واقعي، اما مينياتوري

واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: واقعي، اما مينياتوري

دانش- مهرزاد فتوحي:
سرزمين لي‌لي‌پوت، فقط در دنياي كارتون وجود ندارد. در بندر هامبورگ آلمان، نمايشگاهي دائمي از دنياي واقعي ما، با تمام جزئيات، در ابعادي بسيار كوچك‌تر از اندازه‌ واقعي‌شان به نمايش گذاشته شده است.

اينجا ما آدم بزرگ‌هايي را مي‌بينيم كه به نظر مي‌رسد سرگرم بازي هستند، بازي در دنياي مينياتوري!

*

صداي آژير خطر بلند مي‌شود: قصر آتش گرفته! دود عظيمي از سقف بناي مجلل قصر بلند شده است. در عرض چند ثانيه سروكله ماشين‌هاي آتش‌نشاني پيدا مي‌شود. ماشين‌ها پشت سرهم از راه مي‌رسند. عده زيادي دور ساختمان قصر جمع شده‌اند. پسري با هيجان مي‌گويد: «آنجا را نگاه كنيد! پليس دارد مي‌آيد!» يك خودرو سفيد و سبز از راه مي‌رسد. پسر حسابي مجذوب ماجرا شده است، اما اين يك آتش‌سوزي واقعي نيست بلكه يكي از رويدادهاي جذاب نمايشي در «سرزمين عجيب مينياتوري» شهر هامبورگ آلمان است. اينجا بزرگ‌ترين نمايشگاه خط آهن‌هاي مدل و شهرهاي مينياتوري جهان است.

تقريباً همه كساني كه براي نخستين بار قدم به اين نمايشگاه مي‌گذارند، هيجان‌زده مي‌شوند. اين نمايشگاه دائمي در فضايي به اندازه سه برابر يك زمين واليبال ، در شهر بندري هامبورگ آلمان بنا شده است و از هر گوشه اين دنياي مينياتوري، صداي تلق‌تلق و سوت قطار به گوش مي‌رسد. يك لوكوموتيو كوچك به درون تونلي در ميان جاده‌اي كوهستاني وارد مي‌شود. قطارهاي سريع‌السير از ميان شهرهاي بسيار كوچك مي‌گذرند و به نظر مي‌رسد دست‌هاي نامرئي، ماشين‌هاي كوچك را در اين جهان مينياتوري حركت مي‌دهد. ماشين‌ها سر چهارراه‌ها مي‌ايستند و حتي براي پيچيدن، چراغ راهنما مي‌زنند.

هشت كيلومتر خط‌آهن، بيش از 450 قطار و سه هزار خانه در اين دنياي كوچك وجود دارد. همه چيز با تمام جزئيات و كاملاً دقيق و مشابه واقعي آن و فقط در اندازه بسيار كوچك‌تر ساخته شده است.

«سرزمين عجيب مينياتوري» از سال 2001 كه افتتاح شد، هر سال بزرگ‌تر و كامل‌تر شده است. امروزه بيش از نيم ميليون نفر سالانه از اين نمايشگاه بازديد مي‌كنند. بازديدكنندگان مي‌توانند از نزديك ببينند كه چه‌طور سازندگان اين ماكت‌ها، در حال تعمير يا تكميل طرح‌هايشان هستند.

اما راستي اين سرزمين مينياتوري چگونه ساخته شده است؟

استفان هرتز، يكي از مسئولان اين نمايشگاه، در باره شيوه ساخت ماكت‌ها مي‌گويد: «ابتدا ماكت‌ساز بايد يك تخته چوبي محكم و بزرگ را به عنوان پي ماكتي كه مي‌خواهد بسازد انتخاب كند. اين تخته نبايد خم شود و يا تكان بخورد؛ در اين صورت در سرزمين مينياتوري، زلزله مي‌شود.»

