محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827909317
خوشنویسی
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: sharoen24th August 2008, 01:46 PMپیدایش خط کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند اينكه سومريها يا مصريان يا فينيقي‌ها مخترع خط بوده‌اند و اينكه ابتدا به صورت هروگليف يا تصويري بوده و سپس به ميخي ناقص و بعد كامل درآمده، قابل مطالعه است. ولي آنچه مشخصّ مي‌باشد اينكه خط ارتباط به زمان و مكان خاصي ندارد بلكه هر قوم و ملتي از ابتدا براي خود علايم و اشاراتي داشته‌اند كه با گذشت زمان و تكامل، به خط تبديل شده است. در ايران از زمانهاي دور هم خط و هم نگارش رايج بوده است. ابن‌النديم مي‌نويسد: «در كتابخانه‌اي كه در ساروية جي اصفهان پيدا شده، نوشته‌اي يافته‌اند كه بنياد كتابخانه را به تهمورث ديوبند نسبت مي‌دهد.» حمزه اصفهاني در كتاب «التنبيه علي الحدوث التصحيف» مي‌نويسد: «ايرانيان باستان هفت نوع كتابت داشتند بدين نام: آم دفيره، كشته دبيره، نيم كشته دبيره، فرورده دفيره، رازدفيره، دين دفيره و وسف دفيره.» هر كدام از اين كتابت‌ها (دفيره‌ها) براي نگاشتن مطالب خاصّي به كار مي‌رفته بدين ترتيب: دين دفيره: دين دبيره به معناي خط ديني بوده كه اوستا را با آن مي‌نوشتند. ويش دبيره: (شامل 365 حرف) كه با آن اصوات و آهنگها و علائم و قيافه‌ها و تعبير خواب را ثبت مي‌كردند. گُستج: كه داراي 28 حرف بوده و با آن خط عهدنامه‌ها و اقطاعات و نام‌ها و رموز را بر انگشتر و سكه‌ها مي‌نوشتند. نيمه گستج: داراي 28 حرف بوده و علم طب و فلسفه را با آن خط مي‌نوشتند. شاه دبيره: داراي 33 حرف بوده، كتابت با اين خط اختصاص به پادشاهان و خاندان سلطنتي داشته است. راز مهريه: داراي 24 حرف بوده و سلاطين نامه‌هايي را كه براي پادشاهان ديگر مي‌نوشتند، از اين خط استفاده مي‌كردند. راسي مهريه: اين خط داراي نقطه بوده و در بيان مطالب منطقي و فلسفي به كار مي‌رفته و 24 حرف داشته است. البته لغت و كلمة الفبا، از زبان فنيقي گرفته شده و مخترع الفبا فنيقي‌ها هستند، زيرا اسم آن از دو كلمة آلفا و بتا كه در زبان فنيقي اولي به معناي گاو و دومي به معناي خانه (هر دو از نظر شباهت) مي‌باشد. بنابراين مخترع خط فنيقي‌ها هستند. پس از پيدايش خط براي نوشتن (غير از بدنة كوهها و لوحه‌هاي گلي و سنگ نوشته‌ها) رايج‌ترين وسيله مركّب و رنگ را از عصاره برگهاي درختان، و قلم را از چوب و كاغذ را از برگ پاپيروس مي‌ساختند. خطهاي رايج بعد از اسلام: بعد از اسلام در ايران هفت نوع خط معروف وجود داشته كه اگر هنرمند خوشنويسي قادر بود اين هفت خط را كامل بنويسد سمت استادي داشت و او را در حد كمال و «هفت خط» مي‌ناميدند. خطهاي هفت گانة اسلامي كه در ايران متداول بوده و هست به ترتيب قدمت عبارت‌اند از: خط كوفي، خط محقّق و ريحان، خط ثلث، خط نسخ، خط تعليق و ديواني، خط نستعليق و خط شكسته نستعليق كه رقعه را نيز بايد به اين جمع اضافه نمود. هر كدام از اين خطها مشتقات و گونه‌هاي مختلف دارد. تاريخ خط فارسي را با تاريخ تحول خط عربي همزمان مي دانند زيرا با ظهور دين اسلام و