واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: اينجا آستان هشتمين نور ولايت است كه در معنويت شب زنده داري زمينيان، آنگاه كه قدر يافته اند تا در آستان جانان بر حال خود بگريند در ليله القدري ديگر ميزبان عرشيان و فرشيان است. دلها پر مي كشد در حريم حرمت رضا (ع) با نواي روحاني اسماء الله ، بدان اميد كه در نزد پروردگار عالميان ضامن شود و آنان را شفاعت كند. شب عاشقان بي دل، زمان فراز كردن درهاي بسته و زواياي تاريك وجود آدمي به روي معنويت، خلوص و پاكي است. اينك چشمها بي قرار ، دلها در جوشش و گوش جان شنوا و زبان دل گويا، بدانچه از گفتني ها و ناگفتني ها است. هر چند او ناگفته ها را نيز مي داند و آگاه به نهان و هر آنچه تاريكي در ضمير ما است اما زبان ، استغاثه ها مي كند و مي گويد تا اعتراف و توبه اي باشد بر آنچه كه در انسان مومن نبايد بروز مي يافت. دلها در اين سكوت نيمه شب قرار ندارد و مي روند تا تقرب بيابند آنچنانكه انسان خود را از حضيض ذلت،در اوج عزت و جايگاه بالاي انسان مقرب يابد، بدان جهت كه ميهمان خاص رب العالميان است. ميهماني كه اين شب ها از براي حضور و تقرب او بر آستان جانان تدارك شده تا شايد زنگار از دل بزدايد و بار روح و جاني صيقلي ،اين نزديكي با رب را تدوام بخشد و به ديگران هم تسري دهد. نواي روحاني جوشن كبير با يك هزار سوگند و اسماي اعظم الله چنان در فضاي نوراني صحن ها طنين انداز شده كه هر چشم پر از گناه را به گريه وا مي دارد، هر دل پوشيده از سياهي و زنگار را به درد و هر ذهن و گوش مملو از وسوسه را هشدار مي دهد. يا حبيب الباكين، يا سيد المتوكلين، يا هادي المضلين يا... سبحانك يا لا اله الا انت، الغوث الغوث،خلصنا من النار يا رب... اي دوستدار گريه كنندگان، اي سرور توكل كنندگان و اي هدايت گر گمراهان...منزه هستي و معبودي جز تو نيست، پناهمان ده و ما را از آتش دوزخ برهان، بارالها همه از پير و جوان، زن ومرد، زاهد و گناهكار ، مومن و كافر با هر ظاهر و باطني جوشن را زمزمه مي كنند و خداوند را به اسماء اعظمش سوگند مي دهند و تضرع مي كنند با اين نيت كه اين استغاثه ها جواب دهد و گناهانشان آمرزيده شده و تقرب يابند. و اين تقرب حاصل نمي شود مگر با زدودن زنگارها و رسيدن به خلوص و پاكي يكي دست ها بر آسمان گره زده و مي خواهد اينگونه خود را به دامن جانان بيندازد، ديگري با زمزمه جوشن كبير مي خواهد جوشني از عافيت و نيكي به تن كند، ديگري با چشمان جاري، زنگار از دل مي زدايد و آن يكي با نواي بلند ضجه مي زند و آمرزش مي طلبد و يكي هم در سكوت خود آرام و بيصدا سر به زير انداخته از شرم گناهان اشك مي ريزد. آيا كسي هم هست كه در اين جايگاه و پيشگاه الهي جاي نداشته باشد! حال آنكه همه بدين درگاه پناهنده مي شوند و رانده شده ها هم اگر توبه كنند بدان راه دارند. يا علام الغيوب يا غفار الذنوب يا ستار العيوب يا كاشف الكروب پروردگارا اي داننده نهان ها، اي آمرزنده گناهان، اي پوشاننده عيب ها و زشتي ها، اي برطرف كننده گرفتاريها ... اي رحمت بي انتها، اي وسعت بي كران جود و احسان، به حرمت و قداست حريم حرم رضا (ع)، به فرق شكافته علي (ع) در محراب، آينه جانمان را به نور ايمان جلا ده و چشمانمان را به روشني وجود قائم آل محمد (ص) روشن نما. اينك قرآن اين كتاب آسماني را بين خود و خدايشان واسطه مي كنند و به تك تك اهل بيت عصمت و طهارت سوگند مي دهند و اين درجه اي است كه آدميان به اعمال ناشايست خود معرفت يافته اند و مي خواهند از اين طريق رحمت الهي را از نزديك درك كنند... اي رحمت واسعه گزارش ازفاطمه يوسفي ك/4 2713
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 298]