تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816354161
روشهای تفکیک رسوبات دریایی و غیر دریایی
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: View Full Version : روشهای تفکیک رسوبات دریایی و غیر دریایی sonbol25611st May 2007, 01:49 AMروش هاي تفكيك رسوبات دريايي و غير دريايي براي اينكه موضوع فوق بهتر مورد بحث قرار گيرد بايد از سه جنبه مختلف آنرا مورد تجزيه و تحليل قرار داد. 1ـ دلايل بيولوژيكي 2ـ دلايل ژئوشيميايي 3ـ دلايل مينرالوژيكي 1ـ دلايل بيولوژيكي: فسيل ها به ما ساده ترين و مطمئن ترين دلايل را براي شناخت عرضه ميكنند، گروههاي بزرگي از حيوانات مانند راديولاريا مرجانها و اسفنجها و سفالوپودا فقط در درياها زندگي ميكنند، گروههاي ديگري مانند بريوزوآ، براكيوپودا ، اكينودرما و فرامينيفرا نيز با اينكه در محيطهاي دريايي زندگي ميكنند ولي پاره اي از نماينده هايشان قادرند كه در محيط هاي ديگري نيز زندگي كنند . اين مساله در مورد گياهان نيز بطور كلي صدق ميكند، بر عكس گروههاي بسياري از موجودات فقط در آبهاي شيرين زندگي مي كنند . آب دريا و آب شيرين بوسيله يك محيط زيست كه ميزان نمك آن تقريبا بين 5 ـ 8 در هزار است از هم جدا مي شوند، گونه هاي موجوداتي كه در اين محيط زندگي ميكنند بسيار كم هستند . استراكودها بخصوص چنين محيطي را بخوبي در سنوزوئيك نشان مي دهند، دياتمه ها نيز براي پلئيستوسن نشان دهنده چنين محيط زندگي مي باشند. در جايي كه از فسيل به عنوان تعيين كننده محيط زندگي استفاده مي شود معمولا مشكلات فراوان نيز وجود خواهد داشت، براي مثال گونه هايي از موجودات دريائي وجود دارد كه بطور موقت در آبهاي شيرين زندگي مي كنند يا موجوداتي كه در رودخانه هاي آب شيرين زندگي مي كنند بوسيله آب به دريا ها انتقال مي يابند. بعقيده آدولف رمانه بايد براي تفكيك رسوبات دريائي و رسوبات ليميني از واقعيات زير استفاده نمود. الف) گونه هاي موجودات كاملا دريائي و گونه هاي موجودات آب شيرين مختلف اند ، فقط گونه هاي بسيار كمي قادرند كه هم در محيط دريائي و هم در محيط آب شيرين زندگي كنند. ب) براي دريا نه فقط گونه ها بلكه گروههاي بزرگي از سلسله حيوانات مشخص كننده هستند پ) محيط آب دريا و آب شيرين بوسيله يك محيط كه ميزان نمك آن به 5 ـ 8 در هزار ميرسد ، قابل تفكيك هستند، گونه هاي موجوداتي كه در اين محيط وجود دارند بسيار كم اند يا بهتر گفته شود كه اين محيط از لحاظ تعداد گونه ها متغير است. ث) نه فقط گروههاي ويژه اي از موجودات بلكه تيپ هاي مخصوصي نيز نشان دهنده محيط دريائي هستند. براي آب هاي شيرين نيز در بين حشرات(Insects) و گياهان عالي ميتوان نمونه هائي پيدا كرد. چنانچه آب دريا و آب شيرين با هم مقايسه شوند ميتوان به نتيجه گيري زير رسيد: 1ـ آب دريا داراي عده بيشماري از تيپهاي مختلف از سلسله حيوانات است كه آب شيرين فاقد آن است . 