گسترش آن در ايران خط عربي كوفي جايگزين خط پهلوي شد. خط كوفي در ابتدا بدون نقطه و اعراب بود اما در سال 69 هجري قمري ابوالاسود دولي از شاگردان حضرت علي (ع) براين خط اعراب نهاد و ديگري به نام نصر بن عاصم نقطه گذاري كرد. در اصفهان تا قرن دوم هجري خط همان خط پهلوي بود كه از عهد ساسانيان رايج بود و تا سال 132 هجري قمري تغييري در خط معمول اين شهر پيدا نشد. با روي كار آمدن عباسيان و قدرت يافتن ابومسلم، براي اولين بار خط اسلامي در شهر اصفهان متداول شد و به تدريج مكاتيب عمومي از خط پهلوي به خط اسلامي تبديل شد. استاد همائي به نقل از اين النديم مي نويسد: مردم اصفهان در خط اسلامي به تقليد قانع نشدند و از خود خطي اختراع كردند كه به نام خط اصفهاني معروف شد. اين خط همانند خط كوفي مخصوص كتابت قرآن مجيد بود و از اين شهر به ساير مواضع راه يافته است. به نوشته مرحوم همائي كتيبه هاي ابنيه و عمارت عهد سلجوقي در اصفهان به همين خط است. قرن پنجم و ششم زمان رواج خط كوفي در اصفهان است. از قرن هفتم هجري استقبال از اين خط به شدت كاهش يافت. اما متروك نشد. آخرين نمونه اين نوع خط در كتيبه دور گنبد امامزاده جعفر است كه تاريخ آن 725 هجري قمري است. از اوائل قرن پنجم رواج خط نستعليق كه خط تحريري خاص ايراني بود شروع شد و در قرن ششم و هفتم رواج كامل يافت بطوري كه اكثر كتب فارسي و برخي از كتب عربي با اين خط نوشته مي شد. کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند قرن نهم هجري فن خطاطي در عداد هنرهاي ظريفه درآمد و اساتيد اين فن نستعليق را به اوج كمال رساندند. دوره صفويان از درخشان ترين ادوار ترقي و تكامل خطوط مختلف ايراني بويژه ثلث، (نسخ) و (نستعليق) است. در اين زمان بيشتر شاهان و شاهزادگان و رجال و امراء صفويه خود خوشنويس بوده اند و خطاطان و اساتيد خوشنويس از احترامي ويژه برخوردار شدند و مكتب خط و خطاطي در اين شهر دائر شد و اين شهر در حدود 4 قرن مهد بزرگترين خطاطان و خوشنويسان شد. در دوره صفويه اساتيد بزرگي همچون اميرعلي هروي و شاگرد او باباشاه اصفهاني و ميرعماد حسني قزويني و محمد صالح اصفهاني و نوراي اصفهاني و تراباي اصفهاني و عليرضا عباسي و علي نقي امامي و محسن امامي و استاد باقر بنا و دهها استاد خوشنويس ديگر با كتابت كتيبه هاي بناهاي اصفهان شهر اصفهان را به موزه اي از دست نبشته ها و كتيبه هاي نفيس تبديل كردند. خط نستعليق در دوران صفويه به آنچنان جايگاهي رسيد كه نه تنها در ايران و افغانستان (كه در آن هنگام جزئي از ايران بود) بلكه در ممالك مجاور و دور دست همچون هندوستان و عثماني و مصر و عربستان نيز طرفداراني پيدا كرد و اساتيد بزرگي مانند مير معزكاشي نستعليق نويس بزرگ دوران شاه عباس اول به هند سفر كرد و اين خط را در آن كشور رواج داد. با انتقال پايتخت از اصفهان اگر چه خوشنويسي دچار زوال شد اما در دوره قاجار اساتيدي ظهور كردند كه بار ديگر شهر اصفهان را به عنوان مهد اين هنر شريف بر سر زبانها انداختند. محمد كاظم واله اصفهاني و محمودخان ملك الشعراء در خط نسخ و درويش عبدالمجيد طالقاني در خط شكسته به استادي رسيدند. دوران صفويه