محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855027543
تاریخ سازی به سبک بی بی سی
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: تاریخ سازی به سبک بی بی سی محمد پورغلامی خدا حفظ کند استادمان را که همیشه میگفت: هر وقت دیدید دشمنان و ضد انقلابها درباره موضوعی که در این کشور میخواهد اتفاق بیفتد، میگویند این کار به ضرر مردم ایران است و عواقب بدی دارد، بدانید که دقیقا خلاف چنین نظری درست است و اتفاقا باید آن کار را با قدرت و جدیت و اراده بیشتری انجام دهید. این همان مسألهای است که رهبر انقلاب هم به آن اشاره کرده‌اند و گفته‌اند «از دشمن، انتظار دوستی نمیرود و دشمن، دشمنی میکند». ادعای دوستی از کسانیکه به خون این ملت تشنه‌اند و همواره رویای تسلط بر این ملک را در سر دارند، به یقین سرابی بیش نیست. آنها دنبال منافع خود هستند، نه منافع ملت ایران. به قول امیرکبیر «هرگاه گربهای برای رضای خدا موش گرفت، اجنبی هم برای رضای خدا، به حال ما دل میسوزاند». حالا حکایت، حکایت ارتباط بی‌بی‌سی و انقلاب اسلامی ایران است. درست است که این روزها دوباره اشخاصی چون جناب آقای صادق زیباکلام ادعا کرده‌اند که اصلا چیزی بهنام «جنگ نرم» و دخالت بیگانگان در اوضاع ایران وجود ندارد، اما با یک حساب سرانگشتی میتوان جواب این ادعای ساده‌انگارانه را پیدا کرد. اینکه اصلا چرا کشوری مثل انگلیس باید بیاید رادیو و امروزه شبکهای ماهوارهای به زبان فارسی و برای ایرانیان راه بیندازد؟ آیا میتوان گفت که این گربه، دلش به حال ملت ایران سوخته و صرفا میخواهد برای افزایش سطح آگاهی ایرانیان، اخبار و اطلاعات روز را در اختیار آنان قرار دهد؟ آنهم بدون هیچگونه چشم‌داشتی؟! آنهم کشوری مثل انگلیس که اساسا تمدن خود را بر مبنای یوتیلیتاریانیسم و فایده‌انگاری، بنا کرده و برای تک‌تک دلارهایی که خرج میکند، حساب سود حاصله را نیز در نظر میگیرد!البته در یک نگاه کلی موضوع دخالت انگلیس، خیلی هم ارتباطی با مسألهای بهنام انقلاب اسلامی ندارد. یعنی حتی در جریان حوادث و اتفاقات قبل از انقلاب اسلامی هم میتوان دست دخالت انگلیس و رادیو بی‌بی‌سی را دید. برای مثال «ریدر ویلیام بولارد» سفیر انگلیس در ایران در کتاب «شترها باید بروند» پس از آنکه عصبانیت خود را از مردم ایران ابراز میدارد که چرا ایرانیها تصور میکنند ما (انگلیسی‌ها) عامل روی کار آوردن حکومت دیکتاتوری رضاخان بودیم - که یقینا بودند - مینویسد:«این واقعا تأسف‌آور بود، درست در زمانیکه ما احتیاج به همراهی و مساعدت مردم ایران داشتیم، آنها به سرزنش ما بپردازند و از اینکه حامی شاه مورد تنفرشان بودیم، اظهار گله‌مندی بنمایند. ولی این قضیه دیری نپایید. زیرا ما توانستیم با آغار پخش برنامههای فارسی از لندن و دهلی تا حد زیادی بر این مشکل فائق آییم و با تکذیب شایعات بیاساس [!] و مطرح نمودن و پاسخ گفتن به بسیاری از سئوالات مربوط به رضاشاه، ذهن مردم را نسبت به حقایق روشن کنیم.» (ص 55) از این دست ماجراها تا دل‌تان بخواهد در تاریخ ایران وجود دارد. همین یکی دو