تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
انواع ریل دستگاه‌های CNC + جدول مقایسه معایب و مزایا
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1806873712
جوازي براي سرپيچي از والدين !
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: جوازی برای سرپیچی از والدین ! همانطور که مکان زباله ها موجب پیدایش و رشد میکروب ها است محیط فاسد موجب شیوع گناه خواهد بود. منظور از محیط، محل هایی مثل خانه، مدرسه، اداره، دانشگاه، حوزه، بیمارستان، روستا، شهر و ... می باشد.
در باب تأثیر محیط بر افراد، اگر به آیات 138 تا 142 سوره اعراف توجه کنیم این تأثیر بَد را خواهیم دید: زمانی که حضرت موسی (علیه السلام) به بنی اسرائیل از زیر یوغ دستگاه طاغوتی فرعون نجات یافتند و از دریا گذشتند در مسیر خود به قومی برخورد کردند که با خضوع و تواضع اطراف بت های خود را گرفته بودند بنحوی که این صحنه تأثیر عجیبی روی قوم بنی اسرائیل گذاشت و یاران موسی گفتند: ای موسی برای ما معبودی قرار بده همانطور که آنها معبودانی دارند. آری! همراهان موسی (علیه السلام) با اینکه همواره از راهنمایی های آن حضرت بهره مند می شدند این گونه تحت تأثیر محیط قرار گرفتند. موسی (علیه السلام) آنها را سرزنش کرد و فرمود: شما قطعاً مردمی جاهل و نادان هستید اینها را که می بینید عاقبت کارشان نابودی است و آنچه انجام می دهند باطل و بیهوده است. آری! قومی که پیامبر همراهشان هست اینگونه منحرف می شوند پس وای بر ملت هایی که به هیچ پیامبری ایمان ندارند و از هیچ کتاب الهی بهره ای نمی برند و یا کتاب الهی دارند و آن را به دست فراموشی می سپارند ، یقیناً سرنوشت چنین اقوامی جز ضلالت و گمراهی و هلاکت نخواهد بود. خداوند در سوره تغابن آیات 14 و 15 می فرماید: «ای کسانی که ایمان آورده اید بعضی از همسران و فرزندان شما دشمنان شما هستند از آنها دوری کنید و از بدی آنها چشم پوشی کنید و ببخشید چرا که خداوند بخشنده و مهربان است و به حقیقت اموال و فرزندان شما وسیله آزمایش و امتحان شمایند به آنها دل نبندید و بدانید که پاداش و اجر عظیم در نزد خداوند خواهد بود» راهی برای نجات از هلاکت یکی از راههایی که موجب نجات انسان از هلاکت است هجرت از محیط ناپاک به محیط دیگر است در شرایطی که محیط فاسد شده انسان مؤمن قادر به اصلاح محیط نیست و خطر ضلالت و انحراف او را تهدید می کند باید به محیط سالم تر هجرت نماید و اگر مؤمن در این محیط بماند و به دلیل محیط منحرف شود و هلاک شود در روز قیامت نمی تواند گناه خود را به محیط نسبت دهد و در قرآن به چنین افرادی اخطار شده و جایگاه دوزخ را وعده گاه آنها قرار داده است. این مسأله بطور عملی در صدر اسلام اتفاق افتاده است. در تاریخ آمده که عده ای از مسلمانان که در مکه ظاهر اسلام را قبول کرده بودند به خاطر خانه و اموال و فرزندانشان با پیامبر (صلی الله علیه وآله) و مسلمین به سوی مدینه هجرت نکردند و شرایط به گونه ای شد که برای حفظ خانه و اموالشان در صفوف مشرکان در جنگ بدر شرکت کردند و به دست مسلمین کشته شدند . عاملی برای سرپیچی از دستورات والدین خداوند در سوره تغابن آیات 14 و 15 می فرماید: «ای کسانی که ایمان آورده اید بعضی از همسران و فرزندان شما دشمنان شما هستند از آنها دوری کنید و از بدی آنها چشم پوشی کنید و ببخشید چرا که خداوند بخشنده و مهربان است و به حقیقت اموال و فرزندان شما وسیله آزمایش و امتحان شمایند به آنها دل نبندید و بدانید که پاداش و اجر عظیم در نزد خداوند خواهد بود». آری! این دو آیه هم وقتی نازل شد که برخی مسلمانان قصد هجرت داشتند ولی از طرف همسر و فرزندان ممانعت می شدند و یا اموال و فرزندان مانع هجرت بودند.