زمان رونق خط ثلث نيز هست. در اوائل قرن يازدهم هجري قمري به دليل احداث مساجد و مدارس و تعمير امامزاده ها و بقاع متبركه اساتيدي همچون عليرضا عباسي و عبدالباقي تبريزي و محمدرضا امامي با كتابت كتيبه هاي اين آثار شاهكارهائي باقي گذاشتند كه شهر اصفهان را در دنيا نام آور و مشهور كردند. علاوه بر كتابت كتيبه ها، ساختن مرقَّعات و كتب نفيس نيز در اين دوران به كمال رسد و خطاطان نامدار و مشهور با استنساخ كتب مذهبي و ادبي نفائسي بوجود آوردند كه امروز زينت بخش موزه هاي دنيا هستند. در دوره قاجار و بخصوص زمان سلطنت محمدشاه به دليل سعي و اهتمام او بار ديگر خوشنويسي كه در روزگار افشاريه و زنديه دچار ركورد شده بود مورد توجه قرار گرفت در اين روزگار هنرمنداني مانند آقا محمدباقر سمسوري اصفهاني، رضا قلي اديب، ميرزا عبدالرحيم اصفهاني و چند تن از سادات گلستانه خط نستعليق را مجدداً به اوج رساندند. خط نسخ نيز به وسيله آقاغلامعلي اصفهاني، آقا زين العابدين اشرف الكتاب اصفهاني، آقا محمد كاظم واله و اساتيد ديگر به عاليترين درجه حسن و كمال رسيد. در قرن 14 هجري خط و خطاطي اصفهان كماكان به وجود اساتيد بزرگ اين هنر به حيات خود ادامه مي داد اما از مشروطيت به بعد روي به انحطاط و زوال نهاد. پس از پيروزي انقلاب اسلامي فعاليت انجمن خوشنويسان در اصفهان آغاز گشت و اساتيد بزرگي همچون مرحوم حبيب اله فضائلي بار ديگر در اعتلاء و ترقي اين هنر گام هاي مثبتي برداشتند sharoen24th August 2008, 01:47 PMقواعد حسن خط (کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند) بابا شاه اصفهاني كه خود از خوشنويسان مشهور بوده است در «رسالة كامل» قواعد دوازده گانة حسن خط را بدين صورت نگاشته است: تركيب، كرسي، نسبت، ضعف، قوّت، سطح، دور، صعود مجاز، نزول مجاز، اصول، صفا و شأن. sharoen24th August 2008, 01:47 PMنسخ‌نويسان وثلث نويسان مشهور اصفهان (کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند) دوران حكومت صفويه در ايران و اصفهان زمان اوج شكوفايي هنر در سطوح مختلف بوده است. از جمله خوشنويسي به علت علاقة سلاطين اين دوره به هنر خوشنويسي و گرامي داشتن هنرمندان آن، بسياري از خوشنويسان مشهور از سراسر كشور راهي اصفهان شدند تا در دستگاه صفويه ارج و قربي بيابند، همانند عليرضا عباسي و عمادالحسني و عبدالمجيد درويش طالقاني و سيداحمد نيريزي و ديگران. با كمال تأسف، حسادت، دشمني و سعايت بعضي از خوشنويسان نزديك شاه عباس، باعث شهادت و كشتن بزرگترين نستعليق نويس ايران زمين كه شهرت جهاني دارد گرديد، ولي عاقبت شاه عباس از اين عمل ناپسند خود پشيمانگرديد اما پشيماني سودي نداشت. ثلث نويسان و نسخ نويسان معروف اصفهاني كه آثار ارزنده و زيبايي از خود به يادگار گذاشته‌اند عبارت‌اند از: محمدرضا امامي اصفهاني: او به نام امام و پيشواي زمان خود شهرت داشته و داراي عمر طولاني بوده و همزمان با شاه عباس اوّل و شاه صفي و شاه عباس دوم و شاه سليمان زندگي مي‌كرده و كتيبه‌هايي به خط ثلث و نسخ و نستعليق در هر دوره به يادگار گذاشته است. تعداد كتيبه‌ها به خط محمدرضا امامي در بناهاي تاريخي