محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802473072
/ مقاله / « جستاري پيرامون ارتباطات و توسعه »
واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: / مقاله / « جستاري پيرامون ارتباطات و توسعه »
خبرگزاري دانشجويان ايران - اهواز
سرويس: جامعه اطلاعاتي
« جستاري پيرامون ارتباطات و توسعه »
ندا شفيعي
(دانشجوي كارشناسي ارشد ارتباطات اجتماعي شاخه روزنامه‌نگاري )
چكيده
ميزان تاثير توجه برنامه‌ريزان به " فرهنگ ارتباطات توسعه " در كاهش مقاومت‌هاي اجتماعي، هم‌پوشاني منافع ملت ـ دولت، اقناع عمومي و ترسيم چشم‌اندازي اميدبخش، جلب مشاركت‌هاي ملي و منطقه‌اي و كاهش هزينه‌ها و بازخوردهاي اجتماعي - سياسي طرح‌هاي اقتصادي در گفتمان توسعه چقدر است؟
مقاله حاضر ضمن توضيح مفاهيم ارتباطات سياسي و توسعه بر مقوله ارتباطات و آثار سياسي فناوريهاي ارتباطي و تاثيرات آن براي پيشبرد اهداف توسعه تاكيد مي‌كند و در پايان به اين نتيجه مي‌رسد كه بدون برنامه‌ريزي و در پيش گرفتن برنامه‌هاي چند مرحله‌اي توسعه و ارتباطات نمي‌توان انتظار داشت كه صاحب كشوري آزاد، آباد و پيشرفته باشيم.
ارتباطات سياسي، توسعه سياسي، آثار سياسي فناوريهاي ارتباطي، توسعه، توسعه و مشاركت، ارتباطات-جامعه مدني و توسعه.
مقدمه
موضوع " ارتباطات و توسعه " اگرچه در دنيا مبحث تازه‌اي نيست و تعدادي از كشورها از جمله ژاپن در برنامه‌ريزي‌هاي كلان خود به آن توجه كرده‌اند؛ در كشور ما مقوله نويني است و گمان مي‌رود با توجه به ساختار فرهنگي ايران و تنوع خيره‌كننده فرهنگي اقليم‌هاي مختلف، همچنين گام نهادن كشور در مسير برنامه‌هاي بلند مدت توسعه، مطالعه و پژوهش در اين عرصه مي‌تواند بسيار مفيد فايد باشد.
امروزه بسياري از شهروندان با اصطلاح " ارتباطات سياسي "، " توسعه سياسي" يا عناوين مشابه آن مواجه مي‌شوند. تعاريف متعددي كه از " ارتباطات سياسي " و " توسعه سياسي " شده آنقدر زياد است كه در حوصله اين مقال نمي‌گنجد و براي اختصار تنها به دو تعريف كه بيش از همه به كار ما مي‌آيد و تبيين كننده اهميت موضوع‌اند اكتفا مي‌كنيم.
ارتباطات سياسي
رسانه‌هاي اطلاعاتي و خبري واسطه اصلي بين سياستگذاران و توده مردم‌اند. رسانهها تودهها را بسيج ميكنند تا انديشه‌هاي جديد و تكنيكهاي مدرن را بپذيرند. وظيفه دشوار رسانه‌هاي گروهي اين است كه ساختار سياسي با ثبات و پايداري را بنا كنند كه در آن ساختار، محيط اجتماعي همگون و شايسته‌اي پديد آيد و آن نيز به گسترش توسعه ملي سرعت دهد. دو وظيفه مختلف براي رسانه‌هاي گروهي مطرح است: 1) متحد كردن همه مردم كشور 2) واداشتن آنان به مشاركت در طرح‌هاي توسعه ملي.
