امامزاده حسين(ع) يادگار ثامن الحجج در شهر دارالمومنين قزوين

واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: حسين فرزند حضرت امام رضا (ع) که بيش از دو سال نداشت، سخت بيمار شد و در قزوين درگذشت. پس از اين اتفاق، فرزند خردسال امام هشتم شيعيان جهان در قزوين به خاک سپرده شد که بعدها به زياتگاه شيفتگان اهل بيت عليها سلام تبديل شد. از کيفيت و وضعيت ساختمان بقعه، قبل از صفويه چيزي در دست نيست ولي صندوق روي مزار اين امامزاده که در سده نهم و با هنرمندي هرچه تمام تر ساخته شده، حکايت از آن دارد که ساختمان حرم و صحن آن در همان دوره داراي بنايي عالي و در خور بوده است. به يقين بناي اصلي بقعه به دوره صفويه باز مي گردد که در دوره هاي بعد به تدريج تغييراتي در آن داده شده، ايوان آينه کاري کنوني بدان الحاق يافته و حجرات و رواقي به همراه سردري زيبا به دور آن ساخته شده است. سر در مذکور به دستور سعدالسلطنه حاکم وقت قزوين بر روي آثار سردر صفوي که توسط زينب بيگم دختر شاه طهماسب و ميرزا علي اصغرخان اتابک ساخته شده بود، عمارت گرديده و آنگاه کتيبه سردر شمالي متعلق به دوران صفوي در بالاي آن نصب شده است. آرامگاه امامزاده حسين (ع) در وسط صحن بزرگي واقع شده که بخش شمالي آن داراي ايواني به طول 20، عرض هفت و ارتفاع 10 متر است. ايوان داراي دو ستون چوبي منقش، سقفي خوانچه پوش و دو کفش کن بزرگ مي باشد که توسط پله ها به حياط راه مي يابد. ديوار جنوبي ايوان تماما آيينه کاري و پوشش بيروني سقف شيرواني است. بالاي کفش کن ها يعني اشکوب دوم، دو شاه نشين ساخته شده که از شمال به حياط و از مشرق و مغرب به ايوان مشرف است. در بخش جنوبي هر يک از کفش کن ها دو حجره واقع است که در آنها از رواق شمالي است. دور تا دور صحن، طاق نماهاي وسيعي ساخته شده و با کاشي کاريهاي رنگين تزيين يافته است. در قسمت شمال در وسط و روبروي ايوان، طاق نماي بزرگي است که از دو طرف شرق و غرب آن دو راهرو به طول و عرض سه در دو متر به دالان و در ورودي متصل است. طول دالان نيز 10 و عرض آن شش متر است و در ورود به صحن نيز در وسط دالان قرار دارد. در سه جانب شرقي، غربي و جنوبي صحن از داخل جمعا 52 طاق نما بنا شده که هر يک چهار متر طول و دو متر عرض دارد که سمت شمال نيز علاوه از طاق نماهاي جلو در عقب داراي 10 باب حجره بزرگ است که در طرفين راهروها واقع شده اند که هر حجره يک جلوخان هم در جلو دارد. تمامي طاق نماها را با کاشي گل و برگ اسليمي به طرز زيبايي آراسته اند. حجره هاي دهگانه شمالي داراي ارسي است و هر يک از آنها اختصاص به آرامگاه خانواده اي دارد که در بعضي از حجره ها نيز يک يا چند نفر از معاريف قزوين آرميده اند. در فاصله ميان دالان و ايوان شمالي، حوض بزرگي قرار دارد و کف حياط سنگ فرش و تمام ازاره ها، کف طاق نماها و حجرات نيز با قطعات سنگ مرمر فرش شده است. در وسط بخش شمالي صحن، سقاخانه بزرگي بنا شده و کتيبه اي به خط نستعليق به رنگ سفيد در کاشي لاجوردي به تاريخ 1340 در آن نصب شده است. در برابر در بزرگ شمالي که مدخل صحن است، جلوخان هلالي شکل به درازاي 18 متر و پهناي 10متر ساخته شده که ازاره و روسازي آن از سنگ مرمر است. سردر شمالي آستانه با کاشيهاي