تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816337463
كوچولوهای ناپیدا ....
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: YAGHOT SEFID8th April 2009, 12:37 PMكوچولوهای ناپیدا .... کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند جستوجو به دنبال كوچكترین اجرام آسمانی مقیم فضای خارج از منظومه شمسی همچنان ادامه دارد. البته جست‌وجوی دو ساله برای یافتن این اجرام كوچك تاكنون بی‌نتیجه مانده است. در واقع این عدم‌موفقیت در یافتن اجرام كوچك خارج از منظومه شمسی باعث تقویت هر چه بیشتر تئوری‌هایی میشود كه مدعی‌اند تنها چند صد میلیون سال پس از پیدایش منظومه شمسی، همه چیز در این منظومه زیرورو شده و به هم ریخته است. اخترشناسان تاكنون بیش از ۱۰۰۰ جرم را در كمربند كوئیپر (Kuiper Belt) یافته‌اند، حلقه‌ای متشكل از اجرام یخی كه در فراسوی سیاره نپتون به دور منظومه شمسی حلفه زده است. وجود این كمربند نخستین‌بار توسط خرارد كوئیپر(G.Kuiper)، اخترشناس هلندی‌تبار در سال ۱۹۵۱ مطرح شد. كوئیپر بر پایه مدار برخی از دنباله دارهای شناخته شده تا آن زمان و وجود اجرامی مانند سیاره كوتوله پلوتون باور داشت كه كمربندی از اجرام دنباله‌دار مانند در ورای مدار نپتون وجود دارند. ۲۰ سال پس از مرگ او نخستین جرم كمربند كوئیپر در فاصله ۴۲ یگان اخترشناسی (معادل متوسط فاصله زمین تا خورشید، ۱۵۰ میلیون كیلومتر) از خورشید پیدا شد. این جرم كه قطر آن به ۲۴۰ كیلومتر می‌رسد ۱۹۹۲QB۱ نامگذاری شد. از آن زمان تاكنون بیش از ۱۰۰۰جرم دیگر در كمربند كوئیپر پیدا شده است. گمان می‌رود دست‌كم ۳۵۰۰۰ جرم یخ‌زده با قطری بیش از ۱۰۰ كیلومتر در این منطقه وجود داشته باشند و شاید حتی ده‌ها بار بیش از این، اجرام كوچك‌تری در كمربند كویی پر پنهان از دید ما باشند. كل جرم موجود در كمربند كوئیپر باید چند صد برابر جرم موجود در كمربند سیارك‌ها كه در میان مدار مریخ و مشتری است باشد. از جمله مشهورتین اجرامی كه در این كمربند هستند می‌توان به اریس و پلوتون اشاره كرد. این یافته‌ها نشان می‌دهد كه در كمربند كوئیپر تعداد اجرام بزرگ در مقایسه با اجرام كوچك بسیار كمتر است اما توزیع دقیق اندازه در میان این اجرام هنوز معلوم نیست. در واقع در میان این اجرام كشف شده تنها تعداد اندكی با قطر كمتر از ۷۰ كیلومتر شناسایی شده اند، چراكه میزان نور بازتابیده شده از آنها به قدری كم است كه به سختی می‌توان آنها را در آسمان رصد كرد. كوچكترین جرمی كه تاكنون در كمربند كوئیپر مشاهده شده، جرمی است به قطر ۳۰ كیلومتر كه پنج سال پیش و به كمك تلسكوپ فضایی هابل كشف شد. البته تعداد بسیار اندكی از این اجرام كوچك به‌طور مستقیم مشاهده شده‌اند و این درحالی است كه پیش‌بینی‌های مبتنی بر روند توزیع اندازه در میان اجرام بزرگ‌تر كمربند كوئیپر حكایت از آن دارد كه تعداد این اجرام كوچك باید ۲۵ برابر آنچه باشد كه تاكنون مشاهده شده است. چارلز آلكاك (C.Alcock)، مدیر بخش اخترفیزیك مركز هاروارد اسمیتسونین در این باره می‌گوید «آنچه به نظر می‌رسد این است كه شیب نمودار توزیع اندازه، در مورد اجرام كوچك تغییر می‌كند. ما هنوز نمی‌دانیم درباره اجرام كوچك باید انتظار چه چیزی را داشته باشیم.» بنابراین او و گروهی بین‌المللی از اخترشناسان تصمیم گرفتند