توسعه سياسي
توسعه سياسي عبارت است از اراده و استعداد ايجاد، جذب و حفظ تحول پايدار. الگوي ويژه توسعه سياسي هر جامعه بيشتر به توالي و ترتيب پيدايش بحرانها (بحران هويت، مشروعيت، نفوذ و توزيع) و شيوه‌هاي حل آنها بستگي خواهد داشت. در دولتهاي جديد جهان سوم اين بحرانها به صورت همزمان، ناگهاني و غافلگيركننده پديدار مي‌شوند. (علوي،76:1386) درتعاريف توسعه سياسي به موضوعاتي چون دموكراسي، تمركززدايي، نهادهاي مستقل و احزاب اشاره مي‌شود و بلافاصله بايد اضافه كرد كه توسعه سياسي انجام شدني نيست مگر آنكه در كنار آن ساختارهاي اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي هم توسعه يابند و يا توسعه يافته باشند. در غير اين صورت اگر ما نهادهاي سياسي را هم بسازيم ولي ساختارهاي ديگر توسعه پيدا نكند، نظام توسعه يافته سياسي نخواهيم داشت.
به طور كلي نظام سياسي توسعه يافته، نظامي است كه بتواند بحرانهاي ناشي از توسعه را حل كند و پشت‌سر بگذارد. اين بحرانها عبارتند از:
الف) بحران هويت كه هر چه احساس هويت در جامعه‌اي تقويت شود، سياست در آن جامعه توسعه يافته‌تر است.
ب) بحران مشروعيت و اين كه حوزه قدرت يك دولت به عنوان مهمترين ركن ساخت سياسي از كجا ناشي مي‌شود؛ كاريزمايي يا قانون؟
پ) بحران يكپارچگي، يگانگي و وفاق ميان مردم و دولت و يا ميان اجزاي مختلف دولت و حكومت.
ت) بحران توزيع و عدالت اجتماعي كه با تعميم بيمه‌هاي اجتماعي، اصلاح قوانين كار و اصلاح دستمزدها، تقويت تعاوني‌ها و مانند آنها مي‌توانند رفع شود.
ث) بحران مشاركت به تمايل به شركت مردم در امور زندگي خود در جامعه و عدم امكان آن بستگي دارد. فقدان اين دو موضوع به دوري و بيگانگي دولت از مردم منجر مي‌شود.
آثار سياسي فناوريهاي ارتباطي - اطلاعاتي
در اينجا لازم است اشاره‌اي هم به آثار سياسي فناوريهاي ارتباطي اطلاعاتي داشته باشيم. همان طور كه مي‌دانيم در حال حاضر انقلاب ارتباطات به سرعت به پيش مي‌رود به گونه‌اي كه انطباق سريع افراد، گروه‌ها و دولت‌ها با سرعت فزاينده اين فناوريها دشوار است. فناوريهاي تازه بر همه ابعاد زندگي فردي و اجتماعي، سياسي، اقتصادي و فرهنگي اثر مي‌گذارد. شايد هيچ تحولي را در دوران كنوني نتوان سراغ گرفت كه از حيث ايجاد تغيير در حيات سياسي و اجتماعي بتواند با تحول در پهنه فناوريهاي مدرن ارتباطي و اطلاعاتي برابري كند.
امروزه دوراني را سپري مي‌كنيم كه در سايه پيشرفت‌هاي چشمگير در زمينه فناوريهاي ارتباطي و اطلاعاتي، مرزهاي سياسي و اقتصادي و فرهنگي بسيار آسيب پذير شده است و دولتهاي ملي نمي‌توانند تنها به توجيه‌هاي وستفاليايي، چون استقلال دولت در امور داخلي و خارجي تكيه كنند و با اين استدلال، با چالشهاي سياسي از ناحيه بازيگران فراملي روبه‌رو نشوند.
اندكي تامل در اين تعاريف روشن مي‌كند كه برجسته‌ترين نكاتي كه بر آن تاكيد گرديده ايجاد مشاركت و تبادل آرا و افكار مياني مردم يا جامعه با فرهنگ‌هاي متفاوت توسط رسانه‌هاي گروهي مي‌تواند با شيوه‌هاي غيرسياسي موجب وحدت ملي شود. جلب تفاهم و پشتيباني مخاطبان، پيش‌بيني تبعات برنامه‌ها، تامين توامان منافع سازمان‌ها و مردم و در حقيقت فناوريهاي ارتباطي و اطلاعاتي موتور اصلي جهاني شدن بوده و تمام ابعاد حيات سياسي، اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي را تحت تاثير قرار داده است.
