تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815659500
خانواده کوکر
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: View Full Version : خانواده کوکر babi 0074th October 2008, 10:43 AMدوستان مطالب مربوط به خانواده کوکر (یا همون باقرقره) را در این تاپیک مطرح فرمایید. babi 0074th October 2008, 10:44 AMکوکر( بر وزن کوثر) پرنده ای است دانه خوار از راسته پرندگان Near passerine . کوکر به زبان انگلیسی sandgrouse و به زبان عربی قطا نامیده می شود. پرندگانی کبوتر مانند ، پر جثه و خشکزی هستند ، با بالها و دم دراز و نوکتیز و پاههای کوتاه پردار ،پرواز آنها سریع و مستقیم است ، مانند کبوترها راه می روند . زیستگاه آنها معمولا بیابان و زمینهای لم یزرع است ، رنگ پر و بالشان بیشتر خاکی و با زیستگاه آنان مطابقت دارد ، نر و ماده آنها همشکل نیست ، پرندگانی اجتماعی هستند و گاهی گله‌های بسیار بزرگ را تشکیل می دهند ، معمولا روزها در ساعت معینی گله‌های آنها جهت نوشیدن آب مسافت زیادی را طی می کنند ، روی زمین آشیانه می سازند و از دانه‌ها ، میوه‌های سته ، جوانه گیاهان و حشرات کوچک تغذیه می کنند .در برخی از نقاط ایران باقره و باقرقره نیز گفته می شود. این پرنده در نگاه اول به کبک و بلدرچین شبیه است و در پرواز نیز به کبوتر می ماند اما از نظر پرنده شناسی دارای خانواده ای مستقل از آنهاست که Pteroclidiformes نامیده می شوند و ویژه گی های خاص خودشان را دارند. چهارده ( وبه تعریفی دیگر شانزده) نوع کوکر در جهان وجود دارند. کوکر عموما پرنده ای مهاجر است که در بیابانها و دشتهای نیمه بیابانی و خشک زندگی می کند و در دو فصل بهار و پاییزبه سرزمینهایی بسیار دور دست مهاجرت میکند. در فصل بهار برای جفتگیری و تخم گذاری به به بوته زار های نیمه بیابانی و سرزمینهای گرمی که پوشیده از گیاهان بوته ای و دانه دار است پروازمی کند و با آغاز پاییز گریزان از باران و برف به مناطق سرد اما خشک بیابانی باز می گردد. مغولستان – ازبکستان – قرقیزستان - بخشهایی از شرق روسیه و سراسر ترکیه زیستگاههای پاییزی و زمستانی کوکر و ایران – کویت- عراق- هند – پاکستان- اسرائیل(فلسطین) – سوریه – تونس – مراکش و اسپانیا مهمترین زیستگاه بهاری و تابستانی آن هستند. اما استثناء هایی هم وجود دارند. نوعی از کوکرها در قطب شمال و نوعی دیگر در جزیره مادگاسکار( جنوب شرق آفریقا) نیز زندگی می کنند. استثناء اول با جثه ای نسبتا بزرگتر از دیگر کوکرها پرهایش کاملا سفید بوده و با آب و هوای قطبی خو گرفته است و مهاجرت نمی کند .استثناء دوم هم که در جایش سکونتی دائم دارد -جثه ای نسبتا کوچکتر از سایر کوکرها ست و آب و هوای مرطوب و اقیانوسی را می پسندد.از آنجا که عمدتا کوکرهای جهان از پنج نوع کوکری هستند که در خاورمیانه جفت گیری و تخم گذاری می کنند – دانشمندان پرنده شناس کوکر را به عنوان پرنده ای خاورمیانه ای می شناسند بطوریکه حتی مجله تخصصی پرنده شناسی منطقه خاورمیانه ( کوکر sandgrouse ) نام دارد. کوکر در ایران پرنده ای گمنام باقی مانده است و به جز دو کوکر خشک شده در موزه تاریخ طبیعی دانشگاه شیراز ( با این توضیح کوتاه در کنارشان که : کوکر- محل صید هندیجان! ) و نیز درج چند عکس از کوکرهای غرب