برای شكار اجرام كوچكی كه قطر آنها بین ۳ تا ۲۸ كیلومتر است، الگویی متفاوت را در پیش بگیرند كه به «شیوه آمریكایی-تایوانی پیمایش اجرام غایب» شهرت دارد. این اخترشناسان به جای جست‌وجوی نور بازتاب از این اجرام، به دنبال سایه‌های‌شان می‌گردند. در واقع آنها با استفاده از سه تلسكوپ ۵۰ سانتیمتری در تایوان ۲۰۰ تا ۲۰۰۰ ستاره را به این امید به‌طور همزمان مورد بررسی قرار می‌دهند كه نور یكی از این ستاره‌ها بر اثر حائل شدن اجرام كوچك كمربند كوئیپر میان آن ستاره و زمین، ضغیف شود. البته استفاده از این تكنیك چندان هم ساده نیست. در واقع سایه یك جرم كوچك مقیم كمربند كوئیپر تنها در صورتی می‌تواند باعث كم‌نور شدن ستاره قرار گرفته در زمینه تصویر شود كه درست در امتداد مدار ستاره حركت كند، كه حتی با وجود چنین مطابقت دقیقی زمان این پدیده بیشتر از یك ثانیه نخواهد بود. به بیان دیگر موفقیت این تكنیك در گرو این است كه ستاره زمینه، جرم كوچك كمربند كوئیپر و تلسكوپ رصدگر، هر سه با دقت بسیار زیادی در یك امداد قرار بگیرند. لاورنس واسرمن (L.Wasserman)، از رصدخانه لاوول در آریزونا كه دخالتی در این تحقیقات ندارد، در این‌باره می‌گوید «سایه جرم كوچكی در كمربند كوئیپر را به شكل استوانه‌ای تصور كنید كه قطر آن به اندازه آن جرم كوچك است. چنانچه روی زمین باشید و به‌طور همزمان به انبوهی از ستاره‌ها خیره شوید، ممكن است بتوانید یكی از آن سایه‌ها را ببینید.» پیش از آغاز كار این پروژه در اواخر سال ۲۰۰۴ آلكاك اظهار امیدواری كرده بود كه بتواند هر ساله دست‌كم ۱۰ حادثه اینچنینی را مشاهده كند. اما بر اساس گزارشی كه توسط ژی وی ژانگ (Z.Zhang)، از دانشگاه مركزی ملی تایوان تهیه شده است، نشان می‌دهد تجزیه و تحلیل‌های مربوط به رصدهای دو سال گذشته بی‌نتیجه بوده‌اند. روش آلكاك و همكارانش آنقدر هم كه به نظر می‌رسد عجیب و غریب نیست. در تحقیقات دیگری كه پیش از این انجام شده است، ۵۸ جرم كوچك مقیم كمربند كوئیپر تقریبا به همین روش كشف شده‌اند. اما در گزارش آن تحقیقات آمده است كه برای كشف این اجرام كوچك، عبور آنها از مقابل منبع دور دستی از پرتوهای ایكس موسوم به «عقربX-۱» ؛(Scorpius X-۱) مرود تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. البته این گروه تحقیقاتی در آن زمان اعلام كرده بودند كه این امكان نیز وجود دارد كه این اجرام كوچك كشف شده چیزی جز خطای اندازه‌گیری ناشی از عدم‌دقت آشكارساز پرتو ایكس، نباشد. به گفته فدریكو بیانكو (F.Bianco)، یكی از اعضای گروه تحقیقاتی تحت هدایت آلكاك «در تحقیقات اخیر برخلاف تلاش‌های مشابه پیشین دقیق‌ترین حد بالایی در مورد تعداد اجرام كوچك مقیم كمربند كوئیپر در نظر گرفته شده است.» آلكاك در این‌باره می‌گوید «ما باید این آزمایش را به مدت بیشتری ادامه دهیم و رفته‌رفته آن مقدار حدی را پایین بیاوریم تا سرانجام بتوانیم چیزی پیدا كنیم. آن وقت می‌توانیم بگوییم چندتا جرم كوچك در كمربند كوئیپر سكونت دارند.» اما به راستی این همه تلاش و مشقت برای چیست؟ اساسا چرا ما باید نگران چگونگی توزیع اندازه در میان اجرام كمربند كوئیپر باشیم. در واقع بررسی اجرام مقیم كمربند كوئیپر می‌تواند پرده از حقایق ارزشمندی‌بردارد، حقایقی مثل چگونگی منظومه شمسی درست در نخستین لحظات پیدایش اش در بیش از چهار میلیارد سال پیش. منظومه شمسی در آغاز دیسكی متشكل از ذرات و گاز و غبار بود كه به آرامی می‌چرخید. زمانی كه این ذرات غبار با هم برخورد كردند كردند به هم چسبیدند و رفته‌رفته ساختارهای بزرگ‌تری را پدید آوردند. آلكاك در این‌باره می‌گوید «برخورد میان ذرات در آن زمان به حدی آرام و ملایمت رخ می‌داد كه بیشتر باعث به هم چسبیدن ساختارها می‌شد تا خرد كردن آنها.» در واقع اخترشناسان بر این باورند كه این فرایند چسبیدن، همان چیزی است كه می‌تواند علت چگونگی توزیع اندازه میان اجرام متوسط و بزرگ مقیم كمربند كوئیپر را توضیح دهد. اما در زمانی كمتر از یك میلیارد سال پس از آغاز شكل‌گیری منظومه شمسی، پدیده‌ای رخ داد كه باعث شد بسیاری از این اجرام از مركز منظومه دور شوند و به دور آن حلقه بزنند. سیارات غول‌پیكر بیرونی از مدار ابتدایی‌شان جابه‌جا شدند و اجرام كمربند كوئیپر را پراكنده كردند. هل لویسون(H.Levison)، اخترشناس انستیتو تحقیقاتی ساوت وست در ایالات متحده در این‌باره می‌گوید «اساسا همه چیز به مدت ۷۰۰ میلیون سال ساكت و آرام بود و هر چیزی سر جای خودش قرار داشت، و ناگهان انفجار مهیبی كه همه چیز را به آشوب كشاند. پس از این مرحله مهاجرت سیارات، زمانی كه دو جرم به هم می‌خوردند دیگر از چسبیدن‌شان به هم خبری نبود و بی‌شك منجر به تكه پاره شدن آن دو می‌شد.» در واقع در این مرحله برخوردهای سازنده جای‌شان را به برخوردهای مخرب و مرگبار داده بودند. آلكاك در این‌باره می‌گوید «اخترشناسان بر این باورند كه اجرام كوچك‌تر مقیم كمربند كوئیپر محصول این دوره از برخوردهاست». تعیین اینكه تغییر شیب نمودار توزیع اندازه میان اجرام كوچك و بزرگ مقیم كمربند كوئیپر در كجا رخ داده است، احتمالا می‌تواند به ما بگوید كه چگالی این اجرام در آن زمان كه هنوز به شدت تنگ هم بودند و مرتب با هم برخورد می‌كردنند، چقدر بوده است. در واقع به این ترتیب می‌توان چگالی این اجرام را درست پیش از حركت‌شان به سوی این ناحیه چگالی پایین یعنی فضای بیرونی منظومه شمسی، به دست آورد. آلكاك در این‌باره می‌گوید «این اطلاعات می‌تواند روشی را در اختیارمان قرار دهد كه به كمك آن بتوانیم از فرایندهای فیزیكی در جریان در اطراف سیاره نپتون درست قبل و بعد از آغاز حركت سیارات به سمت خارج از مركز منظومه شمسی، ارزیابی واقع‌بینانه‌ای داشته باشیم.» و در نهایت دستیابی به توزیع خاص اجرام كوچك می‌تواند پرده از ساختار و تركیبات تشكیل‌دهنده این اجرام بردارد. به گفته آلكاك «تمام این چیزها نشانه‌هایی از نخستین روزهای پیدایش منظومه شمسی است.» با اینكه تحقیقات آلكاك و گروه تحت هدایتش با گذشت دو سال هنوز به نتیجه نرسیده است اما آنها ابراز امیدواری كرده‌اند كه رصدهای بعدی‌شان می‌تواند به یافتن اجرام كوچك كمربند كوئیپر منجر شود، اجرامی با قطر كمتر از ۳۰ كیلومتر. اعضای پروژه «آمریكایی-تایوانی پیمایش اجرام غایب» چند وقتی است كه تلسكوپ چهارمی را نیز به كار گرفته‌اند و حجم اطلاعات آنالیز شده‌شان را به دو برابر رسانده‌اند. آخرین نتایج بررسی‌های این گروه در شماره اخیر ژورنال Astrophysical Journal Letters منتشر شده ا است..... تحلیل : روزنامه کارگزاران سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 486]
-
گوناگون
پربازدیدترینها