هم‌اكنون كه اين تعاريف مختصر از ميان ده‌ها تعريف موجود نقل شد و مفهوم واقعي اين اصطلاح اندكي روشن شد به تعريف مختصري از عنوان توسعه مي‌پردازيم. سپس به ارتباط دو مقوله " ارتباطات " و " توسعه " نگاهي افكنده مي‌شود.
توسعه چيست؟
عده‌اي از صاحب نظران توسعه را برنامه‌اي هدفمند براي ايجاد تغييرات اجتماعي در جامعه تلقي ميكنند. عده‌اي ديگر آن را برنامه‌اي بلند مدت براي پيشرفت، رفاه،تامين اجتماعي و تضمين آينده جامعه تلقي ميكنند. برخي نيز عقيده دارند كه توسعه برنامه‌اي چند مرحله‌اي براي گذار از بافت سنتي جوامع و ايجاد تغييرات گسترده اجتماعي براي رسيدن به تحول در باورهاي عمومي، پيشرفت و رفاه اقتصادي است.
اهداف توسعه
علاوه بر مواردي كه در تعريف توسعه گفته شد و معمولا جزء هدف‌هاي آن محسوب مي‌شود. يكي از مهمترين اهداف توسعه كسب مشروعيت، مقبوليت و محبوبيت براي نظام‌هاي سياسي به شمار مي‌رود. از اين رو، شفاف‌سازي و اطلاع‌رساني مداوم و موثر در فرآيند تغييرات اجتماعي باعث ايجاد خطوط پررنگ منافع دولت ـ ملت در بستر جامعه و استحكام مباني نظام سياسي هر كشور مي‌گردد.
هم‌پوشاني منافع دولت ـ ملت يا جلب حسن نيت مشاركت كنندگان در امر توسعه مستلزم توجه به نهادهاي پيش برنده برنامه‌هاي توسعه است ( نهادها، سازمان‌ها و ارگان‌هاي درگير برنامه). اين نهادها بايد بتوانند گفتمان خود را بر اساس شناخت محيط، مطالعه سنت‌هاي فرهنگي جغرافيايي توسعه بنا نهاده و بدون شتابزدگي و هدر دادن امكانات با اقناع عمومي؛ اعتماد و مشاركت ملي و منطقه‌اي را با خود همراه كنند.
دكتر مهدخت بروجردي ـ استاد علوم ارتباطات دانشگاه علامه ـ اعتقاد دارد: « نگاه انساني به ارتباطات و تبليغات وظيفه مبرم تاريخي و ملي هر كدام از دست اندركاران امر ارتباطات است. » بر اين اساس، گفتمان توسعه بايد بتواند و بداند چگونه به مسايل اجتماعي متنفع شوندگان برنامه‌ها و ارايه راه حل‌هاي مناسب براي كاهش مقاومت‌ها بپردازند. بي‌شك مقاومت و ايستادگي اجتماعي در برابر راهكار تغيير و توسعه حاصل فقدان فرهنگ ارتباطات توسعه است و هر چه بر ميزان اين ايستادگي اجتماعي افزوده شود كسب نتيجه خلاف انتظار محتمل‌تر خواهد بود. در واقع غفلت از ساختارهاي اجتماعي خودساخته مانند شبكه‌هاي منظم و يا نامظنم نخبگان، روابط نژادي و زباني، سنت‌هاي تاريخي ـ فرهنگي مشترك و ... غالبا خودساخته، مانند شبكه‌هاي منظم يا نامنظم نخبگان، روابط نژادي و زباني، سنت‌هاي تاريخي ـ فرهنگي مشترك و ... غالبا گفتمان مبارزه جويانه‌اي در برابر جبهه توسعه پي‌ريزي مي‌كند. حال آنكه كمك به تقويت نهادهاي نيرومند توسعه و درك ضرورت تعامل با نهادهاي اجتماعي به ترسيم چشم انداز منافع مشترك جمعي، اقناع عمومي و كم اثر شدن مقاومت اين ساختارها و تحقق اهداف پيش‌بيني شده منجر مي‌شود.