رنگارنگ زينت يافته و شش ستون که نوک هر يک مناره کوتاهي است و دو مناره کوتاه ديگر که در انتهاي دو ضلع ديوار شمالي است با کاشيهاي خوشرنگ ساخته شده که تزيينات قسمت شمالي صحن را تکميل مي کند. در ضلع شرقي حرم يا رواق، آرامگاه سيدمحمدتقي فرزند سيدمحمدباقر، محمدتقي فرزند محمدالحسيني و محمدبن الحاج شفيع سه تن از علماي قرن 13 قزوين قرار دارد. گنبد آسماني رنگ بقعه نيز داراي کارشي کاريهاي زيبايي است که از نوع طرح گنبدهاي صفوي است. شکل داخلي حرم به صورت 12 ضلعي است و چهار جانب آن چهار رواق بنا شده که زايران از جانب ايوان و رواق شمالي به حرم وارد مي شوند. در جنوبي حرم خاتم کاري، درشرقي وغربي حرم ساده مي باشد، ولي در شمالي که نفيس ترين مي باشد، به ارتفاع سه، عرض دو متر و اندي و قطر12 سانتي متر در زمان شاه طهماسب و به فرمان وي به سال 967 از چوب بسيار محکم صنعتي است و با طرز زيبايي منبت کاري شده که اهل فن اينگونه منبت کاري را کارگره گويند. بر بالا و پايين اين در، با خط نسخ ممتاز نامهاي مبارک پيامبر اکرم (ص) و ائمه هدي در وسط اشعاري منقوش گرديده است. کتيبه هاي داخل حرم شامل سوره هاي مبارکه هل اتي علي الانسان حين من الدهر و سوره مبارکه جمعه مي باشد که به رنگ طلايي با متن لاجوردي و به خط نسخ عالي گچبري شده است. بر روي مزار، دو صندوق يا دو ضريح قرار دارد که ضريح نخستين از چوب ساده است که در وسط اين ضريح دريچه اي است که بر روي آن يک رباعي منقور است. ضريح دوم به طول، عرض و ارتفاع دو متر است، يکي از شاهکارهاي صنعت قلم زني و منبت کاري است که اهل هنر بدان کارگره مجوف گويند. سازنده ريزه کار اين صندوق به قدري ظرافت به خرج داده و زيبايي را در آن به غايت رسانده که استادان اين هنر از اين همه نازکپردازي به شگفت آمده اند. گويند ناصرالدين شاه پس از ديدن اين ضريح اظهار کرده بود که اگر صندوقي سه برابر آن از زرناب مي ساختند از ضريح کنوني ارزانتر تمام مي شد. در چهار سوي حواشي اين صندوق دو رديف کتيبه هاي ريز و درشت به خط نسخ ممتاز نقش گرديده است. کتيبه قسمت جنوبي مربوط به نسب صاحب مزار و تاريخ وفات وي مي باشد و در پايين آن تاريخ 201 هجري به چشم مي خورد و در بدنه شرقي ضريح کتيبه ديگري آغاز و در قسمت جنوبي آن پايان مي يابد. زير کتيبه بالا، کتيبه ديگري به خط نسخ ريز است که شامل شهادتين، آيه الکرسي و بخشي از سوره هاي مبارکه فتح و محمد(ص) است وهمچنين نام باني آن فخرالدين حسن زرندي و تاريخ اتمام ضريح 806 هجري نقر گرديده است. بناي امامزاده حسين (ع) از جمله زيباترين نمونه هاي معماري صفوي قزوين به شماره 239 در فهرست آثار ملي به ثبت رسيده است. گفتني است امامزاده ها آمنه خاتون، سلطان سيد محمد و امامزاده علي با سه بقعه جداگانه از فرزندان امام جعفر صادق (ع)، امامزاده بي بي شهربانو(س) فرزند امام موسي بن جعفر (ع)، امامزاده حسن فرزند امام حسن (ع) و مقبره چهار انبيا مدفن چهار تن از پيامبران به نامهاي سلام، سلوم، سهولي و القيا از اماکن متبرکه بزرگان و امامزاده هايي مي باشند که در شهر قزوين آرميده و هرساله زايران و مجاوران زيادي را پذيرا مي باشند. 614/ 1448

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 280]