اصفهان بيست و نه عدد مي‌باشد كه بين سالهاي 1038 تا 1081 هجري، رقم زده است. محمدمحسن، فرزند محمدرضا امامي: نامبرده كتيبه‌هاي زيادي در بناهاي تاريخي اصفهان دارد. محمدمحسن امامي اگرچه نستعليق و نسخ را خوش مي‌نوشته اما تخصّص او در خط ثلث بوده و كتيبه‌هايي كه از او بر جاي مانده، بيشتر به خط ثلث نوشته شده است. او در عهد شاه سليمان صفوي و ابتداي سلطنت شاه سلطان حسين زندگي مي‌كرده است. محمد صالح اصفهاني: از خوشنويسان ممتاز و نامدار اصفهان در دوره صفويه است. در بسياري از بناهاي تاريخي آثار قلمي زيباي او مشاهده مي‌شود، مخصوصاً در قسمت فوقاني محراب مسجد شاه اصفهان كتيبه‌اي است به خط ثلث بسيار ممتاز كه در پايان چنين رقم زده است: كَتَبُه محمد صالح الاصفهاني، سال 1038. علي نقي امامي: او فرزند محمد حسن امامي و از خوشنويسان معروف دوره شاه سلطان حسين صفوي بوده و بسياري از كتيبه‌هاي مدرسة چهارباغ و امامزاده اسماعيل به خط او است. علينقي امامي علاوه بر خط ثلث، در خط نسخ و نستعليق نيز آثار ارزنده‌اي از خود باقي گذاشته است. وي عمري طولاني داشته و كتيبه‌هايي از اين خانواده در شهرهاي ديگر از جمله در مشهد و قم و قزوين نيز بر بناهاي تاريخي به يادگار مانده است.عبدالرحيم جزايري: بيشتر كتيبه‌ةاي زيباي مدرسة چهارباغ از آثار اين خوشنويس مي‌باشد كه به خط ثلث عالي نوشته شده است. كتيبه‌هاي سردر ورودي و سردر بازار مدرسة چهارباغ هر دو به خط او است كه در سال 1122 ه.ق و در زمان سلطنت شاه سلطان حسين صفوي نوشته شده است. محمد هادي اصفهاني: او از نسخ نويسان معروف زمان شاه سلطان حسين صفوي بوده و در سال 1135 قمري در قتنة افغان در اصفهان كشته شده است. آثار زيبايي از اين خوشنويس به يادگار مانده است. sharoen24th August 2008, 01:49 PMاستادان خط نستعليق در اصفهان کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند خط نستعليق يكي از زيباترين و دلنشين‌ترين انواع خط است كه به خط ايراني و فارسي هم شهرت دارد. اين نوع خط چون انحنا ندارد و كج و معوج نوشته نمي‌شود، عيوب آن زود آشكار مي‌گردد. هنرمند خوشنويس خط نستعليق بايد از قدرت و توانايي و مهارت بسياري برخوردار باشد تا بتواند در زمرة خوشنويسان به حساب آيد و چنانچه به سمت استادي رسيد مقام و منزلت والايي دارد كه به نظر نگارنده، مهمتر از مقام استادي در ساير خطها مي‌باشد. همان طوري كه خطوط نستعليق ميرعماد حسني حدود چهار صدر سال است چون خورشيدي تابناك در جهان هنر خوشنويسي مي‌درخشد و كسي را مقابله با او ميسر نبوده است اما خوشنويسان معروف خطهاي ديگر به اين پاية شهرت نرسيده‌اند. اينك برخي از خوشنويسان نستعليق اصفهان را معرفي مي‌نماييم: باباشاه اصفهاني: از معروفترين خوشنويسان زمان خود بوده و تا آن زمان كسي به درجة او نرسيده است. لطافت خطش را در درجة اعجاز و حسن خطش را خداداد دانسته‌اند. صاحب تاريخ عالم آراي عباسي او را از بزرگترين استادان نستعليق زمان شاه طهماسب صفوي دانسته است. باباشاه شعر هم مي‌گفته و «حالي» تخلص مي‌كرده، اين سه بيت از اوست: از واضع خط نسخ تعليـق بشنو سخني زروي تحقيـق بالاي الف سـه