به عنوان مثال، پروژه كشف حجاب در ايران توسط رضاخان پهلوي نمونه و نماد يك توسعه آمرانه و دولت محور محسوب مي‌شود كه بدون توجه به سنت‌هاي فرهنگي ايران به دنبال تغييرات سريع اجتماعي بود. حال آن كه همه مي‌دانند سرنوشت اين توسعه آمرانه و مقاومتي كه عموم ايرانيان در برابر اين مساله از خود نشان دادند چه بود. ساختارهاي خودساخته عموما تصور ميكنند كه برنامه‌هاي توسعه هدفي جز مداخله در بافت‌هاي اجتماعي و افزودن بر شتاب تغييرات براي حذف هويت‌هاي بومي و منطقه‌اي نداشته و بيش از آنچه به رفاه عمومي مردم بپردازند به تحكيم مباني نظام سياسي خود خواهند پرداخت.
پس از جنگ جهاني دوم، نقش و تاثير فرآيندهاي ارتباطي در توسعه مورد توجه كارشناسان و صاحب نظران علوم ارتباطات قرار گرفت. سينگ هال ـ (sing hal) دانشمند هندي علوم ارتباطات ـ مي‌گويد:« هر گاه از وسايل ارتباط جمعي براي حمايت از يك پروژه يا برنامه ويژه توسعه استفاده شود آن را ارتباطات توسعه و ارتباطات پشتيبان توسعه مي‌گويند و مطالعه و توجه به هر كدام از ا ين موارد براي برنامه‌ريزان توسعه ملي و منطقه‌اي اجتناب‌ناپذير است.
همان طور كه گفته شد لازمه توسعه مشاركت عمومي است و لازمه مشاركت نيز گسترش ارتباطات خواهد بود. پس ارتباطات لازمه توسعه محسوب مي‌شود. آگاهي‌دهي ، هماهنگ‌سازي و سازماندهي در اجراي طرح‌هاي مختلف توسعه از جمله خروجي تكنيك‌ها و ابزارهاي ارتباطي هستند كه مي‌توانند نتايج مطلوبي را براي مديران برنامه در پي داشته باشند. از سوي ديگر، عوامل ارتباطي خود هدف توسعه هستند؛ اگرچه ديدگاه‌هاي ديگري اعتقاد دارند كه فقط " توسعه ارتباطات " اهميت داشته و جزيي از برنامه توسعه محسوب شود.
توسعه و مشاركت
در يك نظام براي تامين رشد و توسعه بايستي اهداف روشني براي توسعه ترسيم كرد و برنامه‌هاي لازم براي تحقق آن اهدف را تنظيم نمود. گام بعدي تخصيص منابع و اجراي برنامه است. ليكن بدون در اختيار داشتن پشتيباني همه اقشار جامعه و به ويژه نيروهاي فكري، متخصصان و انديشمندان تحقق اهداف توسعه عملي نخواهد شد.
آموزش و فرهنگ و رسانهها مي‌توانند نقش جدي و موثري در تحقق اهداف توسعه داشته باشد. اگر ملتي در آرزوي آينده روشن است، بايد به فرهنگ كار و تلاش روي بياورد و خود را براي تحمل سختي‌ها و ناملايمات ناشي از اجراي برنامه توسعه آماده سازد تا بتواند به توسعه پايدار دست يابد. عبور از اين مراحل حساس و سرنوشت‌ساز بدون وجود پيوند علمي و اطمينان بخش ميان دولتمردان، مردم و نيروهاي فكري جامعه غيرممكن است و در واقع مي‌توان گفت كه وحدت عملي اقشار مختلف جامعه پشتوانه اصلي برنامه توسعه است و تنها در اين صورت است كه همه امكانات، ثروت‌ها و ظرفيت‌هاي كشور به كار گرفته شده از آن استفاده بهينه خواهد شد. ضمنا براي دستيابي به اين راه كار و جلب پيوند و مشاركت تودهها در امر توسعه پايدار به توسعه سياسي نياز است.
برنامه‌هاي توسعه در ايران
پيش از انقلاب برنامه‌هاي توسعه در ايران از سال 1327 آغاز و تا پايان سال 1356 پنج برنامه عمراني شامل دو برنامه هفت ساله و سه برنامه پنج ساله به اجرا گذاشته شد.
