تاریخ اورشلیم (بیت المقدس)

واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: mahdigaz9th August 2009, 08:55 AMفهرست مطالب(قسمت اول) مقدمه ریشه‎های تاریخی واژه‎ی اورشلیم اقوام ساکن اورشلیم اقوام و قبایل ساکن در فلسطین باستان شناسی اورشلیم مقدمه تحقیق تاریخ بیت‎المقدس کاری پر مخاطره و طاقت فرساست هر اندازه کوشش شود تا از تمام اقوام که به مرور ایام در آن جا ساکن و یا آمده و رفته‎اند یاد شود . ممکن است که نام یک یا چند قوم فراموش گردد و از قلم بیفتد. در زبان فارسی ، کتب و تواریخ و رساله‎هایی که درباره ی فلسطین نوشته شده بسیار است . تب فلسطین در دهه های اخیر ، گسترش یافته است ، اما مطلب نوشته‎ها و کتب مربوط در این باره در تشریح و بیان واقعیت ها کافی و دقیق نیست . اکثر نویسندگان سوابق ذهنی ، تمایل سیاسی ، دینی از سیاست های استعماری را در نوشته هایشان دخیل نموده اند بدین طریق از جاده های انصاف و امانت و ادای دین در بیان واقعیت های تاریخی به دور افتاده اند . روشن است که توجه به تاریخ یک منطقه به طور غیر مستقیم توجه به روند مناسب اجتماعی نیز هست . تاریخ ، علم شناخت جوامع و پی بردن به مسیرهای طی شده ی طولانی زندگی بشر در طول قرون و اعصار است . در این کتاب تا آن جا که مجال و فرصت بوده ، از آنچه در طول تاریخ طولانی بر این شهر مقدس و در عین حال نگونبخت گذشته ، یاد شده است . بعید نیست که با تمام کوشش و صرف وقت ، نکته های بسیاری باقی بماند . ریشه های تاریخی واژه ی اورشلیم اقوام ساکن اورشلیم اورشلیم (jerusalem ) : اورشلیم ترکیبی از دو واژه ی "اور " و " شلیم" است . "اور " در عربی به معنی آتش ، روشنایی ، مقدس و "شلیم " به مفهوم شهر ، صلح ، سلامتی و آرامش ذکر شده است بر روی هم اورشلیم معنی شهر مقدس ، شهر روشنایی ، شهر صلح و آرامش و همچنین "میراث فرهنگی " می دهد . روایات دیگری نیز، دال بر وجه تسمیه یی اورشلیم در دست است ، از زمان سکونت چیتیها در دو هزار سال پیش از میلاد ، در این منطقه ، اورشلیم «او-رو- سالم» و قبل از حمله‎ی حضرت داوود به آن یبوس و در زمان تسلط آن حضرت «اورشالم» ، «یورشالائیم» ، «یروشالم» و «اورشلیم» به مفهوم شهر صلح و آرامش می‎نامیده‎اند. در مورد نام «یورشالیم» گویند که بازمانده از دوره‎ی کنعانی‎هاست. و یور به معنی تاسیس و شالیم اسم رب النوع صلح می‎باشد. کنعانی‎ها که بنا به روایتی، اولین گروه موحد در این منطقه بوده‎اند و در پایان هزاره‎ی چهارم پیش از میلاد، در این سرزمین می‎زیسته‎اند شهر «یورسالیم» را بنا کردند. اما جون پادشاه آن ها «ملک صادوق» دوستدار صلح و آرامش بود، به احترام «شالیم» خداوند صلح آن را یورشالیم (شهر صلح) نامید و نیز پیش از حمله‎ی داوود به آن جا، آن را «یبوس» می‎خواندند. اما پس از تصرف «یبوس» به دست داوود، نام آن «اورشلیم» ویا مدینه‎ی داوود تغییر یافت. اسامی دیگر آن را «ارین ئیل» به معنی مسکن خدا «ایلیا» به مفهوم خانه‎ی غم و خانه‎ی خدا گفته‎اند. یهودی ها، آن را بیت همیقداش (خانه‎ی مقدس) نیز می‎گویند. همچنین پس از شورش بر کوخبا، وقتی که رومیان بر آن شهر تسلط یافتند نام «ایلیا