آسیا و قطب شمال در مجله دانستنیها ( بین سالهای ۱۳۵۸ تا ۱۳۷۸) دیگر هیچ اثری یا نوشته ای درباره کوکر در مراکز علمی و مطبوعات ایران منتشر نشده است. حدود شانزده نوع کوکر شناخته شده در جهان وجود دارند که اندازه آنها معمولا بین 25 تا 35 سانتی متر و وزنشان نیز بین 250 تا ۴۰۰ گرم است. رنگ بین انواع کوکرها نیز از نوعی به نوع دیگر متفاوت است و در شش نوع آن رنگ پرها ( وتا حدودی وزن) کوکر نر با ماده بسیار تفاوت دارد اما دردیگر کوکرها نر و ماده آن بسیار شبیه به هم هستند. کوکر ماده در هر بهار دو تا سه تخم می گذارد و هر دو کوکر نر و ماده به نوبت روی تخها و در لانه ای که به روی زمین و در میان بوته های دانه دار ساخته اند می خوابند. انداز تخمها حدود یک سوم تا نصف اندازه تخم یک مرغ محلی است و زمینه ای به رنگ شیری پررنگ با خالهایی قهوه ای دارد. جوجه ها بعد 18 تا 21 روز از تخم بیرون می آیند و بعد از پنج ماه قادر به پرواز هستند.جوجه های نر و مادهء نابالغ تا زمانی که به سن پرواز نرسیده اند رنگ پرهایشان شبیه به هم است و از یکدیگر قابل تشخیص نیستند. کوکرها به هنگام مهاجرت ( بخصوص در فصل بهار) معمولا در گله هایی سه تا هشت هزارتایی پرواز می کنند اما پس از ورود به مناطق گرمسیری و بیابانی به گروههای متعدد و کوچکتریتقسیم می گردند. کوکرهایی که وارد ایران می شوند در همه جای کشور ( به استثناء مناطق جنگلی شمال – استان هر مزگان – جنوب فارس و بخشهایی از کرمانشاه و کردستان و آذربایجان) به زمین نشسته و لانه سازی می کنند. محبوبترین نقطه ایران برای کوکرهای مهاجر دشت خوزستان است. جلگه خوزستان در فصل بهار که از اسفند ماه هر سال آغاز می شود فرشی از بوته ها و گیاهان دانه داریست که غذای اصلی و مورد علاقه کوکرها را تشکیل میدهند. به دلیل باتلاقی بودن ساحل رودخانها - کوکرها ترجیح می دهند از برکه ها یی که در بیابانها و دشتها ایجاد شده اند آب بنوشند و این کار را بصورت دسته جمعی انجام می دهند. کوکرها برای رسیدن به برکه های آب شیرین گاه تا 125 کیلومتر در روز پرواز می کنند. babi 0074th October 2008, 10:47 AMکوکر دم دراز نام انگلیسی : Pallas’s sandgrouse نام فرانسوی : Syrrhapte paradoxal نام علمی (لاتین) : Syrrhaptes paradoxus کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند چطور پیدایش کنیم : 35 تا 40 سانتیمتر ؛ به وسیله پرهای دراز و نوک تیز وسط دم ( درازتر از پرهای کوکر شکم سفید ) و لکه سیاه روی شکم ( کوچکتر از سیاهی شکم کوکر شکم سیاه ) مشخص می شود . کوکر دم دراز نر ؛ سر و گلوی نارنجی با یک قسمت خاکستری قوس دار از چشم تا کنار گردن ، سطح پشتی خاکی با راهراه عرضی و سینه و شاهپرهای نخستین خاکستری کمرنگ دارد . کوکر دم دراز ماده ؛ در حد پایین لکه گلویی یک خط سیاه دارد و خالهای سیاهی روی تارک و روی گردن آن که فاقد رنگ نارنجی است دیده می شود . کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند زیستگاه : در مناطق نیمه بیابانی ، ماسه ای و استپ های خشک دیده می شود ، روی زمین آشیانه می سازد پراکندگی : کوکر دم‌دراز از جمله پرندگان نادر ایران است و البته در زمستان به طور نامنظم در شمال شرقی ایران ( ترکمن صحرا ) دیده می شود . babi 0074th October 