در راه اطاعت بی قید و شرط از خدا و رسول و قرآن باید فداکاری و ایثار کرد و برای فداکاری و ایثار، منافع همسر و فرزندان و اموال گاهی با خطر مواجه می شوند و گاهی مؤمن بر سر دو راهی قرار می گیرد که آیا به همسر و فرزندان بچسبد یا راه حق و خدا را طی کند اینجاست که مؤمن مسلمان از غیر مسلمان باز شناخته می شود. به همین دلیل خداوند علیم به مؤمنان هشدار می دهد مواظب این خطرها باشید و باز خداوند در آیه 23 سوره توبه هشدار می دهد که: «ای کسانی که ایمان آورده اید اگر پدران و برادرانتان کفر را بر ایمان ترجیح داده اند یاور و دوست خود قرار ندهید هر کس چنین کند ظالم و ستمگر است!!». عزیزان! آن خدایی که در جای جای قرآن می فرماید: «وَ بِالوالدینِ اِحساناً» در مسائل مهم و سرنوشت ساز و اعتقادی می فرماید: اگر پدر کافر را دوست خود قرار دهی ظالم و ستمگری. در این زمینه خداوند در آیه 15 سوره لقمان دستور داده است اگر پدر و مادر تو را به شرک دعوت کردند هرگز از آنها اطاعت نکن ولی در زندگی دنیا با آنها به نیکی رفتار کن (منظور این است که اعتقادات او را پیدا نکن ولی در ظاهر رفتار نیک داشته باش). چگونه مستحق بهشت می شویم ؟! برای نجات واقعی باید از نزدیک ترین و عزیزترین کس که فاسد و کافر است فرار کرد و گرنه مایه هلاکت خواهد شد. پیامبر بزرگوار اسلام (صلی الله علیه وآله) فرمود: کسی که برای حفظ دینش از سرزمینی به سرزمین دیگر، گرچه به اندازه یک وجب هجرت کند استحقاق بهشت می یابد و در بهشت یار و همنشین محمد و ابراهیم (علیهم السلام) خواهد شد . (نورالثقلین ،ج1 ،ص541). باز در این باب خداوند در آیه 97 سوره نساء می فرماید: «از کسانی که فرشتگان، روح آنها را بگیرند در حالیکه به خود ظلم کرده اند پرسیده می شود شما در چه حالی بودید؟ گویند ما در روی زمین مردمی ضعیف و تحت فشار بودیم. فرشتگان گویند آیا زمین خدا وسیع نبود که از آن مهاجرت کنید پس جایگاه آنها جهنم است و سرانجام بدی دارند». در واقع اینها کسانی هستند که گرفتار مردم زدگی یا جوّ زدگی شده اند در حالیکه اسلام به آنها می آموزد که فکر و ذکر و کارشان در راستای اطاعت و رضایت خدای بزرگ باشد. هرگز اخلاص را فراموش نکنند و آنچه را که خشنودی خدا در آن است دوست بدارند و آنچه که خشم و نفرت خدا در آن است دشمن بدارند و معیار تصمیم گیری دستورات خدا باشد نه محیط و مردم و جوّ جامعه و خطوط سیاسی و ... در آیه 19 سوره نور مىخوانیم «كسانى كه دوست دارند زشتىها در میان مردم با ایمان شیوع یابد عذاب دردناكى براى آنها در دنیا و آخرت است». جالب اینكه آیه مىگوید این دوست داشتن گرچه به مرحله عمل نرسد موجب عذاب دردناك خواهد بود، این تعبیر بیانگر نهایت تأكید در پرهیز از شیوع گناه است آیا رضایت مردم ،سود و منفعتی دارد؟! در وصیت معروف حضرت لقمان (علیه السلام) به پسرش آمده: ای پسرم! قلب خود را به خشنودی مردم وابسته مکن چرا که هرچه کنی رضایت همه مردم بدست نخواهد آمد پس به رضایت آنها دل نبند و به خشنودی خدای بزرگ اشتغال داشته باش .