کاپیتولینا» (تپه‎ی خانه‎ی خدا) بر آن گذاشتند و آن جا را به صورت مرکزی برای بت پرستی در آوردند. نام ایلیا تا زمان ظهور اسلام، بر شهر باقی ماند و بتدریج اسامی بیت المقدس ، بیت القدس ، قدس ، قدس شریف و مدینه‎ی مقدسه بر آن اطلاق شد. اورشلیم که به عنوان مرکزیتی معتبر، از قرن پانزدهم ق. م سابقه دارد و از جانب حکومت‎های داوود پیغمبر، و سلسله‎ی هرودس به عنوان پایتخت حکومتی برگزیده شده در سرزمین فلسطین، در طرف جنوب شرقی شهر یافا و در فاصله‎ی 50 میلی آن شهر بر فراز تپه‎های سبز و خرم، میان منطقه‎ای کوهستانی بسیار زیبا قرار گرفته است. این شهر که به ارض موعود معروف می‎باشد و مکانی دانسته شده است که چشمه‎هایی از شیر و عسل در آن جاری و پیوسته مطمح نظر مهاجمان و جهانگشایان بوده است، بعد از ظهور اسلام بیت المقدس از طرف سلاطین عثمانی، به نام قدس و قدس شریف خوانده شد. این شهر صخره‎ای که بر فراز کوه «موریا» قرار دارد و دست کم در طی قرون بیست بار تحت محاصره‎ی شدید واقع شده دوباره به دست مهاجمان به کلی ویران و بر جایش شخم زده‎اند، هیجده بار تجدید ساختمان شده و سه بار معبد آن بازسازی و مرمت گردیده و مردمش شش بار وادار به تغییر دین و مذهب خود شده اند. اقوام و قبایل ساکن در فلسطین باستان شناسی اورشلیم گذشته‎ی دور سرزمین فلسطین که نام قدیمی ‎اش کنعان است. به هزاره‎ی چهارم و سوم پیش از میلاد می رسد به آن زمانی که مصری‎ها، کنعان‎ی ها و حیتیها بر آن سلطه داشتند. مصری‎های قدیم در حدود 3015 پانصد سال پیش از میلاد ، در منطقه‎ای واقع در جنوب فلسطین بنام «خاور»می‎زیستند. فلسطیان : همانطور که گفته شد اطراف واکناف سرزمین فلسطین که در حمله‎ی یوشع به قید قرعه بین اسباط یعقوب تفسیرشد. محل زندگانی طوایف وقبایل بسیاری بود که مهمترین آنها، قبایل آمون وموآب در قسمت شرقی ،عمالقه در بخش جنوبی ،کنعانی ها در ناحیه ی فلات وقوم فلسطی در قسمت ساحلی بودند که از این میان فلسطیان از ویژگی خاصی بر خوردارند. شهر قدیم اورشلیم در خلال تاریخ و در مسیر ویرانی‎های متعدد به عمق 40 تا 70 پا در زیر انبوهی خاک مدفون شده و امروز فقط قسمت کوچکی از شهر قدیمی بر جای مانده است. معبد یا هیکل که بروی صخره‎ی مقدس بنا شد در بلندترین نقطه‎ی شهر قرارگرفته بود. اما امروزه سطح معبد و حرم شریف با سطح شهر یکسان است. حضرت داوود محل معبد را در خرمنگاه مردی به نام « ارنان یبوسی» تعیین کرد وحضرت سلیمان معبد بیت همیقداش اول را بنا گذاشت. شهر اورشلیم یا بیت المقدس قدیم بر فراز تپه‎هایی بنا گردیده که از سه جهت جلگه بر آن محیط است. معبد بر بالای کوه موریا واقع است و از شرق و غرب به ترتیب کوه صهیون و کوه زیتون آن را احاطه نموده‎اند. از سه هزار سال پیش از میلاد مسیح، به سبب وضعیت جغرافیایی و کشیدن حصارهایی در اطراف شهر، پیوسته دفاع از آن برای مدافعان آسان بوده است. قلعه‎ی مستحکم یبوسیون و کنعانیون بر فراز تپه‎ای به نام الضهور خوردال بر این موضوع است از ظواهر امر پیداست ، اولین دیوار اطراف شهر را یبوسی ها ساخته‎اند، دیوار دوم در زمان حضرت سلیمان کشیده شد، این دیوار در هجوم آشوری‎ها ویران گردید و