2008, 10:53 AMکوکر شکم بلوطی نام انگلیسی : Chestnut-bellied Sandgrouse نام فرانسوی : Gana a ventre chatain نام علمی (لاتین) : Pterocles exustus کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند چطور پیدایش کنیم : 32 سانتیمتر ( با احتساب دم دراز ) کوکر شکم بلوطی نر ؛ سر ، گردن ، و سینه نخودی مایل به صورتی با نوار سینه ای باریک و سیاه دارد . شکمش بلوطی پر رنگ و در وسط تقریبا سیاه است ، کوکر شکم بلوطی ماده ؛ یکدست زرد و خاکی است با خطوط موجدار تقریبا سیاه بجز ناحیه گلو و نوار پهن پایین سینه ، شکمش پر از رگه های سیاه است . در هر دو جنس شاهپرهای وسطی دم دراز است و شاهپرهای نخستین و ثانویه بال آنها تقریبا سیاه است . یا نوک سفید که در پرواز به خوبی دیده می شود . رفتار کوکر شکم بلوطی ، شبیه کوکر خالدار است .! کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند زیستگاه : دشت های نیمه خشک با بوته های پراکنده و زمینهای زراعتی مناطق خشک ، روی زمین آشیانه می سازد پراکندگی : کوکر شکم بلوطی پرنده‌ای است بومی ایران و روزگاری از پراکندگی نسبتا فراوانی برخوردار بوده است و اما در حال حاضر و به رغم نابودی زیستگاههای این پرنده ، اطلاع دقیق و درستی از وضعیت تعداد و پراکندگی آن در دست نیست .! babi 0074th October 2008, 10:55 AMکوکر خالدار نام انگلیسی : Spotted Sandgrouse نام فرانسوی : Ganga tachete نام علمی (لاتین) : Pterocles senegallus کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند چطور پیدایش کنیم : 33 سانتیمتر ( با احتساب دم دراز ) کوکر خالدار نر؛ نخودی مایل به صورتی کمرنگ است و یک نوار چشمی خاکستری رنگ دارد . چانه ، گلو و قسمت بالای گردنش تقریبا زرد است و یک لکه بزرگ سیاه و نامشخص در قسمت پایین شکم دارد ، کوکر خالدار ماده ؛ سطح پشتی و روی سینه دارای خالهای سیاه فراوان است ، گلو و قسمت بالایی شکم آن نخودی کمرنگ و بدون خال می باشد ، در هر دو جنس شاه پرهای وسطی دم خیلی دراز است . در پرواز سطح پشتی بالها تقریبا یکدست نخودی مایل به صورتی بنظر می آید ، کوکر خالدار ، به طور کلی پرنده ای اجتماعی ست و معمولا صبح زود برای نوشیدن آب می آید .! کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند 5%D 7%AA%20%D 7%A 1%D 7%A 0%D 7%92%D 7%9C%D 7%99%D 7%95%D 7% AA%20copy.jpg زیستگاه : بیابان های وسیع ، سنگلاخ یا ماسه ای روی زمین و در فضای باز آشیانه می سازد . کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند C%D 7%99%D 7%95%D 7%AA%20%D 7%90%D 7%9E%D 7%99%D 7%A 8%20c opy.jpg پراکندگی : کوکر خالدار از پرندگان بومی ایران است و در گذشته نسبتا فراوان بوده است و اما در حال حاضر اطلاع دقیقی از وضعیت تعداد و پراکندگی آن در دست نیست .! babi 0074th October 2008, 11:04 AMکوکر گندمی نام انگلیسی : Coronated Sandgrouse نام فرانسوی : Ganga couronne نام علمی (لاتین) : Pterocles Coronatus کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند 5%D 7%AA%20%D 7%9B%D 7%AA%D 7%A 8%20%D 7%A 7%D 7%9E77%2044 %D 7%93%D 7%A 6%D 7%9E-1%2007%20copy.jpg چطور پیدایش کنیم : 27 سانتیمتر ؛ شاهپرهای دم آن دراز نیست ، کوکر گندمی نر ؛ تارک خرمایی کمرنگ دارد که اطراف آن خاکستری مایل به آبی ست و طرفین سر و گلوی زرد روشن و نقش سیاه مشخصی روی صورت دارد . بقیه پر و بالش به طور کلی قهوه ای کرمی ست و در انتهای دمش نوار خرمایی و سیاه دیده می شود ، کوکر گندمی ماده ؛ تماما خاکی مایل به خرمایی ست با خطوط ظریف موجدار به رنگ قهوه ای ، به جز ناحیه چانه و گلو که زرد رنگ و تقریبا بدون خال می باشد . هنگام پرواز ، در هر دوجنس شاهپرهای نخستین و ثانویه تیره رنگ بال جلب توجه می کند . رفتار کوکر گندمی شبیه به کوکر خالدار است . کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند زیستگاه : بیابانهای سنگلاخ یا صخره ای باز و زمینه های پوشیده از گدازه‌های آتشفشانی و دره های بسیار خشک در مناطق کوهستانی روی زمین و بین سنگها آشیانه می سازد کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند پراکندگی : کوکر گندمی پرنده‌ای است بومی ایران و در گذشته از پراکندگی فراوانی برخوردار بوده و اما در حال حاضر اطلاع دقیقی از وضعیت پراکندگی آن در دست نیست .! babi 0074th October 2008, 11:08 AMکوکر شکم سیاه نام انگلیسی : Black-bellied Sandgrouse نام فرانسوی : Gana unibande نام علمی (لاتین) : Pterocles orientalis کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند چطور پیدایش کنیم : 34 سانتیمتر ؛ کوکر شکم سیاه از سایر کوکرها بزرگتر و پرجثه تر است. حتی از فاصله دور به کمک دم جمع و جورتر و شکم سیاه خیلی مشخص ، شناخته می شود. نشانه های تشخیص پرنده ، عبارتست از سر خاکستری مایل به نخودی ، سطح پشتی تقریبا خاکستری با خال های نارنجی ، پوش پرهای بال و شاهپرهای ثانویه نارنجی رنگ ، گلوی بلوطی با لکه سیاه در قسمت پایین گلو و سینه خاکستری مایل به صورتی با طوق سیاه سینه ای ، پرنده ماده خاکی رنگ است و در روی سر و سطح پشتی خالهای فراوان دارد . گلویش زرد رنگ می باشد و سینه اخرایی رنگ آن پر از خالهای سیاه است ، که در قسمت پایین به یک طوق سیاه ختم می شود .! کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند زیستگاه : در مناطق نیمه بیابانی و زمینهای ناهموار سنگلاخ دیده می شود . روی زمین آشیانه می سازد . کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند پراکندگی : کوکر شکم سیاه از جمله پرندگان بومی ایران و روزگاری از پراکندگی فراوانی برخوردار بوده است و اما در حال حاضر اطلاع دقیق و درستی از وضعیت تعداد و پراکندگی آن در دست نیست .! babi 0074th October 2008, 11:12 AMکوکر راه راه نام انگلیسی : Lichtenstein’s Sandgrouse نام فرانسوی : Ganga de Lichtenstein نام علمی (لاتین) : Pterocles lichtensteini کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند چطور پیدایش کنیم : 25 سانتیمتر ؛ شاهپرهای دم آن دراز نیست ، کوکر راهراه نر ؛ پیشانی سیاه و سفید دارد و یک نوار پهن به رنگ زرد اخرایی روی سینه‌اش دیده می شود که در حد بالا و پایین حاشیه سیاه دارد و از وسط نیز با خط عرضی سیاه به دو قسمت تقسیم شده است . بقیه پر و بالش قهوه ای خاکی ست با راهراه عرضی باریک ، نزدیک به هم و به رنگ فقوه ای سیر . کوکر راهرا ماده ؛ قهوه ای مایل به خاکستری و سراسر بدنش خال خال و راهراه است . معمولا جفت جفت و یا به صورت دسته های کوچک دیده می شود . اغلب پس از تاریک شدن هوا برای نوشیدن آب می آید . کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند زیستگاه : مناطق خشک ولی نه بیابان های برهنه ، مناطقی با درختان به خصوص از جنس آکاسیا را ترجیح می دهد . روی زمین و اغلب زیر بوته ها آشیانه می سازد پراکندگی : کوکر راه راه از چمله پرندگان بومی ایران و از پراکندگی نسبتا فراوانی برخوردار است . در زمستان از خوزستان نیز گزارش شده است babi 0074th October 2008, 11:15 AMکوکر شکم سفید (طلایی) نام انگلیسی : Pin-tailed Sandgrouse نام فرانسوی : Ganga cata نام لاتین : Pterocles alchata کوکرها در ایران: تا پیش از انقلاب دشتهای ایران میزبان هفت نوع کوکر بودند: 1.کوکر شکم سفید (طلایی) (Pin-tailed Sandgrouse ) 2. کوکر سبخی ( سبخ : شوره زار) یا کوکر شکم بلوطی ( Chestnut-bellied Sandgrouse ) . 3.کوکر راهراه (Lichtenstein’s Sandgrouse) 4. کوکر شکم سیاه (Black-bellied Sandgrouse) 5. کوکر خالدار (Spotted Sandgrouse) 6. کوکر گندمی (Coronated Sandgrouse) 7.کوکر دم دراز (Pallas’s sandgrouse) کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشندکوکر نشان تمبر نوروز 1351 در سالهای بعد از انقلاب و با بی توجهی و بی اهمیتی نسبت به حیات وحش و باز بودن دست مردم برای نابودی محیط زیست ایران - به تدریج از شمار کوکرهای سبخی (شکم بلوطی) کاسته شد بطوریکه بعد از سال 1361 تاکنون هیچ کوکر سبخی (شکم بلوطی) در جنوب ایران دیده نشده است. کوکر طلایی در حال حاضر تنها میهمانی است که هر بهار به ایران سر میزند اما همین کوکر نیز که تا پیش از انقلاب در گله هایی هشت هزارتایی به جنوب ایران مهاجرت می کرد اکنون در دسته هایی صد تا دویست عددی دیده می شود. طبق نظرات پرنده شناسان و نیز دوستداران طبیعت در رای گیری مجله پرنده شناسی خاورمیانه - کوکرطلایی نر زیباترین پرنده موجود در خاورمیانه (و طبیعتا ایران) شناخته شده است . در واقع کوکر نر مجموعه ای هنرمندانه از درهم آمیختن رنگین کمانی از رنگهای سرخ زعفرانی-سرخ جگری – سبز یشمی – زرد طلایی – زرد آجری- قهوه ای روشن – سفید برفی و سیاه زاغی – خاکستری روشن و نیز نارنجی پررنگ است . ماده آن نیز با سینه ای سفید و پشتی زرد رنگ همراه با خطوط راه راه سیاه و سفید و زرد آجری زیبایی خاص و چشمگیر خودش را دارد. چشمان کوکر بقدری زیبا هستند که انسان از تماشای آن سیر نمی شود. کوکر همچنین جزو پرندگان پر صداست و چه به هنگام پرواز و چه در وقت دانه چینی و جفت گیری با صدایی شبیه به غو غو کردن به نحو دلنشینی آواز می خواند و روح دشت و آسمان را زنده نگه می دارد. نکته قابل اشاره در مورد این پرنده این است که در سال 1351 تمبر کوکر شکم سفید توسط رژیم وقت منتشر شد.کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشندکوکر شکم سفید (طلایی) چطور پیدایش کنیم: اندازه کوکر شکم سفید 37 سانتیمتر ( با احتساب پرهای بلند دم ) است. در حالت نشسته منطره کبک کمرنگی را دارد که چمباتمه زده است ولی به وسیله پرهای میانی دمش که نوک تیز و دراز هستند به آسانی تشخیص داده می شود . کوکر شکم سفید در پرواز ظاهرا بی گردن به نظر می آید و نشانه های دیگر تشخیص آن در این حالت عبارتست از بالهای دراز و نوک تیز و سفیدی شکم و سطح زیرین بالها ، پرنده نر در پروبال زادوولد سطح پشتی قهوه ای مایل به خاکستری دارد که پر از خال های مشخص زرد لیمویی ست ، پوش پرهای بال بلوطی ، تارک خاکستری ، صورت زرد نارنجی ، گلو و چانه سیاه و بالاخره نوار سینه ای پهن بلوطی رنگ دارد . کوکر شکم سفید ماده ؛ سطح پشتی زردرنگ با راهراه عرضی ظریف به رنگ های سیاه ارغوانی دارد .گلو و سطح شکمی آن سفید است با دو یا سه نوار باریک سیاه در ناحیه سینه . کوکر شکم سفید نر ؛ در زمستان به ماده شباهت پیدا می کند ولی راهراه ارغوانی سطح پشتی را ندارد ، پرواز این پرنده سریع و شبیه پرواز سلیم طلایی ست ، اغلب به صورت گله های بزرگ دیده می شود که ضمن پرواز دسته های کوچکی از آنها جدا می شود . کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشندکوکر شکم سفید (طلایی) زیستگاه : در دشت های خشک و پر گرد و غبار ، فلات های مرتفع و سنگلاخ و زمین های گلی خشک شده دیده می شود . روی زمین آشیانه می سازد . نکته جالب اینجاست کوکرهای طلایی نر و ماده به نوبت روی تخمها می خوابند. کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشندتخم کوکر شکم سفید (طلایی) پراکندگی : کوکر شکم سفید از جمله پرندگان بومی ایران و در ۱۵ سال گذشته از پراکندگی فراوانی برخوردار بوده است و اما در حال حاضر به رغم کاهش چشمگیر این پرنده ، از وضعیت تعداد و پراکندگی آنها اطلاع دقیق و مستندی در دست نیست.! کوکر شکم سفید (طلایی) در حال انقراض است!: در سالهای پس از انقلاب فقر و فلاکت اقتصادی از یکسو و عقب گرد فرهنگی مردم از سویی دیگر جای امنی برای زیست پرندگان حلال گوشتی مانند کوکر باقی نگذاشت. سهولت شکار این پرنده بی پناه نیز مزید بر علت شد. در سالهای پیش از انقلاب عمده ترین شیوه شکار کوکر زنده گیری از طریق تور گذاشتن بروی لانه های آنها و سپس ترساندن و پردادن کوکرها بود که در تور گیر می کردند . تور گذاری شیوه ای بود که در آن هر شکارچی بطور متوسط روزانه تا ده کوکر را شکار می کرد و البته این کار را معمولا یک روز در هفته انجام می داد. اما اکنون فراوانی تفنگهای ساچمه زن که با هر شلیک تا سی کوکر را به زمین می افکنند و نیز حرص و طمع و احساس بی مسئولیتی شکارچیان بی رحم و سنگدل نسبت به انقراض نسل این پرنده زیبا از تعداد کوکرها بشدت کاسته است. آنچنان که این روزها شنیدن صدای چند کوکر درآسمان خوزستان ( که زمانی با هیاهویشان خواب نیمروزی مردم را بر هم میزدند) باعث تعجب می شود و شکی نیست که تا چند ساله آینده نسل کوکر طلایی نیز در ایران بطور کامل منقرض خواهد شد. تنها جایی که محیطی نسبتا امن برای تخم گذاری و لانه سازی کوکرهاباقی مانده بود منطقه ای بود به وسعت تقریبی چهار صد کیلومتر مربع و میان دشت ماهشهر و هندیجان تا سواحل شمال غربی خلیج فارس که هیچ کس در آن زندگی نمی کرد. اما آنجا هم از سه سال پیش به این سو جولانگاه شکارچیان تفنگ بدستی شده است که در فصل بهار هر روز گونی های همراه خود را از کوکرهای کشته شده پر می کنند. به این ترتیب ایران دیگر خانه ای امن و مردم ایران میزبانی مهربان برای کوکرهای مهاجر نیستند . پرندگان مهاجر چنانچه در منطقه ای احساس خطر و ناامنی