2 ـ بعضي از تيپهاي حيوانات كه درآب درياها بصورت ماكروفونا(Macrofauna) وجود دارند در آبهاي شيرين بصورت ميكروفونا (Microfauna) ديده مي شوند. 3 ـ تيپهاي ويژه اي از حيوانات كه در آبهاي شيرين زندگي مي كنند فقط در بين حشرات و لاروهاي آنها يافت مي شوند. 4 ـ در سلسله گياهان تيپ هاي ويژه اي براي آب دريا و آبهاي شيرين وجود دارد. منبع: GSINET sonbol25611st May 2007, 01:50 AMاوستراكودها: اوستراكودها چه براي چينه شناسان و چه براي ديرين شناسان داراي اهميت ويژه اي مي باشند و بدين علت هم كارهاي تحقيقاتي متعددي در مورد اين گروه از حيوانات صورت گرفته است. گونه هاي اوستراكودهادر رسوبات ليميني (خشكي) در رسوبات براك( نيمه شور) و رسوبات دريايي مختلف است. نقش استراكدها به عنوان تعيين كننده محيط بسيار جالب است. بدين جهت هم محققين از اوستراكدها بعنوان انديكاتور براي رسوبات دورانهاي مختلف استفاده كرده اند. از استراكدها در رسوبات مزوزوئيك و سنوزوئيك و رسوبات عهد حاضربراي نشان دادن محيط زندگي استفاده شده است. در مورد استراكودها بخصوص بايد اين سئوال مطرح گردد كه آيا واقعا " گونه هاى آن يك محيط ثابت را نشان ميدهند؟ در محيط آبهاى براك (نيمه شور) اوستراكدها بخصوص فراوان يافت ميشوند، استراكود ها بويژه مشخص كننده محيط ببن آبهاى درياها و آبهاى شيرين هستند. در باره محيط زندگى ا وستراكودها عمو ما" مطا لب زير قابل بحث است: اوستراكودها در انواع آبهاى مختلف از آبهاى كا ملا" دريايى تا آبهاى كاملا" شيرين قادر به زندگى ميباشند، درعمقهاى تا 200 متر اوستراكودها چه از نظر تعداد گونه ها وچه از نظر عده حيوانات بسيار غنى ميباشند، درحا ليكه در اعماق بيش از 200 متربندرت يافت ميشوند. آ بهاى براك بهترين محيط زندگى براى اين موجودات مي باشند. در رسوبات اين محيط ،استراكودها بحدي فراوان هستند كه مي توانند تشكيل سنگ دهـند. در مورد مرفولوژي و اكولوژي اوستراكودها امروزه براى تميز رسوبات دريايي از رسوبات ليمينى تحقيقات كافى صورت گرفته است. sonbol25611st May 2007, 01:51 AMدياتومه ها: آناليز دياتومه ها سالهاست نه تنها يكى از متدهاى تحقيقاتي با ارزش براى تكميل آزمايشات ديگر است بلكه در موارد زيادى تنها متدي است كه براى تشخيص و چگونگى تشكيل رسوبات بكار برده مي شود. دياتومه ها در مقابل ميزان نمك آب داراى كيفيت خاص ميباشند و ميتوان آنها را بر مبناى ميزان نمك آب تقسيم بندى كرد، دياتومه ها در آبهاى كاملا" شيرين تا آبهاى كاملا" شور زندگى مي كنند و در تمام آبهايى كه ميزان نمك آنها متفاوت است قادر به زندگى ميباشند. دياتومه ها بر مبناى سازش با ميزان نمك آب به دياتومه هاى دريايى (آب شور)، دياتومه هاى براك (نيمه شور) و دياتومه هاى آب شيرين تقسيم مي شوند،اين سيستم تقسيم بندى سيستم Halobienمشهور است. بر مبناى اين سيستم دياتومه هاى اوهالوب Euhalobe)) در آبهايي كه ميزان نمك (زالينتى) آنها بين 20 تا 40 هزار ميباشد زندگى مي كنند. دياتومه هاى مزوها لوب (Mesohalobe) درآبهائيكه ميزان نمك آنها بين 5تا25هزار ميباشد زندگي ميكنند و دياتومه هاى اوليگوهالوب (Oligohalob) تا ميزان نمك 5 درهزار زندگى مي كنند. اين سه گروه ا صلى دياتومه ها در واقع نشان دهنده آبهاى دريا وآب براك نيمه شور و آب شيرين ميباشند. اين سيستم بعدا" كامل ترشده واطلاعات اكولوژي جديدتري به آن افزوده شده است. محيط دريايى و ليمينى