محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1812691363
گفتگو با شهاب موسوي زاده، نقاش ايراني مقيم آلمان؛ تنها راه جهاني شدن شناساندن زندگي ايراني است
واضح آرشیو وب فارسی:قدس: گفتگو با شهاب موسوي زاده، نقاش ايراني مقيم آلمان؛ تنها راه جهاني شدن شناساندن زندگي ايراني است
* علي زارعي اشاره: نقاشي امروز دنيا از انتزاعي بودن فاصله مي گيرد و به سمت انضمامي شدن گام بر مي دارد. هنرمند امروز ايراني بايد بداند انعكاس ملموسات زندگي مردم جامعه اش در اثر اوست كه او را به جهاني شدن نزديك مي كند، نه كپي برداري اش از آثار غربي... . اينها بخشي از صحبتهاي شهاب موسوي زاده، هنرمند پيشكسوت ايراني است كه در حال حاضر به دليل زندگي در اروپا، بيشتر در جريان راه و روش درست معرفي هنرهاي ايراني به دنياي هنر امروز است. گفتگوي ما با وي را به بهانه برگزاري نمايشگاه آثارش در گالري شماره يك فرهنگسراي بهمن بخوانيد. *** * شما را پرورش يافته مكتب كمال الملك مي دانند. چرا؟ ** من متولد سال 1324 در تهران هستم و طبيعتاَ به طور مستقيم نمي توانم شاگرد كمال الملك باشم، ولي از 14 سالگي به محضر استاد حسين شيخ (حسين احياء؛ 1370- 1289ه. ش) ، شاگرد بزرگ كمال الملك شرفياب شدم. حتي علوم پايه نقاشي مثل طراحي را هم از ايشان فرا گرفتم و در كل، 4 سال شاگرد ايشان بودم. * زندگينامه هر هنرمندي را كه كنكاش مي كني، سر نخي از يك تحول يا حتي يك حادثه را مي بيني كه موجب شده آن هنرمند به يك رشته هنري علاقه مند شده و بعدها به طور جدي به آن بپردازد. چه چيزي شما را به سمت نقاشي كشيد؟ ** من براي سربازي به سپاه ترويج و آباداني آن زمان رفتم و به منطقه گيلان غرب اعزام شدم. آنجا با زندگي و سنتهاي مردم كه آشنا شدم، خيلي متاثر شده و همانجا تصميم گرفتم همان مقدار آشنايي كه با نقاشي پيدا كرده بودم را به طور جدي در خدمت به هموطنانم قرار دهم. يعني بواقع در اين دوره راه خود را پيدا كردم. قبلاَ ابزار در اختيارم بود و نزد بزرگي چون حسين شيخ تعليم ديده بودم، ولي در دوره خدمت، مسير اصلي زندگي ام را يافتم و مصمم شدم خدمت به مردم را انتخاب كنم و ادامه دهم. البته در ابتداي اين انتخاب، معني و درك درست و كاملي از انتخابم نداشتم. اين درك بعد از ازدواج كه در سن 22 سالگي با يك همسر فداكار و بزرگوار شكل گرفت، بتدريج در من قوت بيشتري يافت. * جناب موسوي زاده، در حال حاضر وضعيت نقاشي ايران را چگونه مي بينيد؟ برخي از استادان معتقدند نمونه كارهاي برخي از نقاشان جوان ما با نمونه كارهاي استادان غربي قابل قياس و يا حتي بهتر از آنهاست. برخي خلاف اين نظر را دارند و معتقدند هنوز تجارب بسياري بايد ديد تا به آنها رسيد. شما جزو كدام دسته ايد؟ ** به نظر من نظر دسته اول كه شما گفتيد اغراق آميز است. اين افراد كمي داشته هاي ما را بيشتر از آنچه هست مي پندارند! البته اينكه چنين چيزي محقق شود يك ايده آل است كه بايد روزي محقق شود، ولي هنوز خيلي راه مانده تا اين امر تحقق يابد. من خودم در حال حاضر، 8 شاگرد آلماني دارم و در اكثر شهرهاي مهم اروپا و 17 شهر آلمان نمايشگاه داشته ام، اروپا را دور زده ام و بنابراين چيزي كه مي گويم بي دليل و سند نيست. ما با دنيايي طرفيم كه در نقاشي، هزار و اندي سال از ما جلوتر است. وادي هايي را در اين عرصه تجربه كرده كه ما تجربه نكرده ايم. البته اين بدان معني نيست كه ما استعداد نداريم، منتها جوانان ايراني بسيار بيشتر از اينها بايد تلاش كنند تا به ايده آل ها برسند، ضمن اينكه نگاه سياسي در جايزه دادن ها و حتي نگرش هاي هنري را هم نبايد ناديده انگاشت. اين نگاه گاهي ارزيابي ها را مخدوش كرده و از واقعيتهاي موجود دور مي سازد. * پس مي فرماييد هنوز فاصله زيادي بين ما و جهاني شدن در نقاشي وجود دارد؟ ** بله، خيلي. خاطرم هست جوان كه بودم، نمايشگاهي در يك گالري در خيابان ويلا(كه آن زمان بالاشهر تهران محسوب مي شد) وجود داشت كه مخصوص اشراف و طبقه بالاي جامعه بود و من در اين نمايشگاه آقايان اويسي و زنده رودي را ديدم كه بحث مي كردند و بحث شان هم در خصوص «گلوباليزيشن» يا «جهاني شدن» بود. آن زمان جهت نگاه ها در نقاشي، تازه آبستره و مدرن شده بود. من آن زمان نمي فهميدم كه اين مساله چيست. بعدها كه خوب بررسي كردم، دريافتم منظور آنها از جهاني شدن اين بوده كه حتي زبان مان هم امريكايي و اروپايي شود!!! حالا كه به اينترنت و دستاوردهاي عالم ارتباطات نگاه مي كنيم، مي بينيم كه اين مرز خيلي جلوتر آمده و ديگر به همزباني هم راضي نمي شوند و قدرتي مثل آمريكا حتي دوست دارد محور همه چيز باشد و توليداتش را هم در همه عرصه ها به امثال ما قالب كند. البته اين نوع جهاني شدن بيشتر براي آمريكا مطرح است تا كشورهاي ديگر غربي. كافي است نيم نگاهي به اينترنت به عنوان جديدترين و جامع ترين دستاورد اين كشور بيندازيد، اين اينترنت (كه اتفاقا در 40 تا 50 تابلوهاي من بدان پرداخته شده است) چه چيزي به انسانها مي دهد، بجز مقداري اطلاعات سطحي؟ !ولي شما ببينيد با همين فناوري چگونه حمله، سلطه و جهاني شدن، از اين طريق بر جهان مصرف كننده سايه افكنده است. من در آثارم فقري را كه از طريق همين فناوري دارد، به كشورهايي نظير كشور من تحميل مي شود به تصوير كشيدم. * يعني مي خواهيد بگوييد اگر هنرمند نقاش ما به درجه اي از توانايي و تفكر رسيد كه توانست با همين چيزهايي كه دور و برش هست و در زندگي او نفوذ كرده و جامعه اي كه او در آن زندگي مي كند را متاثر ساخته، اثر خوبي بيافريند، آن موقع مي تواند دم از جهاني شدن بزند؟ ** ببينيد؛ اينجا يك توضيح لازم است !من البته با اينترنت و كامپيوتر مشكل ندارم، بلكه با آنها موافقم، ولي هنرمند بايد تشخيص بدهد كه اين فناوريها، وسيله اي براي تبليغ «كوكاكولا» و «مك دونالد» شده اند و من به عنوان يك نقاش، زماني تصديق مي كنم كه هنرمند ايراني اين موضوع را درك كرده، كه نمودش را در آثارش ببينم. مردم من متاسفانه در اثر فرهنگي كه از اين تبليغات بر مي خيزد، دارند له مي شوند، و من به عنوان يك هنرمند بايد اين معضل را در اثرم منعكس كنم. درد من از درد مردم جدا نيست. اصلا راه جهاني شدن از ملي شدن جدا نيست. در دنيا، هنر از انتزاع دارد كم كم جدا مي شود و به عينيت مي رسد. بايد از ذهن عبور كرد و به زندگي پرداخت. هنرمند ايراني، بايد با اثرش، ايران و جامعه ايران را به جهان بشناساند تا بتواند در جهان حرف تازه اي زده باشد. عده اي بر اين باورند كه تقليد از شيوه هاي غربي، بالاي دست آنها بلند شدن است، در حالي كه تنها راه جهاني شدن، شناساندن زندگي ايراني است و بس. اين راه، حرف هاي جديدي هم براي دنيا خواهد داشت. نبايد كپي كار آثار خارجي ها باشيم. البته بايد بگويم در اين مسير با شروع انعكاس واقعيت ها در برخي آثار هنرمندان ايراني مواجهيم كه جاي خوشوقتي است. من اين نگاه را تحسين كرده و اميد بخش مي دانم. * از تعهد اجتماعي هنرمند ايراني سخن به ميان آورديد. شما بجز انعكاس درد مردم در آثارتان در اين عرصه چه اقدامات ديگري انجام داده ايد؟ ** دومين نمايشگاهي كه در ايران داشتم، 4 سال پيش و پس از زلزله بم بود كه عوايد حاصل از فروش تابلوهايم كه حدود 13 ميليون تومان بود را به هنركده كشاورزي بم اهدا كردم كه در حال حاضر براي دختران بمي فعاليت مي كند. در اين خصوص بايد گفت چنين كارهايي به ساماندهي نياز دارد. خيلي از هنرمندان هستند كه در اين خصوص كارهاي پراكنده اي كرده و مي كنند. به نظر مي رسد ساماندهي چنين اقداماتي، به تسريع در انجام پروژه هاي اين چنيني كمك شاياني مي كند و اين ساماندهي، تشكيلاتي مي خواهد كه در دست دولت است. دولت با اداره و كاناليزه كردن اين نوع اقدامها مي تواند از ظرفيت بالايي براي كمك به مردم آسيب ديده برخوردار شود. * لطفا كمي هم در مورد نمايشگاه فعلي تان در فرهنگسراي بهمن توضيح دهيد. ** در اين نمايشگاه 200 اثرم كه آميزه اي از چند موضوع هستند را به نمايش گذاشته ام. موضوعاتي مثل انقلاب مشروطه و اسطوره هاي ايراني. كساني مثل ابن سينا، حافظ، نيمايوشيج، ستارخان و... يكسري كار ويژه هم روي پرتره كرده ام و به اشياء و طبيعت بيجان هم نگاه پررنگ تري نسبت به موضوعات ديگر داشته ام.
سه شنبه 7 خرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس]
[مشاهده در: www.qudsdaily.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 307]
-
گوناگون
پربازدیدترینها