در طول قرون پنجم تا دوم پیش از میلاد دو بار مرمت شد. هیرودیوس کبیر چند سالی پیش از میلاد ، دیوار را مرمت وتکمیل نمود، که بقایای آن هنوز پابرجاست. «هیرودیوس اکریپا» نوه‎ی هیرودیوس کبیر، دیوار چهارم را به دور شهر کشید و در زنان حمله‎ی تیتوس ویران شد. بعد از اسلام صلاح الدین ایوبی، دیوارها را عمارت نمود واورشلیم را محکم ساخت. آخرین کسی که دیوار را تجدید کرد و برج‎ها و دروازه‎هایی بر ان افزود، سلیمان قانونی دهمین و بزرگترین سلطان عثمانی بود. معبود «یهوه» مسلماً باشکوهترین و با عظمت ترین بنای اورشلیم وبوده است. هیرودیوس کبیر تپه ی معبد را از سه سو با دیوارهای سنگی عظیم به ارتفاع 15 متر محصور ساخته بود که از ان زمان تاکنون یهودیان هر روز جمعه در کنار دیوار گرد می آیند و بر ویرانی بیت المدقس شیون کرده اشک می‎ریزند، بدین لحاظ است که دیوار را دیوار ندبه می‎گویند. mahdigaz9th August 2009, 09:00 AMفهرست مطالب(قسمت دوم) آمدن بنی اسرائیل به فلسطین شموئیل آغاز بنای بیت المقدس ---------------------------------------------------------------- آمدن بنی اسرائیل به فلسطین: 430 سال پس از ورود یعقوب به مصر ، حضرت موسی ، فرزند عمران قوم را که ششصد هزار مرد و زن به غیر از احتساب کودکان بودند از سرزمین مصر، برای رسیدن به ارض موعود ، به حرکت درآورد. سرزمینی که موسی گفته بود در آن جا جویی از شیر و جویی از عسل روان است. قوم پس از طی 44 منزل که اولین منزل آن رامسس بود حرکت کرد و بعد از عبور از بیابان‎های متعدد و کوهستان‎ها ودشتها و تحمل مشتقات و گرفتاری‎ها به آخرین منزل در اردن، در جایی به نام« شطیم» رسید. در مسیر حرکت قوم که 40 سال به طول انجامید، حوادث و اتفاقات زیادی بر قوم وارد شد و فتنه و فساد در بسیاری از آنها سر زد. زمانی که به موسی برای آوردن الواح دهگانه به کوه رفته بود. پس از بازگشت که 40 روز طول می‎کشید متوجه شد قوم هارون را فریفته و تهدید کرد و گوساله‎ای طلایی سامری را پرستش می‎نماید. موسی خشمگین شد و الواح را بر زمین زد و شکست و هارون را مورد عتاب و سرزنش قرار داد. قوم به خاطر نافرمانی 40 سال در بیابان‎ها سرگردان بود اما به هر شهری می‎رسید از غارت و تجاوز ابایی نداشت. هارون برادر موسی در بین راه در کوه هور درگذشت. موسی با قوم باز هم طی طریق کرد و« خیمه اجتماع» را در آن جا بنا نمود ، بنی اسرائیل در شطیم اقامت نمود و به بت پرستی پرداختند و خشم خدای یگانه را بر انگیختند . بعد از سالها بالاخره موسی هم در سن 120 سالگی در زمین موآب در مقابل بیت فضور ، در دره دفن کردند و پس از مرگ او بنی اسرائیل در موآب سی روز ماتم گرفتند. موسی پیش از مرگ خویش نوشته‎های الواح شکسته را که در ذهن خود داشت، به دستور« یهوه» بر روی لوحه‎ی سنگی نوشت و در تابوت عهد که از چوب سنط یاسدر ساخته بودند جای داد. او ضمن وصایای خود گفته بود که باید تابوت عهد را به ارض موعود ببرند، تابوت عهد را در خیمه یا عبادتگاه سیار که وسایل آن را با چوب شطیم ساخته بودند نگهداری و همه جا با خود حمل می‎کردند. یوشع بن لون، پس از مرگ موسی ، برای عبوردادن بنی اسرائیل از اردن