بوسيله حوزه اى كه دياتومه هاى آن از نظر تعداد گونه زياد است از هم جدا ميشوند. دياتمه هاى مزوهالوب(Mesohalobe) : دياتومه هايى هستند كه دائما" در آبهاى براك زندگى مي كنند و فقط منحصر به آبهاي براك هستند. sonbol25611st May 2007, 01:53 AMكاروفيت ها ( CHAROPHYTE ) و هالوفيت ها ( HALOPHYTE) : فسيل كاروفيتها از دوره دونين تا به امروز شناخته شده اند. فرمهاي قديمى آن با فرمهاى امروزى اختلافات زياد دارد، كاروفيتها يكى از مهمترين فسيلهاى مشخص در رسوبات آبهاى ليمينى و آبهاى براك (نيمه شور) هستند، كاروفيتها هرگز در رسوبات دريايي پيدا نخواهند شد. هالوفيت ها جلبكهايى هستند كه سنگهاى آهكى را ميسازند و هميشه در محيط دريايى وجود دارند، ميكروفسيل ها و دانه هاى گرده هالوفيت ها در رسوبات خشكى با توجه به شرايط جغرافيايى يكي از بهترين دلايل براي تأثير محيط دريايي است. در تحقيقات اسپرولوژيكى بخصوص تأثير دريا به دانه هاي گرده خانواده كنوپودياسه آ (Chenopodiacea) به خصوص زمين هايي كه از لحاظ نمك غنى باشند براي محيط زيست بر مي گزينند و محل اصلى گسترش آنها در حاشيه ساحلى دريا و صحراهاى نمكى است روابط بين وجود دانه هاي گرده كنوپودياسه ها وساحل درياها از ميوسن تا بحال با اطمينان كامل باثبات رسيده است. sonbol25611st May 2007, 01:55 AMفرآمينيفرا: فرآمينفرها تك ياختگاني هستند كه از دوره كامبرين فوقانى شروع به زندگى كرده اند و از دوره كربونيفر تحتاني در ساختن سنگهاي آلي رسوبي نقش اررنده را دارند، اكثر فرامبنبفرها دريايي هستند، ولى در آبهاى نيمه شور نيز قادر به زندگى ميباشند، برحسب نوع زندگى ميتوان آنهارا به فرامينيفرهاى بنتوس و فرامينيفرهاى پلانكتون تقسيم كرد. گونه هاى فرامينيفرهاى بنتوس در كف درياها زندگى مي كنند، در حاليكه گونه هاى فرامينيفرهاي پلانكتون در نزديكى سطح فوقانى آبها بحالت شناور زندگى ميكنند. فسيل فرامينبفرا در اين اواخر مورد توجه خاص زمين شناسان قرارگرفته است، اهميت آن نه تنها از جهت چينه شناسي بيولوژيكي(Biostratigraphy) است، بلكه از فسيل فرامينفرها براي تجسم محيط رسوبي دورانهاى گذشته بكرات استفاده شده است. با توجه به امكانات محدودي كه براى تعيين درجه حرارت و عمق محيط زيست فرامينيفرها وجود دارد، ولى از فسيل آنها براى تعيين ميزان شورى (زالينى) محيط زيست مي توان استفاده كرد. عده بيشمارى از فرآمينفرها موجودات دريايى Stenohaline هستند. اين مسأله در مورد موجوداتي كه در جوار فرامينيفرها زندگى مي كنند باثبات رسيده است. از تمام فرآمينيفرهاى پلانكتون واغلب خانواده هاى فرآمينيفرهاى بنتوس نمي توان مرز آبهاى كا ملا" شور و آبهاى نيمه شور را تشخيص داد. اين مرز بين آبهاي نيمه شور وكا ملا" شور از نظر بيولوژي داراى اهميت خاصى است، ميزان شوري اين مرز بين16 تا 18 درهزار ميباشد. بر اساس اكولوژي مي توان فرآمينفرهاي آبهاي نيمه شور را به 3 گروه تقسيم كرد: 1- اوري هالين- (فرآمينيفرهاى غشاء آهكى)EURYHALINE 2- اوري هالين- (فرآمينيفرهاى غشاء اگلوتيناتيا) EURYHALINE 3- ا ستنو هالين- (با صدف كتينيى) STENOHALINE sonbol25611st May 2007, 01:56 