گياه بادرنجبويه محبوب زنبور عسل و مفيد در درمان افسردگي

واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: مليسا نام علمي بادرنجبويه است كه از واژه‌اي يوناني، به معناي زنبور گرفته شده است، اين گياه محبوب زنبور عسل است و متجاوز از 2000 سال است كه در نواحي مديترانه مي‌رويد. بر اساس نوشته‌هاي پليني، گياه‌شناس رومي در قرن اول ميلادي زنبور عسل با اين گياه بيش از ساير گياهان به وجد و شور مي‌افتند ، وقتي زنبور مسافت زيادي از كندو دور مي‌شود، با عطر اين گياه راه بازگشت خود را پيدا مي‌كند. گفته مي‌شود كه زنبورهاي عسل هيچگاه باغي را كه بادرنجبويه در آن مي‌رويد ترك نمي‌كنند و كندوي معطر به بوي اين گياه، زنبورهاي جديدي را تشويق مي‌كند كه در آن كندو اقامت گزينند . بادرنجبويه داروي مورد علاقه پزشك بزرگ ايراني، ابوعلي‌سينا بودكه جهت تقويت قلب و انبساط روح تجويز مي‌كرده است. استفاده از اين گياه به عنوان يك داروي ضد افسردگي تا قرن هفدهم ادامه داشت، در اين زمان كولپپر، گياه پزشك بريتانيايي اعلام كرد كه اين گياه تمام ناراحتي‌ها و افكار ناملايم را كه ناشي از بيماري ماليخوليايي و صفراي سياه است از مغز بيرون مي‌كند. آزمايش‌هاي جديد بر روي حيوانات آزمايشگاهي تاييد مي‌كند كه اثر آرام بخشي بادرنجبويه به اين علت است كه گياه همانند يك داروي مسكن بر روي دستگاه عصبي مركزي عمل مي كند . گياه پزشكان و عطاران، روغن بادرنجبويه را براي از بين بردن افسردگي، نگراني، بي قراري و سردردهاي عصبي تجويز مي‌كنند. جوشانده يا شربت آن براي تقويت معده ، هواس ، كبد و ازدياد هوش و حافظه تجويز مي شود ، همچنين براي تنگي نفس و خفقان مفيد است ، سكسكه را آرام مي كند ، جويدن آن دهان را خوشبو مي كند ، مزه مزه دم كرده يا جوشاندن آن براي استحكام لثه و دندان ها مفيد است. چاي آن تعريق بدن را كه راه درمان سنتي سرماخوردگي‌هاي همراه با تب است افزايش مي‌دهدو همچنين نوشيدن چاي بادرنجبويه بعد از غذا به هضم آن كمك مي‌ كند. از آنجا كه روغن اين گياه عامل اصلي درماني گياه است، به سرعت تبخير مي‌شود، توصيه شده است كه از مصرف خشك شده‌ گياه خودداري و تازه آن استفاده شود. در آشپزخانه برگ‌ هاي اين گياه به شربت مزه‌ ليمو مي دهد و ژله‌هاي ميوه‌اي خوش طعم مي‌سازند. در اسپانيا، برگ بادرنجبويه را به سس سالاد اضافه مي‌كنند و برگ تازه آن را با چاي معمولي مخلوط و يك نوشابه فرحبخش تهيه مي‌كنند. *** زيستگاه طبيعي بادرنجبويه، گياه بومي اروپاي مركزي و جنوبي، شمال آفريقا و غرب آسيا است.اين گياه بعدها به مناطق معتدل شمالي برده شده است. بادرنجبويه، اغلب به صورت خودرو يافت مي‌شود ، در جنوب انگلستان شرايط كشت و توسعه‌ اين گياه فراهم است ، خاك حاصلخيز و مرطوب و محل آفتابي، رشد بادرنجبويه را سرعت مي‌بخشد . *** مشخصات ظاهري بادرنجبويه گياه بادوامي است كه شبيه بوته نعنا است و بوي بسيار مطبوعي دارد ، ساقه‌هاي آن چهارگوش بوده و كمي كركدار است و به بلندي سي تا هشتاد سانتي‌متر مي‌رسند، نوك ساقه در بالاي گياه شاخه شاخه مي‌شود و انشعاب ها به جهت هاي مختلف منحرف مي‌شود. برگ‌هاي زرد مايل به سبز آن به شكل بيضي و يا قلب هستند و لبه‌ آنها دندانه دندانه است ، وقتي برگها كوبيده مي ‌شوند، بوي ليمو شيرين از آنها متصاعد مي شود ، از اواخر تابستان تا اواسط پاييز، سنبله گلهاي كوچك بادرنجبويه به رنگ زرد كه بعدا به صورتي كم رنگ يا سفيد تبديل مي‌شوند، ظاهر مي‌گردد . اين گياه به طور خودرو در نواحي مختلف مثل كوهستانها، كنار جاده ها ، سايه درختها، پاي ديوارها، حاشيه باغها، بيشه ها و بالاخره تا ارتفاع 1800 متري مي رويد. اطراف تهران، پس قلعه در ارتفاعات 1500 تا 1800 متري نزديك در بند، كرج، قزوين، كرمان ،‌جنگل گلستان ،گنبد كاووس آذربايجان ، حسن بيگلو، كرمانشاه ، بين ريجاب و شالان ، لرستان ، گيلان (اطراف رشت) مي رويد. علمي **9014**1544

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 257]