آماده شد، ابتدا دو جاسوس را به زمین «اریحا» فرستاد تا وضع آن جا را مطالعه کنند. آن دو نفر ، شبانه در خانه‎ی یک زن به نام «راحاب» فرود آمدند و اطلاعاتی را بدست آورده و در اختیار یوشع گذاشتند. آن گاه یوشع قوم را از اردن حرکت داد و به شهر اریحا وارد شدند. پس از ورود به شهر ، تمام مردم آن را به جز راحاب را کشتند. و قوم بنی اسرائیل نصایح 40 ساله‎ی موسی را فراموش کردند و دست به غارت و چپاول زدند و سپس وارد شهر «عای» شدند و ان جا را آتش زدند و مردان آن شهر را کشتند. پس از کشتار شهر «اریحا» و «عای» مردم ساکن شهر جبعون از ترس ، با یوشع از در صلح درآمدند اما پادشاه اورشلیم با ملوک 5 شهر دیکر متحد شد تا با یوشع و بنی اسرائیل بجنگند و مانع ورود آن ها به اورشلیم شوند اما هر 5 پادشاه شکست خوردند و پس از اهانت‎های زیاد به آن‎ها، آنان را بردار کشیدند و در شهرهای آنان به کشتار عظیمی دست زدند و در آن روز شهر مقیده را گرفتند و ملک آن جا را به خواری کشتند. و مردمش را قتل عام کردند. آن گاه شهر «لبنده» را غارت کردند و پادشاه ومردمش راکشتند.خلاصه شهرهای لاخیش ، عجلون، حبرون ، دبیر و سایر شهرها را گرفتند و مردم آن جا را قتل عام کردند و سپس به اردوگاه خود در جلجال بازگشتند. سپس قوم اسرائیل سرزمین‎ها را به حکم قرعه بین خود تقسیم کردند و تمام اقوام را مغلوب خود ساختند. اما در این گیرودار قوم فلسطی را نتوانستند شکست دهند. خداوند بواسطه‎ی شرارت‎هایی که بنی اسرائیل در زمین کرد بر آنان خشم گرفت که به سبب آن مدت 40 سال مغلوب فلسطینیان شدند و چون سستی بر آنها غلبه یافت مدت هفتاد سال به دست مدیان تسلیم بودند و در این مدت اقوام ساکن آن نواحی که، از اسرائیلیان صدمه دیده بودند بر اسرائیلیان هجوم می‎آوردند. شموئیل به دستور شموئیل اسرائیلیان برای جنگ با فلسطینیان بیرون آمده ، اردو زدند. و در برابر هم صف آرایی کردند و جنگ بشدت بالا گرفت و سرانجام فلسطینیان بر اسرائیلیان پیروز شدند و بنی اسرائیل برای تقویت روحیه‎ی خویش تصمیم گرفتند تابوت عهد را از شیلوه به میان خود در لشگرگاه بیاورند در آغاز فلسطینیان ترسیدند، اما دوباره خود را تقویت نموده و به جنگ پرداخته و اسرائیل را شکست دادند و سی هزار تن از آنان را کشتند و تابوت خدا را گرفتند. چون خبر به «عیلی» بزرگ بنی اسرائیل که، دو پسرش در جنگ کشته شده بودند رسید از تخت افتاد و مرد. زیرا مردی پیر و سنگین بود و چهل سال بود که حکومت می‎کرد. در مدتی که اسرائیلیان مغلوب فلسطینیان بودند، شموئیل بنی اسرائیل را رهبری می‎کرد. شموئیل پس از اینکه بنی اسرائیل پراکنده را جمع کرد از آنها خواست تا از بت پرستی وفساد دست بردارند و به سوی خدای یگانه روند. شموئیل تمام بنی اسرائیل را در محلی به نامه مصفه جمع کرد و نزد خداوند دعا نمود، و تضرع کرد تا آنان را نصرت دهد و بعد از جنگ‎های فراوان دوباره بنی اسرائیل قدرت یافت و تسلط بر شهرها را آغاز کرد. شائول: شموئیل مردی به نام «شائول» فرزندقیس از قبیله‎ی بنیامین را به پادشاهی قوم برگزید. شائول در جنگ دلیر بود و اقوام مختلف مثل موآب و «بنی آمون» ، «ادوم» و هلوک صوبه و عمالقه را