هفته پیش، «معصومه طرفه» حرفهای تکاندهندهای درباره ماجرای ملی شدن صنعت نفت و نقش انگلیس در عدم تحقق آن بیان کرد. او که یکی از عناصر ضدانقلاب مقیم لندن است و به مدت 12 سال با بی‌بی‌سی همکاری کرده و سپس برای مدتی هم به رادیو آزادی (وابسته به سازمان سیا) رفته، چنین میگوید:«دولت انگلیس درباره ملی‌شدن صنعت نفت، مجادله شدیدی با دولت ایران داشت و نمیخواست صنعت نفت ملی شود؛ زیرا ضررهای اقتصادی آن متوجه بریتانیا میشد. بنابراین شروع کرد به در افتادن با دولت ایران. در آن دوره هم با وجودی که تعداد زیادی خبرنگارهای بینالمللی به ایران رفته بودند، تلاش کردند که این موضوع را جا بیاندازند که ملی شدن صنعت نفت، به ایران صدمه میزند. براساس مدارک موجود، در همین زمان مطالبی را که در واقع از وزارت خارجه به بی‌بی‌سی پیشنهاد میشود، شخصی که نام ندارد، بهعنوان خبرنگار دیپلماتیک بی‌بی‌سی مینویسد و تحلیل میکند. تحلیلها همان تحلیلی است که وزارت خارجه مطرح میکرده است. حتی در داخل بی‌بی‌سی هم، ایرانهایی که کار میکردند میگفتند ما تحصن میکنیم و حاضر نیستیم برخلاف نهضت نفت بنویسیم؛ اما این گزارشها از راههای دیگر و استودیوهای دیگری فرستاده میشد. اینها مسائلی است که بسیاری از بریتانیاییها هم راجع به آن نوشته‌اند و بسیاری از افراد هم که خودشان در بی‌بی‌سی کار میکردهاند، تأیید کرده‌اند.»طرفه اضافه میکند: «یک شب پیش از آنکه موضوع ملی شدن صنعت نفت در مجلس ایران به رأی گذاشته شود، بی‌بی‌سی گزارشی پخش میکند که در آن بهشدت از ملی‌شدن نفت انتقاد میکند و اینکه این موضوع چه ضررهایی برای مردم ایران خواهد داشت و چگونه ایران را منزوی خواهد کرد [!] دولت انگلیس آنچه در توان داشت انجام داد تا ایران را متقاعد کند. این گزارش در واقع حرفهایی بود که دولت به بی‌بی‌سی پیشنهاد کرده بود تا در گزارشها و تحلیلهای خود جا دهد. مدارک وزارت خارجه به روشنی این موضوع را نشان میدهد. موارد دیگری هم هست که وقتی شرایط بین ایران و بریتانیا بحرانی میشود در آن شرایط سفارت انگلیس در تهران کنترل میکرده که چه اخباری پخش بشود و چه چیزهایی گفته شود. در واقع دولت خط میداده که چه گفته شود و چیزهایی که قرار بوده گفته شود از صافی دولت میگذشته است.» (روزنامه کیهان/ 14 دی 89)چنین سیاستی توسط این رادیو در جریان مبارزات انقلاب اسلامی هم ادامه پیدا کرد. بی‌بی‌سی همه تلاش خود را بهکار گرفت که انقلاب اسلامی شکل نگیرد و نظام دست‌نشانده شاهنشاهی در ایران پا بر جا باقی بماند. حتی زمانیکه شاه از ایران فرار کرد و تقریبا فاتحه حکومت دیکتاتوری خوانده شد و ایران خود را برای استقبال از امام آماده میکرد، باز هم بی‌بی‌سی تلاش کرد تا با تفرقه‌افکنی میان مبارزان، به اختلاف میان آنها دامن بزند و آنها را بهجان هم بیندازد. مثلا در دوم بهمن 1357، در خبری با عنوان «شکاف بین مخالفان» میگوید:«هم‌زمان با اینکه ایران خود را برای استقبال از آیتالله خمینی آماده میسازد، بعدازظهر دیروز در آن شهر برخوردهایی بین گروههای مختلف مخالفان رژیم درگرفت. شکی