تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804706307
نمایش درمانی چیست؟
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: KIA28th May 2006, 08:16 PMنمايش درماني يكي از كاربردي ترين روشهاي روان درماني است كه در مراكزي مانند بيمارستانها ، مدارس ، و زندانها وبراي مردم در تمام سنين مورد استفاده قرار ميگيرد. ( گروه تئاتر درماني آكسفورد ،2006 ) اين موضوع اولين بار به وسيله مورنو تكوين پيدا كرد وبسط يافت ، نمايش درماني عملكردهاي نمايشي راهبردي را در غالب روشهاي علمي در جامعه شناسي و گروههاي پويا وفعال به كار مي برد . نمايش درماني سطح رفتاري و عاطفي را تسهيل مي كند وسطح احساسات را بالا مي برد . ( مولتن ، 2003 ) يك روان نمايش در همه جا ، هرجا كه بيماران بتوانند اعتماد به نفس پيدا كنند ، از جمله در خانه شخص ، بيمارستان ، كلاس مدرسه يا سربازخانه مي تواند كار شود .اين نوع نمايش آزمايشگاهش را درهرجايي بر پا مي كند . بهترين جا درمانگاهي خاص اين كار است كه صحنه اي نيز داشته باشد . روان نمايش يا قهرمان محور است ، يعني مشكل خاص قهرمان است ، ويا گروه محور است كه در اين حالت مشكل گروه را مطرح ميكند . به طوركلي مهم اين است كه موضوع خواه فردي و خواه جمعي ، يك مشكل تجربه شده راستين افراد ، واقعي يا نمادين باشد . (هادسن، 1973 / 1382 ) گروه نمايش درماني ، روش كارش براساس كشف و حل مشكلات مي باشد . روش كار بدين صورت است كه با مشكلات فعلي شخص شروع مي شود و در برخي صحنه هاي نمايش به مشكلات گذشته شخص برمي گردد و با تجربيات كودكي شخص پايان مي پذيرد . نمايش درماني اين شانس را به فرد مي دهد تا اين موضوع را تجربه كند يعني چيزهايي را كه در كودكي نياز داشته وبه آنها نرسيده است . اين گروه نمايش وقتي به زمان حال مي رسد چيزهايي را كه فرد ياد گرفته است را به اجرا در مي آورد . ( گروه تئاتر درماني آكسفورد ،2006 ) نمايش درماني اين شانس را به افراد مي دهد تا نقش هاي جديد را با دقت تمرين كنند و خودشان را در غالب يك سرپرست در محوطه نمايش و اعضاي گروه ببينند . سرپرست در نمايش ، گروه را همراهي مي كند تا راه حلهاي جديد را كشف كنند و نمايش براي افراد بسيار با اهميت است زيرا آنها مي فهمند كه شخصيتشان به چه چيزي وابسته است و چه طور مي توانند چيزهاي جديد را بياموزند . تئاتر درماني كه هم به شكل گروهي صورت مي گيرد و هم به شكل شخصي براي درمان و رشد شخصيتي لازم است . امروزه تئاتر درماني به شكل گسترده در تمام دنيا در حال تمرين و آموزش است sharoen2nd January 2008, 04:27 PMتئاتر درمانی شیوه‌ای موثر در توانبخشی و درمان عارضه‌های روحی و روانی امروزه تئاتر درمانی به عنوان شیوه‌ای موثر و روشی جدید در توانبخشی و درمان افراد دچار عارضه‌های روحی و روانی مورد توجه کارشناسان و فعالان حوزه علوم توانبخشی و هنرهای نمایشی (تئاتر) قرار گرفته است. به طوری که در حال حاضر این شیوه درمانی در بسیاری از کشورها بخصوص کشورهای اروپایی و آمریکایی و کشورهای اسکاندیناوی به عنوان روشی موثر در درمان افراد نیازمند مورد توجه است. این شیوه درمانی در ایران قدمت چندانی ندارد و آغاز فعالیت آن به سال 1348 و پژوهش‌های دکتر «حمید اشکانی» و «حسن حق‌شناس» در مرکز روان‌پزشکی حافظیه شیراز برمی‌گردد. اما در چند سال گذشته به مدد کارشناسان رشته‌های مختلفی چون روانشناسی کاردرمانی و هنرهای نمایشی در بسیاری از مراکز توانبخشی معلولان و مصدومان جنگی شیوه تئاتر درمانی با عناوین مختلف به عنوان یکی از روش‌های نوین و مهم درمان و توانبخشی مورد