شکست داد و قوم فلسطی را نیز مغلوب ساخت و زمام سلطنت اسرائیل را به عنوان نخستین پادشاه رسمی بدست گرفت. اولین پیروزی وی در محلی به نام مخماس نصیبش شد مرکز فرماندهی شائول در «جبعه» قرار داشت. او به هر شهری می‎رسید قتل عام می‎کرد و عاقبت شائول در یکی از جنگ‎ها بر بالای کوه «جلبوع» از فلسطینیان شکست خورد و این شکست موجب خودکشی او و پسرش گردید. فلسطینیها به علامت پیروزی سر او را بریدند و به معبد داجون فرستادند و بدنش را به دیوار معبد میخکوب کردند. پس از او شموئیل ، داوود پسر یسای بیت اللخصی را برای سلطنت انتخاب کرد. در جنگ بسیار سختی که بین فلسطینیان و اسرائیلیان درگرفت غنایم زیادی به دست فلسطینیان افتاد و اسرائیلیان پراکنده شدند. با کشته شدن شائول سلطنت برای حضرت داوود قطعی شد و محل خود را به دستور خداوند به شهر «حبدون» منتقل ساخت. قدرت داوود که روز به روز بیشتر می‎شد بر آن داشت تا به قصد تصرف اورشلیم که در ان هنگام، یبوسیان ساکن بودند خود را آماده سازند یبوسیان به مقابله با داوود ایستادند. داوود ابتدا قلعه‎ی «صهیون»را تسخیر کرد و شهر داوود و معبد خود را در آن جا بنا نهاد. شهر اورشلیم از نظر دفاعی بسیار مستحکم بود و آن امکان نداشت، اما داوود به شهر وارد شد و حدود 33 سال در اورشلیم سلطنت نمود. آغاز بنای بیت المقدس (بیت همیقداش) حضرت داود(ع) به فرمان خداوند به ساختن بنای مقدس یعنی خانه‎ی خدا اقدام نمود. سپس فرمود تا غریبانی که در زمین اسرائیل هستند را جمع کنند و سنگ تراشان را معین کرد تا سنگ‎های مربع را برای بنای خانه‎ی خدا بتراشند و آهن بسیاری جهت ساختن مجن‎ها، لنگه‎های در، دروازه‎ها و وصل‎ها (اتصال‎ها) حاضر نمودند و فلزات دیگر از قبیل طلا و نقره و فراوان تهیه کردند. حضرت داود در سن پیری پسر خود یعنی حضرت سلیمان را به جانشینی خویش به پادشاهی اسرائیل منصوب و او را به اقوام بنی اسرائیل معرفی کرد. حضرت داوود بنای معبد بیت المقدس یا اورشلیم را آغاز کرد و در زمان سلیمان به نام معبد یا هیکل سلیمان به پایان رسید. بیت المقدس تقریباً در هزار و صد سال بعد از بنای کعبه و 970 سال پیش از میلاد مسیح بنیان گذاری شده است و بیت المقدس پیش از آنکه جایگاه مقدس یهود به مسیحیت و سپس اسلام تبدیل گردد عبادتگاه جماعت صابئین بوده است. mahdigaz9th August 2009, 09:04 AMفهرست مطالب(قسمت سوم) اسلام و بیت المقدس مسجد صخره بیت المقدس در دست مسلمانان محاصره‎ی بیت المقدس صهیونیسم چیست ؟ ------------------------------------------------------ اسلام و بیت المقدس : در مدت سیزده سال پس از بعثت که پیامبر اکرم از مکه به مدینه مهاجرت فرمود ، مسجدالاقصی در قدس قبله‎ی مسلمانان بشمار می‎رفت. عاقبت قبله‎ی مسلمانان از مسجدالاقصی به مکه و مسجد الحرام تغییر یافت. در آن شب حضرت محمد(ص) در مسجد بنی سلمه واقع در مدینه نماز می‎خواندند که قبله به سوی مکه به فرمان خداوند تعیین شد. آن مسجد را از آن پس «ذوقبلتین» گفتند، یعنی صاحب دو قبله که یکی به سوی مسجدالاقصی و دیگری به سوی مسجدالحرام است. مسجدالصخره : در داخل محوطه‎ی حرم شریف ، مسجد صخره و مسجد اقصی و سایر بناهای