نقطـه بايـد امــا بــه همان قلم كه آيــد يك نقطه بس است گردن با شش نقطــه درازي تن بــا از وقايع جالب توجه اينكه رسالة منثور «آداب المشق» باباشاه اصفهاني را قطعه فروش بي‌انصافي به عنوان رسالة ميرعماد تغيير نام داده تا به مبلغ بيشتري بفروشد و اين رساله را به نام ميرعماد فروخته است. پس از چندي محققان و خط‌شناسان و كاغذشناسان حقيقت را تشخيص دادند و مشكل مرتفع گرديد. خطهايي كه از باباشاه به يادگار مانده همگي در نهايت قدرت و ملاحت و شيوايي است و كمتر كسي تا كنون در خوشنويسي به او ترجيح داده شده است. باباشاه در مسافرتي كه به عراق كرد در سال 996 هـ . ق در بغداد درگذشت و همانجا دفن گرديد. اين بيت زيبا از او است: ز هر جا بگذرد تابوت من فرياد برخيزد كه آه اين مرده سنگين مي‌رود پرآرزو دارد عبدالجبّار اصفهاني: او از شاگردان طراز اوّل ميرعماد و از استادان برجستة خط نستعليق در قرن يازدهم است. آنچه او از قطعات ميرعماد تقليد كرده و به خوبي از عهده برآمده است. عبدالجبّار آثار خطي زيادي دارد. وفات او در سال 1065 هـ . ق اتفاق افتاد. نوراي اصفهاني: او فرزند قاضي غلامعلي (قاضي اصفهان) است و از شاگردان معروف ميرعماد به شمار مي‌ايد. به طوري كه ميرعماد خط او را به خط «رشيدا» ترجيح مي‌داده و به امر شاه عباس شاهنامة زيبايي نوشت اما آخر كار از اعمال ناپسند شاه عباس نسبت به خود رنجيد و راهي هندوستان شد و به سال 1070 هـ .ق در آنجا وفات يافت. ميريحيي اصفهاني: او برادر زن و شاگرد ميرعماد بوده و با وجود اين از شيوة «ميرعلي» پيروي مي‌كرده و اقلام ششگانه را از خفي تا جلي خوش مي‌نوشته است. شاه عباس به او لقب ميرثاني داده بود. وفاتش را به سال 1050 هـ . ق ضبط كرده‌اند. در مجموعة آقاي عباس غازي كه از خوشنويسان و موسيقي‌دانان و مشوّق هنرمندان اصفهان مي‌باشند، قطعه نستعليقي از او وجود دارد. ابوتراب اصفهاني: او سالها در خدمت ميرعماد تعليم مي‌گرفت و از مقامات معنوي ميرعماد بهره‌مند شده بود. پس از قتل ميرعماد جانشين او شد و در اندك مدتي شاگردان زيادي تربيت كرد. سال وفات او را 1072 هـ . ق نوشته‌اند. مدفن او در مسجد لنبان اصفهان است. محمدصالح اصفهاني: محمد صالح فرزند ابوتراب از استادان و خوشنويسان مشهور خط نستعليق و پيرو شيوه ميرعماد بوده است. بسياري از كتيبه‌هاي بناهاي تاريخي اصفهان در اواخر دوران صفويه از جمله كتيبة بالاي ايوان چهلستون و كتيبه‌هاي متعدد ديگر به خط اوست. محمدصالح شاعر نيز بوده و اين بيت پرمعنا از اوست: چه شد حق سعي و كجا شد سپاس چرا خلق گشتند حق ناسپاس بازگشت (file:///C:/Documents%20and%20Settings/administrator.FARABORD/Desktop/CD/isfahan/isfahan/sanaye%20dasti/khoshnevisi.htm#6) محمدباقر سمسوري: محمدباقر اصفهاني اهل بلوك جي و از اعاظم نستعليق‌‌نويسان اصفهان بوده و در عهد فتحعليشاه و محمدشاه قاجار مي‌زيسته است. او از شاگردان مكتب ميرعماد بوده و كمتر كسي به خوبي او خطهاي ميرعماد را تقليد مي‌كرده است. محمدباقر تا سال 1262 هـ . ق كه تاريخ وفات عيال فتحعليشاه است زنده بود زيرا سنگ قبر او را كه مانند گوهري تابناك در تخت فولاد اصفهان مي‌درخشد با خط خوش نستعليق نوشته است. ميرزا غلامرضا اصفهاني: او از معروفترين خوشنويسان قرن اخير بوده و در خوشنويسي شهرت بسزايي داشته است. محمدشاه قاجار او را به استادي فرزند خود گماشت.