برنامه عمراني اول در سال‌هاي (1327- 1334) اجرا شد و تنها 4/5 درصد از كل اعتبارات يعني 850 ميليون ريال به بخش ارتباطات اختصاص يافته بود.
به اعتقاد كارشناسان اقتصادي، برنامه ششم ( 1356- 1361) كه مجال اجرا نيافت يكي از بهترين و تكامل يافته‌ترين و برنامه‌هاي توسعه در ايران بوده است كه در آن بيش از همه به ارتباطات توسعه به جاي توسعه ارتباطات توجه ويژه شده بود.
پس از جنگ تحميلي نخستين برنامه پنج ساله توسعه در يازدهم بهمن ماه 1368 به تصويب رسيد و هم‌اكنون در حال سپري كردن برنامه پنج ساله چهارم توسعه اقتصادي ـ سياسي ـ اجتماعي جمهوري اسلامي ايران هستيم.
ارتباطات، جامعه مدني و توسعه
همان طور كه مي‌دانيد اصطلاح " جامعه مدني " چند سالي است كه به طور جدي وارد ادبيات سياسي اجتماعي ما شده است. صاحب نظران معتقدند كه وجود ارتباطات سياسي تحقق جامعه مدني را تسهيل كرده و به توسعه نهادهاي مدني كمك مي‌كند. از جمله كاركردهايي كه امروز كارشناسان علوم ارتباطي براي تحقق اصل گفت و شنود ميان دولت و مردم مي‌دانند توسعه نهادهاي مدني و توسل به جامعه مدني و گروه‌هاي غيردولتي در دنياي مدرن است. برخي از اين مساله به عنوان " ارتباطات سياسي" ياد ميكنند.
دكتر پرويز علوي ـ صاحب نظر در زمينه ارتباطات سياسي ـ از اين كاركرد تحت عنوان " ارتباطات سياسي و ايجاد فرهنگ مشاركت " ياد مي‌كند و اعتقاد دارد كه ارتباطات مايه اصلي زندگي سياسي است و بدون بهره‌گيري از وسايل ارتباطي و رسانه‌هاي گروهي، نظام‌هاي سياسي قادر به نظم بخشيدن به جامعه و مشاركت دادن مردم در زندگي سياسي نخواهند بود.مشاركت در زندگي سياسي از جمله عضويت در احزاب،انتخابات و ايجاد ارتباط متقابل با سياستمداران ايجاب مي‌كند كه مردم به رسانه‌هاي گروهي دسترسي داشته باشند.
در ارتباط سياسي ارتباط‌گران تلاش ميكنند با بهره‌گيري از وسايل گوناگون ارتباطي و كاربرد تكنيك‌ها و قوانين مربوطه بر مخاطبان تاثير گذاشته آنان را با برنامه‌ها و افكار خود هماهنگ سازند و با جلب افكار و آراي عمومي مردم، موقعيت خود را تحكيم بخشند و قدرت خود را گسترش دهند. طرح مساله ارتباطات در علوم سياسي به صورت سازماندهي شده و علمي و در قالب يك نظريه محوري تازگي دارد. امروزه بدون داشتن ارتباطات سياسي نمي‌توان اهداف نظام سياسي را پياده كرد، وحدت و همبستگي ملي را محفوظ داشت و مشاركت وسيع افراد در جامعه را فراهم كرد.
علل عدم تحقق برنامه‌هاي توسعه
مهمترين و بنيادي‌ترين علل عدم توفيق برنامه‌هاي توسعه و برخوردن به چالشهاي ملي و منطقه‌اي، غفلت از عناصر ارتباطي، ابزارها، شيوه‌ها و تكنيكهاي ارتباطي و به سخن ديگر پيش‌بيني نكردن روابط عمومي‌هاي قدرتمند، پويا و با برنامه در نهادهاي پيش برنده توسعه محسوب مي‌شود. از منظري ديگر، مي‌توان دلايل اين عدم توفيق را چنين برشمرد:
1. دولت محور بودن توسعه ( توسعه آمرانه)
2. تاكيد بيش از حد بر اقتصاد دولتي و غفلت از ظرفيت‌ها و كاركردهاي موثر بخش خصوصي
3. عدم شناخت محيط ( عدم اتكا به آمايش سرزمين)
4. غفلت از سنتي‌هاي فرهنگي
5. عدم برنامه‌ريزي براي ايجاد آمادگي رواني در افكار عمومي و جلب مشاركت مخاطبان جهت پيشبرد برنامه‌ها
6. غفلت از گفت و گو و مفاهمه با نهادهاي خود ساخته (عوامل انساني) و احترام به عقايد و باورهاي محيط پيرامون
7. مستمر نبودن برنامه اطلاع رساني به افكار عمومي
8. توجه مفرط به همسان سازي اجتماعي – فرهنگي به جاي تاكيد بر هماهنگ‌سازي و ايجاد اقناع عمومي
9. فراهم نبودن زمينه مساعد براي رشد رسانه‌هاي آزاد و تلاش دولت‌ها براي ايجاد تك صدايي و حذف رسانه‌هاي منتقد
10. غفلت از گروه‌هاي غيردولتي ( جامعه مدني).