کنند سال بعدش به آنجا نخواهند آمد و اکثریتشان با تغییر مسیر کوچ به جای مطمئن تری مهاجرت می کنند. اما از آنجا که کوکرها فقط خطرات طبیعی مانند بی آبی و خشکسالی را درک می کنند معنی شکارچی پست فطرت و جنایت کثیف شکار را نمی فهمند و آنقدر به کوچ بی بازگشتشان به خوزستان ادامه می دهند تا آنکه به طور کامل نابود شوند. درطول سالهای اخیر که شکارچیان سنگدل کوکرهای بی پناه را آماج گلوله های خود قرار دادند ( و می دهند ) نه تنها در استان خوزستان کوچکترین اقدامی برای نجات کوکرها صورت نگرفت بلکه قباحت و زشتی شکار بی رحمانه آنها با تفنگهای ساچمه زنی هم از بین رفت و در حال حاضر یافتن و کشتن و قتل عام کوکرها یکی از تفریحات و سرگرمی مورد علاقه جوانان خوزستانی ( بخصوص در ماهشهر و هندیجان) شده است. کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشندکوکر شکم سفید (طلایی) غم انگیزترین نکته ای که درباره کوکرها باید گفت کشتار بی رحمانه آنها در فصل زایش است. یعنی شکار و کشتار کوکرها در خوزستان درست از زمان جفت گیری و تخم گذاری آنها ( یعنی اسفند ماه) آغاز می شود و تا لحظه ای که یک کوکر زنده در خوزستان باقی مانده باشد ادامه پیدا می کند. چه در شیوه تورگذاری (زنده گیری ) و چه در شیوه قتل عام کوکرها با تفنگهای ساچمه زنی - صیادان و شکارچیان پست فطرت با هر شکار بی رحمانه ای که انجام می دهند صدها جوجه کوکر کوچک را تنها و گرسنه و تشنه در بیابان رها می کنند. این جوجه های کوچک از لانه های خود دور نمی شوند و منتظر بازگشت پدر و مادرشان می مانند. انتظاری که در پایانش بجای مادر کسی جز مرگ به سراغشان نمی آید. صیادان و شکارچیان پلید در روزهای بعد که برای ادامه جنایاتشان به همان منطقه باز می گردند با چشمان خود می بینند که در هر لانه ای دو یا سه جوجه کوکر مرده افتاده اند که انتظار بازگشت پدر و مادرشان را می کشیده اند. صحنه ای که دل سنگ را هم به درد می آورد اما هیچ تاثیری بر روح پست صیادان و شکارچیان منفور ندارد. از این گذشته بسیاری از شکارچی های درنده خو جوجه کوکر ها را با لگد هایشان له می کنند. در همه شهرهای استان خوزستان ادارات محیط زیست و شکاربانی نیز وجود دارند اما امیدی به آنها نیست و به نظر من مهمترین کارشان همکاری با شکارچیان و سایر مردمی است که در پی قتل عام کوکرها هستند. چهار هزارتومان می گیرند تا مجوز قتل شش کوکر را صادر کنند و چون هیچ نظارتی هم بر دشتهای خوزستان و جنایت شکارچیان وجود ندارد - قاتلان با فراغ بال و خیال راحت و مجوز به دست به هر میزان که بخواهند یا بتوانند کوکر می کشند. کوکر پرنده ای بسیار کم جرات است و با دیدن انسان به شدت وحشت می کند. به علاوه مثل گنجشک به هیچ عنوان با قفس خو نمی گیرد و خانگی نمی شود. به همین دلیل اگر آنرا در قفس کنید با دیدن اولین انسان آنچنان پر می زند و خود را به در و دیوار می کوبد تا خونین و مالین شود و بیفتد و بمیرد. صدای پرنده: کوکر در فرهنگ و باور مردم: در افسانه های مردم لر و عرب هندیجان و روستاهای ماهشهر حکایتهای بسیار زیبا و دلنشینی از کوکر ها وجود دارد از آن جمله این اعتقاد محکم که کوکر ها شاه دارند! سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 733]
-
گوناگون
پربازدیدترینها