تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804865187
رضا عابديني
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: maloosak13th October 2006, 05:06 PMساسا تايپوگرافي به چه معناست؟ هر تلاشي كه توسط يك طراح گرافيك يا هر كس ديگري صورت گيرد تا به حروف وجه تصويري ببخشد تايپوگرافي محسوب مي‌شود و اين تصوير بخشي ممكن است شكل روايي داشته و يا كاملاً فرماليستي باشد. در تايپوگرافي روايي تأكيد برمعناست، اما در نوع فرماليستي آن روابط بصري كه بين فرم‌‌ها برقرار مي‌شود اهميت دارند. در واقع در اين تلاش علاوه بر آنكه اطلاع رساني توسط نوشته‌ها صورت مي گيرد، معنايي ديگر را هم مي‌توان از آن درك كرد. تايپوگرافي همراه با گرافيك به وجود آمده است و شيوه روايي آن هم بيش تر در دوره مدرن تايپوگرافي مطرح بود و حالا اين شيوه به آرامي تغيير كرده است. كلمه (Type) يعني الگو، نمونه و چيزي كه قابل تكرار باشد. از اين منظر به خوشنويسي نمي شود تايپوگرافي گفت چون هرچه قدر هم كه خط ها خوش باشد و دقيق، باز با هم فرق دارند. ولي تايپ قابل تكرار است و تايپوگرافي با اين الگو‌هاي قابل تكرار سرو كار دارد. شما معضل تايپوگرافي با خط فارسي را در كجا مي‌بينيد؟ همان طوري كه گفتم تايپوگرافي از دو كلمه تايپ و گرافيك شكل گرفته است و در مقوله تايپ با خط فارسي گرفتاري زيادي وجود دارد. خط فارسي و خوشنويسي فارسي مبتني بر بداهه سازي است. به همان شكل كه آواز، موسيقي، معماري و… و البته يك چارچوب كلي دارند ولي درهنگام اجرا اتفاق‌هاي زيادي مي‌افتد. وقتي ما تايپ را كه حروف طراحي شده كاملا رسمي است و از ضروريات گرافيك و نشريات در دنياي مدرن است، براي خود قطعي فرض مي‌كنيم، مشكل به وجود مي‌آيد. البته اين به خودي خود اشكالي ندارد اما بايد توجه كنيم اينكه حروف فارسي در قالب‌هاي حروف لاتين در ايران ( و به طور كلي مصرف كنندگان رسم الخط فارسي) استفاده مي‌شوند، قطعيت ندارد و امكان به وجود آمدن شكل ديگري منتفي نيست. ما بايد راه‌هاي جديدي پيدا كنيم كه بشود با فونت فارسي كار كرد. ممكن است يكي از راه‌ها اين باشد كه ما تعداد زيادي تايپ داشته باشيم. مثلاً براي يك حرف بيش از يكنوع آن طراحي كرده باشيم. البته اين كار زحمت زيادي دارد و با توجه به سرعتي كه دنيا دارد، ما كند‌تر پيش مي‌رويم ولي ما با اين كار خط فارسي را از ابتذال و زوال نجات مي‌دهيم به نظر من ورود حروف چاپي به ايران همراه با يك اشتباه بوده است و كسي نيامده درباره اين اشتباه تحقيق كند. تا قبل از آن كه حروف سربي به شيوه كنوني آن وارد ايران شود، كسي چنين تصوري درباره خط فارسي نداشت كه مثلا در كلمه «فرهنگ»، «فر» آن از چسبيدن دو حرف مجزاي «ف» و «ر» درست مي‌شود و بعد ديگر حروف به همان صورت مجزا به آن اضافه مي‌شوند. در واقع حروف سربي بودند كه تصور جدا بودن حروف را به همراه آوردند مفردات و تركيبات وجود دارد اما اگر شما مي‌خواستيد تصور كنيد كه نوع ديگري از حرف وسط «ن» هم مي‌توانست وجود داشته باشد، ناممكن بود.