نمونه‌ها:
1. پروژه كشت و صنعت توسعه نيشكر خوزستان در شمال و جنوب اهواز
2. پروژه احداث سد كارون سه در ايذه
3. پروژه احداث شهر جديد رامين در شمال اهواز
4. پروژه احداث سد سيوند در استان فارس
5. پروژه تكميل بزرگراه زين‌الدين در تهران ( قطع درختان جنگل‌هاي لويزان)
6. پروژه انتقال آب كارون
7. پروژه سهميه‌بندي كردن بنزين
نتيجه‌گيري
اين موارد تنها نمونه‌هاي محدودي است كه در اطراف ما رخ داده و مي‌دهد. چالشهاي پيش آمده فراروي نهادهاي توسعه ( سازمان‌هاي دولتي)، ايستادگي و مقاومت‌هاي پيدا و پنهان اجتماعي در فرآيند تكميل و به بهره‌برداري رسيدن همين نمونه‌هاي معدود را از ميان هزاران پروژه‌اي كه اجرا شده و مي‌شود به خوبي لمس كرده‌ايم. هر كدام از اين طرح‌ها از منظر ارتباطات پشتيبان توسعه، ميزان توجه برنامه‌ريزان آنها به هماهنگ‌سازي و اقناع افكار عمومي ساكنان محلي و نيز ميزان هزينه‌هاي اقتصادي و اجتماعي پروژه‌هاي از بابت عدم رعايت اين اصل مي‌تواند موضوع پژوهش‌هاي گسترده‌اي قرار گيرد.
آنچه مسلم است اين كه بدون برنامه‌ريزي و در پيش گرفتن برنامه‌هاي چند مرحله‌اي توسعه نمي‌توان انتظار داشت كه صاحب كشوري آزاد، آباد و پيشرفته باشيم اما تجربيات ساير كشورها و مطالعه برنامه‌هاي توسعه ما را به يك نكته منطقي، عاقلانه و سودمند يعني توجه به علم ارتباطات همزمان با شروع برنامه‌ريزي و نيز در فرآيند تصميم‌گيري‌ها رهنمون مي‌كند. يقينا برنامه‌هاي چالش‌برانگيز و عقيم به اين اصل توجه نكرده و فاقد ارتباطات پشتيبان توسعه بوده‌اند.
منابع:
1. تئوري و عمل در روابط عمومي و ارتباطات، علي ميرسعيد قاضي، مبتكران ، چاپ اول ، زمستان 70
2. فصلنامه رسانه، سال چهارم،شماره سوم، پاييزه 82، نگرش ژاپن به ارتباطات توسعه، كارين گوين ويلكينز، ترجمه علي كسمايي
3. همان، شماره چهارم، زمستان 82، جايگاه ارتباطات در برنامه‌هاي توسعه ايران، عباس قنبري
4. ارتباطات سياسي، پرويز علوي، موسسه نشر علوم نوين،چاپ دوم، بهار 86
5. ماهنامه اطلاعات سياسي ـ اقتصادي، شماره 245-246، بهمن و اسفند 86 ، آثار سياسي فناوريهاي تازه ارتباطي ـ اطلاعاتي، خليل‌الله سردارنيا
انتهاي پيام
سه شنبه 7 خرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 387]
-
گوناگون
پربازدیدترینها