استفاده قرار گرفته است. این شیوه درمانی برای نخستین بار بر روی مصدومان جنگی «جانبازان گروه اعصاب و روان» (اسکیزوفرنیک مزمن) از پنج سال پیش در مرکز روان‌پزشکی سعادت‌آباد تهران مورد استفاده قرار گرفت که در قالب فعالیتی درمانی و عضوی ازتیم درمان این مرکز ظرف مدت زمانی کوتاه تغییرات معنی داری در افراد تحت پوشش این شیوه درمانی دیده شده است و در این زمینه نتایج قابل توجهی به دست آمده است. تئاتر درمانی یکی از روش‌های هنر درمانی است که امروزه در مسیر توانبخشی و درمان بیماران روحی و روانی به درستی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این روش درمانی در یکصد سال گذشته به عنوان نقطه تلاقی هنر نمایش و روانشناسی در ارتباط با پالایش روح و روان انسان و رسیدن به «کاتارسیس» و تعادل روانی مورد توجه کارشناسان قرار گرفته است. در تئاتر درمانی می‌توان به کمک روش‌ها و تکنیک‌های درمانی خاص بر اختلالات‌روانی غلبه کرد و در راه افزایش قوه یادگیری، ثبات و سلامت شخصیت، کسب مهارت‌های فردی و ارتقای حس خود ادراکی، افزایش توانایی‌های فیزیکی و تقویت مهارت‌های حرکتی و تعادل روحی و روانی افراد گام برداشت. این شیوه درمانی برای نخستین بار در سال 1939 توسط روان‌پزشک و نظریه‌پرداز بزرگ رومانیایی «جاکوب لویی مورنو» مطرح شد. در این روش درمانی به کمک شیوه‌های مختلف نمایشی و تکنیک‌های خاص روانشناسی در اجرای نمایش، به بیمار فرصت داده میشود تا در پشت نقاب نقش و بازیگری تعارضات و کشمکش‌های درونی خود را بازگو نماید و فرصت مواجهه و آشنایی با درون خویش را پیدا کند و در صدد تغییر و اصلاح رفتاری خود برآید. در نمایش درمانی تکرار و رو به روشدن‌های مکرر بیمار یا (مراجع) با رفتار و اندیشه‌هایی که شاید برای اولین بار رنج‌آور و آزاردهنده ذهن و روان است باعث کم شدن حساسیت‌های فردی به آن اعمال و افکار میشود و این همان چیزی است که با عنوان «به نمایش درآوردن وارونه» مطرح میشود و معنی دقیق آن «کیفیت نامناسب و نامقبول چیزی را زایل کردن» است. نمایش درمانی نوعی کاوش علمی جهت دریافت حقیقت از طریق شیوه‌های نمایشی است در این روش درمانگر با دو عنصر «عمل» و «مشاهده فعالانه» دست به گریبان است. عمل در نمایش درمانی به معنای تجسم بخشیدن به ذهنیات «مراجع درمان‌پذیر» از طریق حرکت‌های نمایشی است که این کار توسط تکنیک‌هایی خاص صورت می‌گیرد. مضاعف‌سازی، آئینه، جابجایی نقش‌ها، صندلی داغ، اتاق تاریک و صندلی خالی از جمله تکنیک‌هایی است که در این شیوه درمانی مورد استفاده درمانگر نمایشی قرار می‌گیرد. در نمایش درمانی، فرد قادر است بر بسیاری از دل نگرانی‌ها، اضطراب‌ها و ترس‌های مرضی خود غلبه کند. بازی‌سازی و قرار گرفتن در مرحله آزمون و خطا از جمله مهمترین عناصر تخلیه کننده انسان در تئاتر درمانی است. منشاء بسیاری از اضطراب‌های فردی، ترس‌ها و نگرانی‌ها، ترس از عمل است که نمایش درمانی به روش‌های خاص خود این مشکلات را برطرف می‌کند. بداهه‌پردازی، غیرقابل پیش‌بینی بودن، تزکیه کردن و دراماتیک بودن به عنوان مهمترین عناصر ساختار در نمایش درمانی است. افشاگری، امور زندگی و آفرینندگی به عنوان مهمترین وجوه درمانی هنر نمایش است که در تئاتر درمانی به نهایت خود میرسد. به اعتقاد کارشناسان از گذشته تا حال حرکات نمایش، رقص، آواز، پانتومیم و شکلهای دیگر نمایشی چه از نظر بازیگر و چه از دید تماشاگر، نوعی نیاز بشری محسوب می‌شده است. از حدود چهار هزار سال پیش از میلاد مصریان باستان برای بیان و نشان دادن آداب و سنن مذهبی و آیینی خود وارتباط انسان با