي را در سراسر اين كشور برعهده گيرند؟ آيا تلاش براي تقويت دولت مركزي كار عاقلانه‌اي است يا بايد كار را بر حكومت‌هاي محلي متمركز كرد؟ 4- پيشرفت‌هايي در زمينه قانونگذاري در عراق صورت گرفته است اما گاهي اوقات ترديدهايي درباره اجراي قوانين بروز مي‌كند. آيا پيشرفتي كه دولت عراق به سوي تحقق معيارهاي قانونگذاري داشته نشانه رسيدن به آشتي بادوام است؟ اثرات عملي قانون عفو عمومي و بعث‌زدايي چه خواهد بود؟ آيا انتخابات استاني در عراق در اول اكتبر امسال برگزار خواهد شد؟ چگونه مي‌توان از بروز خشونت در روند انتخابات جلوگيري كرد؟ 5- به نظر مي‌رسد اهرم‌هاي آمريكا بر دولت عراق رو به كاهش است. چه اهرم‌هاي فشاري براي آمريكا باقي مانده و چگونه مي‌توان اين اهرم‌ها را افزايش داد؟ اگر آمريكا برنامه‌اي براي خروج تدوين كند آيا اين امر بر تفكر عراقي‌ها اثر خواهد داشت؟ آيا كمك‌هاي آمريكا كه به شرط تحقق معيارهاي تعيين شده صورت مي‌گيرد به اين روند كمك خواهد كرد يا مانع آن خواهد بود؟ 6- مشكلات عمده‌اي در راه پليس عراق وجود دارد چرا كه واحدها در ابتدا به شبه‌نظاميان خود وفادار هستند. گزارش‌هاي اخير نشان مي‌دهد كه برخي از بخش‌هاي ارتش عراق نيز چنين مشكلي دارند. وفاداري مختلف در ارتش عراق تا چه حد مي‌تواند مايه نگراني باشد؟ اگر آمريكا شمار نيروهاي خود را به سطح قبل از طرح افزايش نيروها برساند و از قابليت نظارتي نيروها بكاهد آيا اين خطر وجود دارد كه نقض حقوق بشر از سوي نيروهاي امنيتي عراق افزايش يابد؟ 7- شوراهاي بيداري شامل عناصر ضددولتي و ضداشغالگري هستند. پتانسيل خطرناك بودن شوراهاي بيداري در صورتي كه آنها در روند سياسي و دولتي عراق ادغام نشوند تا چه حد است؟ آيا آنها تهديد ايجاد خشونت‌هاي فرقه‌اي را به همراه دارند، آيا اقدامات لازم براي ادغام آنها به نيروهاي امنيتي عراق به اندازه كافي بوده است؟ 8- مسئله پايگاه‌هاي آمريكا در عراق موضوع حساسي براي كل منطقه به شمار مي‌رود. آيا طرح‌هايي براي واگذاري پايگاه‌هاي كنوني آمريكا به مقامات عراقي تدوين شده است؟ آيا طرح‌هايي براي حضور بلند مدت ارتش آمريكا در عراق در دست است؟ 9- طرح افزايش نيروها موفقيت‌هايي به همراه داشت اما دولت هنوز درباره ادامه حضور در عراق سخن مي‌گويد. اگر نبود پيشرفت به اين معني است كه ما بايد نيروهاي خود را در عراق افزايش دهيم و پيشرفت به معني ادامه حضور در آنجا است، تحت چه شرايطي ما قادر خواهيم بود اكثر نيروهاي رزمي خود را از عراق خارج سازيم؟ با افزايش نياز به نيرو در افغانستان، كمترين تعداد نيرويي كه براي انجام امور در عراق به وجود آنها نياز است، ‌چقدر است؟ 10- از نشانه‌هايي كه اخيراً در جهت پيشرفت حاصل شده استقبال مي‌شود. مي‌توان انتظار چه نشانه‌هاي سياسي را در پايان سال 2008 داشت؟ در ماه‌هاي آينده نشانه‌هاي شكست كه ممكن است ضرورت بازنگري در راهبرد آمريكا در عراق را به همراه داشته باشد، چه خواهند بود؟ 11- حضور آمريكا در عراق همواره براي مبارزه با القاعده حياتي است اما به نظر مي‌رسد موفقيت كنوني در انجام اين مبارزه بخاطر حضور شوراهاي بيداري بوده است. آيا حضور ارتش آمريكا در ساختار كنوني آن براي شكست القاعده ضروري است؟ به دنبال خروج آمريكا از عراق چه فرصت‌هاي پيش خواهد آمد و آيا القاعده در عراق مي‌تواند خود را بازسازي كرده و بيشتر اين كشور را تحت كنترل بگيرد؟ آيا شوراهاي بيداري قادر خواهند بود كه بدون حضور گسترده نظامي آمريكا با القاعده مقابله كنند؟ 12- همواره از حضور نيروهاي آمريكايي به عنوان عامل مهم در ايجاد توازن براي نفوذ ايران استناد مي‌شود. به دنبال خروج نيروهاي آمريكايي فرصت‌ها چگونه خواهد بود آيا شبه‌نظاميان تحت حمايت ايران به سرعت رشد خواهند كرد و دولت و مناطق وسيع اين كشور را در اختيار خواهند گرفت؟ يا اين كه خروج نيروهاي آمريكايي به درگيري ميان شيعيان منجر مي‌شود؟ ديدگاه شما از اوضاع سياسي و امنيتي بصره بخصوص در ارتباط با نفوذ ايران چيست؟ 13- به نظر مي‌رسد شبه‌نظاميان اندكي از سوريه به داخل عراق نفوذ مي‌كنند و به نظر مي‌رسد حملات كمتري دستكم تا همين اواخر با استفاده از سلاح‌هاي ايراني عليه نيروهاي آمريكايي صورت مي‌گيرند. آيا ايران و سوريه براي ثبات عراق همكاري بيشتري مي‌كنند؟ اگر اينگونه است، دليل آن چيست؟ براي ترغيب همكاري آنها بايد چه كار كرد و نقش ايران در اوضاع بصره چيست؟ 14- رابطه ميان عراق و كشورهاي عربي، بخصوص شوراي همكاري خليج فارس آسيب ديده است. آمريكا براي بهبود اين روابط چه كار مي‌كند و چگونه مي‌توانيم حمايت جهان عرب را از عراق جلب كنيم؟

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 254]