متبرکه قرار گرفته است. نام حرم شریف بر این دو مسجد و سایر ساختمان‎های اطراف آنها، نادیوارهای حمار شهر اطلاق می‎گردد. درباره‎ی وضعیت معماری بنای قدس باید گفت که حرم شریف دارای ده درب باز و چهار درب بسته است و در آن تعدادی راهرو وجود دارد. در صحن صخره، 8 چاه و در حیاط مسجدالاقصی تعداد 17 چاه وجود دارد. در فاصله‎ی 500 متری مسجد صخره، مسجدالاقصی قرار دارد. داخل مسجدالاقصی جامع مستطیلی وجوددارد که دارای ایوان بزرگ و ایوان کوچک زیبایی است و محراب حضرت زکریا در آن قرار دارد مرتبه‎ی مسجدالاقصی بعد از مسجدالحرام و مسجدالنبی قرار دارد. بیت المقدس در دست مسلمانان فلسطین‎ طبق قرارداد عمر خلیفه ی دوم به تصرف مسلمانان درآمد و چون عمر از اسرائیلیان ناراضی بود قرار بر این شد که از آن پس هیچ بهبودی حق سکونت در شهر قدس را نداشته باشد و در نتیجه، تمامی سرزمین فلسطین در زیر نظارت مسلمانان اداره گردید. و از آن به بعد ساکنان اصلی فلسطین را عمدتاً مسلمانان عرب تشکیل دادند. محاصره‎ی بیت المقدس : صلیبیون به نزدیکی بیت المقدس رسیدند و شهر را به محاصره گرفتند. اماپیش از آن که آنها به شهر نزدیک شوند ساکنان شهر حصارها را محکم کردند. خواربارها و آذوقه ی کافی در شهر جمع آوری نمودند و مزارع را خالی کردند تا صلیبیون دچارکمبود آذوقه بشوند و صلیبیون به وسیله‎ی منجنیق‎ها و آتش‎افکنه‎ها حمله به شهر را آغاز کردند و پس از 4 روز شهر بیت المقدس به تصرف جنگجویان صلیبی درآمد.آنان قتل عام بسیاری کردند و مردمان را به شکل فجیعی کشتند .وقتی کهن بیت المقدس به دست صلیبیان افتاد از گوشه و کنار جنگ و گریزهایی بین اعراب مسلمان و صلیبیون درگرفت. و بدین ترتیب بین آنها بین خود یک پادشاه انتخاب کردند. صهیونیسم چیست؟ در قسمت جنوب غربی شهر قدس کوهی به ارتفاع تقریبی 900 متر از سطح دریا به نام صهیون یا صیون به معنی کوه خشک و پرآفتاب قرار دارد. امروزه آرامگاه حضرت داود (ع) و حضرت سلیمان (ع) و گروهی از انبیای بنی اسرائیل بر بالای تپه صهیون واقع می‎باشد. در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 که نهضت صهیونیستی در جهان آشکار شده گردانندگان نهضت به مناسبت نام کوه صهیون ، نام آن را بر حزب خود گذاشتند. صیونیسم، صهیونیسم، ایده‎ای است سیاسی که اساس آن بر روی تز برتری نژادی قرار دارد، اصل پیدایی صهیونیسم ، که اهداف دولت یهود بر آن استوار است در چند عامل می‎توان جستجو کرد. یهودیان پراکنده در عالم بدین امید که با مهاجرت به سرزمین موعود از آزار و اذیت نجات خواهند یافت. هنگامی که به سرزمین فلسطین رسیدند متوجه شدند که آنچنان هم از عذاب و شکنجه رهایی نیافته‎اند بلکه وسیله‎ای گشته‎‎اند جهت اجرای مقاصد سیاسی صهیونیست جهانی بنابراین گروه‎های زیادی از مهاجرین یهودی در همان اوایل ورود به فلسطین این موضوع را دریافتند و به کشورهای خود بازگشتند و در آغاز امر صهیونیست‎ با شکست روبه رو شد اما تحریک‎کنندگان و برنامه‎ریزان برای پیشبرد اهداف خویش به وسایل الحیل دیگری متوسل شدند. mahdigaz9th August 2009, 09:09 AMفهرست مطالب(قسمت چهارم) نخستین گام‎های صهیونیست مخالفت روحانیت