در تكثير حروف انگليسي به دليل جدا بودن حروف از هم اين كار امكان پذير بود ولي در خط فارسي به ناچار از تعداد فرم‌هاي ديگر حروف كم كردند. سرمشق‌هاي قديمي را اگر نگاه كنيد مي‌بينيد براي هر حرف به تعداد حروف ديگر فرم وجود دارد اما با حروف سربي كه نمي‌توان بي‌نهايت حرف داشت. مثلاً براي چاپ انجيلي كه به فارسي مي‌خواستند درآورند، ضخامت ثابتي را براي Baseline طراحي كردند طوري كه هر حرف هميشه يك جور به حروف ديگر بچسبد. اينها وقايعي است كه اتفاق افتاده و وحي منزل نيست كه ما نتوانيم آنها را عوض كنيم. وقتي از بيش تر طراحان ايراني سئوال مي‌كنيد كه چرا با خط فارسي كار نمي‌كنيد، مي‌گويند چون خط فارسي گرفتاري دارد. مگرچه كسي قرار هست كه بيايد و اين گرفتاري‌ها را حل كند!؟ به نظر شما تايپوگرافي در روزنامهها چه مسايلي را دارد و در صفحه‌آرايي چگونه است؟در روزنامهها به همان دليل مجزا كردن حروف توسط حروف سربي، بلوك‌هاي جدا از هم و فضا‌هاي قابل تعريف داريم. حالا سئوال من اين است كه چرا اين طوري بايد بايد باشد؟ چون ماشين گفته است پس يا بايد ماشين را عوض كرد و يا بايد بنشينم و فونت طراحي كنيم. حتي يك خوشنويس هم اين فضاي اشتباه را قبول كرده و آن را رسمي‌تر مي‌شناسد و اين عجيب است. عرب‌ها كاراكتر‌‌هاي طراحي كرده‌‌اند كه مجزا از حروف خود تركيب تايپ مي‌كند. حتي تايپ فيس هايي كه در ايران طراحي شده بيش از آنكه به خط فارسي كمك كرده باشد در جهت تخريب خط فارسي بوده است. درمقوله صفحه آرايي اساسي‌ترين كاري كه تايپ راقوي مي‌كند ( TEXT) خوب است. چون اگر تكس خوب باشد ما مي توانيم تايپوگرافي غير متعارف داشته باشيم. ولي نمي‌توان تكس غيرمتعارف داشت. در ايران همه آنهايي كه (Type Face) خواستند طراحي كنند، تيتر طراحي كردند. چون اين كار‌ها زحمت دارد و كسي حاضر نيست زحمت بكشد. آيا مورد مصرف تايپوگرافي در روزنامه، مجله و كتاب به يك شكل است؟ موارد مصرف تايپوگرافي دو بخش دارد: يك بخش حرفه‌‌‌اي آن است و بخش ديگر مربوط به تايپ و مصرف كاربردي آن است. ما بخش اول را كه بايد در آن فونت طراحي شود و به اجرا درآيد آن هم به صورت پيچيده وحرفه‌اي نداريم. مثلاً حتي كتاب‌هاي درسي بچه‌ها و روزنامهها بدون هيچ اسلوبي تايپوگرافي مي‌شود. با تيتر كه در روزنامه نبايد بازي شود. بلكه يك تايپ خارق‌العاده بايد براي آن طراحي كرد و اساس روزنامهها را بايد از اين مقوله جدا دانست. شايد راحت‌تر آن باشد كه ما تايپوگرافي را در مجلات وكتاب‌ها كه با سرعت كمتري چاپ مي‌شوند، در نظر بگيريم، حتي اينكه چه تايپ فيسي را براي مفهوم فلان كتاب طراحي كنيم و در نظر بگيريم، مهم است. به طور مثال حتي اگر يك فرانسوي بخواهد يك كتاب مذهبي Layoot كند به surce آن كه كتب مذهبي است رجوع مي‌كند ما به دليل همان تبعيت تقليدوار از طراحي صفحات لاتين دچار مشكل شده‌ايم. شما به عنوان آغاز‌گر تايپوگرافي در ايران آن هم با توجه به حفظ خط فارسي چه مشكلاتي راپشت سرگذاشته‌‌ايد؟ من از ده سال گذشته هيچ تايپي را از ماشين قبول نكردم. چون اين اشتباه بود و متأسفانه جا افتاده است، حتي طراحان درجه يك ايراني، چشمشان اين غلط را پذيرفته است. وقتي حروف را جابه‌جا مي كنيد تازه متوجه مي‌شويد. درست متني كردن اين شكل از حروف كاملا اكتسابي است، آن روز‌ها تازگي داشت ولي حالا اگر كتابي را پيدا كرديد كه تايپوگرافي نشده است تعجب نكنيد! به نظر من ده سال فرصت كمي بوده تا ما اگر نگران عقب ماندن از تكنولوژي غربي هستيم كه براي خط و نوشتار خودش راه حل‌هاي بسيار خوبي پيدا كرده و ابدا هم به فكر ما نيست (و اين طبيعي است) نمي‌توانيم راه حل مناسبي براي خط فارسي پيدا كنيم پديده‌اي جايگزين قبلي شود. من از همان ابتدا براي خودم يك پروژه تعريف كردم. اينكه مي‌خواهم روي خط فارسي كار كنم و هنوز هم دارم ادامه مي‌دهم اما درهر كار تازه‌اي كه قبلا تجربه نشده و مي‌‌خواهد انجام شود، آدم‌هاي بزرگي با شما مخالفت مي‌كنند. از طرفي درپژوهش‌‌هايي كه دراين سالها انجام دادم تنها رفتار‌هايي كه نقاشان دوره مكتب سقاخانه‌اي درايران ارايه داده بودند و اينها پشتوانه‌‌هاي تصويري من بود به من كمك كرد. يك طراح بسيار مهجوري هم بود به نام بهزاد گلپايگاني كه من توانستم به او رجوع كنم. مي‌توانم بگويم اولين تايپوگرافي را در آثار او ديدم. او تنها طراحي بود كه درايران به طور مستقيم و قطعي بين سال‌هاي ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۷ تايپوگرافي كرده والبته اين جست و جو‌ها هم پيوسته نبوده است و چون منبعي نبوده كه من خود را با آن بسنجم هميشه ترس اين را هم داشتم كه بعد‌ها به كارهايم استناد شود.معضلي هم كه پيش آمد اين بود كه مثل هر كار تازه‌اي يكسري بدون داشتن پيشينه فكري از آن حوزه شروع به تقليد كردند و حالا كتاب‌هاي جديد را كه مي‌خواهم طراحي كنم ديگر برايم جالب نيست و به نظر مسخره مي‌آيد. چون بيش از حد انجام نشده است. آيا اين ريشه در تكرار پذيري در تايپوگرافي كه شما در ابتداي گفتگو اشاره كرديد ندارد؟ ببينيد الان يك جور بخصوص آن بسيار زياد انجام مي‌شود. در واقع تايپوگرافي اتفاق نمي‌افتد. يك نوع از تايپوگرافي دارد مدام تكرار مي‌شود. هنر مثل رفتار‌هاي شخصي انسان است. چطور ممكن است در بين مثلا سي تا گرافيست تنها يك رفتار با خط فارسي شكل بگيرد. اين امكان عقلي ندارد پس همه دارند از يك نوع بخصوص تقليد مي‌كنند. در خط لاتين تعداد زيادي هم از آنها تقليد مي‌كنند اما در ايران كار‌هاي بسياري از طراحان از يكديگر قابل تشخيص نيست. مگر نمي‌شود آموزش داد؟ چرا ما اصلا بايد واحدهاي بسيار قوي و مستقل براي براي شناخت خط فارسي و تايپوگرافي با يك اسلوب جديد پايه‌گذاري كنيم. ولي متأسفانه در شرايطي كه براي تغيير يك ماده درسي بايد هزاران لابيرنت تو در تو را طي كرد، اين مشكل بزرگي است. امروز در دنيا گرافيك را تايپ و image معني مي‌كنند. ولي بيش تر گرفتاري ما هم در مدرسه‌هاست و به تايپوگرافي بي‌توجهي مي‌شود. در كلاس‌‌ها مي‌گويند اين الف، اين هم ب. اينها را بچسبانيد به هم، مي‌شود «آب». اين اشتباه‌ترين راه طراحي فونت فارسي است. طراح ايراني بايد تركيب طراحي كند و آزادانه ببيند كدامشان قابل تبديل به هم هستند. حتي با يك تغيير جزيي. اين طوري مي‌شود به نمونه‌هاي شبيه به