واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: باور کنید من بازیگر نیستم و اتفاقی در مسیر بازیگری افتادم. اما معتقدم گریم خیلی به کمکم آمد چون برای رسیدن به نقش یاری ام کرد. وقتی یک گریم برای خود بازیگر واقعی... دستم برای بازی بهتر بسته بودسعید شیخ زاده، وحید جلیلوند و میرطاهر مظلومی هنرمندان عرصه دوبله کشور هستند که مانند پیشکسوتان این عرصه، هم چون چنگیز جلیلوند و هوشنگ توکلی پا به دنیای بازیگری گذاشتند. در این میان «منوچهر زنده دل» یکی دیگر از دوبلورهای کشورمان که در آثاری نظیر «پزشک حیوانات»، «رابین هود»، «بازرس فویل»، «روشن تر از خاموشی» صداپیشگی کرده، به حرفه بازیگری روی آورده است. وی در مجموعه تلویزیونی «کیمیاگر» نقش محمد بن زکریای رازی را بازی میکند.زنده دل که متولد ۱۳۵۱ و دانش آموخته رشته مترجمی زبان انگلیسی است، عقیده دارد زبان ارتباط مستقیمی با کار دوبله دارد، این گفت وگو به منظور پخش سریال «کیمیاگر» از شبکه اول سیما انجام شد. در حال حاضر چه کاری انجام میدهید؟در عرصه دوبله فعالیت میکنم و هم اکنون در سریال ایتالیایی «ماه روبنداز دور» با مدیریت دوبلاژ «مریم صفی خانی»، نقش «نیکولا» یکی از شخصیتهای اصلی را میگویم. هم چنین گوینده نقش «یوری» سریال «سرزمین بادها» هستم. چه شد که «محمدرضا ورزی» برای نقش اصلی سریال «کیمیاگر»، به سراغ شما آمد؟در سریال «عمارت فرنگی» این کارگردان بازی کرده بودم. ورزی اصرار داشت که من ایفاگر نقش «زکریای رازی» باشم. اما همیشه از تصویر و مقابل دوربین رفتن گریزان بودم و قصد نداشتم بازی در این نقش را بپذیرم. اما اصرارهای کارگردان موجب شد که این پیشنهاد را بپذیرم. چه شناختی از شخصیت زکریای رازی داشتید؟ شناختی در حد عموم مردم از این شخصیت داشتم و تنها میدانستم کاشف الکل بود. اما از زمانی که برای ایفای این نقش دعوت شدم، تا زمانی که مقابل دوربین رفتم وقت زیادی برای مطالعه و تحقیق نداشتم. در نتیجه به فیلم نامه و راهنماییهای کارگردان اکتفا کردم. پس فیلم نامه «محمدرضا ورزی» چنان دقیق به رشته تحریر درآمده بود که شما نیازی به تحقیق نداشتید؟منظورم این است که هنگامیکه کارگردان فیلم نامه را به من داد، از من خواست تا نقش زکریای رازی را بازی کنم. فیلم نامه را که مطالعه کردم از این شخصیت و قصه خوشم آمد، سیر شخصیت و اتفاقاتی که برایش رخ میداد جذاب بود. البته نمیدانم این فیلم نامه چه قدر و چند درصد استناد تاریخی دارد. گریم متفاوت تان تا چه اندازه، برای رسیدن به این شخصیت کمک تان کرد؟ گریم هم مانند لباس میماند. بازیگر برای رسیدن به نقش خود باید او را نیز به تن کند تا آماده ایفای نقش شود. باور کنید من بازیگر نیستم و اتفاقی در مسیر بازیگری افتادم. اما معتقدم گریم خیلی به کمکم آمد چون برای رسیدن به نقش یاری ام کرد. وقتی یک گریم برای خود بازیگر واقعی و باورپذیر باشد، شخصیت مورد نظر برای بیننده باورپذیر خواهد بود. خودتان چه قدر از بازی مقابل دوربین ورزی و ارائه این شخصیت رضایت دارید؟ درباره کارهای خودم حتی در عرصه دوبله قضاوت نمیکنم. ممکن است در دوبله، از لحن بیان خودم خوشم بیاید اما خیلیها مخالف نظر من باشند. به همین دلیل، همیشه قضاوت را بر عهده دیگران میگذارم. خوشحال میشوم که مرا نقد یا تشویق و به نکات مثبت و منفی کاری ام اشاره کنند. چون در جمع بندی این سخنان، به یک نتیجه مثبت میرسم که کار بعدی ام را چگونه ارائه دهم. انتقادات و پیشنهادات اطرافیان را درباره بازی ام در «عمارت فرنگی» شنیدم. به همین سبب سعی کردم در سریال «کیمیاگر» آن انتقادات را به کار گیرم، تا از نقاط ضعف بازی ام کاسته شود. البته دوباره میگویم که بازیگر نیستم و این تجربیات شاید در آینده نیز به دردم نخورد. اگرچه محمدرضا ورزی نیز محیطی خوب و صمیمی را ایجاد کرده بود و در کار راحت بودم. او به کارش مسلط است و هدف خود را از ساخت اثرش میداند. کارگردانی است که به همه چیز اشراف دارد. بعد از بازی در این سریال پیشنهاد دیگری هم داشتید؟ هم زمان با سریال «کیمیاگر» پیشنهاد داشتم اما نپذیرفتم و عذرخواهی کردم. هرچند کار ارزشمندی بود اما خیلی مصمم نبودم که کار بازیگری را ادامه دهم. چون مدت زمان فیلم برداری سریال «کیمیاگر» کم بود در آن بازی کردم. تصور میکنید رسانه ملی با ساخت سریالهایی از این دست، تا چه اندازه توانسته است در معرفی مفاخر کشور موفق عمل کند؟ برای معرفی مفاخر کشور میتوانیم آثار متعددی بسازیم. همان طور که در گذشته شاهد تولید و پخش سریالهایی چون «ابوعلی سینا» و «روشن تر از خاموشی» بودیم. تصور میکنم اگر کارگردانان برنامه ریزی دقیقی در راستای تولید آثاری از این دست داشته باشند و بودجه خوبی در اختیارشان گذاشته شود، میتوانند کارهای بهتر و شسته رفته تری بسازند. به نظرم سریالهایی نظیر «کیمیاگر» در حد معرفی شخصیت است. جوانان برای آشنایی بیشتر با آنها باید کتابهای مختلفی را مطالعه کنند تا مفاخر خود را بیشتر بشناسند. اگر مفاخر ما ارزشمند هستند پس باید برای تولید این آثار، ارزش قائل شد و بودجه مناسبی صرف ساخت آن کرد. به نظر خودتان «محمدبن زکریای رازی» را تا چه اندازه باورپذیر ارائه دادید و به این شخصیت نزدیک شدید؟هنگامیکه مشغول بازی در این نقش بودم، به شخصیتی که در فیلم نامه تعریف شده بود خیلی نزدیک شده بودم. نگاه شما قبل از سریال «کیمیاگر» و بعد از آن، به مقوله بازیگری چه قدر تفاوت کرده است؟بازیگری زوایای مختلفی دارد. کاری نیست که امروز مقابل دوربین بروم و فردا بگویم که بازیگر شده ام. در عرصه دوبله نیز این گونه است حتی پیشکسوتان عرصه دوبله با سابقه ای ۴۰ ساله، وقتی وارد کاری جدید میشوند حس تازه ای دارند. هر روز برایشان تجربه ای نو است و انتها ندارد. بازی در این سریال برایم تجربه ای بود که نمیدانم تکرار میشود یا نه اما راضی بودم. در سریالهای تاریخی به دلیل این که مردم پیش زمینه ای از آنها دارند، دست بازیگر برای ارائه نقش یک مقدار بسته است، با این موضوع تا چه حد موافق هستید؟ ممکن است افراد جامعه، روایتهای مختلفی درباره شخصیتهای تاریخی شنیده باشند. معتقدم بازیگر تعیین کننده شخصیت نیست، بلکه فیلم نامه و کارگردان تعیین کننده هستند. هنگامیکه یک بازیگر برای بازی در نقشی دعوت میشود یا از ابتدا به آن فیلم نامه اعتقاد پیدا میکند و میگوید با دانستههایش هم خوانی دارد یا این که معتقد است آن شخصیت به گونه ای که تصور میکرده نیست. نتیجه این کار، حاصل تفکرات نویسنده و هدایت بازیگران میباشد. درستی آن واقعه تاریخی هم به عهده نویسنده و کارگردان است. در «کیمیاگر» دستم برای ارائه نقش بسته بود. اگر زمان بیشتری داشتم درباره شخصیت مطالعه میکردم. البته نمیتوانستم تغییراتی در فیلم نامه انجام دهم. زیرا بازی در نقشهای تاریخی حساس است. شاید اتفاقی بود که بازی در دو سریال «عمارت فرنگی» و «کیمیاگر» را پذیرفتم. چرا که به دنبال بازیگری نبودم، سریال «کیمیاگر» به عنوان تجربه دوم بازیگری برایم سخت بود. «محمدبن زکریای رازی» شخصیت بزرگی است. جا دارد که به جای ۵ قسمت، سریالهای طولانی تری درباره وی ساخته شود. کارگردانان باید به مفاخر کشور بها دهند و آثار بیشتری درباره معرفی و شناخت آنان بسازند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 963]