یهود تشکیلات یهود ---------------------------------------------------------- نخستین گام‎های صهیونیست: طی سالهای 1882 تا 1897 صهیونیست‎ جهانی برای اسکان مهاجران یهود در فلسطین، به کوشش‎هایی دست زد اما پیشرفت قابل ملاحظه‎ای را کسب نکرد و مجدداً شکست خورد اما با هر شکست ، کوشش و تلاش طرفداران نهضت بیشتر می‎شد. «هر تزل» به نهضت صهیونیستی رنگ دیگری داد و تشکیل یک مملکت یهودی را به عنوان راه حل مساله‎ی یهود و ایستادگی در برابر آنتی سیمیتیسم پیشنهاد کرد. و او مساله‎ی صهیونیست را صورت سیاسی داد و کتاب «مساله یهود» را نوشت. در کنگره‎ی صهیونیستی شهربال موادی به تصویب رسید که در راس همه‎ی آن چنین ذکر شده بود «هدف نهایی صهیونیست تاسیس کانونی برای قوم یهود در فلسطین و تایید و تضمین آن به وسیله‎ی حقوق عمومی است.» هر تحول (هرتیل) در سال 1904 درگذشت اما قدرت و نفوذ او در بین طرفدارانش باقی ماند و به زودی طرفداران او توانستند در فلسطین زمینهایی را برای اسکان یهودیان خریداری نمایند. مخالفت روحانیت یهود : نهضت صهیونی یک نهضت نژادی و ناسیونالیستی بود، لذا مقدسین متعصب یهود از جنبه‎ی سیاسی آن پرهیز و اکراه داشتند و معتبدند بودند که مراجعبت به ارض موعود باید به کمک مستقیم خدا ومباشرت انبیا صورت گیرد،نه به دست رجال سیاسی و عوامل غیرروحانی مرکزی که دارندگان این عقاید را اداره می کرد جایی به نام اگوداشه اسرائیل بود. فرقه‎ی سوسیالیست یهود، نهضت صهیونی را فعالیتی ارتجاعی و سرمایه داری می‎دانست. همچنین رئیس روحانیون یهود با نهضت صهیونی مخالف بود. ریاست حزب صهیونیست با مردی به نام دکتر وایزمان بود. او هنگامی که قصد داشت اعلامیه‎ی رسمی نهضت صهیونی را صادر کند وسازمان مخالفت شدید خود را نسبت به مفاد آن اظهار داشتند. اما صهیونیها با تمام مخالفت هایی که درباره‎ی آنها اعمال شد. در رعایت اصول ملی و نژادی پافشاری کردند و سرانجام مخالفت ها و موافقت‎ها ، بر علیه حزب صهیونیست، از یک طرف و فعالیت‎های پشت پرده‎ای انگلیس از طرف دیگر همراه با پافشاری و اصرار وایزمان و سایر رهبران یهودی – صهیونی، بحث‎های فراوانی را در مورد نظرات حزب جرید صهیونی برانگیخته بود و دولت انگلیس هم از این تناقض‎ها سخت بهره می‎گرفت. همزمان با شروع جنگ بین المللی اول، انگلیسی‎ها سعی کردند اعراب را علیه دولت عثمانی بشورانند. در این هنگام با این که دولت انگلیس تعهد حمایت از اعراب و مسلمانان را داشت ضمن اینکه به تعهدات خود عمل نکرد مقدماتی برای جلب مستحدین خود یعنی صهیونیستها فراهم نمود. قبل از جنگ جهانی اول، اماکن مقدسه بیت المقدس در دست دولت عثمانی بود و صهیونیستها برای جلب توجه دولت مزبور فعالیت می‎کردند. در آن موقع مرکز صهیونیست‎ها در شهر برسن بود و دولت آلمان از آن حمایت می‎کرد. این مرکز شعبه بسیار متعصبی در روسیه داشت و کمیته‎ی داخلی حزب صهیونسیت شعبه‎ی دیگری را در کپنهاک دانمارک گشوده بود. صهیونیستها از انگلیس و امریکا می‎خواستند تا متفقین ، تضمین � سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت ریسک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 388]