هم در تايپ برسيم. نه آنكه به طور مجزا درخلاء طراحي كنيم و بخواهيم آنها را به هم بچسبانيم. مثل چيزي كه الان هست و بسيار متأثر از طراحي‌هاي لاتين مي‌باشد. ما بايد براي حروف فارسي راهي پيدا كنيم نه آنكه طوطي وار باشيم و ندانيم چه مي‌كنيم. خود من وقتي يك متن يا تيتري را مي‌خواهم طراحي كنم همه اجزاي آن را از ابتدا كنار هم مي‌چينم و اين خلاف كار ديجيتال است. چون همه كاري كه ديجيتال انجام مي دهد اين است كه بشود آن را با كامپيوتر اجرا نمود. البته هميشه اين اتفاق نمي‌افتد اما تايپ لاتين به دنبال ارايه الگو و تكرارپذيري آن است و ما الزاما مجبور به رعايت آن نيستيم. اين موضوع تا حدي حتي به مسايل جهان بيني هنرمندان ايراني مرتبط است. زيرا يك موضوع تكنيكال نيست. ضرورت تكنولوژي يك چيز مي‌گويد و حفظ ارزش‌هاي بصري و نوشتاري فارسي يك چيز ديگر. ما اگر نگران عقب ماندن از تكنولوژي غربي هستيم كه براي خط و نوشتار خودش راه حل‌هاي بسيار خوبي پيدا كرده و ابدا هم به فكر ما نيست ( و اين طبيعي است) نمي‌توانيم راه حل مناسبي براي خط فارسي پيدا كنيم. ما مي‌بايست دست از مسابقه برداريم و دوباره همه چيز را ارزيابي كنيم و از نو به طراحي بپردازيم. اين تنها راه حل است. مشكلات بي‌شماري در مقابل ماست اما من بسيار اميدوارم. لينك به منبع (کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند) maloosak13th October 2006, 06:02 PMکاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند ايران به دليل قرار گرفتن در جغرافيا و ژئوپولتيک ويژه‌ي بين النهرين و در گذارتاريخ چند هزار ساله اش، پيوسته در معرض دگرگونگي ها و دگرديسي هاي فرهنگي قرار داشته است. فرهنگ ايراني، براي حفظ ذات و پويايي خود، به نوعي انعطاف پذيري گياه واره خو گرفته است. فرهنگي که به درازاي تاريخ اش ريشه دوانده است و سر شاخه هاي خود را در معرض نه فقط نسيم که طوفان ها قرار داده است؛ نه مقهور طوفان گشته و شکسته، بلکه سرخوشانه از هر طوفاني، رقصي بي بديل ساخته است و در بستر هر زمين آن گونه بار نشسته است که هنوز از شيريني ميوه هايش کام بگيريم. آرياسب دادبه(۱) اين گياه وارگي را به روال فرهنگ ايراني تعبير مي کند و آن را تا دوره‌ي قاجار جستجو مي کند و از آن به عنوان ارزشمند ترين رويکرد هنر قاجار ياد مي کند. او مي گويد: با تأملي بر هنر قاجار در مي يابيم که هنرمندان آن دوره به روال فرهنگ ايراني، تا اندازه اي هنوز به اين گونه عمل نموده اند که فرهنگ بيروني را در خود مستحيل سازند، نه خويشتن را در آن، و اين از ارزشمند ترين رويکرد هاي هنر قاجار است. تأمل در هنر قاجار از آن رو حائز اهميت است که در دروازه ي ورودي دوران معاصر ما و روند مدرنيزاسيون ايران قرار دارد. به تعبير آيدين آغداشلو(۲) سبک قاجاري آخرين دستاورد هنرمندان سنتي ايران است، و به زعم رويين پاکباز(۳) پيکرنگاري هاي قاجاري نمايانگر اوج هم آميزي سنت هاي ايراني و اروپا است، در يک قالب پالايش يافته و شکوهمند. مشخصات بارز پيکر نگاري درباري(۴) عبارت اند از: ترکيب بندي متقارن و ايستا با عناصر افقي و