AMنرمتنان: اكثر نرمتنان محيط زيست دريايى دارند و در آبهاى كم عمق (كمتر از 50 متر) زندگي مي كنند. در اين محل غداى خود را از گياهان و موجودات جانوري گياهخوار تأمين مي كنند. ولى نرمتنان گوشتخوار در آبهاى عميق زندگى مي كنند. و تأثير سالينيتى (شورى) محيط زيست نرمتنان بوسيله Hudson در رسوبات ژوراسيك مياني بوسيله Papp و Parker در رسوبات دوران سوم و زمان كنوني مطالعه شده است. نرمتنان آبهاي شيرين وآبهاى نيمه شور داراى صدفهاي كوچك و نازك هستند درحاليكه نرمتنان محيط كا ملا " دريايي داراى صدفهاى بزرگ و ضخيم هستند. صدف نرمتنان درنقاط بسيار عميق دريا نيز نازك است ولى علت آن اين است كه در نقاط سرد و عميق دريا اصولا" صدفها نازك تر است. گاستروپودا: گاستروپودا از دوره كامبرين شروع بزندگى كرده اند وماكزيمم تكامل آنها در كرتاسه فوقانى و ترشير است، گاستروپوداي شش دار كه به (Pulmonata) مشهورند، از كرتاسه فوقانى با زندگى در خشكى سازش كرده اند و درآبهاى نيمه شور و شور نيز قادر بزندگى هستند ولى بطور كلي بيشتر گاستروپودا، محيط زيست دريايى و طرز زندگى بنتوس را دارند و در هر عمقى از آب قادر به ادامه زندگى ميباشند. سفا لوپدا: سفالوپودا در ادوار مختلف ميزيسته اند وداراى فرمهاى متنوعى بوده اند. ناوتيلوسها در د وره اوردويسين وسيلورين، گونياتيت ها در دوره دونين و كربونيفر، سراتيتها در دوره پرمين و ترياس و آمونيت ها و بلمنيت ها در دوره ژورا سيك و كرتاسه مي زيسته اند، تمام سفالوپدا مانند سفالوپوداي زمان كنونى، موجودات كا ملا" دريايى بوده اند و نقش سنگ سازى آنها د اراى اهميت است. سفالويودا يا شنا ميكرده اند و يا در كف درياها مي خزيده ا ند. اين موجودات از زندگى در آبهاى متلاطم و كم عمق اجتناب ميكرده اند. آمونيتهادر آبهاى عميق دريا مي زيسته اند، بلمنيتها آبهاى كم عمق وساكت و سرد را براى زندگى انتخاب ميكرده اند. سفالوپودا بهترين انديكاتور براى شناخت محيط زيست دريايى هستند و از فسيل آنها براى شناخت رسوبات دريايى به بهترين نحوى ميتوان استفاده كرد. sonbol25611st May 2007, 01:59 AM2- دلايل ژئوشيميايى در رسوبات فاقد فسيل ويا در جائيكه ازفسيلهابطور اطمينان بخش نميتوان در تمييز محيط دريايى و غبردريايى استفاده كرد. با يد متدهاى ژئوشيميايى بكاربرده شود. در بهره بردارى از دلايل ژئوشيميائى براى تفكيك رسوبات محيط دريايي و محيط رسوبات غير دريايى بايد كيفيت گذشته زمين شناسى بخوبى روشن گردد. مثلا" بايد مجسم گردد كه تركيب آب درياهاى گذشته از لحاظ املاح به چه صورتى بوده است و اين تركيب آبها در طول تاريخ چه تغييراتي كرده اند. نكته اى كه بايد حتما" مورد توجه قرار گيرد آنست كه كيفيت شيميايى آب درياهاى كنونى چگونه است؟ مقايسه تركيب شيميايى آب درياهاى كنونى با تركيب آب درياهاى گذشته ميتواند در حل بسيارى از مشكلات موثر باشد. مقدار متوسط نمك آب درياهاى كنونى تقريبا" 35 درهزار يعنى 35 گرم در ليتريا 35 گرم دركبلو ميباشد. اين ميزان شورى يا سالينتى آب درياها تقريبا" صد تا هزار (100-1000) برابر شورى آبهاى رودخانه هاى آب شيرين است. البته اين ميزان نمك در بعضى از درياهاى بسته و اقيانوسها كمى تغيير ميكند. كيفيت آب وهوايى يك منطقه خاص ميتواند عامل موثر در شورى آب درياها باشد. آب درياهاى جهان را ميتوان براساس ميزان شورى آنها بشكل زير تقسيم بندى كرد. 1-آبهاى هيپرهالين (HYPERHALINE) ميزان نمك اين آبها بيش از 40 در هزار ميباشد، يعنى ميزان سالينتى بيش از 40 گرم در ليتر است. 2- آبها ى اوى هالين (EUHALINE): ميزان نمك اين آبها تقريبا" به 30 تا 40 درهزارمي رسد. 3- آبهاى ميكسوهالين ( MIXOHALINE):ميزان شورى آن بين 5/0 تا 30 گرم در ليتر است. 4 _آبهاى براك (BRACK): كه مقدار نمك آن از 18در هزار كمتراست، اين آبها به آبهاى نيمه شورمعروفند. ارقام ناميده شده بالا در فصول مختلف سال كمى تغيير ميكند. كيفيت فيزيكى و شيميايى وبيولوژى مهمترين عامل درتغيير ميزان شورى آب در اعماق مختلف هستند.ميزان نمك سطح فوقانى آب درياى آزوف6/10 درهزار ودرياى سياه 3/18درهزار و درياهاى شمالى (قطبى) 5/25 در هزار ميباشد. در درياى سرخ ميزان نمك بين 5/36 درهزا ر (درياى عدن) 2/42در هزار (درياى اكبار) ا ين ميزان شورى زياد نتيجه يك تبخيرحد متوسط 2000 تا2500 ميلى مترو ميزان رطوبت نسبى 250 ميليمتر است. sonbol25611st May 2007, 02:00 AM(B): در رسوباتى كه فاقد فسيل ميباشند، براى تميز رسوبات دريايى و غيردربايى از عنصر بر ميتوان به بهترين وجهى استفاده كرد.بر قابل اعتمادترين انديكاتور براى تفكيك رسوبات دريايى و غيردريايى است، يكى از محققين بنامLandegren براى اولين بار اثبات كرد كه نسبت خاصى بين شورى رسوبات و مقدار بر آنها وجود دارد. عنصر بر در شبكه كريستالى ايليت كه يك ميكاى اكتائدريك است فيكسه شده است (1 حتمالا" درمحلA 1 تترا ئدر با عدد كئورديناسيون 4) واز اين جهت برقابل تعويض يونى نيست. چگونگى كيفيت رسوبات، دانه بندى، تركيب مينرالهاى آن واز همه مهمتر طرز تشكيل شدن آن تاثير بسيار جزئي در ميزان بر دارد. مقدار،بر در رسوبات رسى بيشتر است در حاليكه در رسوبات شنى و آهكى مقدار بر بمراتب كمتر باشد. بدين جهت مبزان بر با مقدار رس رسوبات نسبت مستقيم دارد. يعنى هر قدر در رسوبات مقدار رس بيشتر باشد به همان اندازه ميزان بر نيز بيشتر ميباشد. مقدار بر سنگهاى رسى كه در دريا رسوبگذارى شده عموما" دو برابر مقدار برى است كه درسنگهاى رسى غير دريايى رسوبگذارى شده است. مقدار بر رسوبات شنى بستگى به مقدار تورمالين موجود درآنها دارد. در رسوبات رسى مقدار بر نيز بخصوص به شرايط رسوبگذارى بستگى دارد، مثلا" درجه حرارت آب در مقدار بر رسوبات كاملا" موثر است. چنانچه تفكيك رسوبات دريايى و غير دريايى براساس مقدار بر صورت گيرد، بايدبه عوامل مختلف توجه خاص مبذول گردد. بايد تركيب مينرالهاى موجود در رسوبات مورد بررسى دقيق قرارگيرد. بايد سعى شود رسوباتى با هم مقايسه شوند كه ازجهت تركيب مينرالها و دانه بندى و دياژنز نيز وضعى مشابه را دارا باشند. sonbol25611st May 2007, 02:01 AMگوگرد: مقدار گوگرد درسنگهاى آذرين بين 05/0 تا 3/0 درصد است. بطور كلى مقدار گوگرد در سنگهاى بازى بيشتر از سنگهاى اسيدى است. گوگرد بيشتر بصورت سولفيد آهن و مس و نيكل در طبيعت وجود دارد. در