در حاشيه اين ايستگاه قطار يك بازار مكاره برگزار شده است؛ همه جزئيات يك بازار واقعي در اين مدل رعايت شده است

خود او ماكتي از آمريكا ساخته است؛ قسمتي از بلندي‌ها، دره‌ها و كوه‌هاي راكي. محاسبه اينكه كدام قسمت‌ها به چه شكلي بايد ساخته شود، براساس عكس‌هاي طبيعي از محل و كامپيوتر انجام مي‌شود. و سرانجام مسيرهاي خط‌آهن كشيده مي‌شود. پس از عبور آزمايشي قطار و مطمئن بودن از درستي مسير حركت، تزئينات اطراف خط آهن ساخته مي‌شود. انواع درخت‌هاي مصنوعي، رنگ‌هاي مخصوص شبيه به صخره‌ها و هزاران قطعه كوچك ديگر، اين دنياي دست ساخته را به جهان واقعي ما شبيه مي‌كند.

حتي پل‌هاي ساخته شده هم به شكلي هستند كه انگار بخش‌هايي از آن زنگ زده‌اند. اين دنياي مينياتوري، ساكناني هم دارد: تا به امروز حدود 60 هزار نفر در اين جهان كوچك زندگي مي‌كنند. اين آدمك‌ها فقط به اندازه ناخن انگشت ما هستند . آنها در تمام فضاهاي ساخته شده پراكنده شده‌اند و هر كدام مشغول به كاري هستند. بعضي‌هايشان در حال آب‌تني هستند، بعضي‌ها مسابقه دوچرخه‌سواري مي‌دهند. يكي از بخش‌هاي جالب، زمين فوتبال ورزشگاه مشهور هامبورگ است. مسابقه فوتبال است و 13 هزار آدمك مينياتوري تيم‌هاي محبوبشان را تشويق مي‌كنند.

استفان هرتز، با افتخار درباره اين نمايشگاه مي‌گويد:« براي ساخت تك‌تك اين مدل‌ها، وقت و هزينه زيادي صرف شده است.»

اينجا كامپيوترها مراقب همه چيز هستند؛ مثلاً وقتي قطاري از خط خارج مي‌شود، بلافاصله تعميركارها به محل حادثه مي‌آيند و مشكل را حل مي‌كنند

اين مجموعه كه ساخت آن 11 ماه طول كشيده است ، بيش از 4 ميليون يورو ارزش دارد!
يكي از جذابيت‌هاي نمايشگاه اين است كه هر 15 دقيقه يك بار، چراغ‌هاي سرزمين عجايب خاموش مي‌شود و به جايش 50 هزار چراغ روشنايي خيابان‌ها، چراغ‌هاي خانه‌ها، ماشين‌ها و قطارها روشن مي‌شوندو سرزمين عجيب به دريايي از نور تبديل مي‌شود. نورها به وسيله كامپيوتر تنظيم مي‌شود.

سيستم حركت خودروها هم يكي از جذابيت‌هاي اين سرزمين است. زير هر خودرو يك آهن‌رباي قوي قرار داده شده است. به كمك ريل‌هاي آهني كه در زير سطح زمين كشيده شده، ماشين‌ها روي سطح زمين هدايت مي‌شوند. به اين ترتيب، ماشين‌ها از مسيرشان منحرف نمي‌شوند.134 دوربين مدار بسته در سراسر نمايشگاه مراقب هستند كه همه چيز به‌طور مرتب انجام شود. اين دوربين‌ها به تلويزيون‌هايي در اتاق نگهباني متصل هستند.
استفان هرتز مي‌گويد: «بزرگ ترين مشكل ما در اينجا، گرد و غبار است. ما بايد مدام ماكت‌ها و مدل‌ها را تميز كنيم. جاروهاي مخصوص هر روز روي ريل‌هاي راه‌آهن را پاك مي‌كنند.»

اينجا تركيبي است از تكنولوژي، خلاقيت و ظرافت. استفان درحالي كه چشمانش برق مي‌زند مي‌گويد: «ما طرح‌هاي زيادي براي توسعه اينجا داريم. كسي چه مي‌داند شايد در آينده نزديك يكي از قطارهاي كوچك ما به مدرسه هاگوارتز برسد!»

تاريخ درج: 6 خرداد 1387 ساعت 19:09 تاريخ تاييد: 8 خرداد 1387 ساعت 09:31 تاريخ به روز رساني: 8 خرداد 1387 ساعت 09:31
چهارشنبه 8 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: همشهری]

[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 295]