عمودي و منحني، سايه پردازي مختصر در چهره و جامه، تلفيق نقشمايه هاي تزييني و تصويري، رنگ ريزي محدود با تسلط رنگ هاي گرم به خصوص قرمز. در اين مکتب پيکر انسان اهميت اساسي دارد، ولي به رغم بهره گيري از اسلوب برجسته نمايي، همواره شبيه سازي فداي ميثاق هاي زيبايي استعاري و جلال و وقار ظاهري مي شود. انسان همواره عنصر اصلي آثار رضا عابديني بوده است. کمتر کاري از عابديني را مي توان به ياد آورد که حضور انساني در آن نباشد. شيفتگي عابديني به انسان با نگاه به آثار دهه ۷۰ او مشهود است(۵). تأکيد عابديني تا اواخر دهه ۷۰ بيشتر به روي چهره هاست. شيفتگي به طراحي و نوجويي در ترکيب بندي بر تصوير کارهايش غلبه دارد. حروف فارسي با جسارت و سرخوشي، ساختار زدايي شده اند. ترکيب بندي ها در تصوير ها و حروف، گويي از سر اعتراض، به سان انسان رهيده از بندي که بيمارگونه آزادي اش را به رخ مي کشد، در هم ريخته شده است. دهه ۷۰ براي عابديني سال هاي تجربه هاي نو در ترکيب و حروف و بيان معترض و سنت شکن است. عابديني از يک سو وارث گرايش هاي استعاري و تصوير پردازانه ي طراحان ايراني نسل هاي پيش از خود مانند مميز(۶) و مثقالي(۷) است و از سويي ديگر متأثر از طراحان کنستراکتيويست روس چون رودچنکو(۸) و ليسيتزکي(۹). جايگاه عابديني در ايران را از منظر ترکيب توأمان بيان تصويري و طراحي پرانرژي و ساختار گرا، مي توان با رومن سيسلوويچ(۱۰) لهستاني مقايسه کرد. از سيسلوويچ مي توان به عنوان مهم ترين و کليدي ترين طراح براي تحليل آثار رضا عابديني نام برد. در دروازه‌ي دهه ۸۰ به جاي چهره ها، پيکره ها، قاب پوستر هاي عابديني را فتح مي کنند و با شکوهمندي بر حضورشان اصرار مي ورزند. گرايش عابديني به پيکره ها، توأم است با گرايش او به سادگي، توازن و ايستايي در ترکيب بندي هايش. جزييات گويي چون هيجانات فروکش کرده، از کارهايش حذف مي شوند و جايشان را به سادگي و پختگي پرصلابت و ترکيب و رنگ و تصوير و کلام مي دهند. در آثار عابديني گرايش به تصوير با شعور طراحي ساختارگرايانه آميخته شده است. حاصل اين هم آميزي پيکره ها و ترکيب بندي هاي متوازن و پيراسته، رسيدن به بياني معاصر و ايراني است که با پيکرنگاري هاي درباري فتحعلي شاه قابل قياس است. ساختار ديداري فيگورها به عابديني کمک مي کنند که بتواند ترکيب بندي هاي ايستا و تاثير گذار داشته باشد. سادگي، توازن و قرينگي، زيبايي شناسي شکوهمند و پر جلال ايراني را در آثار او زنده مي کند. پيکره هاي سايه گون پوسترهايش، همپاي نقاشي هاي مهرعلي(۱۱) به اصول تصويرپردازي دو بعدي نگارگران صفوي وفادار است(۱۲). در پيکره نگاري قاجاري، غالبا شاه، شاهزادگان و رامشگران درباري تنها در برابر ارسي يا پنجره اي که پرده اش به کنار جمع شده است، قرار گرفته اند. مردان با ريش بلند و سياه، کمر باريک و نگاه خيره در حالي که دستي بر شال کمر و دست ديگري بر قبضه خنجر دارند، نمايانده شده اند. و زنان با چهره‌ي بيضي، ابروان پيوسته، چشمان سرمه کشيده و انگشتان حنا بسته در حالتي مخمور به تصوير در آمده اند. همگي در جامگان زربفت و مرواريد نشان، و غرق در جواهر و زينت ها تجسم يافته اند. سرير، تاج، کلاه، سلاح، قاليچه، مخده و جز اينها نيز سراسر نقشدار و فاخر هستند. به طور کلي، افراد بيشتر به واسطه اشيا معرفي مي شوند، و کوششي براي نمايش خصوصيات رواني آنها مشهود نيست.