نیست که خبر بازگشت [امام] خمینی به ایران پس از نزدیک به 15 سال در تبعید با جشن و سرور و خوشبینی میان مردم روبه‌رو شده است، انتظار میرود میلیونها نفر از مردم ایران برای استقبال از شخصیتی که سالهای متمادی از او بهعنوان مرکز کانون مخالفت با شاه نام برده شده است، بهسوی فرودگاه رهسپار شوند، ولی حال شاه رفته است. نشانهای در دست است حاکی از اینکه بین گروههای مختلفی که تا حالا تنها با تنفر عمومی‌شان نسبت به شخص شاه، با یکدیگر متحد بودند، شکاف رو به افزایش است. اولین علائم این اختلاف با انتشار خبر ورود آیتالله به تهران ظاهر شد و در طی تظاهراتی که توسط دانشجویان دست چپی، بههمراه کارگران انجام شد و جمعیت آنها حدود 10 هزار نفر بودند، برخورد میان پشتیبانان [امام] خمینی و مخالفین او در گرفت...» (اطلاعات، 3/11/57)یا در مثالی دیگر، این رادیو برای نشان دادن چهره مصمم و فاندمنتال از امام خمینی (البته اینهم بهزعم خودشان) خبری درباره عدم سازش امام با دولت بختیار پخش کرد و چنین وانمود میکند که بختیار به فکر ایران و ایرانی است و این امام است که دوست ندارد، مملکت روی خوشی به خود ببیند. خبرنگار بی‌بی‌سی در گزارشی از پاریس چنین میگوید:«دکتر بختیار که قبلا گفته بود علیرغم موضع ناسازشکارانه آیتالله خمینی، مبنی بر استعفای وی از سمت نخستوزیری، مقام خود را حفظ خواهد کرد، وقتیکه خبرنگار رادیو فرانسه از وی درباره عکس‌العملش نسبت به حضور آیتالله خمینی و افکار وی - درباره اینکه اگر دولت بختیار استعفا دهد، آیتالله اعضای آن را دستگیر کرده و دولت موقتی تشکیل خواهد داد. سئوال پرسید، بختیار آرام بهنظر میرسید. از بختیار سئوال شد مگر اوضاع ایجاب نمیکند که هر طرف قدمی به پیش بردارد، وی پاسخ داد من آن قدم را برداشتم و درها را نیز باز خواهم گذاشت.» (کیهان، 14/11/57)از لابه‌لای این اخبار میتوان فهمید که موضع این رادیو، درباره انقلاب اسلامی چه بوده است. اینکه رسالت یک «رسانه» چیست و آیا یک رسانه می‌تواند برای رسیدن به هدف خود از هر ابزاری استفاده کند، فعلا موضوع بحث این سیاهه نیست. اما این مهم است که بدانیم اساسا هیچ رسانه آزاد و مستقلی در دنیا وجود ندارد. همانطور که هیچ رسانه بدون جهت‌گیری خاص هم وجود ندارد. همه رسانهها وابسته‌اند و لاجرم دارای جهت‌گیری خاص. اصلا همین که از بین هزاران هزار واقعهای که هر روز در جهان اتفاق میافتد، یک رسانه دست به «انتخاب» زده و برخی از آنها را منعکس میکند، یعنی جهت‌گیری. اینکه مک لوهان میگوید خود رسانه، پیام است یعنی همین. البته با این نظریه دو دسته مخالف‌اند:دسته اول، «روشنفکران غرب‌زده» همانطور که در ابتدای این مقال گفته شد این موضوع را تئوری توهم توطئه میدانند. ما دقیقا همان مشکلی که با این حضرات در حوزه مباحث علوم انسانی داریم در حوزه رسانه هم داریم. آنها معتقدند علم باید بدون پیشفرضها و جهتگیریهای خاص باشد و حال آنکه چنین امری غیرممکن است. دسته دوم، «ساده‌انگاران» که حتی برخی از آنها تصور میکنند بی‌بی‌سی طرفدار انقلاب هم بوده، چون اخبار