خدایان نمایش‌هایی برگزار می‌کردند که از این میان می‌توان به آیین «اوزیس و اوزیروس» دو رب‌النوع مصری اشاره کرد که به نام آیین «مصائب آبیدوس» معروف است. این آیین درباره مرگ و رستاخیز است اما بعدها یونانیان باستان تئاتری را پایه‌گذاری کردند که در آن افسانه‌ها و اساطیر و داستان‌های کهن در آن اجرا می‌شد در همین زمان بود که درام نویسان بزرگی چون آشیل، سوفوکل و اوریپید به عنوان مثلث تراژدی نویسان یونان باستان به ظهور رسیدند. عجیب نیست اگر تئاتر و نمایش در مواردی خاص مانند آموزش تعلیم و تربیت روانی به تدریج جای خود را باز کرد و با محدوده‌ای مشخص پذیرفته شد. در نمایش درمانی، زمان همیشه زمان حال است حتی اگر فرد بخواهد بخش‌هایی از گذشته یا آینده خود را به تصویر بکشد. نمایش درمانی روشی درمانی است که می‌تواند در آموزش‌های مشاوره‌ای، مشکلات مراکز صنعتی و به طور کلی همه مواردمشاوره و راهنمایی با روش شناختی مشخص مورد استفاده قرار گیرد. در این روش نمایش درمانگر با تلفیق مبانی علمی و تکنیکی و محتوایی قادر است با ارتباط علم روانشناسی و هنر تئاتر در راه مداوای مراجعان تلاش کند. در این شیوه درمانگربا به‌کارگیری روش‌های مختلف درمان در ایجاد موقعیت‌های مناسب و فضاسازی ذهنی، شیوه‌های بازیگری خلاق و روش‌های وجودی و روش انتقال و روابط اشیا را به گونه‌ای ملموس، مورد مداوای روانشناختی قرار می‌دهد. نمایش درمانی یکی از راههای بروز مشکلات درونی انسان‌هایی است که دچارعارضه‌هایی روحی و روانی شده‌اند. در این شیوه درمانی، درمانگر در مسیر درمانی غیردارویی می‌تواند در راه برطرف کردن بسیاری از گرفتگی‌های روحی و روانی افراد نیازمند تلاش کند. عنصر تزکیه و پالایش روحی و روانی در نگاه ارسطو به عنوان مهمترین عنصر درمانی نمایش است که در این شیوه درمانی به عنوان نخستین نقطه تلاقی هنر نمایش با علم روانشناسی مطرح شده است. با توجه به آمار بالای بیماران دچار عارضه‌های روحی و روانی هنگام آن فرا رسیده است که نمایش درمانی به عنوان روشی نوین در درمان مشکلات روحی و روانی جامعه کارکردهای اجتماعی خود را بیشتر نشان دهد. اکنون که دنیا به سوی درمان‌های غیردارویی گام برمی‌دارد برماست که تلاش کنیم تا در مسیر آموزش‌های مختلف هنر درمانی از این قافله عقب نمانیم. منبع : ایرنا ghoroobefarda3rd January 2008, 10:07 PMتئاتر درمانی در درمان اختلالات روانی مقدمه: نقش بازیکردن به شکل تئاتر، از زمانهای قدیم پدید آمده است. استفاده از تئاتر برای انجام مراسم و آداب و سنن خاص بخصوص در میان مصریان و یونانیان رواج داشته است. رقص، آواز، موسیقی، پانتومیم و شکلهای دیگر نمایش چه از نظر بازیگر و چه از دید تماشاگر نوعی نیاز بشر بوده است. از ابتدای آفرینش انسان، حرکات بدن برای برقراری ارتباط و بیان ـ احساسات به کار می‌رفته است و بعدها کلمات بودند که سمبل حرکات شدند. از آن زمان که آدمی با ترس و اضطراب‌هایش وجود داشته است، تئاتر راهی برای برون‌ریزی هیجانی بوده است. به رفتار در آوردن یک احساس، تفکر یا نگرش ویژه با استفاده از حرکات و حالات بدنی درک شناخت کامل‌تری از دنیای درونی به دست می‌دهد. هنگامی که تفکری تجسم می‌یابد تا دیگران نظاره‌گر باشند واقعی‌تر به نظر میرسد. این مفهوم عملی مخصوص در درمان و تعلیم و تربیت کاربرد دارد و در این میان روانشناسی بالینی که به تشخیص و درمان اختلالات روانی مشغول است، از تئاتر و نمایش برای این منظور استفاده نموده، نام این روش را تئاتر درمانی می‌گذارند. تئاتر درمانی چیست ؟ تئاتر درمانی، یکی از روش‌های روان درمانی گروهی است که از امکانات مشترک تئاتر و روانشناسی در درمان اختلالات روانی و تعلیم و تربیت استفاده می‌کند. در تئاتر درمانی به فرد کمک میشود تا با تجسم و بازی کردن یک مسئله به جای فقط صحبت کردن درباره آن، مسئله را بازیگری کرده و برای آن راه حل مناسب پیدا کند. تئاتر درمانی روشی است که به شخص کمک می‌کند تا ابعاد روانشناختی مسئله‌اش را کشف کند. تئاتر درمانی به فرد کمک می‌کند که به بازسازی موقعیتی آسیب‌زا در زندگی‌اش بپردازد و تصور کند که همان اتفاق در زمان حال و در مکان حاضر در جریان است. تئاتر درمانی با به کارگیری روش‌های درمانی خود به فرد کمک می‌کند که خود را در صحنه تئاتر و در نقش‌های مختلف و ارتباطات گوناگون تجربه کند، در صحنه تئاتر که چون آزمایشگاه آزادی است، جایی که هیچ کس به خاطر رفتارهایش مجازات نمی‌شود. در این هنگام است که فرد دید وسیع‌تری از رفتارش بدست می‌آورد. درمانگر نیز در این جریان به اطلاعات تشخیصی وسیعی دست می‌یابد. ارکان تئاتر درمانی: پروتاگونیست 1. کارگردانی که در زمینه علوم رفتاری و درمان‌های روانی تخصص دارد. 2. یاور 3. تماشاگران که خود عضو گروه درمانی هستند. 4. صحنه تئاتر درمانی که معمولاً 4 تا 5 متر عمق دارد. 5. ابزار صحنه (میز، معمولاً یک صندلی خالی و بالش و. ..). 6. نور (نورهای مختلف برای ایجاد حالات مختلف در گروه. مثلاً: نور قرمز برای ایجاد صحنه‌هایی مثل جهنم، نور کم برای ایجاد صحنه‌های مرگ و رمانتیک، تاریکی برای کسانی که هنوز نمی‌خواهند وارد نمایش شوند و در حاشیه هستند ). 7. لباس 8. گریم جلسات تئاتر درمانی با تعداد 8 تا 15 نفر، دو روز در هفته در حدود 45 تا 90 دقیقه به مدت 10ـ20 جلسه تشکیل میشود. مراحل تئاتر درمانی: تئاتر درمانی به طور کلی از سه مرحله اساسی تشکیل شده است: 1. شروع و آماده سازی: در این مرحله از روش‌هایی مانند: آزمون‌های موقعیتی، فروشگاه جادو، تخیلات هدایت شده، جعبه راز، عروسک‌های خیمه شب بازی، تاریکی، پشت به حضار، توصیف رؤیا و هیپنو درام استفاده میشود. هدف اصلی از این مرحله ایجاد خودجوشی است. با استفاده از روش‌های این مرحله امنیت و اعتماد و صمیمت در فضای گروه ایجاد شده، کارگردان آماده میشود و گروه انسجام می‌یابد. در اواخر این مرحله پروتاگونیست انتخاب و به سمت صحنه هدایت میشود. 2. اجرا: انجام فعالیت‌هایی که اجزای پنهان مسئله پروتاگونیست را روشن می‌کند. در این مرحله به پروتاگونیست کمک میشود تا به سمت صحنه‌هایی برود که احتمالاً برای او مسئله ساز بوده‌اند. معمولاً شخص اول به هنگام بازسازی تعارض‌های محوری، حالت‌های هیجانی را دوباره تجربه می‌کند و بروز چنین احساساتی به کاتارسیس (پالایش روانی) می‌انجامد و در پی هر پالایش روانی وحدت بخشی صورت می‌گیرد. در این مرحله مسئله طرح، درک، صحنه سازی شده، افراد یاور در جای خود قرار می‌گیرند و نمایش اجرا میشود. در این مرحله از روش‌هایی مانند: خودگویی، مضاعف سازی، نقش معکوس و آینه استفاده میشود. 3. اختتام: هدف از این مرحله تسلط بر مسئله، بازسازی دفاع‌های روانی، دست یافتن به تعادل روانی و ورود مجدد به دنیای خارج است. از ارکان این مرحله، مشارکت است. مرحله‌ای که در آن پروتاگونیست بیشتر به اندیشیدن می‌پردازد و معمولاً به دنبال تمرین رفتاری صورت می‌گیرد. موارد کاربردی تئاتر درمانی : 1ـ بهداشت روانی 2ـ خانواده درمانی 3 ـ مدارس و بیمارستان‌ها 4 ـ توانبخشی‌ها 5 ـ آموزش 6 ـ صنعت 7 ـ بیمارستان‌ها و مراکز درمانی سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 3117]
-
گوناگون
پربازدیدترینها