ميرزا غلامرضا استاد مسّلم خط نستعليق بوده و از «ششدانگ» تا «كتابت»، «خفي» و «غبار» را استادانه مي‌نوشته و به قول يكي از خوشنويسان؛ «هم با پارو و هم با يك مو» مي‌توانسته خوشنويسي نمايد. او در شكسته‌نويسي هم قدرتي تمام داشت. در خط، «يا علي مدد» امضا مي‌نموده و خطهاي بسياري از او باقي مانده است. مدتي از عمر خود را در تهران به سر برد و در سال 1307 هـ . ق همانجا درگذشت و در «صفايية ابن بابويه» دفن گرديده است. محراب بيك اصفهاني: او از شاگردان ميرعماد و به پرهيزكاري و صفات حميده موصوف بوده است. تاريخ وفاتش سال 1061 هـ . ق است. اين خوشنويس آثار اندكي از خود به يادگار گذاشته است. sharoen24th August 2008, 01:50 PMنورالدين محمد: او فرزند «تُرابا» و برادر محمدصالح اصفهاني است. نورالدين محمد، ابتدا در كتابخانه سلطنتي، در زمان شاه عباس مشغول به كار بوده و از خوشنويسان مشهور مي‌باشد. وفات او به سال 1094 هـ . ق اتفاق افتاد. ميرزا عبدالجواد: ميرزا عبدالجواد متخلّص به «عنقا» فرزند علي اشرف از اعيان و معاريف اصفهان بوده و در خط نستعليق و شكسته شهرت داشته است. وي در زمان فتحعليشاه به تعليم شاهزادگان درباري مي‌پرداخته و عمري طولاني داشته است. از عنقا آثار زيادي، از قطعات گرفته تا كتابهاي نفيس به جا مانده است. وفات او به سال 1275 هـ . ق در تهران اتفاق افتاد. ميرزا عبدالرحيم افسر: او فرزند ميرزا محمدعلي مسكين، شاعر اصفهاني است. افسر از خوشنويسانِ بنا,ِ دورة ظل السلطان در اصفهان بوده. نستعليق را شيرين مي‌نوشته و شاگردان زيادي داشته است. ميرزا فتح اله جلالي: جلالي از خوشنويسان نستعليق اواخر دوران قاجاريه در اصفهان بوده است. ميرزا ابوالقاسم محمد نصير طرب: از شاگردان افسر و فرزند كوچك هماي شيرازي بوده و در خط نستعليق شهرت داشته است. محمدنصر طرب در سال 1330 هـ . ق درگذشت. * شكسته نستعليق يكي ديگر از انواع معروف خط‌نويسي مي‌باشد كه بسيار زيبا و به نقاشي شباهت دارد. خوشنويسان اصفهاني اين رشته عبارت‌اند از: محمد علي اصفهاني: او معاصر «شفيعا» بوده و به شيوة او كتابت مي‌كرده است. در طب و شعر نيز دستي داشته و تخلص او «وفا» بوده است. اگرچه در رديف پيشوايان خط شكسته‌اش مي‌دانند، اما شهرت چنداني نداشته است. تاريخ وفات او به طور دقيق معيّن نشده اما تا سال 1161هـ . ق كه تاريخ تأليف كتاب «رياض الشعرا» بوده حيات داشته است. ميرزا كوچك اصفهاني: از معروفترين شاگردان عبدالمجيد درويش طالقاني است كه در شكسته‌نويسي از استادان مسلّم زمان خود بوده و خطهاي بسياري به صورت قطعه و كتاب به يادگار گذاشته است. وفات او به سال 1228 هـ . ق است. محمدرضا اصفهاني: محمدرضا معروف به «كَر» از معاصرين و شاگردان عبدالمجيد درويش بوده و در دستگاه اسماعيل سلطان خبوشاني سمت كتابت داشته و كتابهاي بسياري از جمله شاهنامة فردوسي را براي او نوشته است. سال وفات او به درستي معلوم