واضح آرشیو وب فارسی:فارس: گزارش نمايش فيلم «ريسمان باز» در كارگاهآزادفيلم؛ طوسي: تركيب سينمايخيابانيوعامهپسند در «ريسمان باز» اهميت دارد
خبرگزاري فارس: جواد طوسي گفت: اهميت جسارت در گامهاي اوليه كارگردان فيلم «ريسمان باز»، در تركيب سينماي خياباني و سينماي عامهپسند است
به گزارش خبرنگار سينمايي فارس، در نشست نقد وبررسي فيلم «ريسمان باز»(مهرشاد كارخاني) در كارگاه آزاد فيلم، تقدم و تأخر تاريخي آثار مسعود كيميايي و نگاه تاريخي آنها و شباهت اين آثار با «ريسمان باز» مورد بررسي قرار گرفت و سپس در مورد نگاه فيلم به مسائل اجتماعي بحث و بررسي صورت گرفت و درمورد تفاوت سينماي خياباني در عصر حاضر به نمونههايي از آن مانند «تنگنا» بحثوبررسي شد.
بنا بر اين گزارش، در اين نشست كه با حضور «مسعود كيميايي»، «مهرشاد كارخاني» و بابك حميديان(كارگردان و بازيگر ريسمانباز) و جواد طوسي برگزار شد، اين منتقد گفت: «مهرشاد كارخاني» سعي كرده ضمن پايبندي به طبقه اجتماعي خود شرايط آن را بدون هيچگونه شعاري ارزيابي كند و اين ارزيابي از طريق جايگاه و موقعيت دو شخصيت اصلي صورت گرفته است. اين شخصيتها ميخواهند گاوي را از جنوب شهر به شمال شهر ببرند و در طول اين مسير با تناقضهاي جامعه شهري روبرو ميشوند كه اين وضعيت در واقع نوعي آسيبشناسي اجتماعي را در فيلم به نمايش ميگذارد. شخصيتهاي «ميكائيل» و «عسگر» دو شخصيت اصلي فيلم افرادي به شدت نسبت به اين جامعه آسيبپذيرند و در واقع خود را به نوعي به جامعه تحميل كردهاند. وضعيت آنها نسبت به جامعه تا حدي در ميزانسن فيلم در ميان اجتماع به نمايش درآمده و به خوبي نشان داده شده اين آدمها تا چه حد ميتوانند از جامعه استفاده كنند يا چگونه در برابر جامعه كم ميآورند كه اين موضوع نيز به خوبي در فيلم به نمايش درآمد.
طوسي نقطه ضعف فيلم را استفاده زياد از راوي در آن دانست و گفت: اشكال عمده اين فيلم استفاده زياد از نريشن است كه نميتواند براي فيلم مناسب باشد. خلوت اين آدمها به همراه تنهايي با روزمرگيهايشان به اندازه كافي ميتواند وضعيت واقعي آنها را نشان دهد و ضرورت ندارد كه با استفاده كلام و گفتار، بخواهيم همه چيز را كاملاً به مخاطب تفهيم كنيم. سينماي خياباني جنس خاصي دارد و با وجود اين كه خواسته شده در اين زمينه با استفاده از كلام مخاطبان گستردهتري را به سوي فيلم بكشاند اما اين موضوع با بيان اجرايي و زيباييشناسي «ريسمان باز» همخواني ندارد. در سينماي متكي به زبان تصوير و با ايجازي كه در ميزانس و جغرافياي فيلم وجود دارد استفاده از نريشن تنها باعث سردرگمي مخاطب ميشود.
طوسي در ادامه به بحث انتخاب بازيگر در اين فيلم اشاره كرد و گفت: كارخاني در «ريسمان باز» كه شايد در نگاه اول مخاطب عام نداشته باشد، از بازيگران حرفهاي استفاده كرده و سعي كرده جذابيت سينماي عادي را با مؤلفههاي سينماي خياباني تركيب كند. البته نميتوان به سرعت در مورد موفقيت اين تجربه صحبت كرد بلكه بايد به عنوان نوعي انتخاب معقول به آن نگريست. شايد در تجربه بعدي اين فيلمساز يا تبديل اين امر به يك جريان در سينما بتوانيم در مورد مطلوب بودن يا نبودن آن بحث كنيم ولي اهميت جسارت در گامهاي اوليه كارگردان براي تركيب دو سينماي خياباني و عامهپسند است كه قصد دارد نوعي تعادل را بين فرم، ساختار و مضمون اين دو نوع سينما را به وجود آورد اين كار قابل دفاع است و اميدوارم در چرخه سياستگذاريهاي سينمايي اين سينما ميتواند جايگاه خود را بيابد.