موقع تركيب سولفيدها اكسيده شده وبصورت سولفات در مي آيند، در رسوبات دريايى گوگرد غيرآلى معمولا" بصورت سولفات كلسيم (گچ) وجود دارد، در آبهاى تحت الارضى نيز گوگرد بصورت سولفات كلسيم ديده شود. برمبناى مقدار زياد سولفاتها درآب دريا رسوبات دريائى عموما " داراى مقدار بيشترى گوگرد از رسوبات غير دريايي ميباشند، همچنين از نسبت ايزوتوپهاى گوگرد درسولفيدها و سولفاتها براى تميز رسوبات دريايى و غير دريايى استفاده ميشود. اوران وتوريوم: اوران و توريوم دو عنصر هستند كه نقش آنها در رسوبات بوسيلهHECHT مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. اوران و توريوم ميتوانند تحت شرايط طبيعى در درياها رسوب كنند. نتايج تحقيقات نشان داده اند كه مقدار اين دوعنصر در تورب و ذغال سنگ قهوه اى و رس رسوبات درياهاى عميق ميتوانند اطلاعات خوبى درمورد محيط رسوب گذارى دراختيار ما بگذارند. هرچه نسبت اوران به توريم در سنگهاى آتشفشاني ثابت تر باشد، بهمان اندازه تقسيم آن در رسوبات زيادتر است. حمل ونقل توريوم و اوران بصورت محلول و غيرمحلول، محل جمع شدن و چگونگى رسوبگذارى از عواملى هستندكه در تقسيم توريوم و اوران در رسوبات نقش مهمى را دارا مي باشند، ومي توانند محيط رسوبگذارى دريايى را مشخص كند. sonbol25611st May 2007, 02:03 AMكلسيم / منيزيم از تورب ها و زغال سنگ قهوه اى دوران سوم ميتوان براى تفكيك رسوبات دريايى و غير دريايى استفاده كرد. درخاكستر تورب وزغال سنگ قهوه اى هرچقدر نسبت Ca/Mgكوچكتر باشد بهمان اندازه تاثير محيط دريايي بيشتر است از اين متد نميتوان در مورد زغال سنگهاى دوره كربونيفر استفاده كرد. زيرا در اين زغال سنگها نقل مكان ثانويه Mg صورت گرفته است. برمبناى نسبت كلسيم به منيزيم درتورب وزغال سنگ ميتوان نتيجه گيرى زير را كرد، در تورب ميزان پتاسيم و سديم بسيار كم است، برعكس مقدار كلسيم و منيزيم زياد است. مقدار زياد كلسيم نشاندهنده رسوبات خشكى است. مقدار زياد منيزيم يا نسبت كم، مقدار كلسيم/ منيزيم ميتواند دليل بسيارخوبى براى تاثير محيط دريايى باشد. زيرا در آبهاى خشكى مقدار كلسيم نسبت به منيزيم بيشتر است. بطور اختصار ميتوان گفت كه تعيين نسبت كلسيم به منيزيم براى تاثير محيط دريايى بخصوص در دوران سوم و چهارم داراى اهميت بسزايي است، د رحا ليكه در دوره كربونيفر نميتوان از اين متد استفاده كرد. sonbol25611st May 2007, 02:04 AMفلور: فلور در رسوبات نمكى بصورت فلوريت CaF2 وجود دارد. فلوريت در مراحل اوليه تبخير آب درياها تشكيل ميشود، حداقل مقدار فلوريت محلول در آب درياها 3 ميلى گرم درليتر است و در درياهايى كه غلظت فلوريت زياد است مقدار آن12 تا 16 ميلى گرم درليتر مي باشد. موقعى كه سولفات كلسيم رسوب ميكند. مقدار بيشترى فلور ميتواند در آب حل شود. مقدار فلور در رسوبات از تمام هالوژنهاى ديگر بيشتر است. فلور تا ميزان 80 تا 90 درصد به مينرالهاى موسكويت وا يليت و مينرالهاى شبيه ميكا وابسته است و10 تا 20 درصد بقيه به مينرالهاى آپاتيت ومونتموريلونيت وابسته است. در مينرالهاى ميكا و ايليت بطور متوسط مقدار كمترى فلور وجود دارد تا در مينرالهاى ميكاي سنگهاى آذرين. بطوركلى تاكنون چنين استنباط شده است كه رسوبات دريايى بطور متوسط داراى فلور ببشترى مي باشند تا رسوبات غير دريايى. كلر: تاكنون تحقيقات زيادى درمورد كلر موجود در رسوبات دربايي و غير دريائي صورت گرفته است.