نيست اما قطعاتي از او باقي مانده كه مربوط به سال 1195 هجري مي‌باشد. معتمدالدوله ميرزا عبدالوهاب نشاط: او وزير فتحعليشاه قاجار بوده، در شكسته‌نويسي توانا و قدرتمند بوده و گنجينة معتمد، از آثار باقي‌ماندة اوست. نسب وي به حكيم سلمان، طبيب مخصوص شاه عباس مي‌رسد. معتمدالدوله از دوستان نزديك عبدالمجيد درويش بوده و عبدالمجيد در خانة او اقامت داشته است. نشاط، شاعري توانا و نويسنده‌اي قدرتمند است چنانكه شهرت او بيشتر به همين هنرهاست. ديوان او تاكنون چندين بار به چاپ رسيده است. او در سال 1244 هجري درگذشت. خواجه تاج سلماني اصفهاني: او در زمان سلطان ابوسعيد گوركاني مي‌زيسته. بيشتر تذكره‌نويسان او را واضع خط تعليق مي‌دانند. تاج اگر واضع و مبتكر هم نباشد، اوّل كسي است كه خط تعليق را سر و صورتي داده و تحت قاعده درآورده تا آنجايي كه هيچ مخترعي خط اختراعي خود را بدان پايه نرسانده است. وفات او به سال 897 قمري اتفاق افتاده است. سيدعلي اكبر گلستانه: او از مشهورترين شكسته‌نويسان ايران است. پس از عبدالمجيد درويش، كسي شكسته‌نويسي را به درستي و زيبايي او ننوشته است. در نوشتن خط نستعليق هم توانايي بسيار داشته و شيوة او شيوه درويش بوده است. آثار بسياري از خود باقي گذاشته و در شكسته‌نويسي استاد تمام عيار بوده است. گلستانه در سال 1319 قمري در حين يك عمل جراحي بدرود حيات گفت. دكتر عبدالباقي نواب: او از پزشكان صاحب نام و استاد دانشكده پزشكي و رئيس دانشكدة ادبيات اصفهان بود. خط شكسته را به پيروي از گلستانه، استادانه و شيرين مي‌نوشت. در اغلب انجمن‌هاي شعر و ادب شركت داشت و از مشوقين هنرمندان اصفهان در رشته‌هاي مختلف بود. sharoen24th August 2008, 01:51 PM* تعليق از انواع ديگر خط است. اما خطي خاص و مشكل مي‌باشد. تعليق به معناي پيچك مو است. خط تعليق را خط «تَرَسُّل» نيز مي‌ناميدند چنانكه خاقاني زلف معشوق را چنين توصيف كرده: اي زلف تو پيچيده‌تر از خط ترسّل بر دامن زلف تو مرا دست توسّل خوشنويسان اين رشته در اصفهان عبارت‌اند از: آقا محمدكاظم واله اصفهاني: از مشاهير ادبا و شعرا و رجال عالي مقام اوايل دورة قاجار بوده است. نامبرده از خوشنويسان نامدار خط تعليق و سرآمد همه خوشنويسان اين رشته بوده است. علاوه بر تعليق، نستعليق را نيز خوش مي‌نوشته. مهمتر آنكه در خط «ناخني» كه يك نوع خط مشكل و بسيار قابل توجه است، استاد بوده است. آثار ارزنده و زيبايي از اين خوشنويس نزد مجموعه‌داران خطهاي نفيس و موزه‌ها، به خصوص كتابخانة مجلس شوراي ملّي موجود است. سنگ آرامگاه او كه قبل از مرگ به وسيله خود او نوشته شده، از نفايس ارزشمند هنر خطّاطي ايران به شمار مي‌رود. واله با سال 1229 هـ . ق در اصفهان وفات يافت و در تكية «والهيه» تخت فولاد اصفهان، زير گنبد زيبايي دفن گرديده است. پس از سالها انتظار، مجلد «هنر و هنرمندان اصفهان» كه جزئي از تاريخ مفصل و معظم اصفهان به قلم تواناي استاد جلال همايي است، به زير طبع آراسته گرديده و دريغ داشتم كه زحمات آن استاد در معرفي ديگر خطاطان اص سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 479]
-
گوناگون
پربازدیدترینها