در بخش ديگري از اين نشست جواد طوسي به گرتهبرداري كارخاني از آثار مورد علاقهاش اشاره و گفت: كاملاً مشخص است كه كارخاني در اين فيلم با نگاهي غريزي سعي كرده نوعي تعلقخاطر به آثار مورد علاقهاش را در اين فيلم بياورد كه در ميان آن آثار ميتوان به فيلمهاي «سام پكينپا» يا آثار اجتماعي سينماي دهه 80 ميلادي اشاره كرد كه آن فيلمها در زمان خود تأثيري زيادي را در جامعه گذاشتند اما نقطه مثبت «ريسمان باز» اين است كه مضامين مورد نظرش را با زباني ايراني و مضاميني بهروز نشان ميدهد و اين نشان ميدهد كه وي در حال نمايش نوع و دوراني جديد از فيلمهاي خياباني است كه ميتواند سبكي جديد را در اين سينما بنيانگذاري كند.
در اين نشست همچنين «مسعود كيميايي» ، «بابك حميديان» و «مهرشاد كارخاني» به صحبت درباره ويژگيهاي فيلم پرداختند و به پرسشهاي حاضرين پاسخ گفتند.
در پايان اين نشست «جواد طوسي» منتقد سينما در گفتوگو با خبرنگار سينمايي فارس در مورد نمايش و نقد فيلم «ريسمان باز»(مهرشاد كارخاني) در «كارگاه آزاد فيلم» به مديريت مسعود كيميايي گفت: علت انتخاب اين فيلم براي نمايش در اين مدرسه فيلمسازي، اين موضوع بود كه «ريسمان باز» در جشنواره فيلم فجر سال گذشته به دلايلي كه يكي از آن دلايل ميتواند عدم انتخاب فيلم براي بخش مسابقه باشد، به خوبي به نمايش درنيامد در حالي كه وضعيت نمايش فيلم پس از جشنواره فيلم فجر اقتضا ميكند در سياستگذاري سالانه سينمايي پوششي مناسب براي انواع فيلمسازي مستقل و تجربي به خصوص انواعي كه وجه هنر-صنعت باشد در نظر گرفته شود.
فيلمي مثل «ريسمان باز» يا آثاري از اين دست همه ميتوانند تعريف و شمايلي از اين سينماي اجتماعي جديد ايران ارائه دهند كه سازندگانشان نسل جوان است و اين نسل نميخواهد، ديدي انفعالي نسبت به جامعه داشته باشد.
وي در ادامه با اشاره به ويژگيهاي خاص آثار «مهرشاد كارخاني» و سابقه عكاسي او در سينما گفت: «ريسمان باز» نسبت به ساير آثاري از اين دست به علت پايگاه اجتماع كارخاني در جامعه يا سابقهاش در عكاسي فيلم كه هميشه آثار اجتماعي را عكاسي ميكرد و نوع نگاه او كه متأثر از آثار كيميايي چون «رضا موتوري»، «قيصر» و «گوزنها» است و بحثهاي رئاليستي را در جامعه مطرح ميكند، ميتوانست فيلمي مناسب براي نمايش در مكاني آموزشي باشد كه مسعود كيميايي در رأس هرم آموزشي آن قرار دارد، ضمن اينكه «مهرشاد كارخاني» بهعنوان فيلمسازي از نسل جوان و ديد اجتماعي خاص خود، توانسته ميزانسني خوب و مناسب با جامعه امروز بيابد و در حد خود به زيباييشناسي آثار خياباني نزديك شود.
انتهاي پيام/
شنبه 4 خرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 354]