(۱۳) در پوستر هاي رضا عابديني پيکره ها با جامه ي روزمره و ظاهري امروزي و خالي از تکلف، تنها ايستاده يا نشسته در سطوح رنگي ساکن، قرار گرفته اند. تن ها يا سايه گون اند يا با سايه پردازي مختصر در چهره و جامه، پرداخته شده اند. چهره ها يا بريده شده اند يا مخدوش گشته اند. دست ها عموما بار طراحي را به دوش مي کشند؛ يا باز شده اند يا بر سينه قرار گرفته اند، يا مثلا شاهد پيکره اي هستيم که دستي به کمر دارد و يا دستانش را به آسمان دراز کرده است. در پوستر هاي رضا عابديني اشيا، تاج، کلاه، جواهر و زينت و سلاح شاهان و شاهزادگان درباري، همه، جايشان را داده اند به حروف، کلام و کلمه. عابديني کلمات فارسي را گاه چون تاجي مرصع نشان از حروف خيره کننده ي فارسي بر سر فيگورهايش نشانده است و گاه چون جامه‌ي زربفت مزين به مرواريد حروف به تن پيکره هايش پوشانده است. او حروف فارسي را گاه سردوشي پيکره هايش قرار داده است و گاه رازگونه چون طلسم محافظ، بر بازويشان بسته است. گاه سرها پر شده اند از خيال کلمات و گاه سينه ها. اگر در پيکره نگاري قاجار، افراد به واسطه‌ي اشيا به مثابه نمادي از جايگاه اجتماعي و حرفه معرفي مي شدند، در تن هاي عابديني کلمات و کلام به مثابه نماد فرهنگ، انسان معاصر را باز مي نمايانند. دانيل بل(۱۴) از نظريه پردازان جامعه پسا صنعتي، تاريخ بشر را از منظر معاني اي که انسان را به جهان پيوند مي زنند به سه دوره‌ي جهان طبيعي، جهان فني و جهان اجتماعي تقسيم مي کند. او با اصالت بخشيدن به کار به عنوان عامل اساسي در شکل گيري خصوصيات انسان ها و الگوي روابط اجتماعي، از کار پيشا صنعتي، صنعتي و پسا صنعتي سخن مي گويد. دانيل بل به دين، کار و فرهنگ به عنوان سه مجموعه از معاني براي اين سه دوره‌ي تاريخي اشاره مي کند. در جامعه صنعتي آدميان اشيا را مي سازند اما اين محصولات حقايقي ثابت اند، ذواتي شي واره هستند که هستي مستقلي از آن خود و خارج از انسان دارند. در جامعه پسا صنعتي آدميان فقط يکديگر را مي شناسند و مجبورند «يکديگر را دوست داشته بدارند يا بميرند» واقعيت «آن بيرون» نيست جايي که انسان «تنها و ترسان در جهاني که [خود] هرگز سازنده‌ي آن نبوده است». بل مي گويد: براي انسان مدرن و جهان-وطن، فرهنگ جانشين دين و کار به عنوان ابزار هاي تحقق خود يا به عنوان مشروعيت بخشيدن -توجيهي زيبا شناسانه- به زندگي شده است. ولي در پس اين دگرگوني، يعني گذار بنيادي از دين به فرهنگ، تغييري شگفت انگيز در آگاهي خصوصا در معاني رفتار عاطفي در جامعه انساني رخ مي دهد. در آثار رضا عابديني کلمات بار نمادين فرهنگ را به دوش مي کشند، پيکره ها را دوره مي کنند، چهره ها را مي پوشانند ، بر سر و سينه و شانه و بازوشان مي نشينند و مي پيچند و مي لولند و آرام مي گيرند. از اين گونه، آثار عابديني، امروزي و معاصر است. تن