(سفینه البحار ،ج2 ،ص511). البته خشنود کردن مردم اگر در راستای خشنودی و رضای خداوند باشد اجر عظیم داشته و توصیه به آن شده است ولی اگر خشنود کردن مردم با خشم خدا باشد این مایه هلاکت است. امام باقر(علیه السلام) فرمودند «كسى كه خشنودى مردم را به چیزى كه موجب خشم خدا مىشود طلب كند، همان ستایش‌كننده او از مردم، سرزنشگر او خواهد شد و كسى كه اطاعت خدا را به چیزى كه باعث خشم مردم مىشود طلب كند، خداوند او را از دشمنى هر دشمن و از حسادت هر حسود و از ظلم هر ستمگر، كفایت مىكند و قطعا خداوند یار و یاور او خواهد بود». در اسلام تجاهر به فسق، شایع کردن گناه، کمک به گناه، راضی شدن به گناه، غیبت، ترک امر به معروف و نهی از منکر و انتخاب افراد فاسد و ترک اجرای حدود الهی و ... و هرچه که در فاسد کردن محیط نقش ایفا می کند محکوم و نهی شده است و از گناهانی که رابطه مستقیم با فاسد سازی محیط دارند مثل بی حجابی، فیلم ها و عکس های شهوانی و اعتیاد و ... نه تنها که نهی نشده بلکه بر حکومت اسلامی لازم است که از آنها شدیداً جلوگیری نماید و از این بالاتر بر عموم مردم لازم است که نظارت عمومی بر اوضاع داشته باشند و امر به معروف و نهی از منکر نمایند.
دوست داشتنی که مستوجب عذاب می شود! در آیه 19 سوره نور مىخوانیم « إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَن تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِى الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ فِى الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ، كسانى كه دوست دارند زشتىها در میان مردم با ایمان شیوع یابد عذاب دردناكى براى آنها در دنیا و آخرت است». جالب اینكه آیه مىگوید این دوست داشتن گرچه به مرحله عمل نرسد موجب عذاب دردناك خواهد بود، این تعبیر بیانگر نهایت تأكید در پرهیز از شیوع گناه است. به هر حال اگر خواهان جامعه سالم هستیم، یكى از راههاى آن پوشانیدن گناه است تا گناهان بزرگ شمرده شوند و عادى نشوند. رسول اكرم(صلی الله علیه و آله) مىفرماید «مَن أذاع فاحِشة كان كَمُبتدئها، كسى كه كار زشتى را شیوع دهد، همانند كسى است كه خودش آن را انجام داده است». امیرمؤمنان على(علیه السلام) فرمودند : «ذو العیوب یحبون اشاعة معایب الناس لیتسع لهم العذر، گنهكاران دوست دارند كه گناه دیگران را منتشر كنند، تا راه بهانه براى گناه خودشان بازتر شود». جامعه را به آتش نکشیم ! انسان موجودی اجتماعی است، جامعه همچون خانه اوست و حریم جامعه حریم خانه اوست پس پاکی جامعه و محیط به پاکی او کمک می کند و ناپاکی جامعه او را ناپاک می کند. به همین دلیل هر کاری که جوّ جامعه را آلوده کند ممنوع و از دیدگاه اسلام مطرود است. اگر در نقطه ای از جامعه آتشی روشن شود (گناه) باید آن را خاموش و محاصره کرد و گرنه شعله های آن تمام جامعه را خواهد سوزاند. پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) گناه اجتماعی را چنین مثال زد و فرمود: جمعی سوار بر کشتی شدند و هر کس در جای خود نشست در این میان مردی، تیشه ای برداشت و به سوراخ کردن محل نشستن خود مشغول شد به او گفتند چه می کنی؟ اینجا محل من است هر کاری بخواهم می کنم و آزادم. در اینجا اگر او را آزاد بگذارند هم خود و هم دیگران را هلاک می کند ولی اگر او را هدایت یا مهار کنند همه نجات خواهند یافت. فرآوری : زهرا اجلال بخش قرآن تبیان منبع : شیعه آنلاین همشهری آنلاین حوزه نیوز
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 461]
-
گوناگون
پربازدیدترینها