مربوط به انقلاب را پوشش میداده است. البته اگر تنها به همین دلیل بسنده کنیم حق با این گروه است. اما وقتی کمی دقیق‌تر میشویم، میبینیم که موضوع پیچیده‌تر از این حرفها است. بی‌بی‌سی یک بنگاه خبرگزاری (یا بهتر است بگوییم بنگاه خبرپراکنی) به تمام معنا حرفهای است. بدین معنا که هیچ‌وقت نمیآید مثل رادیو و تلویزیون ساده جمهوری اسلامی، هم «مرگ بر آمریکا» و اسراییلش را شفاف و بی‌پرده فریاد بزند و هم «درود بر حزب‌الله»ش را. بی‌بی‌سی در مرتبه اول سعی میکند تمام اخبار مهم دنیا را بدون استثنا منعکس کند. بنابراین نمیتوانست مقابل حادثه بزرگی مثل انقلاب اسلامی ساکت بماند. بهطوری که «مارک داد»، رییس بخش شرقی بی‌بی‌سی در پاسخ به نامه رژیم ایران که از این رادیو میخواست مقابل حوادث ایران سکوت کند، جواب میدهد: «شما چه‌طور از بی‌بی‌سی انتظار دارید درباره واقعیتی به نام [امام] خمینی که اینک بهصورت یک عامل عمده در موازنه سیاسی ایران خودنمایی میکند بی‌تفاوت بماند؟» (انقلاب ایران به روایت بی‌بی‌سی، ص 12)در مرتبه دوم بی‌بی‌سی سعی میکند با پخش اخبار ضد و نقیض، درست و نادرست، شایعه و واقعیت، علی‌الظاهر خود را در موضع بی‌طرفانه و روشنفکرانه، نگه دارد و در باطن اهداف خود را دنبال کند. در حقیقت شیوه بی‌بی‌سی امتزاج حق و باطل است. و هنگامی‌که حق و باطل با هم ممزوج میشوند شناخت این دو از هم مشکل میشود. چنان‌چه حضرت امیر (علیهالسلام) در یکی از خطبههای نهج‌البلاغه به این موضوع اشاره کرده و میفرمایند: «پس اگر باطل با حق در نیامیزد حقیقت‌جو آن را شناسد و داند؛ و اگر حق بهواسطه باطل پوشیده نشود، برای دشمنان دیگر مجال طعنه‌زدن باقی نمیماند. لیکن اندکی از حق و باطل به هم میآمیزد، آنگاه شیطان فرصت مییابد و نیرنگ میکند تا بر دوستان خود چیره شود...»اما با اندک تأملی در فحوا و نوع اخباری که این رادیو پخش میکرد، میتوان به این موضوع دست یافت که آنها به شکل بسیار ماهرانهای، اخبار انقلاب اسلامی را گلچین میکنند و در اختیار مخاطب قرار میدهند. حتی «جرالد مانسل» مدیر عامل بی‌بی‌سی هم این موضوع را تصدیق میکند. وی در 22 مهر 1357، در نامهای به سفیر ایران در انگلیس، پرده از سیاست این رادیو برداشت و نوشت: «به اعتقاد من این واقعیت بدون چون و چرا باید پذیرفته شود که آیتالله خمینی در عرض چند ماهه اخیر، عامل مهمی در صحنه سیاسی ایران بوده است. به همین جهت طبیعی است که هر قدم و جمله او مورد توجه رسانههای جهان و از جمله بی‌بی‌سی قرار داشته باشد، ولی با اینحال باید تذکر داد که بر اساس ضوابط تعیینشده برای اتاق سرویس خارجی بی‌بی‌سی، از اواسط ماه مه (اردیبهشت) به این طرف پخش مطالب مربوط به فعالیتهای آیتالله خمینی، هیچگاه از نصف اخبار و تفسیرهای مربوط به ایران تجاوز نکرده است. در طول این مدت حدود 460 مورد مطالب درباره ایران از برنامه بی‌بی‌سی پخش شده که 23 مورد از آن مربوط به آیتاللههای مقیم ایران بوده است.»منبع: پنجره
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 628]
-
گوناگون
پربازدیدترینها