واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به گزارش روز سه شنبه گروه اخبار صوتي و تصويري ايرنا، بي بي سي افزود: جنگي كه شهريور سال 1359 ( سپتامبر 1980) با حمله عراق به ايران آغاز شد، با فرود اولين بمب هاي خردلي مفهوم ديگري براي مردم مناطق مورد تعرض با خود داشت؛ مردمي كه آن روزها هنوز حمله شيميايي را نمي شناختند. بر پايه اين گزارش، روز هفتم تير ماه 1366 ( دوم جولاي 1987) ساعت 4 بعد از ظهر، شهر سردشت از شهرهاي مرزي شمال غرب ايران با صداي فرود يك بمب از خواب نيمروزي پريد و چون به جنگ عادت كرده بود، متوجه يك مشكل غير عادي در اين بمباران نشد تا زماني كه يك وانت بار در شهر به راه افتاد و با بلندگو به مردمي كه زنده مانده بودند توصيه كرد: صورت خود را با آب بشوئيد چون عراق بمب شيميايي در شهر انداخته است. اين مهم ترين حمله شيميايي به غيرنظاميان طي جنگ 8 ساله بود. به گزارش بي بي سي، براساس آخرين آمار رسمي اعلام شده از سوي بنياد شهيد و امور ايثارگران كه مسئوليت رسيدگي به معلولان جنگي و خانواده هاي شهداي پس از جنگ را بر عهده دارد، تعداد جانبازان شيميايي ايران رقمي بين 45 هزار تا50 هزار نفر برآورد شده است و اين در حالي است كه پيش بيني مي شود حدود 110هزار نفر جانباز شيميايي غير رسمي نيز در ايران وجود داشته باشد. به نوشته اين پايگاه خبري، مصطفي قانعي رييس مركز مصدومان شيميايي ايران، سه سال پيش در همايش بررسي حقوقي منع كاربرد سلاح هاي شيميايي گفته بود 50 هزار پرونده فعال از مصدومان شيميايي در بنياد شهيد و امور ايثارگران موجود است كه هفت هزار و 50 نفر از اين مصدومان از ساكنان مناطق مسكوني بمباران شده هستند. بي بي سي افزود: براساس تحقيقات انجام شده در مركز مصدومان شيميايي ايران، ضايعات شديد پوستي، بيماري هاي تنفسي و ريوي حاد، ضايعات شديد چشمي، افسردگي و مشكلات روحي از عوارض شيميايي شدن در اين مناطق بوده است. هنوز با گذشت بيش از 20 سال از اتمام جنگ ايران و عراق، مردم مناطق جنگي از مشكلات ناشي از اين مسموميت ها رنج مي برند. پايگاه خبري بي بي سي اضافه كرد: بيش از 40 نقطه در مرز مشترك ايران و عراق با بمب هاي شيميايي مورد حمله قرار گرفت و در اين بمباران ها تعداد زيادي از افراد نظامي و غير نظامي از جمله كودكان و زنان شهيد شده و بسياري دچار بيماري هاي پوستي، عصبي و گوارشي شدند. بر اساس اين گزارش، تحقيقات موجود در مركز مطالعات جنگ سپاه پاسداران نشان مي دهد كه پس از فتح خرمشهر در سال 1361 (1982) ، طي حملات ايران بخش هايي از خاك عراق به تصرف نيروهاي ايران درآمد و پس از آن دولت عراق استفاده از سلاح هاي شيميايي را عليه نيروهاي ايراني آغاز كرد. همين اسناد اشاره مي كنند عراق كه از سال 1355 (1976) تحقيق درباره سلاح هاي ميكروبي و شيميايي و راديو اكتيو را آغازكرده بود، براي نخستين بار در دي ماه 1359 (1980) كه ماه هاي آغازين جنگ بود، از گاز خفه كننده عليه ايران استفاده كرده و دو سال بعد از آن، استفاده گسترده از گازهاي شيميايي سمي را به عنوان اصلي ترين وسيله تهاجمي خود مورد استفاده قرارداد. به گزارش بي بي سي، نتايج تحقيقات پژوهشكده مهندسي و علوم پزشكي جانبازان ايران نشان مي دهد كه 11 هزار و 348 نفراز جانبازان شيميايي دچار ضايعات پوستي، 15 هزار و 562 نفر دچار ضايعات چشمي و 17 هزار و 750 نفر دچار ضايعات ريوي هستند. بي بي سي همچنين اذعان كرد: عراق در طي هشت سال جنگ با ايران از گازهاي خفه كننده، اعصاب، خارش زا، فسفري و سيانور عليه اين كشور استفاده كرده است. بر پايه اين گزارش، علاوه بر بمباران شيميايي سردشت (7 تير 1366 - 2 جولاي 1987) و بمباران شيميايي مريوان (فروردين 1367 - مارس 1988) دو حمله شيميايي به غير نظاميان رخ داد كه مجروحان بسياري برجاي گذاشت. بمباران شيميايي حلبچه (27 اسفند 1366- 17 فوريه 1988) كه حمله عراق به مناطق كرد نشين در خاك خودش بود نيز از وسيع ترين حملات شيميايي شناخته شده است. گاز سيانور ظرف دو دقيقه منجربه كشته شدن سربازان مي شود و حتي فرصت استفاده از ماسك روي صورت را به قربانيان نمي دهد. صوير**1485** 1506
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 364]