هاي عابديني گاه با صلابت و شکوه در قاب پوستر ايستاده اند و ابرانسان گونه انگار به تو که در برابرش ايستاده اي خيره شده اند: مهاجم، سنت شکن و پرخاشگر. و گاه سايه گون، پوچ و تهي بازنمود انسان استحاله شده معاصر اند: رنگ باخته، ترسان و مستأصل. دانيل بل مي گويد: اگر تقدير و بخت بر جهان طبيعي و عقلانيت و آنتروپي به جهان فني حکمروايي کنند، جهان اجتماعي مي تواند فقط در حکم زندگي در «ترس و لرز» باشد. تن هاي رضا عابديني به سايه اي از انسان تنهاي معاصر مي مانند. اين گونه است که آثار عابديني امروزي و معاصر اند. منبع:کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند (کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند) maloosak29th October 2006, 06:48 PMکاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشندبه گزارش بخش خبری "رنگ" مجله رنگ به عنوان اولین مجله الکترونیکی طراحان گرافیک ایران سخنرانی رضا عابدینی را برگزار می نماید. این سخنرانی با عنوان " تولد تایپوگرافی از روح خوشنویسی" ۱۱ آبان ماه سال جاری و در خانه هنرمندان ایران برگزار می شود. مشابه این سخنرانی پیش از این در کشورهای مختلف برگزار شده است و عابدینی در رابطه با نقش حروف فارسی و تغییر و تحول آن در آثار طراحان گرافیک و خود در طول سالها کار حرفه ی اش با ذکر نمونه ها و مثالهایی صحبت کرده است، اما این اولین باری است که این سخنرانی در ایران برگزار می شود. ابن برنامه اولین کوشش مجله رنگ خارج از دنیای مجازی است. لازم به ذکر است این سخنرانی از ساعت ۱۷:۳۰ در خانه هنرمندان آغاز می شود و حضور کلیه علاقه مندان آزاد می باشد. در باره ی رضا عابدینی: رضا عابدینی متولد ۱۳۴۶ در تهران است. وی برنده جوایز بسیاری از کشور های مختلفی از جمله ایران، چین، آمریکا، فرانسه، هنگ کنگ، جمهوری چک، مکزیک، کره، لهستان و همچنين برنده جایزه اصلی پرنس کلاوس به خاطر تمامی فعالیت هایش در زمینه گرافیک و ارتقاء فرهنگ ایرانی و شناساندن آن به کشور های دیگر می باشد. لازم به ذكر است وي عضو هیأت داوران، سخنران و مدرس کارگاه در چندین بینال، جشنواره و همایش بین المللی در ایران، فرانسه، هلند، اسپانیا، چک، استرالیا، کره، تایوان، ترکیه، لبنان، قطر، امارات و … بوده است. در باره ی مجله "رنگ" : مجله رنگ از فروردین ماه سال جاری فعالیت خود را آغاز نموده است. رنگ در حوزه ی گرافیک به انتشار اخبار، مقالات، گفتگوها و... می پردازد. رنگ با بیش از ۴۰۰ مخاطب در روز و بیش از ده هزار مخاطب در ماه روبرو است، که اکثر آنان را طراحان حرفه ای، هنرمندان، دانشجویان و علاقه مندان به این حوزه تشکیل می دهند، که این آمار هر روز رو به افزایش است. حامیان: شرکت رادنگار گروه نرم افزاری مریم نشر نظر خانه هنرمندان ایران maloosak16th November 2006, 12:04 AMگزارش تصویری سخنرانی رضا عابدینی به روایت: خلیل امامی کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند کاربران ثبت نام کرده قادر ب� سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7465]
-
گوناگون
پربازدیدترینها