در رسوبات زمان كنوني، كلر قابل حل در آب مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است،و فعلا" به اين نتبجه رسيده اند كه مقدار كلر با دانه بندى رسوبات ارتباط مستقيم دارد. مقدار كلر هرچه از رسوبات آب شيرين به رسوبات آب شور نزديكتر شود. بيشتر ميگردد. يعنى بطوركلى مقدار كلر در رسوبات دريايي از رسوبات غيردريايي بيشتر است تحقيقات نشان داده است كه مقدار كلر رسوبات آبهاى شيرينg/T100 مي باشد، درحاليكه مقدار كلر رسوبات دربايى بيش ازg/T1000 مي باشد. sonbol25611st May 2007, 02:05 AM3- د لايل مينرا لوژيكى درحوزه مينرا لوژي ميتوان از مينرال رس بعلت وابستگى خاص آن به محيط رسوبگذارى استفاده كرد. مينرال رس بخصوص بعنوان حمل كننده عناصر فلور، كلر و بر، داراى نقش بسيار ارزنده اى است، در آغاز از مقدار رس و مينرال تورمالين سنگهاى دوره ژوراسيك و بخصوص اشكوب كوپر براى تميز رسوبات دريايى و غير دريايى ا ستفاده شد. بعدها سنگهاى رسي كربونيفر فوقانى و پرمين تحتانى بخصوص از لحاظ كيفيت مينرالهاى مورد تجزيه وتحليل قرار گرفت تاكنون چنين استنباط شده است كه طبقات رسوبي دريايي اين ادوار بخوبي از رسوبات غير دريايى قابل تفكيك است زيرا مقدار زياد بر در جاهايى كه كمبود كائولن وجود دارد، دلبل بسيار جالبى بر اثبات محيط دريايي است. تحقيقات مينرالوژيكي بر در مورد رسهاى دوره ترياس صحرا نتايج زير را نشاى داده اند. 1- كائولن هايى كه بخوبي كريستاليزه شده اند نشان مي دهد كه تغيير و تبديل آنها در محل تشكيل اتفاق افتاده است. وجود مينرال كائولن مشخص كننده رسوبات خشكى است. 2- مينرال ايليت مشخصه محيط كاملا" دريايى است. 3- در محيط هاى هيپرسالين (شورى فوق ا لعا ده) دوره ترياس كلريت هاى تيپيك بوجود مي آيند. 4- درحدفاصل بين محيط معمولى دريايى و محيط هيپرسالبن تغييراتى درمينرالهاى كلريت ومونت موريلونيت وجود دارد. sonbol25611st May 2007, 02:05 AMگلاكونيت: گلاكونيت معمولا" در رسوبات فوقانى درياها بسيار گسترده است و امروزه در درياها هنوز هم ساخته ميشود. گلاكونيت معمولا" در رسوبات دريايى پوسته فرامينيفرها را پر ميكند. گلاكونيت از سيليكاتهاي آهن وپتاسيم تشكيل شده وعلاوه برآن داراي يونهايCa،Na،Mg و OHاست. آهن گلاكونيت 2 و يا3ظرفيتى است و چنانچه تعداد آهن زياد باشد، داراى رنگ تيره و چنانچه تعداد آهن كم باشد رنگ آن سبز روشن است. دانه هاى گلاكونيت معمولا" قطري در حدود يك ميلى متر دارند ولى ممكن است حتى ريزتر هم باشند.گلاكونيت داراى فرمهاى گرد متنوع مبباشد. سطح گلاكونيت داراى درخشش و صاف بوده و داراى شيارمي باشد گلاكونيت بيشتر در رسوبات درياهاى كم عمق (بين 20- 700 متر) پيدا ميشود، البته درمورد گلاكونيت بين محققين اختلاف نظر وجود دارد، عده اى معتقدند كه گلاك� سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 489]
-
گوناگون
پربازدیدترینها